Morgunblaðið - 16.11.1954, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 16. nóv. 1954
Þórdís Agúsfa
Jóhannsdólfir
Minningarorð
F. 16/4 1920
D. 7/11 1954
í DAG er til moldar bofín Þórdís
Ágústa Jóhannsdóttir, er lézt að
heimili sínu hér í bæ 7. þ. m.,
eftir langa og erfiða baráttu við
þann sjúkdóm, er að lokum fékk
sigur.
Þórdís var fædd 16. apríl 1920,
og var því á því aldursstigi, er
meðfæddir og áunnin þroski
æskuáranna, fer hvað bezt að
njóta sín. Framundan virtist
blasa glæsilegt lifsstarf, uppbygg-
ing fagurs heimilis, í samstarfi
við góðan og ástríkan eiginmann.
Það munu sennilega fáir, sem
komnir eru til vits og ára, sem
ekki hafa ígrundað það, oftar en
einu sinni, hver muni tilgangur-
inn er fólk á bezta aldri er þann-
ig hrifið á brott, rétt í þann mund
er það hefur lagt grundvöllinn
að háleitu ætlunarverki. En aðr-
ir, er runnið hafa langt æviskeið,
verða ferðiúnir að biða, oft þjáð-
ir í mörg ár, með þá einu ósk að
komast á áfangastað og njóta
hvíldar. Þetta er ein af þeim ráð-
gátum mannlífsins. er seint eða
aldrei munu verða leystar.
Hópur þessa fólks er nú horfir
syrgjandi eftir góðri vinkonu er
stór. Hver sá er kynntist henni,
hvort heldur var á vinnustað eða
í einkalífi, mun telja sér þá við-
kynningu til hagsbóta. Þórdís
hafði til að bera, í ríkum mæli,
flesta þá eiginleika er beztir eru
taldir, og mest auka á manngild-
ið. Og hún var óspör á þessa
mannkosti sína, að þeir sem hún
komst í kynni við fengju notið
þeirra. Hún mátti ekkert aumt
sjá eða heyra að hún ekki kæmist
við, og engu kunni hún betur en
að mega rétta vinum sínum hjálp
arhönd er erfiðleikar steðjuðu
að.
Sá harmur sem nú er kveðinn
að eiginmanni hennar, móður og
tengdamóður, sem önnuðust hana
í helstríði hennar, svo og öðrum
ástvinum hennar, er þungur og
sár. Og erfitt er að sætta sig við
að ungar dætur hennar verða nú
að sjá á bak henni, og fara á
mis við bezta hnoss þessa lífs,
umhyggju góðrar móður.
Við vinir hennar kveðjum hana
hrygg í huga, en þakklát fyrir að
hafa notið vináttu hennar. Við
biðjujn blessunar fyrir heimili
hennar og ástvini, að þeir megi
hugga^t í raunum sínum. Minn-
ingin um hana mun lifa með
okkur,, björt og hrein, því að
„orðstír deyr aldrei hveim sér
góðan getur“. Vinur.
Herraveski
með peningum tapaðist,
sennilega frá Lækjartorgi að
Laufásvegi eða við höfnina.
Skilist gegn góðum fundar-
launum að Ingólfsstræti 4
efja Laufásvegi 65. Símar
81741 og 3276.
Minnmgaroro nm
Jón Dnvíðsson
F. 31. jan. 1875 — d. 9. nóv. 1954.
HANN andaðist að heimili sínu
á Fáskrúðsfirði hinn 9. þ. m.,
nærri áttræður að aldri, fæddur
31. jan. 1875 að Miklagarði í
Eyjafirði, sonur Davíðs bónda
Ketilssonar, Sigurðssonar, og
voru þeir feðgar ættaðir úr Þing-
eyjarsýslu. Móðir Jóns var Mar-
grét dóttir Hallgríms Thorlacius,
Einarssonar Thorlaccius prests í
Saurbæ, og er sú ætt þjóðkunn.
Var Jón næst yngstur 7 barna
þeirra hjóna og er nú aðeins
á lífi yngsta dóttirin, Jakobína,
ekkja Ólafs Gíslasonar frá Við-
ey, búsett hér í Reykjavík. j
Jón fór ungur í Möðruvalla-
skóla* og útskrifaðist þaðan árið
1894. Sumarið eftir var hann við
verzlunarstörf við verzlun Jóns
Magnússonar á Eskifirði. Stund-
aði hann síðan nám einn vetur
á Flensborgarskólanum og
gjörðist síðan kennari austur á
Fljótsdalshéraði. Sumarið eftir
réðist hann aftur verzlunarmað-
ur við fyrrgreinda verzlun á
Eskifirði og var þar í 6 ár en
gjörðist verzlunarstjóri við verzl-
un Tuliniusar á Fáskrúðsfirði
árið 1902 og síðar hjá Hinum
sameinuðu ísl. verzlunum á með-
an það fyrirtæki starfaði, en er
félagið hætti störfum keypti
hann verzlunina á Fáskrúðsfirði
og rak þar verzlun um skeið, unz
hann seldi eignirnar Kaupfélagi
Fáskrúðsfjarðar fyrir allmörgum
árum. Verzlunarstörfin urðu
þannig aðalstörf Jóns Davíðsson-
ar og er það mál allra, er til
þekkja að honum hafi farið þau
vel úr hendi, fyrir sakir góðrar
þekkingar sinnar á þeim mál-
efnum, meðfæddrar lipurðar,
sanngirni og réttsýni.
Þegar vélbátaútgerð hófst hér j
á landi gerðist Jón einn af for-
göngumönnum þess og aðalstuðn-
ingsmaður, að slík nýbreytni yrði
tekin upp á Fáskrúðsfirði, en
með því var lagður grundvöllur
að þróun og velgengni staðarins
um langt skeið.
Jón var maður hlédrægur að
eðlisfari, en traust það sem hann
vakti, hvar sem hann fór, varð
þess valdandi að honum voru
falin fjölmörg aukastörf fyrir
sveitarfélag sitt og aðra, störf,
sem hann hafði á hendi áratug-
um saman og sum á meðan ævin
entist. Hann átti lengi sæti í
hreppsnefnd, var hreppstjóri um
langt skeið, formaður skólanefnd
ar, sáttanefndarmaður, einn af
stofnendum Sparisjóðs Fáskrúðs- i
fjarðar og í stjórn hans jafnan.
Hann annaðist einnig alla skipa-
afgreiðslu á staðnum um hálfrar
aldar skeið, fyrst fyrir Thore-
félagið, síðan fyrir Eimskipafélag
íslands og strandferðaskipin. —
Öll þessi störf rækti hann með
hinni mestu prýði, og er það því
meira en lítið dagsverk, sem
hann hefir innt af hendi fyrir.
þjóð sína á langri ævi. Af þess-
um margvíslegu og ólíku störfum j
virtist mér skólanefndarstörfin
vera honum sérstaklega hugleik- |
in, því áhugi hans á fræðslu
barna og unglinga var sívakandi
og hann hafði manna bezt skiln- I
ing á því að framtíð hverrar
þjóðar byggist á því að æsku-!
lýðnum séu búin sem bezt skil-!
yrði til að njóta hollrar fræðslu
til aukinnar menningar.
Árið 1907 kvæntist Jón Jó-
hönnu Kristjánsdóttur frá Gunn-
ólfsvík, ágætri konu og glæsi-
legri. Varð heimili þeirra brátt
rómað fyrir híbýlaprýði og.
myndarbrag, en þó fyrst og
fremst fyrir afburða gestrisni,
sem löngu er orðin landskunn.
Var engu líkara, en þeim góðu
hjónum þætti sér sérstakur greiði
gerður er treyst var á gistivináttu ,
þeirra.
Þeim hjónum varð 4 barna
auðið, sem öll eru á lífi: Þor-
valdur, póst- og símstjóri á Fá-
skrúðsfirði, Sigríður, gift Guð-
mundi kaupmanni Sigfússyni á
Norðfirði, Margrét, gift í Færeyj-
um og Berta, sem gift er Gunn-
laugi lækni Snædal.
Jón verður fyrir margra hluta
sakir minnisstæður samferða- j
mönnum sínum. Hann var meðal- I
maður á vöxt, vel vaxinn og vel
limaður og bar sig vel, svipur- j
inn góðlegur og yfirbragðið
drengilegt. Mikill afkastamaður
til vinnu og vandvirkur vel, dag-
farsprúður, háttvís og grandvar
til orðs og æðis, gleðimaður í
hópi góðra félaga og hófssamur,
en góðvild hans og göfuglyndi
voru þó þeir þættir í skapgerð
hans sem flestum munu verða
hugstæðastir.
Jón var fáskiftinn um hagi
annarra og varkár í dómum, en
ef sérstök vandkvæði bar að
höndum þótti gott til hans að
leita, því ráð hans gáfust jafn-
an vel, svo sem títt er um þá
menn sem láta góðvild og sann-
girni móta gerðir sínar. Enga
átti hann óvildarmenn, en var
ástsæll af öllum, sem náin kynni
höfðu af honum. Þótt hann hefði
sig lítt í frammi á opinberum
vettvangi átti hvert það mál er
hann taldi rétt og heillavænlegt
öruggan stuðningsmann þar sem
hann var. í stjórnmálum var
hann eindreginn og öruggur
fylgismaður stefnu Sjálfstæðis-
flokksins. I
Þeim fækkar nú óðum hinum
gömlu Fáskrúðsfirðingum, sem
settu svip sinn á staðinn á fyrri
hluta þessarar aldar. I
Jón Davíðsson var einn þeirra
manna, sem lengst og bezt vann
að heill og gengi kauptúnsins. j
Mun hans nú minnst með trega
og söknuði af íbúum staðarins
og fjölda vina hans víðsvegar um
land.
Eg sem þetta rita á á baki að
sjá traustum og kærum vin, sem
ég á mikið að þakka og sakna
sárt. En enginn má sköpum
renna. Og gott er vinum hans
til þess að hugsa að honum lán-
aðist að hverfa héðan úr heimi
með óvenjulega vel skygðan
skjöld.
Eg votta ekkju hans og börn-
um og öðrum ástvinum hans inni-
lega samúð mína og bið guð að
styrkja þau og blessa. .
Magnús Gíslason.
MORGUNBLAÐIÐ átti tal við
fréttaritara blaðsins á Húsavik,
Sigurð Björnsson, í gær og tjáði
hann, að daginn áður hefði Verið
skotin rjúpa, rétt fyrir ofan
Húsavík, sem merkt var með
málmhólk á öðrum fæti. Á hólkn
um stóð: Museum natural 54901
Reykjavík, Iceland.
MERKT f S-ÞING.
Morgunblaðið átti tal við Finn
Guðmundsson, fuglafræðing, í
gær viðvíkjandi merkingu þess-
ari. Kvað Finnur þessa rjúpu
hafa verið merkta sem kvenfugl
á hreiðri í Árhvammi í Laxárdal
í S-Þingeyjarsýslu, 7. júní 1953,
af Hallgrími Péturssyni að Ár-
hvammi.
ÓVEÐUR HAMLAR VEIÐUM
Rjúpnaveiðar hafa verið lítið
stundaðar síðastliðna viku í S-
Þingeyjarsýslu, vegna óveðurs,
énda veiði fremur lítil. Aftur á
móti hefur verið ágæt veiði í N-
Þingeyjarsýslu.
FYRSTA FERÐIN í GÆR
Talsverður snjór er nú á fjall-
vegum í N-Þing. og var vegurinn
til Akureyrar tepptur alla siðast-
liðna viku. Var fyrsta ferðin
þangað frá Húsavík farin í gær,
en þá höfðu vegirnir verið mok-
aðir. Mikill snjór er upp til
heiða.
Yfirbreiðslur
stórar, óskast keyptar, mega vera
notaðar.
jJítorgmiMahið
*J(xeA JAveinsáoti
verkfrceCinqur cand.potyt. Kársnesbraut 22 simi 2290
AliSAÍöóthitcikriingGA ^ÓAnatciJaúnqaA ÚibobókjAÍJiqcA
(tjáÁqsLjfiLrudi ueAkjfiaMnquA i b qqq uoqauc/ikjjAGió í,
m MmiiiiiiioiMiiiiiiiKiiiiiiiiiiiiiiiBiiiiiiiiiiiiiiiniiiiifiiiiat
Aígreiðslustúlka
óskast strax til starfa í vefnaðarvöruverzlun í Mið- jj
bænum. — Umsækjendur gjöri svo vel og sendi um- ;
sóknir með upplýsingum um menntun og fyrri störf l
ásamt mynd til afgreiðslu blaðsins fyrir 17. þ. m., ■
merktar: „Áreiðanleg — 9.76“.
Svenclbcrc/ctr
þvottcipottar
Sccihdici
eidav'elar
Þrátt fyrir það, að
Sconáia er með hraðsiiinhellu
er verðið óbreytt — 3 stærðir fyrirliggiandi
SVENDBORGAR ÞVOTTAPOTTAR
eru emaileraðir. Eldhol innmúrað og því
tilbúið til uppsetningar,
BIERING
Laugaveg 6 — Sími 4550
Lífstykki
Framleiðum nýjustu tízku af
Lífstykkjum
Magabeltum
Slankbeltum
Margar gerðir fyrirliggjandi.
Saumum einnig eftir máli.
Lífstykkjagerðin
SMART
Tjarnargötu 5
Sími 3327