Morgunblaðið - 21.12.1972, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 21. DESEMBER 1972
atriði. Hún tók höndina frá aug-
unum og sagði: — Ég er hrœdd
um . . . það er að segja, ég veit,
Ueizlumntur

Smurt bruuð
og
Snittur
SÍLD S FISKUR
að ég sagði honum, að við Cal
heíðum komið að ykkur Pétri í
faðmlögum, nokkrum mínútum
áður en Fiora var skotin.
Það var eins og skvett væri á
hana úr vatnsfötu. Jenny greip
andann á lofti.
— Ég ætlaði ekki að gera það.
Blanche neri þrútin augun einu
sinni enn. Hann sagðist hafa yf-
irheyrt Pétur og þig og Cal.
Hann sagði, að ég yrði að reyna
að muna allt, hversu lítilfjörlegt
sem væri. Svo hélt hann áfram
að stagast á því, að þú hefðir
verið að ná í heita mjólk handa
Fioru og hvers vegna við Cal
hefðum yfirleitt farið fram i eld-
hús. Ég sagðist hafa heyrt um-
gang í stigamum — það hljóta
að hafa verið þið Pétur. Hver
sem skaut Fioru hlýtur að hafa
komið upp bakdyrastigann og ég
gæti ekki hafa heyrt til hans.
Ég var óróleg og kallaði þvi á
Cal. En þá . . . sagði Bkunche
þreytulega, ... vildi Parenti
Hringl eftir miðncetti
M.G.EBERHART
ekki láta sér þetta nægja. Hann
virtist vita of mikið, og ég hélt,
að eitthvert ykkar hefði sagt
honum það.
Art Furby sagði: — Sagt hon-
um hvað?
— Pétur og Jenny ... það er
að segja ...
— Þau komu að okkur Pétri
í faðmlögum, sagði Jenny hrana-
lega.
— Nú en það gerir ykkur nú
meira gagn en skaða, því að það
gefur ykkur fjarverusönnun,
skiljið þið, úr því að þetta var
fáum mínútum áður en skotið
reið af ...
— Já, en þetta var ekkert ...
Jenny þagnaði, þvi að í augum
lögreglunnar gat þetta auðvitað
verið mikilvægt. Kona i örmum
fynrverandi eiginmanns og
seinni konan myrt nokkrum mín
útum seinna. — Gott og vel,
sagði hún og gekk áleiðis til
bókastofunnar, og henni var
innanbrjósts eins og hún væri
að fara á höggstokkinn.
En hún liafði verið hjá Pétri
þegar skotin heyrðust. Pétur
vissi, að hún var ekki nema í
nojkkurra feta fjarlægð frá hon-
um. Blanche og Cal hlutu að
hafa séð þau hlaupa upp stig-
ann, eftir að skotið var.
En hún þurfti að útskýra sitt-
hvað og vissi ekki, hvar skýr-
ingin ætti að vera. Hún flýtti
sér svo mjög að koma þessu af,
að hún barði ekki einu sinni á
dymar í bókastofunni, heldur
opnaði. Cal stóð á miðju gólfi,
fölur og bálvondur. Pétur stóð
við gluggann og sneri baki inn
í stofuna, með báðar hendur
krepptar í vösunum. Parenti sat
í hnipri í djúpum hægimdastól.
— Kom inn sagði hann við hana.
Nú getið þér farið, hr. Vleedam
— og hr. Calender.
Pétur hreyfði sig ekki, en Cal
sagði: — Ég ætla að vera hérna
kyrr, ef yður er sama.
í þýðingu
Páls Skúlasonar.
— Eruð þér lögfræðingur frú
Vleedam? spurði Parenti og
röddin var ofurlítið meinleg.
Sjálfsagt hefur hann ekki bú-
izt við neinu svari, enda kom
það ekki. Cal kreppti hnefann,
rétt eins og hann lamgaði til að
berja Parenti, eða þá einhvem
annan, en yrði að hætta við það.
— Afsakaðu, Jenny, sagði hann
snöggt, gekk siðan tU Péturs og
snerti við handleggnum á hon-
um. Pétur sneri sér við, leit á
hana eins og viðutan og elti síð-
an Oal út úr stofunni.
— Fáið yður sæti, frú Vlee-
dam, sagði Parenti. — Hvað get-
velvakandi
Velvakandi svarar í sima
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
• Sundiðkim Magnúsar
Kjaríanssonar og
„Staksteinar“
IJngur íþróttakennari
skrifar:
„Fáskrúðsfirði, 14. des. 1972.
Ágæti Velvakandi!
Tilefni þessa bréfs er lestur
undirritaðs á dálkum þeim sem
bera nafnið „Staksteinar" í
tílaði þinu.
Eflaust hafa það verið mikil
viðbrigði fyrir ykkur Morgun-
blaðsmemn, þegar þið skyndi-
lega þurftuð að fara að gagn-
ryna allar gerðir ríkisstjómar
i stað þess að syngja löfsöng
um alla hluti, framkvæmda af
fyrrverandi ríkisstjórn.
Undirritaður er áskrifandi
að Mbl. og hefur lesið það að
staðaldri í nokkur ár og haft
hina mestu skemmtun og ágæt-
an fróðleik út úr þeim lestri.
En nú þykir mér heldur vera
farið að halla undan fæti, hvað
snertir gæði.
Eftir að hafa lesið „Stak-
steina" undanfama mánuði get
ég vart orða bundizt lengur.
Þetta em leiðindaskrif og höf-
undi sízt tíl sóma. Mig lamgar
að nefna dæmi. Hingað tii hef-
ur það þótt heilbrigt að stunda
sund, en samt notaði „Stak-
s>teina"-h'Hundur sundiðkanir
Magnúsar Kjartanssonar sem
tilefni til sérstakrar árásar á
hann. Magnús Kjartansson
lagði mjög lofsverðan skerf til
sigurs Islendinga í Norrænu
sundkeppninni og gaman væri
að fá upplýst hvort höfundur
„Staksteina“ hefur stáðið sig
eins vel. Magnús Kjartansson
er mjög umdeildur sem ráð-
herra og ekki er ég sammála
skoðunum hans i stjórnmálum.
En í guðanna bænum látið
einbalíf mannsins í friði. Gagn-
rýnið störf hans sem ráðherra.
Að lokum þetta: Ef greinar-
höfundur sá, sem skrifar „Stak
steina“ skammast sin ekki fyrir
greinar sínar, hvers vegna eru
þá aldrei upphafsstafir hans
settir undir? Hver skrifar þess-
ar greinar?
Ungiir íþróttakennari
á AiLsturlandi.“
• Ásatrú og marxismi
Þorsteinn Guðjónsson
skrifar:
„Komdu sæll Velvakandi.
Tveir iðulega ritandi menn,
Ingjaldur Tómasson, í Velvak-
anda, og Þorsteinn Jónsson,
ungur rithöfundur ofan úr
Borgarfirði, í Þjóðviljanum,
hafa nú nærri samtímis ráðizt
á ásatrúarmenn í skrifum sín-
um, og er eftirtektairvert hvað
aðferð þeirra beggja er lík.
Annar segir, að ásatrúarmenn
likist prestastefnu, og er þetta
haft til lasts, en ég tel það held
ur til lofs, þó að það sé ekki
nema að litlu leyti rétt. Hinn
segir, að ásatrúarmenn séu
sams konar lýður og roarxistar,
og er það ekki heldur rétt, því
að hjá ásatrúarmönmum er þjóð
ernishugsjónin í öndvegi. Mig
furðar annars á því að sjá grein
eins og þessa eftir Ingjald í
Velvakanda 17. desember, því
að ég hef stundum séð eftir
hann greinar, sem mér hefur
legið við að klippa út til að
geyma.
Ég hef séð hann vera að and
rnæla röngum skoðunum á eðli
íslendingasagna, eða taka und-
ir með þeim sem slíbu hafe and
mælt, og líkar mér alltaf vel,
þegar ég heyri slíkar raddir.
Þvi að það er fullvíst, að beztu
Islendingasögur eru að miklum
hlufca sannsögulegar. En hvað
menntun í þeim efnum hefur
farið hér aftur, má marka af
þvi, að þegar ég var um daginn
uppi í háskóla að tala um ása-
trú fyrir nemendur í sagnfræði,
þá kannaðist þar engiinn við
Þorkel mána, sonarson Ingólfs
landnámsm&nns og allsherjar-
goða ásatrúarinnar um lanigt
skeið. Ætti Ingjalduir Tómas-
son að taka sér fyrir hendur
að fræða heldur hina lærðu um
sjálfan Þonkel mána og aðra
öðlánga ásatrúarinnar, sem uppi
voru á fyrstu öld landsbyggð-
arinnar en að vera að ausa þá
auri upp úr öðru eins heimild-
arriti og helgis&gan um Svaða
á Svaðastöðum og Arnór kerl-
ingarnef er.
Þorsteinn Guðjónsson."
• Seðlabanki við Arnarhól
Einar Magnússon, fyrrv.
re.ktor skrifaj1:
„Fyrir hálfu öðru ári eða svo
var byrjað að slá upp stein-
steypumótum fyrir húsi á horni
Bankastrætis og Skólavörðu-
stígs, og stóð horn hússins svo
langt út í Bankastræti, að það
byrgði fyrir útsýn upp Skóla-
vörðustíg. '— Þótti vegfarend-
um þetta slæm ráðstöfun bygg-
ingaryfirvalda.
Þá vakti Agnar Þórðarson
rithöfundur opinbera athygli á
þessu með simágreiin í d'álbuim
Velvakanda og lagði til, að
þessu yrði breytt til betri veg-
ar. Er skemmst frá því að segja,
að hornið var sniðið af húsinu,
sem nú er mjög snoturt, og út-
sýnið opið upp Skólavörðustíg,
þar sem turn Hallgrimskirkju
gnæfir við himin. — Hafi Agn-
ar þökk fyrir tillögu sína, og
borgaryfirvöld fyrir að fara eft
ir henni.
Nú fyrir fáum dögum birtist
sú frétt í dagblöðum, að bygg-
ingarniefind Reykjavíkur hefði
samþykkt teikningu að fjögurra
hæða húsi fyrir Seðlabankann
á bílastæðinu við Arnarhól
vestan Sænska frystihússins,
og var birt mynd af líkani af
húsi þessu og næsta umhverfi.
• Skyggir á fagurt útsýni
Mér er kunnugt, að einn mað
ur í byggingarnefnd greiddi at-
kvæði gegn þessu og lét bóka,
að hann teldi, að þarna mætti
alls ekki reisa neitt hús, vegna
þess að það skyggði á hið fagra
útsýni af Arnarhóli. Það var
Einar Sveinsson, arkitekt, sem
í hartnær fjóra áratugi hefur
verið húsameistari Reykjavík-
urborgar og hefur teiknað mörg
hinna ágætustu stórhýsa borg-
arinnar.
Margir hygg ég, að séu sam-
mála Einari, að þarna megi alls
ekki reisa neitt hús, heldur eigi
miklu fremur að rífa Sænska
frystiliúsið, svo að opnaðist til
fulls eitt hið dásamlegasta út-
sýni, sem getur í nokkurri höf-
uðborg Evrópu. Að reisa þarna
hús, hvort heldur stórt eða lit-
ið, er glaprasði, siem seinni kyn-
slóðir gætu ekki fyrirgefið.
• Þarna má ekki byggja
Það getur vel verið, að Seðla
bankann vanti húsnæði, en
þarna má hann ekki byggja.
Eiaihvem vegimn öðru visi verð-
ur hann að leysa þann vanda.
Ég vona það og trúi því, að
þeir ágætu drengskaparmenn,
sem að þeirri stofnun standa,
hugleiði þetta og geri sér ljósa
hina miklu ábyrgð sína gagn-
vart nútíð og framitíð.
Og sömuleiðis vona ég, að yf-
irvöld Iieykj avíku rborgair und-
ir forustu hins nýja unga borg-
arstjóra taki mál þetta til nýrr-
ar rækilegrar yfirvegunar til
að varðveita og aajfca fegurð
Reyfcjavíkur.
Einar Magnússon,
fyrrv. rektor.“
Sigrún Gísladóttir
Sigfús Einarsson
tónskáld
Tónskáld af guðs náð. En það nafn á Sigfús Einarsson með réttu.
Hann er frumlegt tónskáld. Nafn hans er tengt sögu íslenzkrar
menningar í heilan mannsaldur. Með tónum sínum hefir hann
sungið sig inn í hug og hjarta þessarar þjóðar og mun brautryðj-
endastarf hans seint fyrnast.
Páll fsólfsson.
í bókinni eru 60 myndir af kórum, hljómsveitum og einstakling-
um og hafa margir þeirra aldrei birzt á prenti áður.
Bokautgdfa GuðjónsÓ — Hallveigarstíg 6o — Sími 14169 og 15434