Morgunblaðið - 31.08.1971, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 31. ÁGÚST 1971
Geroge Harmon
Coxe:
Græna
Venus-
myndin
48
vondur við harnn og las yfir hon
um og Roger viðurkenndi þá, að
írændi hefði á réttu að standa,
og svo kom þeim sæmilega sam
an um hríð, en þá fór Roger að
mála abstrakt og varð alveg vit-
laus í Cézanne og Picasso, og
um þær mundir gerði hanin
nokkur hroðviirknisleg ollumáJ-
verk, sem voru eins og hálf-
kláruð og afskaplega leiðinleg.
— Hann vissi vel, að það var
ekkert gagn í þeim. Hann gaf
þau kunningjum sinum um leið
og hann var búinn með þau.
En þetta var bara hans aðferð
tiil að létta af spennunni og
jafna siig. En Albert frændi leit
öðruvisi á þetta. Og það, sem
setti allt í háaloft var mynda-
flokkur, sem hann gerði fyrir
Hroðvirkniskiúbbinn. Þá varð
Aibert frændi fokvondur.
Hann sagði Roger að sýna sig
ekki framar í húsinu, og bann-
aði mér að fara framar út með
honum, en auðvitað gerði ég
það stundum, þegar hann vissi
ekki af. Og Roger var líka
stundum taisvert þver. Hann
komst í vont skap og uppreisn-
arhug og máiaði illa og drakk
meira en hann hafði gott af. En
þá dó pabbi hans og hann fékk
einhvern arf eftir hann, og svo
einn dagínn bað hann mig að
hitta siig og við borðuðum kvöid
mat saman og þá sagði hann, að
hann væri á leið tii ítalíu.
Eitthvað fleira sagði hún um
þetta, en Murdock vissi það
flest áður og hlustaði því ekki
með neinni eftiirtekt, fyrr en
hún kom að því, þegar Roger
kom heirn aftur.
— Hvemiig var frændi þinn
þá við hann? spurði Murdock.
— Jæja. . . frekar var hann
nú afundinn. Ekki beiniínis
f jandsamlegur eins og áður.
Roger kom með eitthvað með
sér, sem hann hafði gert —
frumdrætti fyrst, en svo fékk
heuin vinnustofu og fór þá að
mála með otíu, og ég held að
Albert frændi hafi beiniínis ver
ið hrifinn af sumiu þessu. Hann
vissi, að ég fór stundum út með
honum en nefndi það ekki oft,
fyrr en hann komst að þvi, að
Roger hafði gert einhverjar
verðlistamyndir fyrir auglýs-
ingastofu og var að teikna
myndir fyrir það verð, sem
hann gat fengið, i næturklúbbi,
sem heitir Silfurhurðin.
— Ég var að velta því fyrir
mér, sagði Murdock, — þegar
ég var að horfa á ykkur í
kvöld, hvort þið hefðuð verið
ástfangin hvort af öðru. Hanm
beið eftir svari, sem ekki kom,
en hélt svo áfram: — Þetta hlýt
ur að hafa verið eitthvað alvar
legt, úr því að þú fórst að fá
þér íbúð í borginmi og flytjast
héðan.
Það færðist þunglyndissvipur
yfir andlit hennar. — Ég veit. .
Hún komst ekki lengra, en byrj-
aði svo aítur: — Ég vissi
ekki hvað ég gæti anmað gert.
En það er svona, þegar maður
segir eitthvað í reiði og fimnst
svo, að maður verði að standa
við það. Okkur lenti hræðiilega
saman, okkur Albert frærnda.
BRÆÐURNIR ORMSSON%
JL
Hrúturinn, 21. marz — 19. april.
llvor ©r mi síðastur að uAlagu sig nfi uýju Uerfi.
Nautið, 20. apríl — 20. mai.
Kf þú átt eitthvað vantalað við vin þinn skaltu ljúka því af.
Tvíbtirarnlr, 21. maí — 20. júni.
I>ú stendur þig- vel, en væri ekki rétt að taka dálítið nieira tillit
til iiáungans, einkum þeirra, sem þú umgengst mest.
Krabbinn, 21. júní — 22. júií.
l»ú hefur lagt mikið að baki, en l»etur niá. ef duga skal.
IJónið, 23. júli — 22. ágúst.
Kf «*kki rætist eitthvað úr hráðlega verður þú aö gríþa tii vara-
forðaus.
Meyjar, 23. ágúst — 22. septeniber.
I>ér vegnar betnr en þú hafðir vonað.
Vogin, 23. september — 22. október.
Kf þú ert ekki ánægður núna. er þér ekki við lijargaudi.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
I»ú stfgur í áliti lijá vinum þínum.
Bogmaðiirinu, 22. nóvember — 21. desember.
l»ú hefur verið duglcgur og haltu áfram á sömu leið.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
I»ú átt í miklum örðugleikum, og veizt eki hvernig þú átt að
snúast við þeim.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Imiri styrkur liinn b«;r )>isr meira cn liálfa leið.
Kiskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
Ef |»á ert ekki ánægrður, skaltu herða róðurinn.
Hún þagnaði, en móðgumin
skein enm út úr augumum. Hún
ýtti dökka hárimu aftur öðru
megim, bar óðan á og starði
beint fram fyrir siig.
— Hamm skipaði mér alltaf
fyrir, og ég tók því vel, af því
að mér þótti vænt um hamm og
vissi ailveg, hvernig hanm var,
og var þakklát fyrir aJJt, sem
hamm hafði gert fyrir mig. Þetta
ar nú ekki eims slæmt meðam
ég var mjög ung, eða kanmski
skeyttl ég bará ekki verulega
um það. Ég héit víst, að hanrn
yrði sammgjarnari þegar ég
væri orðim fullorðin. Hamm hafði
alLtaf verið afskaplega erfiiður
á sum um sviðuan og í seimmi tíð
virtist hanin vera orðimm ennþá
meiri harðstjóri. Ég er alveg
viss um, að hann hefur ummið
atít of mikið og svo hefur hamm
tekið sér svo nærri það sem ftaJ
ir höfðu gert — eða ekki gert
— og það gerði hamm tauga-
óstyrkam og uppstökkam, svo að
það var mæstum ómögulegt að
vimma með honum.
Stundum varð ég !líka sjálf
vond, en stillti mig þó aftur. En
það Mðu heilir dagar þannig, að
hann sagði ekki orð við mig, og
alltaf vissi ég, að að því myndi
koma, að ég yrði að gera það
sem ég sjálf taldi rétt, þar eð
það var eina leiðin til að varð-
veita sjálfsvirðingu mina. En þá
kom Roger heim. Hann hafði
orðið fyrir hræðilegu áfalli og
nú — ja, nú var hamn orðinn
breyttur. Ég fann, að mér þótti
ennþá vænna um hann en áður,
og liklega hefur Albert frændi
séð það, og auðvitað hefur hann
haft leyfi til að banna Roger að
gang að húsinu. En þegar hann
sagði mér, að ég mætti aWs ekki
hitta Roger, þá. . . jæja, ég er
nú orðin tuttugu og þriiggja ára,
Kent, og . . .
Hún horfði niður á hendurnar
á sér og deplaði augunum ótt
og títt. — Nei, ég vil helzt ekki
tala neitt um það. En ég ákvað
skyndilega, að nú skyldi ég
ekki láta segja mér fyrir verk-
um lengur. Ég hélt, að Albert
frændi léti undan og hann hélt
það sama um mig. Ég leigði því
þessa íbúð, til þess að sýna hon-
um, að mér væri alvara.
Murdock sá, hve ilia henni
leið og vorkenndi henni. Hann
gerði sér nú ljóst, að hún hafði
orðið fyrir áfalli, ekki einasta
vegna örlaga Andrada heldur
og af völdum Carrolls, og nú
ætlaði hann sjálfur að fara að
gera illt verra, vegna þess, að
þar var engin undankomuleið.
—- Ég lauk ekki alveg sög-
unni, sem ég sagði þér í kvöld,
sagði hann. — Upprunalega
Venusmyndin var afhent ásamt
Andradasafninu. Arlene, þjón-
ustusitúikan, gaf Damon bend
ingu um lestina mína og Damon
sendi tvo menn á móti mér. Ann
ar þeirra kom svo hingað og
stal myndinni. Þú veizt það. Þú
veizt líka, að þessi sem Damon
fékk og við sáum í Listamark
aönum var stæling. Roger Carr-
oll gerði þá stælingu, var það
ekki ?
Gail glennti upp augun og var
irnar hvítnuðu. — Ne-ei! sagði
hún.
-— Jú víst, sagði Murdoek. —
Ég sá alveg svipinn á þér þeg-
ar þú sást hana síðdegis í dag.
Þú varst hissa, en Mka hrædd
— af því að ég vissi ekki þá,
að þetta var eftirmytnd. En þú
hafðir séð frummyndina þegar
hún kom og líka sitthvað með
handbragði Carrolls og þess
vegna viissirðu, að þetta var efit-
irtíkiimg.
Hún hristi höfuðið. Varirnar
hreyfðust en ekkert orð kom.
— Ef þú hefur þekkt hand-
bragðið hans Carrolls, hélo
Murdock áfram vægðarlaust, —
þá þekkti Andrada það ekki síð
ur. Hann hafði snúið þessum
þremur vondu myndum til veggj
ar, til þess að þurfa ekki að sjá
þær. Hann tók Venusarmynd-
ina fram til þess að sýna Erloff
hana, og um leið og hann sá
hana, vissi hann upp á hár, hvað
gerzt hafði. En hann vissi ekki
hvers vegna eða hvernig eða. . .
— Nei, Kent, hvíslaði húrt. —
Þú veizt ekki, hvað þú ert að
segja. Roger myrti hann ekki.
Gæti ekki hafa gert það. Hann
gæti ekki gert neitt sMkt, þó svo
að, . .
— Þetta er nú óskhyggja hjá
þér, greip hann fram í. —- Ég
sagðist hafa verið að horfa á
ykkur Roger í kvöld. Og ég
horfði á þig um morguninn, þeg
MUNIÐ
RAUDA
KROSSINN
FUAVARNAREFNI
HEILDSOLUBIRGÐIR:
KRISTJÁN Ó. SKAGFJÖRÐ HF.
TRYGGVAGÖTU 4 - SÍMI 24120