Morgunblaðið - 27.04.1966, Blaðsíða 25

r
MORGU N BLAÐIÐ
23
Alfringí
Franxhald af bls. 14
Vinnshiaðferð þessi er þegar
niotuS í framleiSslu, t-d. í Banda-
ríkjuatisn, Dananörku og Bret-
landi, og þegar í dag sjást inn-
flutt frystiþurrkuð matvæli í
verzluinum hér.
“ Vi8 .geislun með geielavirkum
efnum, eru matvaelm með því
gerilsneydd, og geymslulþol
þeirra þar með að mininsta kosti
aukið verulega.
Báðar þessar vinnsluaðferðir
eru jöfraum höradum notaðar fyr
ir landfbúnaðar- og sjávarafurðir,
©g tel ég ekki óeðlilegt, að nefnd
sú, sem tillaga min gerir ráð
fyrir, kyranti sér einnig hvernig
hægt væri að hagnýta þær á
sviði Jandíbúnaðarafurða.
Ég hefi gert að umitalsefrai
nauðsyn þess að auka fjöibreytni
í framleiðslu sjávarafurða og efl-
ingu þeirra iðragreina sem virana
útflutningsverðmæti úr sjávaraf-
lurðum, og legg á það ríka
áherzlu með flutningi þessarar
tdllögu til þingsályktunar að þær
leiðir sem ég hefi bent á verði
vandlega kannaðar og vel fylgst
með framþróua annara fiskveiði-
þjóða um verkun og vinnslu
ejávarafla. Við megum ekki slá
slöku við og verðum að vinna
stöðugt að nýjum tilraunum á
þessum sviðum og stefna að því
að vera í röð þeirra þjóða sem
Jengst eru komraar í taekiaiþi'óuin
é sviði matvselaframieiðslu.
En þetta eitt er ekki nóg. Við
þurfum eiinnig að selja vörur okk
ar og tryggja okkur sem hag-
kvæmasta samninga og gera okk
ur ljóst hver staða okkar er í
þessum efnum.
Viðhorf okkar til markaðs-
bandalaga.
íTÓun í viðskiptamálum Ev-
rópu hefur orðið með þeim hætti
•ð allar Evrópuþjóðir eru nú
•ðilar að viðskiptabaradalögum
aema þrjár, ísland, Spánn og
Alabnía. >að er skoðun mín að
við Xslendingar eigurn hiklaust
•ð gerast aðili að Fríverzluraar-
bandalagi (EFTA). Við getum á
engan hátt staðið utan við við-
skiptabandalög til lengdar og
verðum að gera okkur það Ijóst,
•ð innan ekki langs tíma verð-
um við hraktir af þeim mörkuð-
um sem við höfum nú í Vestur-
Evrópulöndum með því að inn-
ílutningstöllar EFTA landanna
og Efnahagsbandalags Evrópu í
vörum frá þjóðum utan þessara
bandalaga fara sífellt hækkandi
é sama tíma sem þessar þjóðir
etefna óðfhiga að því að tollar
sín á milli fara lækkandi og
verða engir innan ekki langs
tima. Á eama tíma og þjóðir Ev-
rópu gerast aðilar að viðskipta-
bandalögum hlýtur það að vera
rvarhugavert fyrir þessa litlu
þjóð að sitja hjá og hafast ekki
að í neimni alvöru vegna þess að
hún er sundurþykk og skoðana-
laus að mestu. Við eigum þó að
vera þess minnugir hvernig
astandi útfiutningsmála okkar
var komið þegar kreppan skall á,
og við vorum varnarlausir vegna
einhliða framleiðslu og einhliða
markaðslanda.
Ég tel að erfiðleikar þeir og
•nnmarkar sem taldir eru á aðild
okkar að slíkum samtökum vaxi
óþarflega í augum, en í því sam
bandi er aðallega minnzt á
þrennt: það eru vandamál iðnað-
arins, viðskiptin við jafnkeypis-
löndin og álhrif tollalækkana á
íjárhag ríkissjóðs.
Að sjálfsögðu myndu skapast
Itilfærslur innara iðnaðarins en ég
tel víst, að með aðstoð til vinnu-
hagræðingar, lækkun aðflutnings
gjalda á hrásfni umfram fullunna
vöru o.fL væri auðvelt að leysa
vandann.
Hvað viðkemur viðskiptum við
jafnkeypislöndin, má fyrst geta
(þess, að ýms þeirra hafa óskað
þess að hægt yrði við núveraradi
viðskiptafyrirkomulag, og við-
Bkiptin afreiknuð í frjálsum gjald
eiyri. Annað er hitt, að þessi við-
skipti hafa nú í dag mikið minni
þýðingu, en þau 'höfðu fyrir
nokkrum árum. Árið 1909 námu
þessi viðskipti % hluta af heildar
útflutningsviðskiptum okkar, en
érið 1965 ekki aerraa 1/7 hluta
þeirra. Hvað viðkemur þriðja at-
riðinu, áhrifunum á tekjur ríkis-
sjóðs, er tvímælalaust hægt að
bæta það upp á annan hátt, td.
með söluskatti, sem legðist jafnt
á erlendar vörur sem innlendar.
Ég hefi nú hér rakið nokkuð þau
vandamál, sem skapast við aðild
okkar að siikum samtökum, en
nú. skulum við líta nokkuð á,
hvaða vandamál skapast við að
standa utan við þau.
Vegna tollahækkana og jafn-
vel þess að núverandi tollkvótar
fatla 1 burtu, stöndum við svo
illa að vígi í samkeppninni, að
telja má vást, að við verðum
alveg hraktir út af þessum mörk
uöum. Má þegar sjá þessa þróun
í útflutningsverzlun okkar á við-
skiptunum við Bretland og Vest-
ur-I»ýzkaland. Árið 1961 tófcu
Bretar 23,6% af útflutningi okk-
ar, en árið 1964 ekki nema 17,5%.
Arið 1961 tóku Ves tur-Þj óðverj -
ar 10,5% en árið 1964 ekki nema
8,6%.
Spumingin verður þá einfald-
lega sú, hvort við höfum efni á
því að treysta eingöngu á aðra
markaði. !»á ber þess að gæta, að
mörg Austur-EvTópuríki svo sem
Rússland og Pólland o.fl. stefna
markvist að þvi, að auka fiskveið
ar sinar, og verða sjálfum sér
nægir á þvi sviði. l»á eru ekki
aðrir markaðir etfir en Bandarik
in og svo ýms af þróuraarlöndun-
um.
Tilgangurinn rraeð flutningi
þessarar þingsályktunar er að
vekja athygli á þvú, að það hefur
hvergi verið gert nóg af því að
efla nýjar iðngreinar á sviði
sjávarútvegs.
Með þvi að minraa á upphaf
hraðfrystiiðnaðarins og barátt-
una að leita hraðfrysta fiskinuim
markaða erlendis er ég að vefcja
athygli á þvi að tímabært er að
gera stórátak til að byggja upp
niðursuðuiðnað á íslamdi og auka
verulega útflutningsverðmæti
þjóðarinnar.
Hér er um mikilvægt mál að
ræða og merkt starf að vimna.
SIGURÐAR SAGA FOTS
-K— Teikningar ARTHUR OLAFSSON
„Það vil eg segja þér,“ sagði Signý, „að
Hrólfur heitir konungur og ræður fyrir
írlandi. Hann á dóttur, er Elina heitir,
kvenna kurteisnst og bezt að sér um alla
hluti, og er þar misskipt með þeim feðg-
JAMES BOND
James Bond
|T «1 FLEMNG
niwmt 8T JDHK MclVSXY
inum, því að konungur er bæði grimmur
og fjölkunnugur, ódyggur og undirförull.
Það ætla ég, að Ásmundur hafi farið þang-
að bónorðsför, en Hrólfur hafi synjað hon-
um með hæðilegum orðum, en Ásmund-
ur hafi það eigi þolað og hafi boðið kon-
ungi til bardaga, en hafi haft engan liðs-
kost móti landsmúgnum og hafi svo verið
fellt af honum allt lið hans, en hann sjált-
ur fangaður og Ólafur skósveinn bans,
Eftir IAN FLEMING
Tatiana var sérstaklega þjálfuð fyrir
það verkefni sitt að glepja Bond.
JÚMBÖ
r47-23
Mér er sagt, að þú sért i góðri þjálfun.
Það er gott, því næsta verkefni þitt er að
myrða Englending.
Teiknari: J. M O R A
Júmbó sneri sér að Spora. — Jæja,
sagði hann, þá held ég að öllum okkar
raunum sé lokið. Glæpamennirnir farn-
ir í land án þess áð hafa gert nokk-
uð alvarlegt af sér, við stórríkir menn,
og nú siglum við bara til góðrar hafn-
ar og höldum síðan heimleiðis. Ég er
satt að segja orðinn heldur þreyttur á
KVIKSJÁ -
þessum ævintýrum okkar.
— Já, ég segi það sama, svaraði Spori,
ég vil gjarnan fara að sjá föðurlandið aft-
ur. Heyrðu, ég stóð mig annars vei með-
an glæpamennirnir voru hér um borð.
Ég fylgdist með þeim hvert fótmál sem
þeir tóku, og ef þeir hefðu eitthvað far-
ið að hafa sig frammi, þá var ég þar.
Þetta vissu þeir, og þess vegna höfðu þeir
sig hæga.
—Jæja, það er ágætt, sagði Júmbó, ég
vona bara að þeir hafi látið peningaskáp-
inn i friði. — Já, það hafa þeir örugg..„_
jæja, maður getur aldrei verið of viss.
Það er bezt að athuga málið, og Spori
fór af stað.
Fróðleiksmolar til gagns og gamans
KYNLEGAR OSKIR
FERÐAMANNA
Það eru ekki allar ferðaskrif-
stofur, sem hafa þann tilgang
einan, að útvega ferðamönnum
ódýr hótel, mat og drykki, eða
skipuleggja ferðir á söfn og um
borgir. Á síðari árum hefur
mikið verið gert fyrir þá ferða-
menn, sem hafa sérstakar óskir
fram að færa, sumar hinar kyn-
legustu. Sem dæmi um það má
nefna, að brezk ferðaskrifstofa
skipuleggur á sumri hverju
rannsóknarleiðangur til Rúm-
eníu fyrir ferðamenn, sem á-
huga hafa á gjótum og hellum.
Bandarískt ferðafyrirtæki hef-
ur farið með 50 ferðalanga um
alla Evrópu til að skoða svína-
bú. Annar hópur Bandaríkja-
manna fór til Evrópu í þriggja
vikna ferðalag með það fyrir
augum, að dansa á hverju
kvöldi — og varð ferðaskrif-
stofan að tryggja, að sérhver
þátttakandi fengi dansfélaga á
hverju kvöldi.
Ferðaskrifstofa ein í Lundún-
um hefur skipulagt tveggja
vikna megrunarferðalag og gef-
ur tryggingu fyrir, að sérhver
ferðamaður léttist um a.m.k. 5
kg. í förinni. f S-Ameríku er
hægt að fara í gullgrafaraleið-
angur við Amazoufljótið og
máttu þátttakendur í honum
eiga allt það gull, sem þeir
fundu. Eftirtekjan af þessum
leiðöngrum hefur þó aldrei orð-
ið það mikil, að hún hafi nægt
til að greiða ferðakostnað.