Morgunblaðið - 19.09.1970, Blaðsíða 18

r
18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 19. SIEPT. 1970
Margrét Steinunn
Teitsdóttir — Minning
MÉR er það minnisstætt fyrir 11
ánum, þegar ég fcom s«an gestur
á bóndabæ í Miðdölum, og fraim
voru bornar veitingar, Eg af-
þafldkaði slíkt en húsfreyja mald-
a®i í móinn. Þegar ég sag©i
Ihedmilisfólkinu að ég væri að
koma frá Hóli í Hörðadal skildi
þaið ástæðuna að ég var ekki í
þörf fyrir mat né drykk. Síðan
þetta gerðist hef ég oft komið
&ð Hóli og ávallt notið sem fyrr,
gestrisni og greiðasemi húsráð-
enda.
Þegar ég frétti Ját Margrétar
mánnar á Hóli kom það mér efkki
á óvart. Hún hafði legið á Land-
spítalanum um skeið en áður
lengst af heima. Þrátt fyrir háan
addur virtist hún fylgjast vel
með öllu, sem var að gerast með-
an hún dvaldist á heimili sínu
þó að rúmliggjandi væri.
Heimilið á HóM er rómað fyrir
gestrisni og alla fyrirgreiðslu.
Kom sér þetta oft vel fyrir
gangnamenn og aðra sem komiu í
Hólsrétt, — sérstaklega áður en
mæðiveilkigirðingin var sett upp
á mörkum Dala- og Mýrarsýslu.
Var mér sagt að næturgestir
hefðu þá oft verið það margir
að heimilisfólkið fór ekki úr föt-
um heldur hagræddi og hlúði að
gestum þar til birta tók af degi.
Margrét Steinunn var fædd 9.
október 1883 og andaðist á Lamd-
spítalamum laugardaginn 12. sept-
ember sL, og vair því tæplega 87
ára. Hún giftist Guðbrandi Gests-
syni, Jónosonar frá Tunigu í
Hörðadal milklum ágætismanmi,
sesn andaðist fyrir nokkrum ár-
um Börn þeirra eru:
Ása Lilja, saumafcona í Reykja-
vík; Kristín, gift Frainz Jezorsfcy,
fclæðskera í Reykjavik; Guðný,
ógift í Reykjavík; og Guðmund-

ur, sem hefur frá æsku unndð að
búi foreldra sinna, nú bóndi að
HóM.
Þessar örfáu línur eru ekki
ætlaðar til að rekja æviferil
Margrétar á HóM. Til þess þyrfti
mér færari mann, svo margt
mætti rita um þessa merkiskonu,
heldur þalkka nú að leiðarldkium
órj úfamdi tryggð og vináttu. Við,
sem yngri erum að árum og átt-
um þess kost að kynmast og
verða samferða Margréti á Hóli,
imuwm geyma mimninguna um
þessa ístenzku bóndakonu, sem
öllutm vildi gott gera,
— Heiteast og kveðjast, það er
Mfsins saga. — Ég kveð þig kæra
vinkona og sendi þafcfcir frá fjöd-
skyldu mimni fyrir allt sem liðið
er. Þú munt ætið verða mér
ógleymamleg.
Skjöldur Stefánsson.
Salóme Jónsdótti
Minning
Fædd 29. 12. 1885.
Dáin 26. 8. 1970.
KVEÐJA
frá dóttur, börnum og
barnabörum.
Nú ertu farin
lítum fram á veginn
til allra þeirra er bíða
hinum megin
elsku mamma, nú þeir fagna
þér.
Þar áttu mann þinm
föður þinn og móður.
Systur tvær, böroin tvö og
bróður
Áki Pétursson
— Minning

Innilegar þakkir fyrir auð-
sýndia samúð við aindlát og
útför,
Jóhönnu Erlendsdóttur,
Asbyrgi, Vestmannaeyjum.
Aðstandendur.
þau kveikja ljós
sem vísa veginn þér.
Þú misstir allt
en stóðst sem hetja, í raunum.
Nú færðu hvíld og ró að
sigur'launum
já, hjartans þakkir, færum
mamma þér.
F. 22. 9. 1913. — D. 10. 9. 1970.
KÆRI bróðdir — líf er líf, dauði
er dauði — orðlaus stend ég og
stari út í loftið, þótt ég viti að
þetta er gangan okfcar afflra og
allra maona.
Éig væri stoltur og montinin,
ef ég væri eitthvað líkiur þér að
kostum. Ég hefi aldrei kynnzt
manni. sem var jatfn elskulegur
og góður drengur og þú;
þjóðfélagið, Taflfélagið, líf
manma, allt vildir þú bæta
og gerðir, eftir beztu getu.
Ekki var neitt það til í
lífinu, sem þú tókst ekki af-
stöðu til, annað hvort með eða
móti og auðvitað var það mis-
jafnlega Mðið, en það var ekkert
háifflkák. Skoðanir þínar voru
áfcveðnar og erfitt að hrekja þær
eins og manninn sjálfan. —
Ég trúi hiklaust á arnnað Líf og
er efckert hissa, þó að einhver
einhvens staðar í ailheiminum
hatfi verið sendur beinlínis til að
sækja þig, bróðir sæll, sér og
öðrum tifl. styrktar og blessiumar.
Ég álít persónulega, að guð hafi
búið í þér, því þarunig varistu;
hvar sem þú kornst og hvar sem
þú vamst, þá geislaði af þér kær-
leikur og kratftur guðs.
Margt kenndir þú mér, Áki
miinn, og ég hefi aldrei haft jafn-
góðan kenmara. Œíitt er amnað
mál að ég hef því mdður ekki
allltatf farið eftir því sem þú
kenmdir mér.
Við systkimin höfðum þann sið
— Minning
Framhald af bls. 17
sinn glaða hóp. Afleiðingum
þeirrar ferðar mun ég heldur
aldrei gleyma svo fast hefur
sorgin höggvið þennan mann-
skaða og slys í sjón og minnis-
skífu mína. Ég læt þögnina
geyma söknuð minn, því orðin
náuikammt.
Ég votta Margréti og börn-
um hennar mina djúpstæðu sam
úð í þessum einstæða harmleik.
Ég trúi því, að Guð veiti henni
þær bætur að fá börnin sín
heim og henni og þeim veitist
þrek til að standa gegn harm-
inum að trega góðan eiginmann
og föður. Þess sama votta ég
einnig móður hans, systkinum
ættingjum og tengdafólki.
Þessa sömu samúð íæri ég frá
öllu mínu fólki því hann var
virtur og dáður af því öllu og
margt af því er í þakkarskuld
við hann.
Guð blessi minningu hans.
Lárus Salómonsson.
Stefán Guðmundsson,
bóndi, Hólum, Dýrafirði,
lézt að hekniiM sínu aðfarar-
nðftt 18. septemibeir.
Guðrún Guðmundsdóttir
og böm hins látna.
Huglheilar þakkir til allra
seim aiuðsýndu okfcur saimúð
og vimarhiuig við andlát og
jarðiarför mairans mímis og
bróður,
Haraldar Sveinssonar,
frá Seyðisfirði.
Margrét Þorsteinsdóttir,
Viihjálmur Sveinsson.
Sendlar óskast
hálfan eða allan daginn.
Talið við afgreiðsluna mánudaginn 21/9.
kl. 10 f.h. til 5. Sími 10-100.
fE>o
að hdttast einu sinini á ári. Það
hlökkuðu 'afllir til að sjá þig á
þessum stundum, þú varst mað-
urinn, sem áttir okkur öll.
Einiu siinini ætlaði ég að síkira
dreng í höfuðið á þér, en auð-
vitað fékk ég ekki að ráða því,
konan réð og drenigurinn fékk
nafnið Pétur Rúnar, svona fór
það.
Aki miinm, við sjáuimist ábyggi-
lega einhvem tíma aftur, þvi í
þjóðfélagi, sem þú byggir upp,
vil ég einmiig dveljast og hvergi
annars staðar vera,
Þín er sárt saiknað af eigin-
konu og ölluim öðrum aðstamd-
endum og ölhxm sem höfðu
gaefu að kynmiast þér.
Farðu í friði.
Guð veri með þér.
Sturla Pétursson.
5VAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
ÉG Á VIN, sem heíur snúið sér að spíritisma. Hann
fullyrðir, að hann hafi samband við dauða menn, og
hann virðist vera alveg gagntekinn af þessum trúar-
hrögðum. Það, sem mig fýsir að vita, er, hvort rétt sé,
samkvæmt Biblíunni, að gefa sig að spíritisma.
GRUNDVÖLLUR andahyggjunnar er hin ævaforna
trú, að líkaminn og sálin geti verið tii aðskilin, og
má finna þessa skoðun í átrúnaði og hindurvitnum
frumstæðra þjóðflokka. Iðkuniar spíritisma, eins og
hún gerist nú á dögum, verður ekki vai-t í Nýja
testamentinu, og yfirleitt telja kristnir menn þessa
hluti anniað hvort frá djöflinum eða svik og pretti
eða einhvers konar sálræna skemmtun. Vísinda-
menn hafa rannsakað þessi mál ýtarlega, og al-
mennt markast afstaða vísindanna af efasemdum,
þó að fram hafi komið fyrirbrigði, sem engin vís-
indaleg skýring sé til á.
Nú ríkir mxkill áhugi á sálrænum fyrirbrigðum,
og þannig eykst vegur spíritismans um þessar mund
ir. En evangeliskir menn vísa spíritismanum enn á
bug og telja hann „kenningu illra anda“, ef ekki er
þá um hrein svik að ræða. Hvað, sem um það er, vil
ég ekki mæla með þvi, að menn snúi sér að þessum
hlutum í leit að friði og öryggi. „Yfimáttúrulegir
hlutir“ vekja athygli okkar allra, undantekningar-
laust. En Biblían segir: „Vond og hórsöm kynslóð
heimtar tákn“, og hún lýsir blessun yfir þeim, sem
sjá ekki, en trúa samt: „Þér hafið ekki séð hann,
en elskið hann þó; þér hafið hann ekki nú fyrir
augum yðar, en trúið samt á hann; þér munuð fagna
með óumræðilegri og dýrlegri gleði, þegar þér náið
takmarkinu fyrir trú yðar, frelsun sálna yðar“ (1.
Pét. 1,8—9).
Irwiiileg't þakklæti setndi éig
ölliuim þekn, eiresitalkliognaim og
félaigissaimtökiuim er heiðruðu
md'g imieð mærvieru siinini, góð-
uim gjöfflum oig heillaióskiuim á
70 ára afrnæM míniu 4. þ.m.
Bergur Jónsson,
Bjargarstíg 17.
Kæru sveitunigar, Pipar-
sveinaifélaig, frændfólk og
tenigdaíólk. Þakikia yfckur vin-
arlhiuig, gjafir og sfciemmtilaga
samiveiriuistuinid í tilefeii 50 ára
afrnæliis mírus. Gæfan fytgi
ykkiuir.
Brynjólfur Þorsteinsson,
Hreiðurborg.
Inniiliegar þafckir til barna
mimnia, bamaíbarnia, anniairra
vanidiamianma og vinia, isem
glöddiu miig mieð hlýhuig og
gjöfium á 80 ára afmæli míniu
þann 1(2. sept. sl.
Guð blestsi y'kkmr öll.
Kristjana Guðmundsdóttir,
HrafnLstu.
Huigfaeilair þaklkir til barma
miimnia, fóstursonar, sveit-
umiga og vina, sem mieð heim-
sófcmum, s/fceytium og gjöfum
sýndu miér vinarlhiuig á áttatíu
ára afrruæli míou og gerðu
mér daiginn ógiiey miain legain.
Guð blessi yklkuir ÖU.
Júliana Sturlaugsdóttir,
Hreiðurborg.