Morgunblaðið - 27.05.1968, Blaðsíða 16

{
16
MORGUNBLAÐIÐ, MÁNUDAGUR 27. MAÍ 19««
Námsmeyjar Húsmæðraskóla Reykjavíkur sátu að saumum í alla nótt og gengu svo út kl. 6,
til að sjá umferðarbreytinguna.
Þær skríktu í H
á Skúlagötunni
eftir að hafa setið að saumum um nóttina
A SKÚLAGÖTUNNI var fjöldi
bíla, þegar um kl. 6, enda gat-
an breið með akreinaskiptingu,
svo auðvelt var að skipta þar
um vegarhelming. Kl. 5.50 höfðu
allir stöðvað ökutækin við gang-
stéttamar. Mikið var þarna af
leigubílum með fréttamenn og
fólk, sem vildi verða vitni að
þessum atburði. Veður var gott,
10 stiga hiti strax um morgun-
inn og aðeins andblær frá sjón-
um. Úti á höfninni lágu herskip.
Þegar klukkuna vanta'ði 19
mínútur í 6 höfðu allir stöðvað
bíla sína. Það var eftirvænting
í loftinu. Nokkrir fóru út og
drógu upp fána, þ.e. merki með
áletruninni: „Við erum öll byrj-
endur“ eða „Brosið í umferð-
inni.“ Þetta munu vera auglýs-
ingar frá Lionsklúbbnum Ægi til
styrktar heimilinu á Sólheim-
um.
Hafsteinn Sveinsson hallaði
sér út um bílgluggann. Hann er
leigubílstjóri, en var þarna far-
þegalaus, bara til að taka þátt í
umferðarskiptunum: — Þetta er
það sem koma skal, sagði hann.
Ég hef alltaf verið hlynntur því.
Hefði skammazt mín fyrir ann-
áð. Bílarnir sem við ökum, eru
byggðir fyrir hægri umferð.
Og þama var Guðmundur
Magnússon, sem er í umferðar-
nefnd. Hann kvaðst ekki vera í
embættiserindum, bara að fylgj-
ast með og af forvitni, úr því
hann gat fengið undanþágu á
bílinn sinn. Þrír strákar komu
hjólandi, /neð transitortæki með
sér.
■umferð
— Við þurfum ekkert að
stoppa, sögðu þeir. Við erum
búnir að kynna okkur það! En
þeir stöðvuðu nú samt. Ætla
sýnilega að verða löghlýðnir
borgarar.
Þyrla kom frá þaki lögreglu-
stöðvarinnar og flaug yfir Skúla
götuna með Jóhann Hafstein,
dómsmálaráðherra og Sigurjón
Sigurðsson, lögreglustjóra.
Fimm mínútum fyrir sex síg-
ur bílaskarinn af stað. En ekki
langt. Bílarnir færa sig yfir göt-
una. Vinstri handar bílstjórar
gerðust hægri handar menn. Um
stund voru allir á leið þvert yf-
ir götuna og stöðvuðust svo
hægra megin. Það ríkti eftir-
vænting. Kl. 6. Bílamir sigu af
stað, hægt og rólega. Það var
athyglisvert að allir héldu sig
á vinstri akreininni. Þáð virtist
reyndar reglan á öllum götum. Of
ur skiljanlegt. Þeir sem aka
hægt, eiga að halda sig sem
næst gangstéttinni, hraða um-
ferðin að vera utan við. Og nú
var engiinn að flýta sér, eng-
inn fann hjá sér hvöt til að aka
fram úr.
Fjöldi manns var kominn út
á göturnar, til að verða vitni
að umferðarskiptunum. Börn,
unglingar, konur og heilar fjöl-
skyldur Þrjár konur urðu á vegi
okkar, Sveinbjörg Hermannsdótt
ir, Friðdís Jónsdóttir og Alda
Borg. Þær kváðust hafa farið á
fætur fyrir allar aldir til að
fylgjast me'ð þessum atburði. Og
þeim fannst það borga sig. Svein
björg sagðist hafa verið svolítið
uggandi um þetta, en hún sæi
að umferðin gengi strax mjög
liðlega.
Og nú kom niður á Skúlagöt-
una fríð fylking ungmeyja og
einn riddari og sjálfboðaliði í
fararbroddi. Það mátti með sanni
segja að þær brostu í hægri um-
fer'ð. Þær meira að segja skríktu
og hlógu við hvert orð. Þarna
voru komnar námsmeyjar úr
Húsmæðraskóla Reykjavíkur.
Sumar vöktu í alla nótt, sátu og
saumuðu, svo ekki fór tíminn
til ónýtis. Aðrar létu vekja sig,
en nokkrar hölluðu sér aftur,
engin H-umferðarskipti gátu
komið þeim á fætur fyrir kl. 6.
En þá lagði hópurinn af stað í
gönguferð um bæinn. Þær hlógu
allar og sögðu að þetta væri
voða gaman! Seinna ætluðu þær
að skiptast á um áð vera um-
ferðarverðir í Aðalstræti.
Leigubílsjtórinn, sem hefur
ekið okkur, er Gretar Marteins-
son á B.S.R. Nú eftir klukku-
tima akstur um erfiðustu gatna-
mótin, spurðum við hvemig hon
um litist á þetta. — Það er dá-
lítið undarleg tilfinning, sagði!
hann. Maður er svolítið spennt-
ur. Þetta er óneitanlega merki-
leg stund, sem ég vildi ekki
missa af. Hann kvaðst hafa ver-
ið atvinnubílstjóri í 17 ár, svo
vaninn í vinstri umferð er nokk
úð ríkur. Ekki kvaðst hann samt
hafa neitt á móti breytingunni.
Læt mér nægja mín eigin vanda
mál. Blanda mér ekki í vanda,
sem aðrir eiga að fjalla um.
Hegða mér í samræmi við það,
sem ákveðið hefur verið, sagði
hann. Og ef maður verður fyrst
í stað þreyttur á að gæta sín í
hægri umferð, eins og maður
verður aúðvitað að gera, þá má
alltaf aka Laugaveginn eins og
við gerum nú. Þá erum við á
vinstri vegarhelmingi, því kyrr-
stæðu bílamir hafa enn hægri
götuhelminginn. Það kemur
kunuglega fyrir aftur.
Þær vöknuðu fyrir allar aldir til að sjá H-umferina. Svein-
björg Hermannsdóttir, Fridís Jónsdóttir og Alda Borg.
Mei vaktmönnum á Slökkvistöð
fyrsta daginn í hægri umferðinni
Fyrsti sjúkraflutningur í hægri umferð.
Þegar blaðamaður Morgunblaðs
ins kom í Slökkvistöðina um
klukkan sjö í gærmorgun höfðu
slökkviliðsmenn þegar verið á
ferðinni í góðan klukkutíma við
að æfa sig á nýjum akstursleið-
um. Bænum höfðu þeir skipt
niður í fjórtán hverfi og nú
þurfti að átta sig á því hvaða
leiðir væru fljótfarnastar til
þeirra. Raunar höfðu allar þess-
ar leiðir verið athugaðar á kort-
um, en eftir var að vita, hvernig
umferðabreytingarnar reyndust,
þegar til kæmi að nota þær.
Menn skiptust á um að fara
út að aka, tveir og tveir í hverj-
xim bíl og aðeins tveir til þrír
bílar í senn. Allir höfðu talstöðv
ar, svo að hægt var að ná til
þeirra hvar sem var, ef nauðsyn
krafði. Þeir Gunnar Sigurðsson,
varaslökkviliðsstjóri og Sveinn
Ólafsson, varðstjóri, höfðu einn-
ig verið á ferðinni til skiptis frá
því klukkan sex en nú buðu
þeir upp á kaffisopa og senn
bættist í hópinn Rúnar Bjarna-
son, slökkviliðsstjóri einnig kom
inn út í umferðina að æfa sig
og fylgjast með.
Morguninn var afar rólegur
— óvenjulega rólegur sögðu
vaktmennimir. Haldið var áfram
æfingaakstrinum en þegar á leið
og umferðin þéttist, tóku að
myndast umferðahnútar og var
þá jafnóðum athugað, hvernig
bezt væri að sneiða hjá slíkum
stöðum, ef til útkalla kæmi. Einn
ig var rætt um þær leiðir, sem
lengdust með umferðabreyting-
unni, til dæmis um Miklatorgið.
Munurinn nam auðvitað ekki
ýkja miklu, en í augum slökkvi
liðsmanna skiptir hver einasta
mínúta miklu máli.
Eitt af því sem atíhuga þurfti
var að senda ekki marga bíla
sömu leið í útköllum, heldur
dreifa þeim til að tryggja að
ekki festust allir í umferðinni á
sama stað, ef hnútar yrðu slæm-
ir.
— Við ætlum að reyna að nota
sírenurnar sem allra minnzt í
dag sögðu þeir Gunnar og
Sveinn — til þess að forðast að
valda óðagoti og hræðslu í um-
ferðinni. Blikkljósin notum yið
ekki í æfingakeyrislunni — og
ekki í útköllum nema á liggi.
Þessa ákvörðun urðu þeir að
endurskoða er á daginn leið, því
að umferðin varð þá svo gífur-
leg, að bílarnir komust ekkert
áfram, þegar mikið lá við og var
þá gripið til bæði blikkljósa og
sírena. En þá var fólkið búið að
átta sig það vell á breytingunni,
að það brá fljótt og vel við, þeg-
ar í sírenunum heyrðist.
Um klukkan hálf ellefu fyrir
hádegi kom fyrsta útkallið; beð-
ið var um sjúkrabifreið að Mið-
túni 54, þar sem ung stúlka, Mar
grét Hallgrímsdóttir þurfti að
komast í sjúkrahús Hvítabands-
ins. Varð hún þar með fyrsti
sjúklingur, sem sjúkrabíll flutti
í hægri umferð
Þegar kom að vaktaskiptum
kl. 1 og menn Gústafs Guðjóns-
sonar, varðstjóra tóku við, hafði
ekki gerzt neitt sérstakt. Ung-
ur piltur hafði verið fluttur í
Borgarspítalann og ein kona á
fæðingardeildina. Næstu klukku
stundir voru ámóta blessunar-
lega tíðindalitlar. Annar flutning
ur sængurkonu og tvö lítilsháttar
brunaútköll. í fyrra sinnið hafði
verið kveikt í ruslahrúgu á Sel-
tjarnarnesi og varf ljótt sökkt í
henni — í hitt skiptið hafði kvikn
að í bifreið við Hátún og vatr
búið að slökkva eldiinn, áður en
dælubíll komst á vettvang eftir
4—5 mínútur.
Þegar leið að kaffitíma töld-
um við tíma til kominn að kveðja
þá ágætu menn í Slökkvistöðinni
sem allan sólarhringinn eru reiðu
búnir að þjóta á vettvang, þeg-
ar borgarbúar þurfa á þeim að
halda, hvort heldur það er til að
komast í læknahendur eða til að
slökkva óvelkominn eld. En
rétt í þann mund, er við ætluð-
um að ganga út, heyrðist hróp-
að: „Slys við nýju sundlaugarjiar
sennilega stórslys, fljótir af stað“
Eftir nokkrar sekúndur var sír-
enan farin að emja og sjúkra-
bifreiðin þaut út úr húsinu. Um-
ferðin stöðvaðist þegar í stað og
bíllinn smaug milli bílaraðanna,
ýmist á hægri brún eða vinstri.
Enginn sagði orð álla leiðina og
þegjandi hlupu mennirnir út úr
bifreiðinni á Sundlaugaveginum,
rétt austan við nýju laugarnar.
Þar hafði mannfjöldi safnaz.tsam
an uimhverfis lítinn dreng, Björn
Gunnlauigsson að nafni, er lá á
götunni með rauðröndótt teppi
yfir sér og sessu undir höfði.
Hann var með fullri meðvitund,
en mjög fölur. Hann var
borinn varlega inn í sjúkrabif-
reiðina og örfáum mínútum síð-
ar nam hún staðar úti fyrir
Slysavarðstofunni. Þar var
Bjönn litli skilinn eftir í örugg-
um höndum lækna- og hjúkrun-
arliðs. Síðar fengum við þær
upplýsingar, að hann væri lík-
lega fótbrotinn og hefði ef til vill
hlotið meiri meiðzl, en þegar
þetta var skrifað, var ekki úr
því skorið, hvort þau væru al-
varlegs eðlis.
Sjá frétt.
H-dagur á
Vopnafirði
Vopnafirði, 26. maí.
ÚR HÆGRI umferðinni er allt
ágætt að frétta, hún hefur geng-
ið alveg snurðulaust. Eina
breytingin virðist sú, að fólk fari
miklu frekar eftir settum regl-
um en áður, bæði gangandi og
ökumenn. Veðrið hér er ágætt,
logn og sólskin. Töluvert meiri
umferð hefur verið úr sveitinni
inn í kauptúnið en venjulega.
I tilefni sjómannadagsins hafa
Slysavarnakonur kaffisölu hér í
dag, en að öðru leyti hefur ekki
verið haldið upp á daginn.
— Ragnar.