Morgunblaðið - 21.12.1960, Blaðsíða 13

Miðvikudagur 21. des. 196v,
nortcrnvnr 4fíiÐ
13
Kjartan Jakobsson
frá Reykjarfirði — minning
F. 14. águst 1929 |
D. 16. sept. 1960
KJARTAN Jakobsson fæddist að
Reykjarfirði á Ströndum og var
alinn þar upp í foreldrahúsum.
í>ar vandist hann öllum venju-
legum sveitastörfum. Hann varð
snemma aðalstoð föður síns við
búskapinn og er þroski leyfði, j
kom hann sér upp eigin búi. Það'
þurfti þrek og dug til að sitja
áfram að búi sínu í Reykjarfirði,
er aliir nágrannar fluttu burtu.
Það þrek áttu þau Jakob Kristj-
ánsson og Matthildur Benedikts-
dóttir, foreldrar Kjartans heit-
ins. Þann dugnað erfðu synir
þeirra, er síðastir manna yfir
gáfu heimabyggðina, Hornstrand
ir.
Kjartan heitinn naut venju-
legrar barnaíræðslu í farskóla í
Reykjarfirði. Síðan stundaði
hann nám í tvo vetur í héraðs-
skólanum í Reykjanesi. Hann var
glöggur maður, skýr í hugsun
og kunni vel að greina kjarna
hvers máls. í dagfari sínu var
hann hæglátur, orðvar og jafn-
lyndur, en þó glaðlyndur í hópi
vina sinna og félaga. Hjálpsemi
og greiðvikni við vini og vanda
lausa var honum í blóð borin.
Kjartan heitinn var mikill hag-
leiksmaður til handanna. Hann
hóf ungur smíðar, gerði við eldri
báta og byggði nýja á eigin spýt-
ur. Ennfremur smíðaði hann
margt húsmuna ,sem bera hagleik
hans gott vitni. Lífsbaráttan á
nyrstu byggðum íslands er hörð
og ströng. Hana háðu þeir Reykj
arfjarðarbræður af miklum dugn
aði.
Þeir sóttu fÖng sín til sjávar
og í björg Hornstranda, oft um
langan og torsóttan veg. Þar var
hlutur Kjartans heitins aldrei
síztur. Hann var fyglingur svo
að af bar.
12. október 1956 kvæntist
Kjartan eftirlifandi konu sinni
Flóru Ebenezerdóttur frá Bol-
ungavík. Þau bjuggu fyrst eitt
ár í Reykjarfirði, síðan fluttu þau
til ísafjarðar og bjuggu þar í
einn vetur. Þann vetur vann
Kjartan við skipasmíðar.
Heimabyggðin átti jafnan rík-
an þátt í skapgerð Kjartans heit-
ins, og kallaði hann til sín. Þann
17. júlí 1958 fluttust þau hjón
norður aftur og tóku þá við
vitavarðarstarfi við Hornbjargs-
vita. Það var ábyrgðarmikið trún
aðarstarf og sinnti Kjartan heit-
in því starfi sínu af einstakri trú-
mennsku og dyggð, sem ávallt
einkenndi störf hans. f Látravík
bjuggu þau hjón góðu búi og
undu hag sínum vel í tvö ár,
þrátt fyrir fámenni og einangr-
un. Það er ekki gestkvæmt í
Látravík, en þeir fáu sumargest-
ir, sem lögðu leið sína um Horn-
strandir, munu eflaust minnast
lengi hversu hlýlegar móttökur
húsráðenda þar voru.
Þegar Kjartan heitinn tengd-
ist fjölskyldu minni með giftingu
sinni, hófust kynni okkar. Þau
kynni leiddu til þess að ég mat
hann æ meira, er ég kynntist
honum betur. Dætur mínar áttu
því láni að fagna að eiga sumar-
dvöl á heimili hans og Flóru,
bæði í Reykjarfirði og í Látra-
vík. Það er bjart yfir minning-
um þeirra frá þeim sumrum, því
Kjartan heitinn var barngóður
svo að af bar. Fyrir hjónaband
sitt eignaðist Kjartan heitinn
eina dóttur, sem nú dvelur hjá
móður sinni. Þó hún nyti ekki
návistar föður sína, átti hún nk-
an þátt í huga hans.
Kjartan heitinn andaðist í
Sjúkrahúsi ísafjarðar 16. sept.
1960. Það er stórt og óbætanlegt
skarð höggvið í hinn prúða
mannvænlega barnahóp þeirra
Jakobs og Matthildar frá Reykj-
arfirði. Þá ráðstöfun skilur guð
einn .Hann einn ræður öllu.
Dýpstu samúð mína og fjöl-
skyldu minnar votta ég eftirlif-
andi konu hans, foreldrum og
systkinum og hinni ungu dótt-
ur hans. Megi hin hlýja og hreina
skapgerð föður hennar ávallt
leiða hana um lífsins vegi, þá
mun henni vel vegna.
Pétur Bjarnason
t
K V E Ð J A
F. 14. á$. 1929 — D. 16. sept. 1960
Á hörpustreng míns hjarta.
hryggðin lag sitt slær.
Um brautu líð þú bjarta
bróðir, vinur kær.
Guðs í gegn um geima
geislar sólin heið.
Bæn. sem báðum heima
blessar þína leið.
í góðum föðurgarði
giaða lifðum stund.
þá vorið hlýja varði
vaðinn treysti mund.
Það band er ekki brostið
þó breytt hafir um svið,
en ljárinn hefur lostið
lífs þíns eikarvið.
Þá sá ég síðasta sinni
svipinn hreina þinn,
geymist mér í minni,
ég milda gleði finn.
Hinn mikli Kærleiks kraftur
þig knúði á okkar fund,
við eignumst aldrei aftur
aðra slíka stund.
Það frá þinni hendi
þáði ég liér á jörð,
hátt í hæð ég sendi
hljóða þakkargjörð.
Mér gulli fannst ég glata
er gekk ég brott frá þér.
Ég bað um annan bata
en bati veittur er.
Þótt skammt sé milli skúra,
skugga, birtu og éls
má ei hugann múra
myrkur þessa hels.
Þó af við skerum anga
aftur blómgast rós.
Bjargs við bratta tanga
brennur vita ljós.
Stýr svo fögru fleyi
friðar yfir dröfn,
ljós á láði og legi
lýsa þér í höfn.
Bak við tjaldið bíður
brekka yðja græn
og um loftið líður
lit.il ferðabæn.
Guðrún Jakobsóóttir,
Reykjahlíð, 24. sept. *L960.
Efri deiid:
Sumþykkti ríkisreikning 1959
EFRl DEILD Alþingis lauk í
gær afgreiðslu á ríkisreikningi
ársins 1959 og fær Neðri deild
hann þá til athugunar. Áður hef-
ur Alþingi það, er nú situr, lok-
ið að fullu afgreiðslu tveggja
ríkisreikninga, þ. e. fyrir 1957
og 1958.
Við umræðurnar skýrði Gunn-
ar Thoroddsen, íjármáiaráð-
herra. frá því, að stefnt væri
að þeirri breytingu á starfshátt-
um ríkisendurskoðunarir.nar, að
töluleg endurskoðun fari íram
jafnóðum og tekjur og gjöld
féllu til, en byrjaði ekki þá
fyrst er reikningsári væri lokið.
Þar sem 3 ríkisreikningar hefðu
verð teknir til endurskoðunar á
þessu ári, væri tölulegri endur-
skoðun hins síðasta skemmra
komið en venjulega, þegar Al-
þingi fengi ríkisreiknmg til
meðferðar. Þeir hefðu hins veg-
ar oftast verð samþykkir án
þess að umræddri endurskoðun
væri lokið til fulls, enda skipti
mestu máli fyrir Alþingi að geía
fjallað um reikninganna og at-
hugasemdir þingkjörinna yfir-
skoðunarmanna þeirra strax á
næsta ári eftir sjálft reiknings-
árið. Þetta töldu einnig báðir
framsögumenn fjárhagsnefndar
I deildarinnar, þeir Magnús Jóns-
son og Karl Kristjánsson, sem
voru sammála um að næsta fá-
nýtt væri að gagnrýna reikníng
| ana, eftir að þeir væru orðnir
■ „sögulegt plagg“ svo sem segja
' mætti að þeir hefðu verið oft
áður. Jafnframt væri þó æski-
■ legt, að tölulegri endurskoðun
þeirra væri sem lengst komið.
Að umræðum loknum var
reikningurinn samþykktur sam-
hljóða.
Asgeir Bjarnason
raíveirust j. - Kveðja
ÞÓTT seint sé ætla ég með
þessum fáu línum að minnast
góðkunningja míns, Ásgeirs
Bjarnasonar, rafveitustjóra á
Siglufirði, en hann andaðist að
heimili sínu 5. september sl., og
var jarðsunginn frá Siglufjarð-
arkirkju 12. sama mánaðar.
Ásgeir heitinn var borinn og
barnfæddur Siglfirðingur, fædd-
ur á Siglufirði, 21. des. 1895. |
Hefðj hann því orðið 65 ára í j
dag, ef honum hefði enzt ald- j
ur til. Foreldrar Ásgeirs voru,
þau hjónin Sigríður Lárusdótt-[
ir Blöndal, sýslumanns á Korns-
á, Björnssonar og síra Bjarni
Þorsteinsson, prestur og tón-,
skáld á Siglufirði, en hann var
um marga áratuga skeið and-
legur og veraldlegur leiðtogi
Siglfirðinga og vildu allir hlýfa
hans ráðum og forystu meðan
hans naut við, þótt samkomulag
væri oft á þeim árum um fátt
annað.
Á þvi heimili, sem foreldrar
Ásgeirs heitins lögðu grundvöil
að, ólst hann úpp til fermingar-
aldurs, en brátt mun hafa orðið
Ijóst, að hann var gæddur at-
gervi, líkamlegu og andlegu, og
var því ungur settur til mennta.
Stundaði hann nám við gagn-
fræðaskólann á Akureyri og
lauk þaðan gagnfræðaprófi 1912.
Á þessum árum hélt rafmagnið,
hinn mikli orkugjafi ljóss og [
yls, innreið sína hér á landi og j
mun hugur Ásgeirs heitins á
unga aldri hafa hneigzt að raf-
magnsfræðum, enda var hann
allra manna gleggstur á tölur
og starðfræðileg og tæknileg
viðfangsefni honum jafnframt
sem opin bók. Hóf hann undir-
búningsnám í rafmagnsfræðum
þegar að loknu gagnfræðaprófi,
hóf hann nám í þessum fræðum
við Oslo Tekniske Skole á árinu
1917 og lauk þaðan burtfarar-
prófi 1919. Síðan hélt hann til
Þýzkalands og stundaði raffræði
nám við Technische Hochshule
í Karlsruhe á árunum 1919—
1922.
Að námi loknu hvarf Ásgeir
heitinn heim til íslands og sett-
ist að á Akureyri um hríð Var
hann í þjónustu Indriða Helga-
sonar, rafvirkjameistara árin
1922—23.
Árið 1923 hvarf Ásgeir heitinn
aftur heim til átthaga sinna og
æskustöðva, Siglufjarðar og bjó
þar jafnan síðan. Rak hann þar
eigin raflagnastarfsemi fram á
árið 1939, en gerðist þá rafvirkja
meistari Síldarverksmiðja ríkis-
ins og starfaði í þjónustu þess
fyrirtækis þar til hann árið 1950
var ráðinn rafveitustjóri á 'Siglu
firði, en því starfi gegndi hann
til dauðadags. — Málefnum Raf
veitu Siglufjarðar stjórnaði
Ásgeir heitinn af öryggi og hag-
sýni. Stóð hann jafnan fast á
einkaeignarétti Siglufjarðarkaup
staðar á Skeiðfossvirkjuninni,
og vann að því af festu og dugn
aði að gera þann eignarétt ský-
lausan. Um hæfni hans til að
ráða fram úr tæknilegum við-
fangsefnum rafveitunnar efaðist
enginn.
Ásgeir heitinn kvæntist þýzkri
tfonu Friedel, fædd Franz, frá
Karlsruhe. Reyndist hún manni
sínum frá því fyrsta til hins síð
asta hinn ágætasti lífsförunaut-
ur. Þau hjón eignuðust þrjú
j börn, en þau eru: Sigrid Fridel
j gift Erlendi Pálssyni, skrifstofu-
j manni á Siglufirði Arnold Bein-
I teinn, verzlunarmaður í Reykja
I vík, kvæntur Soffíu Georgsdótt-
ur og Henning Ásgeir, flug-
stjóri, kvæntur Polly Gísladótt-
ur.
Öll eru börnin hin mannvæn-
I legustu svo sem þau eiga kyn
til.
Ásgeir Bjarnason var sonur
foreldra, sem sköruðu fram úr
um andjegt og líkamlegt atgervi
j og alinn var hann upp á ein-
| hverju mesta menningarheimiti
j hérlendis sinnar tíðar. Alls þessa
I bar hann á margan hátt merki
til síðustu stundar. Á yngri ár-
um var hann ýturvaxið glæsi-
mennj og hinn ágætasti iþrótta
maður. Hann var maður kurt-
eis og óáleitinn að fyrra bragði
og kunni vel að stilla skap sitt,
þótt skapstór væri. Hann hafði
ekki mikil afskipti af félags-
málum eða öðrum opinberum
málum, en var þó manna fast-
astur fyrir og varð skoðunum
hans á mönnum og málefnum
ekki auðveldlega haggað. Hann
hafði örugga dómgreind og var
gæddur góðum almenn-
um gáfum, svo sem áður er get-
ið. Hann var unnandi tónlist-
ar, og „músikalskur“ eins og það
er orðað, og átti enda ekki langt
þar til að sækja. Hann var mað-
ur hispurslaus í framkomu,1
hreinskiptinn og drenglyndur.

Ásgeir heitinn hafði um all-
langt skeið átt við vanheilsu að
búa og hafði ‘hann gengið undir
hvern holskurðinn á fætur öðr-
um áður en yfir lauk. Á bessu
ári hrakaði heilsu hans mjög og
varð, er á árið leið ekki um að
villast að hverju dró. Sjálfum
mun honum hafa verið allra
manna ljósast hvert stefndi með
heilsu hans, en ekki mun sú vitn
eskja hafa haggað rósemj hans
og beið hann þess fem verða
vildi æðrulaus og óskelfdur.Kom
þar fram skapfesta hans og karl
mennska.
Siglfirðingar munu sakna Ás-
geirs Bjarnasonar og minnast
hans lengi með hlýhug og þakk
læti fyrir starf hans, sem allt
miðaði að því að veita til þeirra
birtu og yl. Mun jafnan verða
bjart um nafn hans í hugum
þeirra.
Einar Ingimundarsorr.
Heimkeyrsla á vörum — Kartöflur í 5 kg pokum
VerzSunin Selás — Sími 2205J
ShSLÉTT POPLIN
(N0-IR0N)
HINER
STRAUNING
ÓÞÖRF,