Morgunblaðið - 30.06.1970, Blaðsíða 28

28
MORG-UNBLAÍHÐ, ÞRIÐJUDAGUR 30. JÚKÍ 1970
lægð, lá silfurbúiinn göngustaf
ur, útá á akbrautinni.
Sam stakk hendinni undir
manninn og reyndi að finna ein
hvern hj artslátt. Þrátt fyrir hdt
ann, vair maðurinn í aðhnepptu
vesti en gegnum það gat Sam
ekki fundið neinn hjartslátt, eða
nein merki þess, að mað'urinn
væri lifandi. En þá mundd hann
sögur, sem hann hafði heyrt um
ekindauða menn. Sam hafði nú
ekki lært neitt sérstaklega til
starfa síns, hann hafði bara ver
ið ráðinn undirbúningslaust og
síðan tekið til starfa án tafar.
En samkvæmt fyrirskipiun hafði
hann kynnt sér ríkisiögdn og
reglugerðir og lesið eina eða
tvær kennslubækiur, sem voru ti',1
á litlu lögreglustöðinni. Sam
hafði gott minni og nú rifjaði
hann upp það, sem hann hiafði
lært, er hann þurfti allt í einu
á því að halda.
„Aldrei telja mann dauðan
fyrr en læknár hefur úrs-kurðað,
að svo sé. Hann gæti hafa fallið
í öngvit, verdð rötaður eða misst
meðvitund af öðrum ástæðum.
Menn, seim fá insúlínstlag hafa
stundum verið taldir dauðir og
stundum hafa þeir lifnað váð, í
líkhúsinu. Gangið ailtaf út frá,
að maðurinn geti verið lifandi,
nema um sé að ræða limlest
ingu svo sem afhöfðun, eða þá
að h-ann sé tekinn að rotna."
Sam flýtbi sér upp í bílinn aft
ur og tók talstöðina. Þeigar
svona stóð á, skeytti h.ann ekk
ert um að ta.la embættismanna
mál, en tala-ði hratt og einbeitt
lega, strax og honum var svar
að
— Við hornið á Piney og aðal
Allar tegundir i útvarpstæki, vasaljós og leik-
föng alltaf fyrirliggjandl.
Aðeins I heildsölu til verzlana.
Fljót afgreiðsla.
HNITBERG HF.
Öldugötu 15. Rvífe. — Slmi 2 28 12.
10. JOHNSON&KAABEB JJ
J "" ' ..-.%
Einu sinni
og svo
og aftur...
SMJÖRLÍKISGERÐ AKUREYRAR HF.
UMBOÐSMENN:
JOHN LINDSAY. Sfmi 26400. KARL OG BIRGIR.SIml 40620
........ ■■ ........ ..... —--------
veginum, liggur maður, semvirð
ist y ^ra dauður. Ekiki sást til
neinna mannaferða á næsitu grös
um, og engin umferð næisitu mín
úturnar á undan. Sendið þið
lækninn og sjúkravagninn tafar
laust.
Þegar Sam þagnaðd, tók hann
að velta því fyrir sér, hvort
hann hefði nú talað nógu emb
ættislega. Þetta var nýjung fyr
ir honum, og hann vildi fara
rétt að öllu. En röddin í tal
stöðinni reif hann fljóft upp úr
öllum heilabrotum. — Bíddu á
staðnum. Veiztu nokkiuð hver
þetta er?
Sam flýttd sér áð hugsa sig um.
— Nei, ekki enn, sagðd hann.
— Ég hef aldrei séð þennan
mann, mér vitanlega. Hann er
með sítt hár, er í vesti og með
silfiurbúinn staf. Lágur vexti.
— Þetta er Mantoli, sagði mað
urinn í talstöðdnnd. — Hljómsveit
arstjórinn. Maðurinn sem átti að
standa fyrir tónlistarhiátíðinni.
Ef þetta er hann og hann er
dauðúr, gæti það gert okkur
óskaplega bölvun. Endurtek:
Bíddu.
Saim kom hljóðnemanum fyrir
og gekk aftur að dauða mann-
inum. Það var stutt í sjúkrahus
ið og vagndnn yrði kominn eftir
andartak. Þegar Sam laut yfir
manninn, minntist hann hunds
ins, sem hann ók yfir, en þetta
var þó býsna miklu verra.
Sam réfti út höndina oig lagði
hana létt á hnakkann á mannin
um, rétt eins o,g hann gæti eitt
hvað huiggað hann með þessari
snertingu og saigt honum, að
hjálpin væri alveg að koma, að
hann mundi ékki þurfa að liggja
á hörðu stéttinni nema tvær
þrjár mínútur enn, og meðan
hann biði, værd hann ekiki einn.
En meðan á þessum hugleiðing
um stóð, varð Sam þess var, að
eiltthvað þyklkt og klístrað var
að vætla á fingur hans. Ósjálf
rátt kippti hann að sér hend
inni. Meðaumlkunin, sem hafði
gripið hann, gufaði s'amstundis
upp og vaxandi reiði kom í stað
inn.
2. kafli.
KLukkan fjórar mínútur yfir
fjögur hringdi síminn við rúm
ið hjá Bill Gilllespie, lögreglu
stjóra í borgimni Wellis. Það tók
hann nokikrar sekúndur að
vakna tiil hálfs, áður en hann
svar’aði. Þegar hann sedldist eftir
símanum, vissi hann samistundis,
að einhver vandræði voru á ferð
um, annars hefði símavörðlurinn
aflgreitt málið. Og það var hann,
sem var í símanum.
Fyringefið, að ég vek yður,
Stjórd, en ef það éf rétt, sem
Sam Wood seigir, þá höfum við
fengið fynsta flokks morð að fást
við.
GLUespie píndi sig tiú að setj-
ast fram á rúmstokkinn. — Er
það einhver skemmtiferð'amaður?
— Ned, ekki bernLínis. Sam
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Þú getur valið um ágæta lielgi, nóg að gera, eða hclví/Ka ringul-
reið.
Nautið, 20. apríi — 20. maí.
Smáatriðin tara framijá pér, og það er lcitt, en það kostar þig
vinnu síðar.
Xvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Þér er hollast að skipta þér ekki af einkamálum annarra.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Láttu ekkert, ekki einu sinni peninga, liafa áhrif á þig.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Þurrkaðu út alla misklíð, ef þú vilt og mátt.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Ef þú verður að hleypa þér í ham, skaltu vera fljótur að hrista
leiðindin burt á ný.
Vogin, 23. september — 22. október.
Gerðu ekki ráð fyrir að neinn vilja aðstoða þig.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Þú mætir ógurlegri andspyrnu, en kipptu þér ekki upp við það.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember
Ákafi þinn í dag skapar aukna vidd í viðfangsefni þin.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Eyddu tima á eigin hcimili, sem þú hefur afrækt að undanfömu.
Snúðu dagskránni við, og sjáðu, hvers þú verður var.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Þú skalt hvorki skemmta þér né ferðast þessa hclgi.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20 marz.
Eyðiieggðu ekki alla helgina með nöldri.
gizkar á, að þetta sé líkið af
Enrico Mantoii — þér vdtið —
það er þessi náiungi, sena ætlaði
að sitanda fyrir tónlistarhátíðinni
hérna. En þér skiijið, að við er
u'm ekkd einu sinni viistir um, að
maðiurinn sé dauður, en ef hann
er það og Sam hefur þekkt hann
rétt, þó hefur einihver kálað frætg
asta manninum okkar oig tónilist-
arhátíðin er farin fjandans til.
Nú var Bill Gillespie glað-
vaknaður. Meðan hann þreifaði
eftir inniskónum sínum með fót-
unum, vissi hann, að nú var til
þess ætlazt, að hann tæki við
stjórninni. Skólagangan hans
suður í Texas hafði kennt hon-
um, hvað hann átti að segja. —
Allt í lagi, hlustið þér á mig. Ég
kem strax. Náið þér í sjúkra-
vagn og lækni og eina tvo menn
í viðbót, og svo ljósmyndara. Lát
ið Wood bíða þarna á staðnum
þangað til ég kem. Þér þekkið
ganginn í þessu?
Næturvörðurinn, sem hafði
aldrei áður fengizt við morð,
kvaðst þekkja hann. Undir
eins og Gillespie hafði lagt sím-
ann rétti hann úr þriggja álna
hæð sinni og tók að klæða sig,
og rifjaði á meðan upp fyrir sér,
hvað hann mundi gera þegar
hann kæmi á vettvang. Hann
var ekki búinn að vera í Wells
og gegna embættinu nema níu
vikur, og nú yrði hann að sýna,
hvað hann gæti. Þegar hann
beygði sig til þess að reima á
sig skóna, vissi hann, aS hann
mundi verða maður til að fara
rétt að öllu, en engu að síður
óskaði hann þess, að búið yrði
að ryðja helztu tálmununum úr
vegi áður en hann kæmi.
Enda þótt Bill Gillespie væri
ekki nema þrjátíu og tveggja
ára að aldri, hafði hann nægi-
lega trú á hæfileikum sínum til
að mæta hverju vandamáli, sem
fyrir honum yrði. Líkamshæð
hans gerði honum það mögu-
legt að líta niður á flesta menn,
í bókstaflegum skilningi. Frekja
hans, sem hafði svipt hann
stúlkunni, sem hann vildi eiga,
sópaði frá sér mörgum siðferði-
legum tálmunum — rétt eins og
þær væru alls ekki til. Ef hann
þyrfti að fást við morðgátu,
skyldi hann leysa hana og eng-
inn mundi þora að æmta gegn
honum, meðan á því stæði.
Þá mundi hann, að honum
hafði alls ekki verið sag't, hvar
morðið hefði verið framið. Hann
greip símann bálvondur og
valdi skakkt númer í óðagotinu.
En hann flýtti sér að skella sim
anum á, áður en númerið, sem
hann vissi nú að var skakkt,
færi að hringja, píndi sig til að
vera rólegur og reyndi aftur.
Næturvörðurinn á stöðinni,
sem hafði búizt við hringing-
unni, svaraði samstundis. —
Hvar er þetta? spurði Gillespie.
— Á aðalveginum, rétt við
Piney. Sjúkravagninn er kom-
inn þangað og læknirinn er bú-
inn að segja, að maðurinn sé
dauður. En hann er enn ekki
þekktur fyrir víst.
Allt í lagi, sagði lögreglustjór
in, og lagði símann. Hann vildi
ekki þurfa að viðurkenna, að
hann hefði þurft að hringja aft-
ur, til þess að vita, hvert hann
ætti að fara. Hann hefði átt að
fá að vita það í fyrra skiptið.
Einkabíll Bills Gillespie var
með sírenu, rauðri lukt í glugg-
anum aftan á og talstöð. Hann
steig upp í hann, og rykkti bíln-
um frá gangstéttinni og strax á
fulla ferð, án þess að taka til-
lit til þess, að vélin var köld.
Innan fimm mínútna sá hann
framundan sér lögregLubílinn,
sjúkrabílinn og dálitinn hóp
manna, sem var samansafnaður
á miðri akbrautinni. Gillespie
skellti hemlinum á og var kom-
inn út úr bílnum, áður en hann
var almennilega stanzaður.
Ibúð í Alfheimum
Stór 3ja herbergja íbúð (90 ferm). í Álf-
heimum er til sölu. íbúðin er á góðum stað
með fallegu útsýni.
Semja ber við undirritaðan.
Egill Sigurgeirsson, hrl.,
Ingólfsstræti 10 — sími 15958.