Morgunblaðið - 13.01.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLA&IÐ
Fimmtudagur 13. jan. 1955
ÚR HELJARGREIPUM
SKÁLDSAGA EFTIR A. /. CRONIN
Framhaldssagan 25
lcine. „Opnið ekki, fyrr en ég
segi til um það.“
„Farið varlega", hvíslaði hún.
Þegar dr. Brúck, sem ekki
þorði annað en að fá lánaðan
sjúkravagninn, vegna óttans við
skammbyssu Harkers, hafði gert
allar ráðstafanir, óku þeir í
skyndi aftur til lækningastofu
hans. Skömmu síðar komu Hark-
er og læknirinn út með Made-
leine á sjúkrabörum, og settu
hana inn í sjúkravagninn.
Harker rétti Madeleine skamm
byssuna. „Hafið auga með vini
okkar. Hlustið á, hvað hann seg-
ir, og ef hann reynir að gera eitt-
hvað, hikið ekki, skjótið þá.“
Sjálfur settist hann við stýrið,
en dr. Brúck sat við hliðina á
lionum. „Nú vísið þér mér til
várðstöðvanna", sagði hann.
Við og við leit hann á hið ótta-
slegna og ólundarlega andlit
Brúchs. Var þessi auðmýkt aðeins
yfirskyn? Þau voru aldrei of
varkár, og sízt. núna, þegar þeim
myndi ef til vill heppnast að kom
ast yfir.
Eftir fimmtán mínútur voru
þeir komnir að hernámsmörk-
unum. Þegar í stað kom austur-
rískur vörður út úr varðskýlinu
og Harker hvíslaði síðustu við-
vörunarorðunum að dr. Brúck.
„Góðan dag, herra læknir".
Vörðurinn hafði þekkt Brúck.
„Ég er með sjúkling, sem er
handleggsbrotinn, mjög slæmt
+ilfelli.“ Hann talaði geðvonsku-
lega, en vörðurinn virtist ekki
vera tortrygginn. „Ég þarf að
fara með hann til Ratten “
„Bíðið augnablik", sagði vörð-
urinn og fór inn í skýlið.
Litlu síðar kom út rússneskur
liðsforingi. „Hvað er að Brúck?“
spurði hann.
„Sjúklingur, sem þarf að kom-
ast strax á spítala", rödd læknis-
ins var dálítið taugaóstyrk. „Get
ég haldið áfram leiðar minnar?“
„Hafið þér nokkra pappíra’“
Hjartað í Harker hætti nærri
því að slá, hann gaf Brúck oln-
bogaskot.
„En þér þekkið mig.“
„Mér þykir það mjög leitt,
herra læknir. Við höfum einmitt
n ú fengið tilkvnningu frá aðal-
stöðvunum um það, að hleypa
engum yfir, sem ekki hafa öll
skilríki í lagi. Einhver tékknesk
stúlka er að reyna að komast
yfir hernámsmörkin, og þeir
vilja ekkert eiga á hættu.“
Sigurbros kom á andlit lækn-
isins, og enn fékk hann olnboga-
skot frá Harker, um að hann
skyldi ekki gefast upp. „Ef við
komumst ekki til Raten er óvíst
um líf sjúklingsins.“
„Það er ekki hægt að gera
iieinar undantekningar“, sagði
liðsforinginn. „Ég hef þegar snúið
tveimur af okkar eigin bifreiðum
við.“
Harker sá, að þetta var gagns-
laust. Liðsforinginn fór nú að
vcita honum athygli. Hann ók því
næst aftur á bak, snéri við og
li.élt síðan aftur til Mahlstorf.
Heppnin var ekki með þeim,
liugsaði hann biturlega, en það
er of seint að iðrast eftir dauð-
ann. Hann varð að hugsa, þau
gátu nú ekki notað lækninn
meira, en ef þau slepptu honum
mundi hann strax segja til þeirra.
Áður en þau komu inn í bæ-
inn, fór Harker inn á mjóa hlið-
argötu, sem lá fram með nokkr-
um bóndabæjum, að stórum
liesliviðarrunnum. Skýlið var
ekjci upp á það bezta, en hann
stánzaði bílinn þánnigr,’að hánn
sæist ekki frá veginum, og því
næst skipaði hann lækninum að
fara út úr bílnum.
„Þér ætlið ekki að gera mér
mein?“ spurði Brúck og var nú
mjög óttasleginn. ^
Án þess að svara fór Harker að
leita aftur í sjúkravagninum, og
að lokum fann hann það, sem
hann var að leita að.
| „Hvað ætlið þér að gera?“
spurði læknirinn.
| ,Gefa yður skammt af yðar eig-
in lyfi.“ Hann nam staðar fyrir
aftan Brúck og ýtti baðmullar-
hnoðra upp í nef læknisins.
Nokkra stund veitti Brúck við-
nám, en um leið og svæfingar-
lyfið komst niður í lungu hans,
í varð hann máttlaus og hné niður.
Síðan batt hann lækninn á hönd-
um og fótum með sárabindi og að
lokum tróð hann sáragrisju upp í
hann.
„Ég mældi ekki skammtinn,. en
ég held, að hann hafi fengið nógu
mikið til þess að þagga niður í
honum um stundarsakir.“ Því
næst lyfti hann Brúck upp á
öxlina á sér og setti hann langt
inn í runnann.
Nú reið á að vera fljótur að
hugsa. Tíminn var naumur. Hann
hafði séð fyrir Brúck og sjúkra-
vagninum, en það var aðeins í
stuttan tíma. Beggja mundi verða
saknað og það mundi verða haf-
in leit og fundið áður en dagur-
inn væri á enda, eða jafnvel eft-
ir fáar klukkustundir. Þau gátu
ekki farið aftur á gistihúsið í
bænum, það mundi vera hrein-
asta sjálfsmorð. En þau höfðu
ekkert borðað, og nú var það
næsta viðfangsefnið að ná í mat.
Það gæti verið, að hægt væri að
fá eitthvað á bóndabænum þarna
rétt hjá.
„Bíðið hérna", sagði hann við
Madeleine. „Ég verð ekki lengi.“
' Hann flýtti sér þangað og eftir
nokkra erfiðleika, gat hann talið
húsmóðurina á að selja sér brauð,
smjör, ost og eplavín.
Þegar hann kom aftur til Made
leine, sagði hann: „Það getur
verið, að einhver sæi sjúkravagn
inn. Við erum öruggari þarna.“
Hann benti á hóp furutrjáa hin-
um megin við bóndabæinn.
Þau gengu meðfram skógar-
runnunum og fóru yfir þrjá
plægða akra, og í skjóli trjánna j
snæddu þau máltíðina.
Síðan sátu þau þögul dálitla j
stúnd. Ef þeim hafði ekki tekist
að komast yfir þrisvar sinnum, t
þegar skilyrðin hefðu verið betri, '
hugsaði Harker, hvernig mundi
þau þá geta það núna, þegar allir
voru á hælunum á þeim. Tékk-
nesk stúlka handleggsbrotin og
klaufalegur amerískur verkfræð- .
ingur með aðeins nokkra skild- j
inga í vasanum, voru í felum í j
skóginum röngu megin við her- I
námsmörkin og með miskunnar- '
lausa lögreglu á hælunum, þetta '
var svo sem ekki glæsileg mynd.
Hann leit á Madeleine, sem var
þreytuleg en kvartaði ekki, hún
treysti enn á hann. „Það er ekki
úti um okkur enn“, sagði hann
snögglega. „Nú skulum við ganga
til Hofheim. Það er stórt þorp
og nær hernámsmörkunum. Hann
] sýndi henni það á landabréfinu. |
„Hvað tekur það langan tíma?“ ,
Hann reiknaði það út í skyndi.
„Vegurinn er sex kílómetrar, en
við verðum að halda okkur í
skóginum. Ég hugsa nokkrar
klukkustundir, ef heppnin er með
okkur.“ |
Svipur Madeleine breyttist og
hún leit niður. „Það er ekki þess
virði, Bryant", sagði hún skyndi-
lega titrandi röddu. „Þeir ná
okkur fyrr eða síðar.“ j
Hann leit snögglega á hana.
Hann hafði verið svo ákafur að
koma henni í öryggi, að hann
hafði gleymt því í augnablikinu,
hvað hún hafði orðið að þola
þessa síðustu daga. Hún hlyti að
! vera að því komin að falla sam- ,
an.
* Það greip hann vorkunnartil-
Jóhann handfasti
ENSK SAGA
83
Þegar Saladín vissi að ég var þjónn Ríkarðar konungs,
fór hann með mig afsíðis og talaði vingjarnlega við mig. •
Hann spurði mig um Ríkarð konung, herra minn, og sagðist
dást mjög að hreysti hans og veglyndi. j
i „Ef að ég yrði að láta ríki mitt af hendi,“ sagði Saladín
brosandi, „vildi ég heldur missa það í hendur „Melek Rík“,;
en nokkurs annars konungs í heimi.“
i Þegar hann var farinn, riðum við aftur til hallar emírsins,
sigri hrósandi. Eg flýtti mér að rúmi Núradíns og afhenti
honum gullbikarinn, sigurlaunin. Hann rak upp fagnaðar-
óp, settist upp í rúminu og sagði:
i „Góhann, þetta er betra en öll læknislyfin hans Abdúl
Afiz!“
i Eg hafði frá svo mörgu að segja um kappleikinn og um
ósigur AI Adíls, að tunglið var komið hátt á loft eins og
silfurskjöldur á dimmbláum himni áður en ég bauð Núra-
dín el Avad góða nótt og skildi við hann ánægðan, svo á-
nægðan. að hann skömmu seinna sofnaði og svaf lengi vær-
um og endurnærandi svefni.
XII. KAPÍTULI
Um það, hvað Jóhann var sniðugur að dulbúa sig, til
undrunar bæði óvinum sínum og vinum.
Þegar fram liðu stundir, tók mér að leiðast fangelsisvist-
in mjög og því meir, sem lengur leið og naut ég þó hinnar
beztu meðferðar og mikillar virðingar þarna sem mér hafði
verið kömið fyrír.
0Mumd
hrærivélarnar
komnar aftur
Þeim fylgir:
Hakkavél
Sítrónupressa
Kaffi og ávaxtakvörn
Berjapressa
Hnoðari
Pískari
Þeytari
Dropateljari
Yfirbreiðsla
Verð kr. 2600.00.
JUL Lji
Austurstræti 14 — Sími 1687.
Bílaklæðningar I
■
■
Höfum opnað klæðningaverkstæði í hinum nýju húsa- ■
■
■
kynnum vorum að Brautarholti 20.
Tökum að okkur klæðningar á öllum gerðum bifreiða. S
m
m
Onnumst einnig viðgerðir og klæðningar á sætum. ■
m
3
a,
r ■,
Höfum á að skipa I. flokks fagmönnum. !
Columbus h.f.
Brautarholti 20 — sítnar G46Ö og 6660.
:i
Innihurðir — Utihurðir
Blokkhurðir
Höfum nú margar gerðir og stærðir. Smíðum einnig
eftir pöntun. Stuttur fyrirvari.
Verð: Blokkhurðir, undir málningu kr. 200.00—215.00.
---- --- gljáburð kr. 275.00—300.00
Útihurðir úr furu.............kr. 475.00—500.00
Trésmíðaverkstæðið, Austurbrún 29.
Laugarási.