Morgunblaðið - 17.08.1963, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ
Lcnips'-dagur 17. ágúst 1963
William Drummond: MARTRÖÐ
12
Og það er algjörlega misheppn-
að, þegsir r.aður er að leita sér
tilbreyi mgar með því að fara
að hennan. Djúpfrystingaröldin
er kornin til Evropu. Ég býst
við, að bað eina sem þeir gem
fundið upp nr orðið sé að fara
til Arabr.i og éta augu úr sviða-
ha”sum?
— Ef þú gerir það, sagði Tony,
verðurðu farin að éta sviðaau^u
úr niðursuðudósum hjá tíusenta-
búðunum heima hjá þér, innan
tíu ára.
Tony var sá eini þarna, sem
tók ofurlítið undir með henni.
Mannii g drakk þétt og aðeins
snerti við matnum, og var
óár.ægóu.! meðan glasið hans var
fyllt.
Þegar kom að kaffinu, sagði
Manniiig- — Þetta er annais
prýðilog músik. Eigum við að
fá okku: snúing, frú Newton?
Katrir. lét sem hún heyröi
þetta rkki, en hrærði stöðugt í
kaffinu sínu. eins og það væri
einhver eiturblanda.
Tony laut að henni og sagði:
— Kit, tlskar!
Katrír leit upp og sá Mann
ing, sem var hálfstaðinn upp og
var að bjóða henni upp. —
Fyrirgerið pér, en ég var að
hugsa. Þakk; yður fyrir. Hún
stóð upp og Manning fór með
hana út á goifið.
— Vil þú, Bea frænka? spurði
Tony ireistandi.
— Guð forði mér! svaraði hún.
—- Ég btrf að tala við þig, Tony.
Það er eitthvað öðruvísi en það
á að rera hjá ykkur Kat.rínu.
Hvað ei það. Eða á hún bara
von á barm?
Tony kveikti sér í vindlingi.
— Ne; ekki er það, sagði ha.un.
— En meiru veit ég ekki.
— Eg vii nú vita meira en
það, Tony, sagði hún. — Þetta
barn er hér um bil það eina,
sem ég hugsa um, auk sjálfrar
mín. Og ef bú veizt ekki, hvað
að henni gengur, ertu fjandans
iélegur eiginmaður, verð ég að
segja.
Tony horfói- beint í augu henn
ar. — Ég er svo feginn, að þú
skyldir koma, sagði hann. — Ég
hef verið svo áhyggjufullur, an
engan haft tii að tala við. Engan!
— Hvað attu við?
— Sagði lmn þér frá þessum
manni í símanum?
— Hún hefur yfirleitt ekki
sagt mér annað, síðan ég kom.
— Húi. sagði, að hann hetöi
hringt, rctt áður en þið Manu-
ing komið heim til okkar.
— Hversvegna sagðirðu mér
ekki íra. þvi?
— Hún vildi ekki fara að eyð -
leggja kvöldið fyrir þér. Og ég
heldur ekki. Hún er mjög huguð.
— Vesiingurinn! sagði Bea <g
horfði r. Kit þar sem hún var ið
stýra Manning um gólfið. —
Hvað segir lögreglan um þett i'
— Það er nú aðal áhyggjuefn-
ið mitt, sagði Tony. Hún heldur
að . . . já . . . hreinskilningsleg i
sagt . . að þetta sé einhveri-
konar brjálsemi. Og þó virtíist
hún vera svo dásamlega hei' -
brigð. Ég get ekki trúað þessu
Þú skilur . . . þetta fær mig til
að halda, að ég sé orðinn eitf-
hvað ruglaður. Hann laut fra n
og sagði lágt — Mig hefur lang
að til að spyrja þig um það: Er
nokkuð svona arfgengt í ann-
arri hvorri ætt hennar?
Bea frænk- hugsaði sig um.
Darius var með rangskynjanú
en hann var nú drykkjusjúkling-
ur. Og Maureen, móðir Katrínar
fékk afskapleg þunglyndiskösi.
En hver gætí ekki fengið það
sem var gift stofnanda kornvöru
verksmiðju Colemans. — N u,
svaraði hún, — ég veit ekki om
neitt þessháttar.
— Jæja, það var að minnsta
kosti huggun, svaraði hann. —
Þá þarf ekki að hafa áhyggjnr
af því atriði málsins. En hveri
vegna ætli lögreglan haldi, að
þetta sé brjá'semi?
— Við skulum kalla það veifci-
un. Hún er alveg sannfærð a.n,
að Kit segi satt frá. En nia
segir líka, *>S oftast sé þe ta
ekki neitt raunverulegt . . . a-5-
eins ímyndun
— Katrín hefur alltaf ve. ’ð
heilbrigð stu ka og í andlegu
jafnvægi, sa> ði Bea frænka. —
Ef til vill T.illeiðanleg til wð
halda alla aðra jafnheiðarlega f g
hún er sjálf, en það finnst mor
góður galli, á hennar aldri. Ef
Kit segist hafa heyrt í þessu i’
manm, sé ég enga ástæðu til að
'efast um það.
— Nema bara þetta, að eng •
inn hefur heyrt þessa rödd, nema
hún ein. í kvöld þaut ég í hmn
símann, á sama augnabliki rg
hann-byrjaði og hugsaði m.eð
mér, að nú skyldi ég afsari'.a
það, sem lögreglustjórinn var að
segja. En þá var síminn dauður.
— Hvað ertu að gefa í skvr.
Tony Newton? Beu var iorvit”:
á að vita þetta. því þetta fann-'t
henni móðgun við Katrínu, sem
henni þótti svo vænt úm.
— Ekkert. Alls ekkert, góða
min. Nema hvað ég komst í örr
ustu vandræði að taia við þenn-
an sjálfumglaða lögreglumann
Bea frænka tók vindling úr
veskinu sínu og beið eftir að
Tony kveikti í honum. — Eg
man það núna, sagði hún, —
að móðir Katrínar var með eins
konar ímyndun.
— Ekki af þessu tagi?
— Nei, sagði Bea. — Hún
gekk með þálmyndun, að Cyrus,
faðir Katrínar, væri í þingum
við einhverja aðra konu.
— Þú ert ekki að gefa í skvn,
að ég . . . nei, þetta er eins og
hver önnur vitleysa.
— Veslings Maureen skjátlað-
ist þar algjörlega. Cyrus héit
ekki fram hjá henni með nei i
um öðrum en fyrirtækinu sínu
— Og þú ert að gefa i skyn,
að hjá mér séu það námurnar?
— Ég segi ekkert annað en
það, að ég er fegin, að pið
jporgfíttMaMd
Hafnarfjörður !
Afgreiðslá Morgunblaðsins \
í Hafnarfirði er að Arnar-í
hrauni 14, simi 50374. í
Kópavogur !
Afgreiðsia blaðsins í Kópa- í
Ivogi er að Hlíðarvegi 35,1
simi 14947.
Garöahreppur !
Afgreiðsla Morgunblaðsins 1
fyrir kaupendur þess i Garða- k
hreppi, er að Hoftúni við L
Vifilsstaðaveg, simi 51247. /
ætlið til Feneyja. Að minnsta
kosti var engirn tími j. gondói-
unum, seinast þegar ég var par
á ferðinni.
Tony leit niður á borðið.
Hann er of karlmannlegur,
hugsaði húii. Hann getur ekki
verið einn þeirra.
Hann leit upp með eymdarsvp
— Ég hef orðið að hætta við
Feneyjaferði-ia í bili.
— Svona ,-nögglega?
— Það Kom dálítið fyrir í
skrifstofunni, svo að ég get bein
línis ekki komizt burt. Ég vona
að þú getir . . . ja . . . utskýit
það. Svona getur alltaf komið
fyrir í viðsíiptalifinu.
-- Mig skal þá ekki furða þó
Katrín kæmist úr jaf:ivægi”u,
svaraði hún kuldalega.
Tony glotti. — Já, það >ar
ofurlitill kuidi í loftinu. Ha. n
var eins og Cyrus, með þe^si
hræðilegu sannfæringu, að verzl-
unin yrði að ganga fyrir öllu .
allt þangað tii hann fékk slag’.ó,
vfslingurinn. Aumingja Katrni!
Nei, það þyddi víst ekkert þó
að Katrín losaði sig við þenn:*n
mann og reyndi aftur. Ef hún
átti að leysa þetta vandamál,
varð Tony að koma þar við
sögu. Hjónaskilnaður yrði ::ð
engu gagni. Þau yrða áð ei.gu
þetta hvort við annað, þangað
til yfir lyki.
— T"ny!
— Já?
«— Þessi iiringing, sem bé *
tókst ekki að hlera í kvö:d.
Kom nún áður en eða eftir að
þú sagðir Kit að þú gætir ekki
farið til Fene>ja?
— Sannast að segja kom hún L
rétt á eftir, sagði Tony. — En
. . . guð mmn gófjur . . . þú ert
þó ekki að "efa í skyn, að . . . ?
— Eg er ekkert að gefa í skvn.
Ég er bara að geta mér til . . .
Bea Þ-ænka hafði enga trú á
því ao hrapa að neinu. En hia
hafði margar ástæður til að kon -
ast að því, að það sem þótti svo
dásamlegt, iíðla kvölds, sýndi
sig síðar að vera vonbrigði. Tveii
eiginme.anL nir, sem hún hafði
valið sér, nöíðu sannað henn:.
það. „Sofðu á því“, var hennar
kj örorð.
Engu að síður bað hún KatrLru
að koma til sín í gistihúsið næsta
morgun og fara með sér í búð-
ir. Með því iofaði hún engu en
vann henni tíma til vandlegrar
umhugsunar um málið.
Þegar koma Katrínar var til-
kj nnt næsta morgun var Bea enn
í rúminu ug leit út, eftir að hafa
litið i soegil, eins og persóiiá úr
hryllingskviKmynd, sem hún
hafði einhverntíma séð — Biðj-
ið hana að koma upp eftir fimm
mínútur Scgði hún.
Hún ’agatíi sig til í snatri, fór
í slopp og par.taði morgunverð.
Oniáluð leit Bea út í eigin aug-
uni „eins og fjandinn sjálfur“
en í raun og veru leit hún ná-
kvæmlega það, sem hún var;
góð kona, sem hafði einu sinni
verið falleg, en var það ekki
lengur nema þegar andlitið um-
myndaðist at ást eða hryggð. Og
núna var hryggðin yfirsterkari.
Hún vildi svo gjarnan hjálpa
Katrínu, en var aðeins hrædd.
um, að sér tækist ekki að brúa
þrjátíu ára bil. Þegar Bea var
hálfþrííug hefð: henni ekki dott-
ið í hug, að trúa hálfsextugri
kerlingarskruggu fyrir nokkru
leyndarmáli, sem nokkru varð-
aði.
Katrín kom inn um leið og
morgunverðurinn. — Hvert viitu
fara? spurði Katrín. Beu fannst
hún þreytu eg. Hún hafði vist
ekki sofið mikið.
— Eg vil helzt vera hér kyrr,
sagði Bea. — Ég er orðin svo
gömui fyrir kaupmannaveizlur
og ég verð að biðja þig að fyrir
gefa mér, að ég skyldi vera að
hrella þig með þessum Mann-
ing. Ég hlýt að hafa verið kennd
sjálf, þegar ég hitti hann fyrir
\ estan.
Katrín stakk upp á því, að
kannski hefði hann verið ódrukk
inn, og svo hiógu þær báðar.
Þegar þær höfðu lokið úr kaffi
bollunum, -agði Bea: — Þetta
kemur mér nú ekkert við, elsk-
an og þú getur sagt mér að haida
mér saman og ég skal ekki móðg
ast. En í gærkvöldi talaði ég við
Tony um þessar símahringingar.
ailltvarpiö
Laugardagur 17. ágúst.
8:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp.
13:00 Óskalög sjúklinga (Kristín Anna
JÞórarinsdóttir).
14:30 Úr umferðinni.
14:40 Laugardagslögin. — 15:00 Fréttip,
16:30 Veðurfregnir.
Fjör í kringum fóninn: Úlfar
Sveinbjörnsson kynnir nýjustu
dans- og dægurlögin.
17:00 Fréttir. — Þetta vil ég heyra!
Helgi Hafliðason velur sér hljóm
plötur.
18:00 Söngvar í léttum tón.
18:55 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Skemmtiþáttur með ungu fólki
(Andrés Indriðason og Márkús
Örn Antonsson hafa umsjón með
höndum).
20:50 Kátir þýzkir músikantar leiku
marsa, valsa, skottísa og polka*
21:15 Leikrit: „Anderson", útvarps^
leikrit eftir samnefndri sögu
Einars H. Kvarans. — Ævar R,
Kvaran færði í leikritsform og
er jafnframt leikstjóri.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Danslög. — 24:00 Dagskrárlok.
KALLI KÚREKI ——)<— Teiknari; FRED HARMAN
— Upp með hendurnar. Mér þykir — Það er hún! við mig, gamli karl. Eg er að flýtá
fyrir því, en ég verð að taka af þér — Vert þú ekki með nein fíflalæti mér.
vagninn.