Alþýðublaðið - 22.08.1958, Blaðsíða 11

Föstudagur 22. ágúst 1958
Alþýðablaðið
U

Lsiðtr allræ, sem sstla a®
kaupa efia selja
B S L
liggla til okitar
Kritflái Eiriknoit
Bflasalsi
Klapparstíg 37 Bími 19033
hæstaréttar- os héraíl®
dóms1ösrirse»*>
MáUlutntrgtu ontieimta
samnángagerfliT
og skir>as»?f
önnuruax aL'skonar vatns-
' og hitalagnir
Hitalagpir s.f.
Símar 33712 og 1289».
Hásnæðismiðiunin
Bíla og fasteignasalan
Satnúðarkort
Slysavarnafélag Islands
kaupa flestir. Fást hjá slyss
vamadeildum um land allt
I Reykjavík i Hanny'Baverzl
uninni f Bankastr. 6, Verzl
Gunnþórunnar Halldórsdótt
ur og í skrifstofu félagsins
Grófin 1 Afgreidd f síma
14897 HeitiS á Slysavamafé
lagi® bregst ekkd. —
Laugaves 27 Sími 1-14-53
Nýkomin púsirör
í Skoda 1201
Skodaverkstæðið
við Kringlumýrarveg.
KEFLVÍKINGAR!
SUÐURNESJAMENN!
Innlánsdeild Kaupfélags
Suðurnesja greiðir yður
inmstæðu yðar.
Þér getið verið örugg um
hæstu fáanlega vexti af
sparifé yðar hjá oss.
Kaupfélag
Suðurnesja,
Faxabraut 27.
Vitastíg 8 A. Símj 16205.
Höfum úrval af
K&UPUM
prjónatuskur og vsð-
malstuskur
hæsta verðL
Alafðss,
l^ngholtstræti 2.
SKINF&XI h.i.
Klapparstíg 30
Sími 1-6484.
Tökum raflagnir og
breytingar á lögnum.
Mótorviðgerðir og við
geðir á öllúm heimilis—
taekjum.
fá*t hjá Happdrætti ÐAS,
Vesturverí, sími 17757 —
VeiBarfæraverzl. Verðanda,
iími 13788 — Sjómannafé
lagi Reykjavíkur, sími 11915
— Jónasi Bergmann, Háteigs
vegi 52, sími 14784 —■ Bóka
Terzl Fróða, Leifsgötu 4,
cfmi 12037 — ólafi Jóhanns
syni, Rauðagerði 15, símí
33098 — Nesbúð, Nesvegi 29
----Guðm. Andréssyni gull'
smið, Laugavegi 50, sími
1S709 — ! Hafnarfirði í Fóflt 1
Bfeni Hfmn
I-
Þorvaídur Ar! Arasoo, litíl.
LÖGMANNSSKaiFSTOtA
Skólavörúustig 38
c/o pált fóh. Þorteifsson h.f. - Pósth. 62J
Sém*r 19416 og 19417 - Simnefnt; Ati
t e d d y
e/ðptð'
fatnaði
Hafnarfirði
Vasadagbókin
Fæst í öllum Boka-
verzlxmum.
Verð kr. 30.00
Harry Carmichael:
Nr- 4S
Greiðsla fyrir morð
«nm|. Cfkkur var þá þegar
kunnugt að andlát manns henn
ar auðgaði hana um tuttugu
þúsund sterlingspund_ en það
breytij. engu um það, að hún
er salauks í þessu máli. Hvórt
sem hún hefur nú myrt hina
fríðu ástmey hans og þá rauð
hærðu vinkonu hennar eða
ekki, þá er það óhagganleg
staðreynd, að hún hratt Ray-
mond Barrett ekkj út úr lest-
inni“.
„Þið virðist vissij. í ykkar
sök, þykir mér. Og hvað ger-
ir?“
, Vegna þess að hún hefur ó
vefengjanlega fjarvistarsönn-
un þann tíma, sem slysið vildi
til, eða morðið ... eða hvað það
nú var“.
„Hver er sú sönnun“
„Óvefengjanleg_ eins og ég
tók fram. 'Hún var hjá sjúkri
systur sinni“.
„Er ekki hugsanlegt að þær
ljúgi því upp?“
„Okkur ber ekki einu sinni
nauðsyn til að treysta á fram
burð systurinnar. Læknir
hennar, sem er vulinkunnur
maður_ var sjálfur við sjúkra
beðinn, einmitt á þessum til-
tekna tíma, og hann segir að
frú Barrett hafj ekki vikið út
úr herberginu".
FIMMTÁNBI KAFLI.
Piper var ekki lengi að sofna
þegar hann var loks kominn
heim og lagstur fyrir. Og hann
svaf draumlausum svefni svo
honum hvarf þegar öll þreyta
og kuldi. Hann vaknaði á-
reynsluláust andartak áður en
klukkan hringdi og hafði stöðv
að hana áður en hennj gafst
tími til að láta í sér heyra.
1 grárri skímu morgunsins
greindi hann hrím á gluggum,
þegar hann leit út, sá hann að
héla var á öllum húsþökum.
Umferðarháreystin var enn
einráð úti fyrir, því klukkan
var ekki nema hjálfsjö ,og jafn
vel fótatakið á gangstéttinni
heyrðist greinilega.
Hann var fljótur í fötin,
ekkj vegna þess að hann væri
sérstaklega að flýta sér held
ur var þetta venja hans. Það
var ekkert, sem kallaði. í raun
inni héfði hann hæglega getað
legið fyrir klukkustund leng-
ur, hann þurfti ekki að vera
kominn tii starfa í skrifstofu
sinni fyrr en hálfníu, jafnvel
ekki fyrr en hálftíu, það var
ekki það. Og í rauninni var
hann ekki sérlega vel upplagð
ur til þess að hefja vinnu nú
þegar.
Hann starði í andlit ser í
speglinum á meðan hann rak
aði sig. Dapurleikinn í svipn-
I um hafði alls ekkj við nein rök
• að styðjast. Haim 'hafði sofið
mjög vel. fann ekki til neinnar
þreytu í höfðinu, hann hafði
ekki við neinaf áhyggjur að
stríða og tiltöluléga . fáúm og
auðveldum skyldum að ýegna.
, Vera má að líf hans gætj kall
ast einmanalegt, en hann átti
að vara farinn að veniast því.
Og alit í einu varð hann
þess var að hann var farirm að
hugsa um Önnu og löngu l.ðna
morgna.. . og honum fannst
það enn órökrétt og ranglátt að
sprunginn hjólbarði skyldi
geta breytt svo örlögum
- manna. En . . . einkennilegt
hve auðbært það var orðið hon
um nú. Hún var honum alis
ekki lengur sú kona sem hann
hafði unnað, dásamleg vera„
sem hann hafðj verið rændur.
Hún var ekkj annað en sýn,
sem bjó hið innra með honum,
og ekki birtist nema endrum
og eins. . . rödd og andlit, sem
minnti hami á eitthvað, sem
einu sinni hafði verið.
Var þetta ótryggð? Fyrr
meir mundj hann sjálfur hafa
talið það. En nú þóttj honum
sem hún hlyti að skilja þetta
og fyrirgefa. Hún hafði skilið
og fyrirgefið svo mai'gt.
Fátt hafði veitt honum
meira traust en að ræða við
hana viðfangsefni sín og á-
hyggjur. Ekki fyrir það að
hún legði svo mikið til mál-
anna. En hún hélt huga hans
við efnið, og hann gat greint
það, sem va raðalatriði máisins
frá aukaatriðum, sem aðeins
deyfðu heildarmyndma.
Og hvað var aðalatriðið
varðandi dauða Raymonds
Barretts? Picken var svo ver-
aldarvanur að hann lét ekki
blekkjast af átyilum. Fyrst
hann vild; taka orð læknisins
gild þá mátti treysta því að
fjarvistarsönnun frú Barrett
væri óvefengjanleg. Læknir,
sem nýtur álits, fer ekki að
stofna því í voða með ósönnum
vitnisburði í morðmáli. Hann
gat ekki átt neitt undir því að
frú Barrett yrði ekki sakfelld.
Hverjir voru þá eftir_ sem
hugsanlegt var að grætt gætu
á dauða Barretts? Price og
þjóðaflokkur, sem hann stóð
í tengslum við voru því sem
næst útilokaðir, — ekki fyr_
ir það, að óhugsandi væri að
þeir hefðu viljað myrða Bar-
ett e!nhverra ástæðna vegna,
en þeir hefðu áreiðanlega ékki
gert það fyrr en þeir höfðu
náð skartgripunum á sitt
vald. Og nú var frú Barrett
einnig útilokuð... hverjir
voru þá eftir?
Lögdejllan hafði sannfætr,st
að mestu um fjarvistarsönnun
Alberts Ellis. Og hefði Barrett
verið mvrtur var ekkj fyrir
það að synja að Christina
Howard hefði framið sjálf-
morð — en það var hins veg
ar með öllu útilokað hvað
Oddy snerti. Og það virtist
með öllu óhugsandi að ekki
hefði sá sami myrt hana og
myrt hafðj Raymond Barrett.
Annað hlaut að minnsta kosti
að kallast ótrúleg tilviljun.
Hvar hafði Ellis haldið sig
um kvöldið, þegar Pat Oddy
var myrt? Hvar hafði Slater
haldið sig? Slater hafði mikið
um það rætt hvernig hann
hefðí reynt að komast í kynni
IEIGUBÍLAR
Bifyteiðastöð Steindórs
Sími 1-15-80
—o—
Sifreiðastöð Rcykjavíkur
Sími 1-17-20