Morgunblaðið - 17.07.1962, Blaðsíða 20

20
M O R G U F* B L A Ð l Ð
J’riðjudagur 17. júlí 1962
__ Alexander Fullerton
Guli Fordinn
Feginn? Ég var alls ekki að
hugsa um hana, heldur um Less-
iing og farminn hans. Hún hafði
sagt Tanga eða Mombasa. Hvom
staðinn sem hann hefði ætlað á,
var hann kominn þangað núna,
og það væri vönlaaist verk fyrir
mig að komast á sporið hans, þó
að ég vildi fara að elta hann á
bílnum, og ég hafði ekki efni á
að fljúga, og jafnvel þótt ég gæti
komizt að því á flugafgreiðslun-
um, hvert hann hefði farið,
mundi ég ekki finna hann þegar
ég kæmi á staðinn. Fyrst ög
fremst gat hann verið einhvers-
staðar á fjögur hundruð" mílna
svæði ög erindi hans var þannig
vaxið, að hann mundi ekki fara
að auglýsa ferðir sínar til áþarfa.
Og í öðru lagi, úr því að hann
hafði sagzt ætla að verða kominn
aftur eftir tvo daga, þá yrði hann
kominn um það leyti sem ég
gæti verið að byrja að leita að
honum.
Snö'ggvast datt mér í hug að
fara með sögu mína til lög-
reglunnar í Dar-esSaalaam, en
hætti strax við það. í fyrsta lagi
hafði ég engar sannanir og eng-
inn mundi trúa mér. í öðru lagi
yrði ég spurður, hversvegna ég
hefði ekkert gert í málinu fyrir
fjórum dögum, og sú spurning
var þannig löguð, að ég gat ekki
einu sinni svarað sjálfum mér
henni, svo í lagi færi, og hvernig
gat ég farið að segja lögreglunni
að eina ástæðan hefði verið sú,
að ég var alltaf að brjóta heilann
um, hvort kona manrlsins vissi
um þessa starfsemi hans? Það
hefði látið skrítilega í eynum, og
ef því yrði trúað, mundi ég tal-
iim sekur um yfirhikningu.
Ég gat með öðrum orðum ekk-
ert gert. Lessing hafði sloppið
með það. Og þetta ,,það“ var her-
fangið hans, hlekkjuðu þrælarn-
ir, vamarlausar og s'kelfdar kon-
ur. Ég hefði getað gert eitthvað í
málinu, en eins og nú var komið
var ég meðsekur. Og það var
óskemmtileg hugsun.
Ted! Jane horfði á mig, rétt
eins og andlitið á mér hefði blán-
að eða augun ranghvolfzt. Ég er
búin að bíða hérna í heilan
klukkutima, til þess að segja þér
þetta, og hlakka til gleði þinnar
yfir því, og svo gerirðu ekki ann-
að en glápa á mig, eins og þér
þætti fyrir því að hafa hitt mig
eina!
Fyrirgefðu, Jane. Auðvitað er
það dásamlegt.... Nei, þetta var
enginn hægðarleikur. Ég þurfti
ofurlítið næði til að korna skipu-
lagi á hugsanir mínar og koma
Lessing og hans málum út úr
huganum. Ég varð að finna ein-
hverja aifsökun fyrir því að hafa
ekki brugðizt við eins og hún
bjóst við og vonaði. Bf ég hefði
mátt segja henni upp alla söig-
una, hefði þetta verið auðvelt, en
það gat ég ekki. Og nú, þegar
það var orðið vonlítið að hafa
hendur í hári hans, hafði þettá
ennþá minni tilgang. En jafn-
hættulegt fyrir hana að vita það.
Þetta kom bara svo á óvart, að
ég get varla skilið það... .hvern-
ig... .hvernig í ósköpunum.. nú
var heilinn í mér loks farinn að
starfa ofurlítið... .Ihvemig í ó-
sköpunum hann gat skilið þig
eftir eina, þegar hann veit, að ég
er hérna. Hann hatar mig, Jane
og hann hefur gefið það fullikom-
lega í skyn á sinn heimskulega
hátt, að hann hefur mig grunað-
an.... I sambandi við þig, skil-
urðu.. ég held hann viti, að ég
ætla að taka þig frá honum.
Þetta kvöld í Mbeya,-þegar hann
kom til kvöldverðarins, var næst
um eins og hann vissi, að við
hefðum....
Hann vissi það. Nú fylgdist
hún með mér aftur og hafði fyrir
gefið mér þessa leiðslu mína.
Hann veit það.
Ég tók upp bjórglasið mitt. Ég
hafði gleymt þessu. Hvernig veit
hann það?
Blússan mín var óhneppt á bak
inu og rifin eftir saumi aftan á
annarri öxlinni. Það hefði getað
komið fyrir, hvernig sem vera
vildi. Ég var búin að eiga hana
í mörg ár og efnið var cnýtt.
En hann sá þetta þegar við fór-
um að hafa fataskipti og þegar
við fórum upp að hátta, var hann
varla búinn að loka dyrunum
þegar hánn spurði mig, hvemig
þetta hefði rifnað... ,og ég roðn-
aði. Ég gat ekki að því gert, en
það var eins og andlitið á mér
væri að brenna. Ég sýndi honum
hversu gömul flíkin væri og
gæti rifnað hvar og hvenær sem
væri. Og það varð hann að gera
sér að góðu en ég sá vel, að það
igerði hann bara ekki.
Þá er það einkennilegra, að nú
skuli hann....
Hún bristi höfuðið. Nei, hér er
er, en það hlýtur að vera eitt-
hvað mjög áríðandi. Verzlunin
gengur fyrir öllu hjá Felix. Að
vísu er ég líka mikilvæg, en ekki
svo, að ég gangi fyrir. Hann
sagði varla orð við mig frá því að
við fórum frá Mbeya og þangað
til við komum á hinn staðinn..
hvað hann nú heitir.
Iringa.
Já, einmitt. Á sömu stundu og
við vorum lent þar, hringdi hann
í flugafgreiðsluna og pantaði far
til Tanga.
Þú sagðir Tanga eða Mombasa.
Já. Hann sagði Mombasa við
mig, en þegar símasamibandið
kom og hann varð að æpa hátt í
símann, heyrði ég að hann pant-
aði til Tanga. Ég sé ekki, að það
geri neinn mismún, hann getur
‘hafa séð sig um hönd. Svo þegar
við komum hérna, flýtti hanm
sér að koma mér og farangrinum
af sér og kom ekki einu sinni
inn, heldur ók beina leið á flug-
stöðina. Það hlýtur að hafa mun-
að mjóu, að hann næði í vélina.
Þú ert viss um, að hamn hafi
náð í hana?
Auðvitað. Annars væri hann
kominn hingað fyrir mörgum
klukkutímum. Þú ert ekki hrædd
ur við hann, er það? Hún hló
með augunum.
Nei vitanlega er ég það ekki.
Ef til vill hef ég nú samt verið
það, en aðgætandi er, að ég
Iþekkti hann betur á vissum svið-
um en hún gerði. Að minnsta
kosti var þessi kæti hennar ert-
andi. Ég vildi hafa tekið þig frá
honum fyrir löngu. Mér fannst
— og finnst enn — að úr því að
sprenging þarf að verða á annað
borð, þá megi hún eins verða
strax eins og seinna, þegar þú
ert komin aftur til Jóhannesar-
borgar. En það var þín hug-
mynd....að láta það bíða. Ég
er að reyna að gera það, sem
þú baðst mig um....það er allt
og sumt. Hún hleypti brúnum og
ég drakk það sem eftir var í glas-
inu. Þjónninn hafði verið að
horfa á okkur og kom nú hlaup-
andi, en ég veifaði honum frá.
Jane, ef þér hefur snúizt hugur,
þá láttu mig fara burt með þig
strax. Komdu til Kenya með
mér. Þetta var dásaimleg hug-
detta og æsti mig upp — ég hafði
alveg gleymt Lessinig og öllu sem
honum fylgdi. Viltu það, Jane?
Nei, Ted, það get ég ekki. Hún
var nú sjálf mjög einbeitt, og
virtist helzt hræðast þessa uppá-
stungu mína. Ég get ekki út-
skýrt það, Ted, en þú verður
bara að trúa mér, að ég get það
ekki.
Er það einhver fyrirboði?
Já, ef þú vilt kalla það svo..
Á ég að nudda á þér bakið?
Við vorum saman í baðinu og
átum aj>pelsínur, þegar mér datt
í hug Sælundurinn, sem er veit-
inga- og danshús, dálítið norður
með ströndinni. Það gæti verið
gaman að búa sig upp á og vera
eins og siðaður maður eina kvöld
stund, og dansa eftir góðri hljóm
list Ég nefndi þetta við Jane, og
hún varð strax hrifin.
Það yrði yndislegt, Ted! Svo
færði hún sig í kaf, til þess að
þvo burt safann, sem hafði runn-
ið niður eftir henni að framan.
Hún var fallegri en nokkru sinni
áður, með hárið uppsett.
Þetta bað tók langan tima.
Gistihúsið höfðu Þjóðverjar
bygg't, þegar þeir réðu fyrir
Tanganyika, og allt var í yfir-
stærð þama. Ekki veit ég hvort
þessir nýlendu-Þjóðverjar voru
sjálfir í yfirstærð eða hvort þeir
bara vildu hafa rúmt um sig, en
ég var þeim þabklátur. Jane stóð
upp og rétti út höndina eftir
sápunni oig ég rétti henni hana.
Ég vona, að ég geti fengið kjól
pressaðan. En þarf ekki að panta
þarna? Er ekki allt yfiníullt um
helgar?
Ég skal hringja. Einhvemveg-
.inn skulum við komast inn.
Þú getur sagt, að þú sént að-
stoðarforingi landsstjórans.
Já, og með annars manns konu
með mér.
Þeim þarf ekki að koma það
neitt á óvart.
Þegar ég náði sambandi við
Sælund, var hlegið kurteislega
að mér fyrir að vera svo ósvífinn
að halda að hann gæti pantað
borð á laugardagskvöldi, með
svona stuttum fyrirvara. Ég hló
á móti og bað um fonstjórann í
símann. Hann var sagður vera
önnum kafinn. Ég bað þá’ fara
og spyrja hann, hvort hann væri
of önnum kafinn til að tala við
ritsitjóra Madame. Eftir mínútu
var hann kominn í símann.
Það er rétt að taka það fram,
að Madame er gljáprentað
kvennablað, sem gefið er út í
Suðiur-Afríku. Það selst um allt
meginlandið, eða að minnsta
kosti allsstaðar, þar sem til er
emskulesandi kvenfólk. Það hef-
ur inni að halda allt þetta venju-
lega, sem svona blöð flytja, en
auk þess mánaðarlega grein um
staði, sem ritstjórinn hefur heim-
sótt og hafa góðan mat og góð
vín. Ég þekki ritstjórann, sem
heitir Matson og gestgjafar og
veitingamenn eru alltaf altilegir
við hann. Og nú sagði röddin í
símanum við mig: Skildist mér
það rétt, að þér væruð ritstjóri
Madame?
Já, ef ég hef sagt það. Ég heiti
Matson, Ég er hér á ferðinni
fyrir tilviljun, á leið til Kenya
og enda þótt ég gæti ekki pant-
að fyrir fram, þá hef ég heyrt
mikið látið af veitingastaðnum
yðar, svo að við konan mín lét-
um okkur detta í hug að fÁokk-
ur að borða þar. En vitanlega,
ef þ að..,.
Það er allt í stakasta lagi, hr.
Matson. Ég skal hafa gott borð
handa ykkur. Getið þér sagt mér
svona nokkurnveginn, hvenær
þér komið?
Ja....svona eftir klukkutíma.
Þá skal það verða mér ánægja
að taka á móti ykkur, hr. Matson.
Ég hló ekki fyrr en ég hafði
lagt frá mér símann. Þá fór ég
upp og barði að dyrum hjá Jane,
og hún svaraði: Hver er þar?
Herbergið hennar var bakatil i
húsinu, ein fimmtíu skref frá
mínum en þar hagaði eins til og
hjá mér. Ég fann hana á svölun-
um, klædda og tilbúna; hún var
í sama græna kjólnum og hún
hafði verið í í Bláa salnum forð-
um og hún leit dásamlega út.
Þú ert falleg, Jane. Undurfög-
ur. Ég á engin orð til að lýsa
því.
Ég vöna, að þú horfir ekki
svona á mig á almanna færi.
Hversvegna ekki?
Yegna þess, að þá finnst mér
ég vera nakin. Fékkstu borð?
Jlá. Við skulum fara niður og
fá okkur eitthvað að drekka. Við
þurfum ekki að flýta okkur neitt
— það er ástæðulaust að koma
allt of snemma.
Við d'okuðum þarna við góða
stund og síðan stönzuðum við
annað eins á leiðinni, og ég
minnti hana meðal annars á það,
að í kvöld hétum við hr. og frú
Matson, og útskýrði ástæðuna til
þessarar nafinbreytingar fyrir
SHUtvarpiö
Þriðjudagur 17. Júll.
8.Ú0 Morgunútvarp (Bæn. — Tón«
leikar. — 8.30 Fréttir — 8.3S
Tónleikar — 10.10 Veðurfregnir)
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar),
13.00 „Við vinnuna“: Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir, tilk,
og tónleikar. 16.30 Veðurfr. —•
Tónleikar. — 17.00 Fréttir. -•
Endurtekið tónlistarefni).
18.30 Harmonikulög. — 18.50 Tilkynu*
ingar. — 19.20 Veðurfregnir,
19.30 Fréttir.
20.00 Tónleikar: .,Matinées Musicales#i
op. 24 eftir Benjamín Britten
(Hljómsv. Covent Garden óper*
unnar í Lundúnum leikur;
Warwick Braithwaite stjórnar),
20.15 Ný ríki í Suðurálfu; IX, erindi:
Mið-afríku-lýðveldið, Tchad og
Kamerún (Eiríkur Sigurbergsson
viðskiptafræðingur).
20.40 Frá tónlistarhátíðinni í Björgvin
í vor (Hljóðritað að heimili
Griegs á Troldhaugen): Sigur-
björn Bernhaft Osa og Finn Niel
sen flytja fiðlu- og píanólöj;
eftir Grieg.
a) „Brúðargangan“. — b) „Ejúf
lingslag“, Haddingjadans.
c) ,.Slagur Jóns Væstafes“.
d) „Brúðurin frá Skuldal.“
e) „Brúðarmars“. — f) „Rötn*
ams-Knut“, Haddingjadans.
21.05 íslenzkt tónlistarkvöld: Baldur
Andrésson talar um Markús
Kristjánsson og kynnir veric
hans.
21.45 ípróttir (Sigurður Sigurðsson),
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Liög unga fólksins (Guðún Ás*
mundsdóttir),
23.00 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 18. júlí.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — Tón«
leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.35
Tónleikar. — 10.10 Veðurfregn-
ir).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar.
12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tillt,
Tónleikar. — 16.30 Veðurfregn*
ir. — Tónleikar. — 17.00 Frétt*
ir. — Tónleikar),
18.30 Óperettulög. — 18.50 Tilkynn*
ingar. — 19.20 Veðurfregnir,
19.30 Fréttir.
20.00 Lög eftir George Gershwln:
Hljómsveit leikur undir ®tjóm
Fredericks Fennells.
20.20 Auðæfum bjargað af hafsbotnlj
síðara erindi (Séra Jón Kr. ís*
feld).
21.05 „Fjölskylda Orra", flmmtánd®
mynd eftir Jónas Jónasson.
— Leikendur: Guðbjörg I>orbj-
arnardóttir, Ævar R. Kvaran,
Halldór Karlsson. Guðrún Ás-
mundsdóttir, Richard Sigurbald-
ursson og Valdimar Lárusson.
21.30 Jóðlað, sungið og leikið: Þýzk-
ir listamenn skemmta.
21.40 Erindi: Aldarminning barna-
fræðslu 1 Reykjavík og skóla-
sýningin (Gunnar M. Magnús-
son rithöfundur).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Bjartur Dagsson**
eftir Þorstein Þ. Þor®teinsson|
VII. (Séra Sveinn Víkingur).
22.30 Næturhljómleikar: Dr. Hall-
grímur Helgason kynnir holl-
enzka nútímatónllst; 2. kvöldt
Tvö verk eftir Hendrik Andri-
essen, þ.e. Sinfónfa jvr. 4 og
Ricercare (Concertgebouw hljóni
6veitin í Amsterdam leikur.
Stjómenöur: Eduard van Bein-
um og Georg Szell),
23.10 Dagskrárlok.
X- X- >f
GEISLI GEIMFARI
X- X- X-
— Þetta er alvarleg ákæra á dr.
Draco, Gengin prófessor. Hvers
vegna heldur þú að hann hafi skipu-
lagt mannránin?
— Vegna þess að hann sækist eft-
ir leyndardómum langdrægu eld-
flaugarinnar okkar. Þessvegna stal
hann einnig Rafheilamyndsjánni....
Með hennar hjálp.... og vitneskju,
sem býr í huga vísindamannanna
minna.... getur hann náð þessum
leyndardómum gegn vilja þeirra!