Morgunblaðið - 16.02.1963, Blaðsíða 20

20
MORCVNBLAÐIÐ
■Laugardagur 16. febrúar 1963
7PATRICIA WENTWORTH:
KEMUR / HEIMSÓKN
í fyrstunni áttaði hann sig
ekki á þessu. Hún stóð þarna
þögul og hann hélt enn takinu
á henni. Hann átti sjálfur í stríði
við sínar eigin tilfinningar og
átt bágt með að hafa stjórn á
þeim.
En þá féll eitt heitt tár á
únlið hans. Hann sleppti takinu
á henni og snerti andlit hennar
með hendinni, og höndin varð
vot af tárum hennar. Hann dró
hana að sér og kyssti hana og
hún kyssti hann á móti, ekki ró-
lega, heldur með ástríðu og á-
kafa. Ef þetta var eina tækifær-
ið, sem þau fengju, var bezt að
nota það til hins ýtrasta.
í>au hefðu vel getað verið
þarna alein í heiminum, og þau
vissu ekki, hve löng stund leið
áður en hún dró sig í hlé skjálf-
andi og sagði: — Við erum
brjáluð!
— Nei. við erum með fullu
viti, svaraði Randal March. Og
það skulúm við vera áfram —
og saman.
— Getum við það?
Hann var orðinn glvarlegur
aftur og tekinn að hugsa skipu-
Iega. Hann svaraði:
— Já.
Hún andvarpaði aftiír.
— Ég veit ekki. Mér fiinst
eins og ég væri komin eitthvaci
langt burt — of langt.
— Ég sæki þig þá bara aftur.
— Það held ég ekki, að þú
getir. Hún dró sig frá honum.
— Randal. ... viltu segja mér
eitt. .hreinskilnislega?
— Ef ég get. Ég skal gera mitt
bezta.
•— Það bezta nægir ekki, nema
það sé fullkomlega hreinskilið.
Ég verð að fá að vita það. Ertu
alveg viss... .um mig Ég á ekki
við núna, þegar við erum svona
saman, en hefurðu alltaf verið
plveg viss — snemma á morgn-
ana og þegar þú vaknar á nótt-
unni, áður en þú hefur haft ráð-
rúm til að hugsa þig vandlega
um?
— Já, ég hef alltaf verið al-
veg viss. Það er nokkuð. sem
ekki er hægt að rökræða um....
ég hef það alveg á tilfinning-
unni.
Hún gekk fast að honum og
sagði:
— Carr er í vafa.
— Rietta!
— Það er ekki honum að
kenna. Hann langar mest af öliu
til að geta verið viss.
— Hann er eins og hver ann
ar unglingsbjáni.
Hún hristi höfuðið. — Hann
reynir eins og hann getur..og
það gengur um stundar sakir. En
svo kemur það yfir hann aftur:
Ef hún hefur gert það.... Hann
segir ekki neitt, en ég veit það
samt. Ef eins væri ástatt um
þig, gæti ég ekki þolað það.
— Það verður aldrei eins á-
statt um mig..því get ég lofað
þér.
Hún endurtók: — Það er ekki
Carr að kenna. Ég gæti alveg
eins hugsað það sama um hann,
en það er bara svo greinilegt, að
hann heldur mig hafa myrt
James. Hann spurði mig, hvers
vegna ég hefði gert það. Og hann
kom mér til að þvo regnkápuna.
Ég er hrædd um, að það hafi
ekki farið mér sem bezt úr
hendi.
— Þú hefðir alls ekki átt að
bera það við. Hún lyfti hendi og
strauk hárið á sér aftur — þessi
hreyfing, sem hann kannaðist
svo vel við.
— Ég veit. en hitt ve:t ég
ekki, hvort ég mundi gera það
aftur. Þetta kpm svo snögglega
og var svo hræðilegt og ég var
svo hrædd um Carr. og hann
hræddur um mig. Ég hefði bara
átt að gera það betur. En það
virtist vera helzta úrræðið, eins
og á stóð, en nú verður það
auðvitað til þess, að hvaða kvið-
dómur sem er mundi trúa morð-
inu á mig.
Hann svaraði Og röddin var
hörkuleg: — Vertu ekki að tala
um kviðdóma. .. .það kemst
aldrei svo langt. Einhver hefur
myrt Lessiter og við skulum
komast svo langt. Einhver hefur
myrt Lessiter og við skulum
komast að því, hver það var. Ef
TVÖFALT
EINANGRUNAR
20ára re'ynsla hérlendís
SIMM1400 EGGERT KRISTJANSSON&CO HF
r
þú verður áhyggjufull, þá farðu
og tafaðu við ungfrL. Silver. Hún
getur áreiðanlega hresst þig við.
Hann svaraði og röddin var
vel við hana. Ekki veit ég. hvers
vegna hún orkar svona á mann,
en hún gerir það. Þetta er næst-
um eins og að vera komin
skólann aftur og finna sjálfa sig
vera á rangli í einhverju ævin-
týri, þar sem maður hittir gamla
konu og hún gefur manni hesli-
hnot, sem huliðshjálmur er fal-
inn innan í.
Hann hló.
— Mér þætti gaman að vita,
hvað Maud Silver segði, ef þú
segðir henni þetta! Hún mundi
sennilega setja upp meðaumk-
unarbros, og svo mundi hún setja
ofan í við þig fyrir að tala í
41
svona ýkjum. En hún er dásam-
leg, skaltu vita. Það er viðkvæð-
ið, að ef hún kemur nærri ein-
hverju sakamáli, þá fari lögregl-
an út úr því með pálmann í
höndunum.
— Er þetta satt?
— Að mestu leyti. Hún er þef-
vi með afbrigöum. Nei. meira
en það. Hún þekkir fólk. Allt
það, sem það vill fela — hvort
sem það er útlit, kækir og yfir-
leitt öll þessi brögð, sem við
beitum, til þess að villa á okkur
heimildir — allt þetla sér hún
gegnum, og dæmir mann svo
eftir því> sem þá er eftir. Ég
man enn þessa óhugnanlegu til-
finningu, sem við höfðum. þegar
við vorum krakkar og höfðum
gert eitthvað, sem var henni ekki
að skapi.... Jafnvel ísabella,
sem þó var forhertur lygari, var
vön að gefast upp og fara að
skaela.
— Ég get nú ekki hugsað mér
ísabellu fara að úthella tárum.
— Nei, hún var forhert, var
það ekki? En ég hef horft á
þetta sjálfur. Hvað sjálfan mig
snerti, vissi ég fyrirfram. að mér
þýddi ekki neitt að reyna að
fara bak við ungfrú Silver, og
reyndi það þessvegna ekki. Mér
er sama þó að ég játi, að enn
hefur hún þc • sömu áhrif á
mig.
Rietta hló, ofurlítið skjálfandi.
— Já, svona er hún. Mér datt
í hug, þegar ég var að tala við
hana, að ef ég hefði einhverju
að leyna. hefði hún komizt að
því. En í rauninni sagði ég anni
ýmislegt, sem ég ætlaði alls ekki
að segja. Hún gekk skref aftur
á bak. — Randal, ég verð að
fara. Annars verður haldið, að
eitthvað hafi komið fyrir mig.
xxx\
Föstudagurinn leið og hvarf
í fortíðina. En áður en hann var
alveg liðinn, fékk Randal March
símahringingu. Eins og hverjum
öðrum ástfangnum manni hefði
farið, hélt hann, að þetta væri
Rietta, en vissi samt sfrax. hvaða
vitleysa það var að láta sér
detta það í hug. Og svo kom
skólafranskan hennar ungfrú
Silver gegnum símann.
— Mér þykir leitt að ónáða
þig, en ef þér væri hentugt að
hitta mig sém fyrst á morgun,
þætti mér vænt um það. Ég hef
átt tvö samtöl, sem ég vildi
gjarna skýra þér frá.
Þetta var allt og sumt, en
hvorki heilsað né kvatt.
Hann blístraði ofurlítið um
leið og hann lagði frá sér sím-
ann. Hann þekkti- sina ungfrú
Silver. Þegar hún gleymdi helztu
kurteisisreglum, var eitthvað al-
varlegt á seyði. Hann ásetti sér
að fara og hitta hana klukkan
hálftiu. Ef Melling þurfti að sjá
bíl lögreglustjórans aka inn um
hliðið hjá frú Voycey, bjóst
hann við. að Maud Silver hefði
tekið það með x reikninginn og
talið það ómaksins vert. Hann
lauk við það, sem hann þurfti að
skrifa og fór svo í háttinn og
naut þeirrar náðargáfu, sem
honum var léð: draumlauss
svefns.
En það voru aðrir, sem voru
ekki svo hamingjusamir.
Rietta Cray, sem lá andvaka í
dimmunni, sá fyrir sér vonirnar.
sem voru að' fara út um þúfur.
Eldurinn, sem hafði brunnið í
henni var að smáslokkna, hægt
og vægðarlaust. ísköld rödd al-
mennarar skynsemi var að skýrau
henni frá því, hversu mjög hún
mundi spilla öllum frama Rand-
als, ef hún giftist honum. Það
eru til bæði mögulegir hlutir
og ómögulegir. Ef manni finnst
það ómögulega vera mögulegt,
grípur maður eftir því, og svo
hlær manns eigin heimska að
manni á eftir. í eina klukku-
stund hafði hún haldið. að gæf-
an væri innan seilingar. En nú
fannst henni hún fjarlægjast aft-
ur.
KALLI KUREKI
■K - -K -
Teiknan: Fred Harman
KÓASTED ®UAIL fOZ f WZST, WE BUILD A RAMðDA
BR.EAI<:FAST..MUST FOR SHELTEE. .**TKEk) VOLl
UkE-UM BI&CITV
HOTEL' WHATWE
(50WWA PO WOW?
HUMT EABBITS, AN’I'LL
drvth’meat FOR JERJ<V'
THEM WE STITOH TO&ETHER A \jlls-
SKIk) BA&T'HOLD ENOU&H H6V/ -
WATER T'SET TOU BACK ACROSS V)l WHERE'D
TH'DESERT/ VOU BRIWS-ME BACK )/ VOU ©ET
OH.ME FIWD-UM
OUTSIDE LITTLE
CAVE WHEW ME
HUNT-UM (2UAIL
FOR BREAKFAST/
, A SPANISH SWORD.-OR
WHAT'S LEFTOF IT/ IT
1 MUST’VE BEEM LAVIM’
I THEEE ALMOST 400 VEARS.
— Steiktir fuglar í morgunverð.
Þetta er eins og í hóteii. Hvað gerum
við næst?
— Fyrst byggjum við okkur skýli
úr greinum, og svo ferð þú og veiðir
kanínur. — Ég fann þetta fyrir utan helns-
— Svo saumum við saman skinn- skúta, þegar ég var að veiða fugla.
poka til að hafa vatn í svo að við — Spænskt sverð, eða réttara sagt
komumst út úr eyðimörkinni........ leifarnar af því. Þetta hlýtur að hala
Heyrðu, hvar náðir þú í þetta? legið þarna nærri 400 ár.
Carr Robertson svaf en
dreymdi hiæðilegan draum.
Hann stóð á einhverjum dimm-
um stað, og dauður maður lá
við fætur honum. Köld hönd
snerti hann. Hann vaknaði í
svitabaði.
Uppi í Melling-húsinu æpti frú
Mayhew upp úr svefninum. Hun
hafði grátið þangað til hún gat
ekki meira, en þá sofnað og
dreymt, að barn var að gráta.
Barnið var Cyril. Honum var
kalt og hann var svangur en
hún gat ekki komizt til hans.
Nú æpti hún upp úr svefninum
með svo aumkunarlegri rödd, að
Mayhew vaknaði og kveikti á
kerti. Svo æpti hún aftur, sneri
sér við í rúminu og féll aftur í
drauminn. Hann settist upp í
rúminu við blaktandi kertaljós-
ið og fannst vera kalt og tók
að brjóta heilann um, hvað af
þeim ætti að verða.
Katrín Welby var vakandi.
Eins og Mayhew, sat hún uppi
í rúminu sínu. en gagnstætt hon-
uril, hafði hún gert ráðstafanir
til að láta sér ekki verða kalt.
Það logaði á dálitlum rafmagns-
ofni og gluggarnir voru lokaðir,
og hún var í stoppaðri treyju af
sama lit og rúmfötin. Þegar hún
var svona ómáluð, var hún mjög
föl. Hárið var hulið af kniplinga
húfu. Hún hafði þrjá kodda við
bakið og sat upprétt við þá og
las — línu etir línu, siðu eftir
síðu, kafla eftir kafla. Viljinn
rak hana áram, en hefði hún
verið spurð. hvað hún væri að
lesa, hefði hún getað orðið í
vandræðum með svarið.
En jafnvel lengsta nótt tekur
enda, rétt eins og síðasta nóttin
keriiur, án þess að við vitum, að
hún sé endalokin. Hjá einum af
þessu fólki varð það síðasta nótt-
ajlltvarpiö
Laugardagur 16. febrúar.
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 Óskalög sjúklinga (Kristín
Anna Þórarinsdóttir).
14.40
15.00
16.30
17.00
18.00
18.20
18.30
18.55
20.00
20.40
22.00
22.10
22.20
24.00
Vikan framundan: Kynning
á dagskrárefni útvarpsins.
Fréttir. — Laugardagslögin.
Danskennsla.
Fréttir. — Æskulýðstónleikar,
kynntir af dr. Hallgrími
Helgasyni.
Útvarpssaga barnanna; II.
(Helgi Hjörvar).
Veðurfregnir.
Tómstundaþáttur barna Jg
unglinga (Jón Pálsson).
Tilkynningar. — 19.30 Fréttir.
Reikað um Rómaborg: Ingx-
björg Þorbergs bregður upp
skyndimyndum frá síðast-
liðnu sumri i tali og tónum.
Leikrit: „Einkennilegur mað-
ur“, farsi handa útvarpi ert-
ir Odd Björnsson, með eiek-
tromskri tónlist eftir Magn-
ús Bl. Jóhannsson. — Lenc-
stjóri: Baldvin Halldórsson.
Leikendur: Emelía Jónasdott-
ír, Uuopjörg Þorpjarnaruou-
ir, Eriingur Gislasson, i-or-
steinn O. Stepnensen o. U.
Frettir og veóuríregmr.
Passíusáimar (6).
Danslög.
Dagskrarlok.