Morgunblaðið - 28.09.1973, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ — FÖSTUDAGUR 28. SEPTEMBER 1973
17
að verða áhöld urn hvort
draumurinn eigi nokkru sin(n.i
eítir að rætast. Ch: Lstopher
vin.nur í hnappabúð herra
Strawberrys, sem Rúrik Har-
aldsson ieikur, en þar starfa
l'íka fleiri aðalisöguihetjurnar,
Ohes'ton, Árnd Tryggvason og
Georgia, Margrér Guðmunds-
dóttir, em sú siíðastnefmda
væri ekki ófús að ganga í
hjónasæng með Christopher,
áður en áriin færast of mikið
yfir harna líka. En ýmsir ó-
væntiir atburðir gerast og leilk
uirfmn berst víða t.d. í hafnar-
krá I Bristol, á grámygluteg-
an stað, sem afdankaðir
„skipperar" standa fyrir rétt-
Franihalld á bls. 25.
Hafið bláa hafið
í Þ j óðleikhúsinu
I>AÐ er f.jarlægur blaer yfir
teiksviðinu og niaður þarf að
slíta sig vel fi"á skúraleiðing-
.unum eða norðangjólnnni ut-
an dyra áður en maður sezt,
hvíla þá stund tengsl við hina
daglegu orðaleiki okkar lands,
því það er framandi samleik-
ur á sviðinu. Hafið bláa haf-
ið heitir leikritið og þar er
ekki f.jallað um mannlífð við
það haf sem umlykur Island,
heldur allt annað haf, allt ann-
an tón.
Hafið bláa hafið, sem Þjóð-
leikhúsdð fruimsýniir í kvöld
er fyrsta verk, sem sýnt er hér
á tendi eftir höfund frá Araba-
landi. Höfundurtnm, Georges
Sohéhadé, er Líhainonmaður,
liðtega 60 ára gaimall, búseít-
ur í Libanon. Leikuriinn ger-
ist í Bristol í Emgtendii og í
Santos í Brasilíu um miðja
siðustu öld. ’ Sehébadé hefur
skrffað mörg leiferitt oig marg-
ar bækur, en Hafið bláa hafið
var fyrst sýmt í París 1961.
í>að er gamans'amiuir tónm í
leikritinu, þó að það sé skáld-
legt og mjög viðkvæmt. Útþrá-
in oig venjan togaist á, rómatn-
tíkim og h versdaigsleikiinn,
sem á svo erfitt um andar-
drátt í breytiimguinmi. Útiþrá og
morðraminsókn eru ytri raimimi
verksins, en höfunduirimi læt-
ur auðugt ímyndumarafl le'ika
liausum hala.
I>að er Gunnar Eyjólfsson,
'sem teifcur aðalipensónuna,
umgan mann, sem reymdar er
ekki kormuin.gur temgur. Þeosi
maður heitir Christopher og
gemgur með drauminn um að
faira til sjós á vit ævintýr-
anma, en árim líða oig það fara
TVÆR SÝNINGAR
H.jörleifur Sigurðsson,
Hamragörðum.
Jón B. Jónasson, Ásmundarsal
(minningarsýnimg).
Það er ekki oft sem almenn-
imgi gefst kostur á að kynnast
vinnubrögðum Hjörleifs Sigurðs-
sonar, því að maðurinn flýtir sér
hægt, er kröfuharður í vinmu-
brögðum og lætur sjaldan frá sér
fara nema örfáar myndir úr
smiðju sinnii í semn, svo að næsta
erfitt ér að gera sér grein fyrir
þróun listair hans. Einkasýningar
hefur hamn haldið fáa.r og eru
þær jafnan settar upp af fágætri
hógværð og langt er á milli
þeirra. Hiina fyrstu þeirra hé'lt
hamn árið 1952, og mun sýnimg
hans a vatnslitamyndum i Hamra
görðum þessa dagana vera hin
fjórða í röðimni.
Hjörleifur sýndi siðast í Unu-
húsi við Veghúsastíg fyrir rétt-
um fjórum árum, og það sem ég
skrifaði þá hér í blaðið um þenn-
an listamanm er enm í fullu gildi
varðandi núverandi sýningu
hans: „Maðurinm vinnur sér hlut-
ina erfiða og gefur sér góðan
tíma við hvert verk, yfirvegar
hvert form, hverja linu og hvern
iit, svo að sumum félaga hans
þvk:r nóg um. Maður hefur það
á tilfimningunni, að hanm mætti
voga meiru, þó að maður sé sér
þess fyllilega meðvitandi, að á
bak við hið kyrra yfirborð, sem
ei'nkenmir myndir hams, felst mik
il og þung undiralda heilabrota
og átaka við það, sem ég býst
viö, að hamn nefni sjálfur „innri
lífæðar listaverksins“.“ Þetta
má jafnvel betur heimfæra á
myndir hans í Hamragörðum,
þvi að hann setur sér bersýni-
lega enn þremgri skorður í vatns-
litunum en oliumini og á sá fram-
sláttur enn betur við en fyrr,
að einungis er fyrir fámennan
hóp að njóta og melta viðleitni
listamannsins. Hann endurvinn-
ur örfá stef aftur og aftur, gæl-
ir við stór form eða samkymja
tauma er líða á marga vegu lóð-
rétt, skáhallt eða lárétt um mynd
flötinn. Myndirnar láta Htið yfiir
sér, en fylgja manni þó lengi eft
ir í huganum, sem er meiira en
sagt verður um margan grunn-
rist’ain glitdúk'.nn, er hrífur í
fyrstu. í huga mér koma myndir
líkt og nr. 1 „Hleif“, mr. 4 „Streng
ir“, nr. 6 „Bláþræðir" og nr. 11
„Fléttur". Aðrar myndir kunna
að vekja til meiri umhugsunar
við nánari kynmi.
Persónulega þykir mér látleys-
ið fullmikið, og finnst' mér nokk-
ur þörf á því, að listamaðurinn
komi út úr skel sinni, haldi þró-
unarsýningu og geri nokkurs
konar úttekt á viinnu sinni gegn-
um árin. Þó eir ég jafnvel viss
um, að mér verði hór ekki að
ósk minni, a. m. k. ekki fyrst
um sinn. Það áréttar aftur á
móti mikilvægi þess, að þeir sem
með myndliist fylgjast, láti ekk-
ert tækifæri, sem gefst, ónotað
til að afla sér innsýnar á þróun
þessa tormelta og stranghedðar
lega listamanns.
1 Ásm'undarsaj við Freyju-
götu stendur nú yfir minningar-
sýniing á verkum Jóns B. Jónas-
sonar, sem var einn af stofnend-
um Fristundamálaraskólans í
Reykjavik 1946 og virkur kraftur
í starfsemi skólans, þar til yfir
lauk. Skólínn breytti að viisu um
naifn 1948, samfara því sem hann
var gerður að sjáifseignarstofn-
un og hlaut þá nafnið Myndlist-
arskólinn í Reykjavik, sem hann
ber ennþá. Innri hræringar, opin
beirar deiiuir og breytt stefnu-
mörk náðu ekki að sMta tryggð
þessa manns við skólann og þá
hugsjón, að áihugamenn ættu sér
Sinn samastað, þar sem þeir
gætu aflað sér sannrar og gildr-
ar kennslu í myndlist, þar sem
ekkert eitt viðhorf réði rikjum.
Þessi áhugamaður leitaði sér
nokkurrar menntunar í myndlist
bæði hér heima og eriendis, en
hann notaði þó aldrei þessa
Framhalld á hls. 25.
Hjörleifur Sigurðsson
einni mynda sinna.
Jóu B. Jónasson.