Morgunblaðið - 20.09.1964, Blaðsíða 6

6
MORGU N BLÁÐIÐ
Sunnudagur 20. sept. 1964
Risa - kjötkakan
iS er yfir.
i>að stóð mikið til í Denby
Dale þorpinu í Englandi laug-
ardaginn 5, septemiber s.l. Þá
var lokið við að baka stóreflis
köku, þá stærstu sexn nokkru
sinni hefur verið bökuð, og
fólk beið þess að fá að bragða
á henni. Það tók 36 klukku-
stundir að baka kökuna, og í
hana fóru 6 tonn af buffi, kart
öfflum, kryddi og brauðdegi.
Kakan var bökuð í hlöðu, þar
sem nokkrar kýr voru geymd
dr — en kálfum þeirra hafði
verið lógað til að nota í kök-
una.
Hin stóra stund rann upp,
kakan var sett á 16 hjóla vagn
og henni ekið á nærliggjandi
svæði, þar sem Denby Dale-
búar hafa snætt risakökur sín-
ar síðustu tvær aldirnar. Horna
flokkur fór á undan vagnin-
um og íbúar gengu í hala-
rófu á eftir.
Þorpspresturinn blessaði
kökuna og síðan var brauð-
skorpan skorin. Kjötilmurinn
barst að vitum manna, að þeir
röðuðu sér upp til að fá sinn
skammt.
Kakan reyndist óviðjafnan
leg á bragðið, hún var nær-
ingarrík og vel krydduð og
nógu sölt til að æsa upp þorst
ann í mönnum. Skorpan hafði
ákjósanlegan brúnan lit. Hún
bar vott um snilli bakarans.
Hins vegar deila menn um.
hvort gróði hafi orðið af kök-
unni. Henni var skipt niður
í 30 þúsund skammta, sem
seldir voru á 50 krónur hver.
Hinsvegar komu nokkuð
færri en kökunefnd þorpsins
hafði gert ráð fyrir.
Denby Dale, sem er þorp
í Yorkshire og þekktast fyrir
góðan ullarvefnað, hefur eins
og fyrr segir bakað risakökur
í tvær aldir í tilefni af meiri-
háttar viðburðum. Fyrsta kak
an var búin til árið 1786, þeg
ar Georg konungur in lækn-
aðist af geðveiki sinni, en sá
bati varð þó skammvinnur.
Næsta kakan var bökuð 27
árum síðar, þegar Bretland
sigraði Napoleon. 1887-kakan
sem bökuð var til heiðurs
Viktoríu drottningar, braigðað
ist illa og fer hrollur um
þorpsbúa, þegar minnst er á
þá köku. Kakan, sem bökuð
var í ár, er sú áttunda í röð-
ihni og hún gerð í tilefni fjög
urra fæðinga í konungsfjöl-
skyldunni á árinu.
íbúar í næsta þorpi líta
þennan kökubakstur horn-
auga, en þeir eru sérfræðing
ar í risabúðingum. Var hálft
1 hverju búizt við að þeir
mundu reyna að koma kök-
unni fyrir kattarnef, en þeim
tókst það ekki.
Stáldiskurinn, sem kakan
var sett á, var 5%. meter á
lengd, 1,83 á breidd og 50 cm.
djúpur. Var ætlunin að sigla
disknum yfir Ermasund, þeg-
ar kakan hafði verið étin, en
enn hafa ekki borizt fregnir
af því hvort það hafi tekizt.
Ráð undir
rifi hverju
Afþurrkunarklútar og
þvottaskinn eru tveir hlutir
sem ómissandi eru á hverju
heimili. En það er ekki nóg
að eiga hlutina, heldur verður
að hugsa um þá og hirða, svo
af þeim fáist full not.
Hlutverk afþurrkunarklúts-
ins er að fjarlægja og safna
ryki, en ekki að dreifa því út
um allt,. Ráðið til þess að
koma í veg fyrir það, er að
skola klútinn upp úr glycerin
vatni (2-3 msk. í einn líter af
vatni) um leið og hann er
þveginn og hengja hann síðan
upp án þess að vinda hann.
Klúturinn verður þá mjúkur
og dretgur í sig rykið. Af-
gangurinn af glycerinvatninu
er látinn í flösku og geymdur
þar til afþurrkunarklútamir
eru þvegnir næst
Þvottaskinn eru nokkuð
dýr, en það er hægt að halda
þeim mjúkum í mörg ár, ef
þau eru meðhöndluð rétt
frá byrjun. Kemisk efni, sýr-
ur, brennisteinn og mikill hiti
eru verstu óvinir þvotta-
skinnsins, segja sérfræðingar.
Þegar skinnið er orðið óhreint
er það þvegið í volgu vatni,
undið og teygt í sína upp-
tízkusýningum í París. Hér
birtum við mynd af Bibelot
eins og hún gekk um sýningar
salina, krúnurökuð en með
hvíta húfu úr minnkaskinni
aftarleiga á höfðinu.
Ennfremur er hér eitt sýnis
hom af flegnu kjólunum hans
Pierre Cardin. Tízkuhúsunum
var bannað að sýna hina svo-
nefndu „topplausu" kjóla, en
Cardin fór í kringum bannið
eins og köttur kringum heitan
graut, og tyllti kjólunum sam
an að framan með risastórri
slaufu, blómum eða öðru
skrauti.
haflegu mynd, hengt upp til
þerris á köldum stað. Það má
aldrei liggja blautt saman-
undið né geymast í plastpoka.
eins og margir bíleigendur
hafa tilhneigingu til að geyma
það. Það er handhægt að
stinga skinninu í plastpoka,
en þá endist það heldur ekki
lengL
Sköllótta
sýningnrstnlk-
nn og ílegnn
kjólnrnir
EIN S og áður hefúr verið
sagt frá í blaðinu, vakti sköll-
ótta sýningarstúlkan hjá Est-
erel, Bibelot, feikna athygli á
FANGAGEYMSLUR FULLAR ástand — og sjálfur furða ég
„Um eða eftir hverja helgi
hafa dagblöðin það eftir lög-
reglunni, að óhemjuleg ölvun
og allskonar læti hafi verið í
borginni og nágrenni um helg-
ina. Allar fangageymslur lög-
reglunnar hafi verið fullar
orðnar þegar á föstudagskvöld
eða jafnvel fyrr. Hér er um
alvarlegt ástand að ræða, sem
mér finnst að eitthvað þyrfti
við að gera til þess að reyna að
ráða bót á“.
Þannig hefst bréf frá einum
af lesendum blaðsins. Svo sann-
ariega er þetta alvarlegt
mig alltaf á því hve folk hefur
efni á að fara með mikið fé
í skemmtanir, jafnmikið og
það kvartar undan opinberum
gjöldum. Að vísu' getur það
ekki kallast nein skemmtun að
lenda í Steininum, þótt upp-
haflegur tilgangur hafi verið
skemmtun.
BIÐRAÐIR UM HELGAR
En bréfritarinn heldur á-
fram, því hann hefur tiilögur
til úrbóta:
„Ég ætla að leyfa mér að
benda á eina leið, sem ég tel
að ætti að reyna til úrbóta í
sambandi við þessa óskapa
ölvun um helgar. Lögregla og
önnur yfirvöld ættu að fara
iþess á leit við verkalýðsfélög
og atvinnurekendur að breyta
til um útborgunardag viku-
launa. Nú er yfirleitt borgað
út á föstudögum og fjöldi fólks
fer mjög illa með sín viku-
laun. Helgin er framundan,
vinna víða felíd niður á laugar
dögum og vikukaupið hjá
mörgum fer beint á vínbarina
og skemmtanahúsín, enda má
sjá biðröð úti og inni á flest-
um vínhúsum borgarinnar á
föstudags- og laugardagskvöld-
um, og er þá sennilega oft lítið
eftir af útborguninni hjá mörg-
um. Væri nú ekki reynandi að
borga vinnulaun út á mánu-
dögum eða þriðjudögum? Ég
tel að þetta ætti að reyna og
ég er sannfærður um, að þetta
yrði til stórbóta og mörg
heimili yrðu þessari breytingu
fegin.“
EKKI ÓDÝRAST
Það er ekki ólíklegt, að
ástandið breyttist eitthvað til
batnaðar, ef almennt væri
borgað út eftir helgi í stað
fyrir helgi. En vseri alls staðar
borgað út á mánudögum er ég
bara hræddur um að mánu-
dagskvöldin yrðu aðalskemmti
kvöld vikunnar — og þriðju-
dagarnir mundu því notast illa
á mörgum vinnustöðvum. Bezt
væri að fyrirtæki borguðu út
sitt hvern daginn — alla vik-
una. Þá yrði áreiðanlega
minnst um hópdrykkjuna.
Svo að ég endurtaki það,
sem ég sagði að framan: Það
er í rauninni furðulegt hv*
fólk hefur efni á að drekka
mikið — og enn eykst drykkj-
an. Ekki er þetta ódýrasta tóm-
stundagamanið.
Annars er þetta svo víðtækt
vandamál, að það verður ekkl
afgreitt í stuttu rabbi. Þetta
er líka með leiðinlegri málum,
ekki sízt til aflestrar á sunnu-
dagsmorgni, þegar fólk er ekkl
almennilega búið að jafna si®
eftir skemmtun næturinnar. Ég
tala nú ekki um þá, sem em
svo „lukkulegir“ að vera bún-
ir með vikukaupið. Það bíður
því betri tíma.
SÖFNIN
Útlendingur, sem hér hefur
verið á ferð ekki alls fyrir
löngu, skrifar og kvartar yfir
því að söfn í . Reykjavík séu
ekki opin fyrir hádegi. Sagðist
umræddur maður hafa verið
hér á mjög skammri ferð, 1
rauninni komið hingað til þesr
að fara til Grænlands — og
haft tvo hálfa daga til ráð-
stöfunar í Reykjavík. í bæði
skiptin fyrrihluti dags — fram
að hádegi. Fyrir bragðið komst
hann ekki inn á neitt safn i
höfuðborginni og fannst hon-
um mjög miður að fara héðan
án þess að hafa séð Þjóðminja
safnið.