Morgunblaðið - 26.01.1964, Blaðsíða 11

VM< 0MUM«

Santiuda^ur 2®. |an- !§•*
11 r
VIÐ hittum að máli á árs-
hátíðinni nokkra af hinum
yngri meðlimum ferða-
klúbbsins. Þeim er það
öllum sameiginlegt, að þau
vilja skemmta sér á heil-
brigðan hátt með f jörugum
félögum og hér segja nokk-
ur þeirra frá starfi sínu í
klúbbnum, sem þau eru öll
á einu máli um að sé þeim
mikils virði:
• Sigurður Sigurðsson er
18 ára iðnnemi. Auk námsins
og ferðalaganna hefur hann
mikla ánægju af því að hlusta
á alls kyns músík, ekki sízt
Eöng, og hefur fengizt nokkúð
við ljósmyndun og framköll-
un. Sigurður er einn af stjórn-
endum Litla ferðaklúbbsins og
Sigurður.
sagðist honum svo frá tildrög-
um þess, að hann hóf þátttöku
í starfseminni:
— Ég heyrði um klúbbinn
hjá kunningjum mínum og
bjóst satt að segja ekki við
miklu. En eftir því, sem á leið
líkaði mér betur og betur,
enda er óhætt að segja, að
klúbburinn hefur unnið traust
þeirra, sem kynnzt hafa. Ég
hafði ferðazt nokkuð áður
með kunningjum mínum, en
mér hefur fundizt öllu
skemmtilegra og fróðlegra að
ferðast með klúbbnum, þetta
eru glaðlyndir krakkar og
heilbrigðir. Vin er yfirleitt
aldrei haft um hönd í þessum
ferðum. Þeir fáu, sém það hafa
borið við, h’afa ekki kunnað
við sig og orðið útundan, ým-
ist af sjálfsdáðum eða þá, að
þeim hefur beinlínis verið vís-
að frá, hafi þeir neitað að
hætta. Þó er ég viss um að
margir, sem hafa byrjað að
drekka, myndu hætta, ef hægt
væri að koma þeim til starfa
í félagsskap sem þessum, því
oft er það af rótleysi og ósjálf-
stæði, sem krakkar byrja að
smakka vín.
— Ferðirnar hafa yfirleitt
gengið ljómandi vel, þótt
býsna margt hafi borið við.
Til dæmis lenti einn bíllinn út
af í einni Þórsmerkurferðinni.
Ekki var hægt að koma við
bíí til að draga hann upp, svo
að það var gert með handafli.
í þessari sömu ferð, á heim-
leiðinni, drap bíllinn á sér í
miðri Krossá og var þá ekki
um annað að ræða en að hand-
langa mannskapinn út um
gluggann og bera í land. Það
gekk allt vel, við óttuðumst
helzt, að Hilmar myndi fest-
ast í glugganum, þegar hann
fór út til að kvikmynda at-
burðinn.
i ; — Við höfum lært geysi-
jhargt gagnlegt í þessum ferð-
um óg vildum sízt vera án
þeirra. En það er nokkuð dýrt
Á þessari mynd eru talið að ofan frá vinstri: Jón Andrés, Helga, Bjarni, Karl, Ólöf, Sigurborg,
Guðrún, Sesselja Ragnheiður og Svala.
fyrir félitla krakka að ferðast
mikið, hver helgarferð kostar
alltaf u. þ. b. 200 krónur fyrir
utan nesti. Það væri því vissu-
lega æskilegt að þeir sem hafa
áhuga á því að stuðla að heil-
brigðu skemmtanalífi og tóm-
stundaiðju ungs fólks legðu
slíkum málum enn meira lið
en nú er gert. Starfið gæti þá
aukizt, orðið fjölbreyttara og
víðtækara.
• Ragnheiður Ragnars-
dóttir, 17 ára, og Sesselja
Magnúsdóttir, 19 ára, gengu
báðar í Litla ferðaklúbbinn í
fyrrasumar og fóru þá fjórar
ferðir. Þær voru vel kunnugar
áður, hafa verið nágrannar í
5—6 ár, stunda báðar verzlun-
arstörf og æfa handknattleik
með Víking þrjú kvöld í viku.
Þær frístundir sem gefast aðr-
ar, nota þær gjarna til að
bregða sér í bíó eða út að
dansa.
Þær voru sammála um, að
ferðalögin í sumar hefðu verið
einstaklega skemmtileg.
Klúbbfélagarnir væru orðinn
vel samstillur hópur og hjónin
Hilmar og Sigrún væru þeim
næstum eins og foreldrar.
. — Við getum gengið til
þeirra eins og pabba og
mömmu og talað við þau um
hvað sem er, sögðu þær.
Yfirleitt sögðu þær, að ferð-
'irnar hefðu gengið mjög vel,
utan eirrn sinni, er bíllinn
þeirra festist í Krossá. Veðrið
hafði auðvitað verið upp og
niður éins og alltaf á okkar
ágæta landi, þau höfðu t.d.
lent í hagléli, er þáu gengu á
Valahnúk 17. júní sl. En krakk
arnir væru yfirleitt vel út-
búnir fyrir ferðalögin —
maður lærir auðvitað betur og
betur með hverri ferð að út-
búa sig, og við eigum nú orðið
það helzta sem þarf í góðan
útbúnað, svo sem tjald, suðu-
tæki, vindsæng og svefnpoka.
• Karl Herbertsson er 17
ára Siglfirðingur og starfar
nú á bílaleigu hér í bænum.
Á sumrin fer hann sem vænta
má norður, ýmist í síldina eða
aðra tilfallandi vinnu þar.
— Aðaláhugamál mitt er
sem stendur ferðalög, að sjá
landið á sumrin, en skíða- og
skautaferðir á vetrum. Ég fór
aðeins eina ferð með Litla
ferðaklúbbnum í fyrra sumar,
en ætla hiklaust að halda þar
áfram, klúbburinn er sérlega
skemmtilegur.
• Ólöf Hilmarsdóttir er
15 ára og er í Gagnfræðaskól-
anum við Lindargötu. Hún
hefur verið með í klúbbnum
frá því hann byrjaði, enda er
hún dóttir þeirra Hilmars og
Sigrúnar.
Ólöf sagði, að einn höfuð-
kostur klúbbsins væri að
krakkarnir færu ekki á fyllirí
til að skemmta sér, enda væru
strákarnir ágengir og leiðin-
legir undir áhrifum víns og
stelpurnar fengju móðursýkis-
köst.
— Það er mikið af krökkum
sem smakka ekki áfengi en
ekkert er gert fyrir þá sem
eru yngri en 16 ára. Við kom-
umst hvergi inn, svo þá er
reynt að svindla sér á skemmt
anir sem eldri krakkar eru á.
Þá byrja margir að smakka
■ áfengi til að vera miklir menn
líkaj sagði Ólöf og bætti því
við að yngri krakkar en 14—
15 ára væru yfirleitt ekki
teknir í klúbbinn,; en það
hjálpaði samt mörgum, sem
ekki gætu skemmt sér annars
slaðar.
• Jón Andrés Snæland er
17 ára og er nemandi í Iðn-
skólanum. Hann lærir blikk-
smíði hjá Nýju blikksmiðj-
unni. Jón lýsti fyrstu kynnum
sínum af ferðaklúbbnum
þannig:
— Ég var að koma af sjón-
um og var gengið upp á Aust-
urvöll og sá þar gula rútu.
Hjá henni stóð maður, sem ég
tók tali og spurði að því, hvort
hægt væri að fá far. Hann
taldi það alveg sjálfsagt, þetta
væri fyrsta ferðin og ætlunin
væri að fara „út í bláinn".
Mað.urinn var Hilmar Guð-
mundsson, forstöðumaður
klúbbsins. Ég var óundirbú-
inn fyrir ferðina, þurfti að
fara heim í strætó til að búa
mig út. Hilmar sagði, að ég
skyldi engar áhyggjur hafa út
af því, því komið yrði við hjá
mér þegar lagt yrði af stað.
— Upp frá þessu hef ég far-
ið í flestar ferðirnar og verð
ég að segja, að ferðir og
skemmtanir klúbbsins eru það
bezta sem unglingar á mínum
aldri eiga völ á. Það er alveg
ábyggilegt.
• Sigurborg Sigurðardóttir
er bráðum 17 ára. Hún er í 4.
bekk Réttarholtsskóla og
stundar auk þess jazz-leikfimi
hjá Ármanni. Aðaláhugamál
hennar eru dans og ferðalög,
en að skóla loknum hyggst
hún reyna að komast til út-
landa að læra tungumál.
— Ég komst því miður ekki
nema einu sinni í sumar með
Lilta ferðaklúbbnum, helgar-
ferð í Þjórsárdal, en ætla að
fara þegar ég kem því við
næsta sumar. Sigrún, kona
Hilmars, er föðursystir mín og
heyrði ég um klúbbinn hjá
þeim. Þjórsárdalsferðin var
ægilega skemmtileg.
• Bjarni Gunnarsson, sem
er 17 ára, vinnur hjá Skelj-
ungi hf., éiné og Hilmar, for-
stöðumaður klúbbsihs. Er
hann aðstoðarmaður á olíúbíl.
Bjarni sagði, að hann hefði
kynnzt klúbbnum þegar strák-
ur kom til hans og spurði
hvort hann væri ekki til í.að
ganga í Litla ferðaklúbbinn,
en þá hefðu allar ferðir verið
farnar „út í bláinn". Sagði
Bjarni, að hann hefði tekið
þátt í flestum ferðunum frá
því sumarið klúbburinn var
stofnaður, en hann teldi aðal-
kostinn við klúbbinn vera
hversu meðlimirnir væru fjör-
ugir og kátir án þess að þurfa
að nota áfengi til þess. Svo
væri mikið sungið, dansað og
Ieikið sér.
Kvaðst Bjarni ekki hafa
önnur áhugamál utan klúbbs-
ins én að fara í bíó og lesa.
• Fimm stúlkur tóku sig
saman og fóru í hvítasunnu-
ferð klúbbsins 1963. Upp frá
því hafa þær verið kallaðar 5-
eyringarnir innan félagshóps-
ins. Tóku stúlkurnar upp sitt
eigið skjaldarmerki, sem þær
bera í keðju um hálsinn, en
það er auðvitað 5-eyringur,
silfurlitaður.
Þrír 5-eyringanna urðu á
vegi blaðsins og féllust á að
segja svolítið frá klúbbnum.
Stúlkurnar heita Guðrún
Gunnarsdóttir, sem er 19 ára
og vinnur hjá Rafmagnsveitu
Reykjavíkur, Svala Þórhalls-
dóttir, sem er 18 ára og er um
þessar mundir á námskeiði í
Verzlunarskólanum, og Helga
Guðmundsdóttir, 18 ára, sem
vinnur í skrifstofu Sjálfstæðis
flokksins í Reykjavík.
Guðrún, Svala og Helga
sögðu, að þær hefðu farið í
flestar klúbbferðirnar eftir að
þær kynntust starfseminni,
farið allt frá grasa- og steina-
ferð til Krýsuvíkur og til
Þórsmerkur. Þær segja, að
skemmtilegur andi sé í klúbbn
um, enda skemmti krakkarnir
sér betur án þess að hafa vín,
fjörið verði meira að segja
miklu meira og allt eðlilegra.
5-eyringarnir þrír sögðu, að
áberandi væri hversu strák-
arnir í Litla ferðaklúbbnum
væru miklu meiri sjentilmenn
en þær ættu yfirleitt að venj-
ast á ferðalögum og skemmt-
unum annars staðar. Þeir
þyrftu ekki brennivín til að
komast í „stuð“.
Sem dæmi um hversu mikl-
ir heiðursmenn klúbbstrákarn
ir eru sögðu þær þá sögu, að
eitt sinn á ferðalagi hefði bíll-
inn festst í Krossá. Þá hefðu
allar stelpurnar orðið að
skríða út um gluggana, en
strákarnir hefðu þá rokið til
og vaðið með þær allar i land.
Um það var eftirfarandi klúbb
kvæði ort, sem sungið er með
sinum lögum á ferðalögum:
Framhald á síðu 22.
í skógarferð.