Morgunblaðið - 06.03.1971, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 0. MARZ 1071
17
Þriðji hver maður hef-
ur keltneskt yfirbragð
— stutt rabb við nýskipaðan
sendiherra írlands
NÝSKIPAÐUR sendiherra íra á
fslandi, Brendan Dillon hefur
verið hérlendis síðustu daga á-
aamt eiginkonu sinni, Alice, og
afhenti Dillon forseta íslands
trúnaðarbréf sitt í fyrradag.
Dillon er einnig sendiherra
lands síns í Noregi og Dan-
mörku og hefur aðsetur í Kaup-
mannahöfn. Þau hjón eiga 5
börn, elzti sonur þeirra er við
ir stúdentar hefðu verið við nám
í Dyflinni á síðustu árum og
hingað til lands hefðu einnig
leitað írskir stúdentar. Hann
sagði að hann væri þeirrar skoð
unar, að auka þyrfti menningar
skipti landanna og gagnkvæm
ferðalög milli landanna myndu
sjálfsagt vaxa í framtíðinni. —
Hann kvaðst ekki sjá annað en
írland hefði margt að bjóða
menn á Norður-írlandi hefðu
verið beittir og hann kvaðst
álíta skiptingu landsins afar ó-
heppilega og varla gætu írar vel
við unað fyrr en landið væri
sameinað í eitt. — Ég held að
Chichester Clark sé maður
áreiðanlegur og skynsamur og
hann hefur viðurkennt að þetta
sé rétt. Hann hefur og tekið já
kvætt tillögum forsætisráðherra
okkar að'Norður-frland og írska
lýðveldið hafi meiri samvinnu
sín á milli, m.a. í iðnaði, sam-
ræmdri umsókn að EBE aðild og
fleira og óskandi er að öfga-
menn komist ekki með fingurna
í spilið og splundri öllum hans
umbótahugmyndum. En varð-
andi þátttöku okkar í óeirðun
um á N-írlandi eru þær um
margt eðlilegar, það er sárt að
horfa upp á að trúbræður okk
ar og landar sæti kúgunum af
hálfu æsingaseggja, sem ekki
vakir annað fyrir en espa til
áframhaldandi ókyrrðar.
Sendiherrahjónin fóru til
Þingvalla í gær, en í dag, laug
ardag, halda þau utan til Kaup
mannahafnar.
Kirkjuvika á Akur-
eyri hefst á morgun
Akureyri, 5. miarz.
SJÖUNDA kirkjuvika Akureyr-
arkirkju verður að þessu sinni
dagana 7.—14. marz, en kirkju-
vikurnar hafa verið reglulega
annað hvert ár um langt skeið.
Einkunnarorðin verða að þessu
sinni: „Auk oss trú“. Dagskráin
verður fjölbreytt að vanda, en
dagskrárliðir verða þessir helzt-
ir:
Summudagimm 7. marz, sem er
Æskuliýðsdaguir þ j óðkirkj uinmar
verða æskulýðsmesstuir £ Akur-
eynarkirkju og Glerárskóila.
Benedikit Svei.nsson, formiaðuir
SkÓIafélags MA, og Pálmi Matt-
híaisson, mieninitaskólainiemi, pré-
dika. Þá verður árshátíð Æsku-
lýðsféiaigs Akureyrairkirkju þanm
daig.
Mámudaigskvöldið 8. marz tal-
ar frú Auðuir Auðums, dóms- og
ki'rkjuimáliaráðherira, og Karlákór
Akureynair syngur.
Þriðjudagskvöld 9. marz verð-
ur æskulýðskvölld. Tveir skipti-
nema þjóð'kirkjummar, piltur frá
Brasilliíiu og stúlfca frá HoDlaindi,
tala og segja m. a. frá heirma-
l'önduim símuim. Sýndur verður
stuttur helgileikur, og kór Barma
skóla syngur.
Miðvikudagskvöld 10. miairz
verður föstuiguðsþjóniusita þar
sem séra Björm H. Jórasson á
Húsaivík stígur í stóliinn,
Fimmtudagskvöld 11. marz
tala Lil'j a Silguirðairdóttir kennari,
og Tryggvi Þorsteimisison, skóla-
stjóri, en Karliakórimn Geysúr
symgur.
Föstudagskvölld 12. marz tallia
Albert Sölvason, j ármisimíðameiist
ari, og Ólafur Tryggvaison, rilt-
höfundur, en Kiirkjukór Akiureyr
arkirkju sym.guir.
Kirkjuvifcumni lýkur svo
guinmudaigimin 14. marz með
rmessu, þar sem séra Bernihairðuir
Guðmundsson, æskuflýðsfullitrúi
þjóðkirkjummiar, flytur prédik-
um.
Við upphaf og lok hverrair
samkomu lleikur Jakob Tryggva-
son á orgel kiirkjummar, og ieiðiir
alLmemnam söng, en samkomiumum
lýkur með helgistumd í umsjá
sókmarprestanma, séra Birgis
Snæbjörnssonar og séra Pétuns
Siigurgeirsisomar, vígslubiökupa.
Undirbúnmigsniefind kiirkjuvik-
umnar skipa Rafn Hjafltalín, Jón
KriStirasson, Björn Þóiðarsom,
Fimmbogi S. Jómasson og Jakob
Tryggvason, auk sókmarpresita.

Borgarmál
eftir Birgi fsl. Gunnarsson
írsku sendiherralijónin Alice og Brendan Dillon.
nám í Dublin, en hin búa með
foreldrum sínum í Höfn.
I stuttu samtali við Mbl. í gær
sagði sendiherrann að hann
hefði gengt störfum í utanríkis
þjónustu írlands í tuttugu ár,
verið í Belgíu, Svíþjóð, Kanada
og öðru hverju í Dyflinni, en
þaðan eru bæði hjónin ættuð.
— Við komum hingað á
sunnudaginn og höfum hitt
marga að máli, skoðað okkur
um eftir föngum og ég verð að
að segja aS mér er það sérstakt
gleðiefni að hafa tekið við
starfi sem sendiherra á íslandi.
Svo margt bindur íra og íslend
inga frá fornu fari; og ég hef
oirðið þess var að írar telja til
meiri skyldleika við fslendinga
en flestar aðrar þjóðir. Kelt-
neskt yfirbragð leynir sér held
ur ekki meðal íslendinga — hér
gæti þriðji hver maður verið af
íraku bergi brotinn og finnst
mér raunar yfirbragð íslendinga
og hinna Skandinavíuþjóðanna
vera um margt ólíkt.
Um skipti landanna nú gat
Dillon þess að allmargir íslenzk
ferðamönnum frá íslandi og hið
sama gilti um að írskir gestir
ættu að finna hér margt við
sitt hæfi.
Hann sagðist álíta að við-
skipti landanna myndu vaxa á
næstu árum og raunar væru þau
nokkur, fslendingar keyptu ýms
ar vörum af frum, svo «em hið
fræga írska lín, írskt viskí o.fl.
og seldu þeim fiskafurðir í stað
inn.
Aðspurður um, hvort sendi-
herrann væri afkomandi Dill-
ons lávarðar, sem hér var á sín
um tíma, svaraði hann því neit
andi en hann hefði lesið um
nafna sinn og vonaðist til að
fá tækifæri til að skoða hús
hans í Árbæ.
Við vikum lítillega að hinni
miklu ókyrrð á Norður-frlandi
síðasta árið og sendiherrann
sagði að það væri ljóst að ein
hver þátttaka í óeirðunum hefði
verið með írum frá lýðveldinu.
Þessar óeirðir væru að sjálf-
sögðu sprottnar af þeirri hemju
lausu kúgun, sem kaþólskir
Tómas Guðmunds-
son á Akureyri
BÓKMENNTAKLÚBBUR Akur-
eyrar gekkst fyrir kynningu á
Ijóðum Tómasar Guðmundsson-
ar, skálds í Bókhlöðu Amtbóka-
safnsins í gærkvöldi. Formaður
klúbbsins, Eiríkur Sigurðsson,
fyrrv. skólastjóri, setti samkom-
una og stýrði henni.
Kristján Kairilissoin, bókmenmta-
fræðingur, flu.tti erimdi um l'i®t
Tómasar Guðm u ndssomar, og
fjórir nemendur úr MA lásu
kvæði eftir sfcáldið, sem að síð-
ustu ávarpaði viðstadda og laa
mokkur ljóð eftir sig. HúsfýBlir
var og viðtökur iiranilegar.
í dag heimsóttu þeir Tómas og
Kristján Menintaskólamn og gagin
fræðaiskóiiaimn, þar sem þeir
komu firam, og nemendur Skól-
anina lásu úr ljóðum Tómaisair.
Þeir Tómas og Kristján miuimu
svo heimsækja gagmfræðaskól-
amm öðru simmii á miorgum.
Sv. P.
„ENGINN veit hvað átt hefur, fyrr en
misst hefur,“ segir í gömiliu rmáltæki.
Þannig er það með ýmis gæði, sem okk-
ur finnast sjálifsögð i daigiegu ilífi og eng
inn minnist á, fyrr en eitthvað gengur
úrskeiðis.
Við Isleridimigar sækj uim ýmis gæði til
náttúrunnar, eins og aðrar þjóðir. Að-
staða hinma ýmsu þjóða til að afila nátt-
úrugæðanma er mjög misjöfn og með
óvariegri umgengmi hefur mönnum víða
tekizt að spilila svo náttúruoini í kring-
um sig að ti!l stórvandræða horfir, eins
og hinar milkiu umræður að undamfömu
um nábtúruvemd og mengun sýna.
Hreimt og tært vatn er rmeðal þeirra
náttúrugæða, sem við Reykvikimgar
njótum í ríkum mæli. Vafnið sækjum
við i ósnorfið urrihverfi og þótt við meg-
um aildrei sofna á verðinum, höfium við
borgarbúair ekki enm þurft að hafa vem-
legar áhyggjur af vaitminu okkar. Við
skrúfum frá kranamum og fáum hreimt
og ómemgað vaitm og sennilega fimnst
okkur það sjáifsagt og á emigan hátt
þakkarvert.
Það er fyrst þegar við sjáum, hvem-
ig ýmsir aðrir búa að þessu ieyti, að við
áttum okkar á, að það er í raiuninmi
þakkarvert, hversu vei við erum sett
með vatmsöfliun.
í síðustu viku fóru nokkrir fulltrúar
Reykjavikur tit Gautaborgar í tilefni af
350 ára afmæli þeirrar borgar. Gauta-
borgarbúar vildu nota afimælisárið m.a.
til að sýna fuMitrúum höfuðborga Norð-
urlandanna, hvernig þeim hef ði tekizt að
leysa ýmis þau vandamál, sem afilar
borgir búa við. Eins og háfctur er góðra
gestgjafa sýndu þeir Gautiaborgarbúar
gestum siíimum það, sem þeir eru helzt
stoltastir af í simni borg. Eitt þeirra
mannvirkja, sem þeir sýndu okkur
Reykvíkingunum var mikil vatnshreins-
umarstöð, sem þeir hafa nýlega tekið í
notkun.
Gautaborg stendur á vesturströnd
Sviþjóðar við mymmi Gauta-árimnar, sem
oft kom við sögu í fombókmenntum
okkar Isiendinga. Gauta-áim renmur úr
himu stóra stöðuvatni Vanern, en með-
fram ánni fyrir ofan borgina og allí
upp að vatnimu standa margir bæir og
þorp auk ýmiss kosraar iðnaðar, sem þar
er fyrir komið. AMt úmgangsvatn þessara
aðila rennur i vatnið og ána fyrir ofan
Gautaborg.
Stærstan hluta iaf sirnu neyziluvatni þarf
Gautaborg hins vegar að taka úr ánni
og til að gera það neyzíluhæft hefur
borgin þurft að byiggja stórar hreinsi-
stöðvar, sem að stærð og umfamgi eru
eims og stærstu fyrirtæki á Islandi. Árið
1968 tðku þeiir í notkun nýja og mjög
fultkomna hreimsistöð, sem tók fimm ár
að byggja. Kostmaðurimn við það fyrir-
tæki mam 95,9 millj. sæmiskra króna, sem
eru u.þ.b. 1630 miillj. íslenzkra króna. 1
gegnum þessa hreinsistöð fer nú meiri
hHuti þess vatmis, sem notað er i Gauta-
borg og nágrenni.
Vatnlð úr Gauta-ánni er ekkert sér-
lega lystugt, þegar það fer inm í hreimsi-
stöðina. Það er mórautt á lit, en með
tæknimni, sem m.a. felst í þvi að blamda
vatnið ýmsum efnum, tekst þeim
Gautaborgarbúum að gera vatnið
neyziuhæft, þótt ekki jafnist það á við
okkar góða vatn úr Gvendarbrunnum.
Þó eru þeir í Gauitaborg stoMr af simni
hreimsistöð og mega Mka vera það.
Við Reykvikimgar sýmum aldrei út-
lendingum, hvemig við leysuim okkar
vatmsöfllumarmál og Gvendarbrunmar
eru aldrei hiafðir til sýniis. >ó höfum við
befcra vatn en fllestir aðrir. Okkur finmast
þessi gæði svo sjálifsögð að um þau
þurfi eikkert að taila.
Vandamál anmarra þjóða eiga þó að
verða oklkur víti til varnaðar. Vatnsból
okkar verður að vemda og það er rétt
stefima, sem mú er i framkvæmd, að
haílda áfram mammivirkjagerð við Gvend-
arbrunma í því skyni, að við getum fyrr
em siðar tekið vatmið beirnt úr iðrum
jarðar, án þess að safna þvi fyrst i op-
im vatnsból, eins og hingað til hefur ver-
ið gert. Jafnvel þótt við þyrftum að
hækka eitthvað gjald það, sem við greið-
um fyrir vaitnið, til að flýta þeim fram-
kvæmdum, myndi það borga sig samam-
borið við þann kostnað, sem aðrir þurfa
á aig að leggja vegna þessara gæða.