Morgunblaðið - 30.04.1977, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 30. APRIL 1977
vm>
MORöJKi-
KAFFINU
f?fí^
'r-

Alltaf jafn gaman í þessum
skóla. — Sá eini sem ekki
iiggur I fiensunni.
Sennilega farið húsavilt?
Einkaritari! Eg hef ekkert
verkefni fyrir höndum.
Ég er orðin þreytt á þvf hlut-
verki mfnu að vera I þessu húsi
aðeins vegna kyntöfra minna.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Það er fremur sjaldgæft, að
sama sveit vinni game á báðum
borðum, I sama spili. Enda veldur
þessu oft fremur gæfa en gjörvu-
leiki. Þetta kemur þó fyrir og
lítum á eitt slfkt tilfelli. Spilið
kom fyrir nýlega vestur f New
York og áttust við sterkar sveitir.
Norður og suður voru á hættu,
vesturgaf. Norður
Vestur
S. 1094
H. ÁD5
T. 10
L. KD9765
S. A865
H. G1083
T. Á753
L. 8
Áustur
S. K
H. K9762
T. 8642
L. Á43
Suður
S. DG732
H. 4
T. KDG9
L. G102
Við erum gjaldþrota. — Það verður að sóla skóna
hans!
Bílatryggingar
og áhættus væði
„Staðreynd mun það vera,
að Reykvíkingum er yfirleitt
uppálagt að halda uppi hvers kon-
ar þjónustu opinberri og óopin-
berri, á þann hátt að hvers konar
gjöld eru á þá lögð, sem síðan eru
látin ganga i sameiginlegan sjóð.
Ein af þeim þjónustugreinum,
sem ég ætla að biðja þig að gera
að umtalsefni, eru bílatryggingar.
Þessu mun þannig komið fyrir
hjá tryggingafélögunum, að þau
taka sig til og reikna út áhættu-
hlutfall. Það mun vera hæst í
þéttbýli og þar af leiðandi er það
hæst i Reykjavík og höfuðborgar-
svæðinu. Það er sanngjörn og
eðlileg ósk að bifreiðatrygginga-
félögin birti í Morgunblaðinu
þetta áhættuhlutfall og iðgjalda-
upphæð á nokkrar tegundir bif-
reiða.
1 sambandi við þetta vakna
margar spurningar og þá t.d.
þessi:
Bilaeigendur hér i Reykjavik
munu vera allmargir, sem búsett-
ir eru hér, en hafa bila sína á
bílnúmerum lögsagnarumdæma
utan Reykjavikur. Þannig kemur
þetta þvi út, að allmargir menn
sem búsettir eru og starfa hér í
Reykjavík, og eiga bíla, borga
jafnvel miklu lægra tryggingaið-
gjald en bilaeigendur á Reykja-
vikurnúmerum, en eru þó á „stór-
hættusvæði tryggingafélaganna".
Er þetta löglegt? Þetta er ekkert
réttlæti. Og ef við allir sætum við
sama borð tryggingafélaganna
hér i Reykjavik og norður á Sauð-
árkróki eða austur á Fáskrúðs-
firði væri án efa hægt að lækka
iðgjöldin.
Friðþjófur."
Hér er vissulega hreyft fróð-
legu máli og væri fróðlegt að fá að
sjá tölur um áhættusvæði trygg-
ingafélaganna og iðgjaldagreiðsl-
ur á hverjum stað, t.d. miðað við
eina eða tvær algengar bílateg-
undir, Volkswagen eða Cortinu og
jeppa.
% Um Laugar-
dalslaugina
Borist hefur bréf frá nokkr-
um sundlaugargestum, sem vilja
taka upp hanskann fyrir starfs-
fólk sundlaugarinnar:
„Hr. Velvakandi.
Nokkrir fastagestir i Sundlaug-
inni I laugardal vilja mótmæla
þeirri árás, sem starfsfólkið í
Sundlaugunum hefur orðið fyrir
með bréfi til þín 20. april frá
Svövu Sveinbjörnsdóttur um
dónalega framkomu og sóðaskap i
Laugunum.
í báðum herbergjum opnaði
vestur á einu laufi en síðan skild-
ust leiðir. í öðru tilfellinu doblaði
norður til úttektar og austur re-
doblaði. Suður var hissa á þessu.
Allir við borðið virtust eiga opn-
un. En hann treysti dobli félaga
síns og stökk því beint i fjóra
spaða. Hin góða samlega austurs
og vesturs kom því ekki í ljós og
sögnum lauk með dobli austurs.
En það var ekki allt búið.
Vestur spilaði út tígultíunni. Og
nú þurfti suður að spila spilið
varlega. En hann var vandanum
vaxinn og sá, að ætti vestur ein-
spil í tígli þá var hann sennilega
með fleiri spaða en austur. Og ef
austur átti lágt einspil í spað-
anum var spil.ið óvinnandi.
Hann spilaði því lágum spaða á
ásinn og vann spilið þegar
kóngurinn kom í. Fjórir spaðar,
doblaðir og slétt unnir.
Á hinu borðinu sagði norður
pass eftir laufopnun vesturs.
Austur sagði eitt hjarta og suður
einn spaða. En nú gat vestur sagt
aftur lauflit sinn og tempóið var
orðið allt annað en á hinu borð-
inu. En að lokum varð vestur
sagnhafi í fimm laufum og norður
tók fyrst á spaðaásinn og siðan
tigulás en eftir það var engin leið
að hnekkja spilinu. Vestur gat nú
auðveldlega trompað tvo spaða í
blindum.
Norður gat hnekkt spilinu með
þvf að spila trompi i öðrum slag
— eða spila hjarta en það hefði
enginn fundið.

ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER
Framhaldssaga eftir Bernt
Vestre
Jóhanna Kristjónsdóttir^
þýddi.
2
Bllstjórinn keyrði alveg upp
að húsinu, rogaðist með
töskuna upp tröppurnar og
tautaði með vandlætingu:
— Mér sýnist að ekki væri
vanþörf á að Hemmer fengi sér
garðvrkjumann. Það er ekki
sjón að sjá hvernig lítur út hér.
Peter borgaði, bar töskuna
bak við húsið og setti hana þar
inn I runna.
— Ætlið þér að búa hér?
Uppi f hlfðinni kom hann aft-
ur auga á gamla manninn.
— Já, sagði Peter luntalega.
— Skrftnir gestir það sem
fela farangur sinn.
— Hvaðan f fjáranum eruð
þér komnir?
Maðurinn brosti en svaraði
ekkí.
— Hvers vegna felið sér
töskuna? endurtók hann.
— Ég fæ ekki séð ég þurfi að
standa yður skil A þvf.
— Nei, rétt er nú það. En það
gæti verið fróðlegt að vita það.
— Þér verðið að sætta yður
við að vita það ekki.
— Ég ætla þá að fara og
hringja til lénsmannsins. Segja
honum að það sé einhver kauði
við Hemmershúsið með stóra
tösku, sem er svo stór að
hægðarleikur væri að flytja
málverk í henni.
— Állt í lagi. Éghef hugsað
mér að fá að búa hérna f
nokkra daga. En ég hafði ekki
beðið um það, og þá er dálftið
ankannalegt að stilla töskunni
frá sér á tröppurnar. Finnst
yður það ekki líka?
Bros mannsíns varð innilegra
og hann kom gangandi hægum
skrefum niður á hlaðið.
— Þér eruð sennilega gæða-
sál, sagði hann. — Ég heiti
Carlesen og ég bý hérna fyrir
handan. Þér sjáið ekki húsið,
það ber hæð á milli, en það er
ekki langt undan.
— Hvernig farið þér að því að
uppgötva svona fljótt ef gesti
ber að garði hjá Hemmer?
— Ég hef kíki.
— Vitleysa.
— Já, já. Kannski er ég svona
þefnæmur. Ég eða hudurinn
minn.
— Er Ilemmer hræddur við
innbrot?
— Já.
— Ilafa einhvcrjir reynt?
— O, já, já.
— Ékki um hábjartan dag.
— Ég held ekki það hafi
verið að næturlagi.
— Var einhverju stolið?
— Nokkrum teikningum.
— Hvað sagði Hemmer við
þvf.
— Svo sem ekki margt. Hann
vildi ekki tilkynna það lögregl-
unni.
— Hvers vegna?
— Kannski hafði það verið
gestur sem hafði tekið þær?
— Heldur Hemmer það?
— Nei, Hemmer trúir engu
illu um sfna gesti. Ég er ekki
eins auðtrúa og hann. Áður en
ég fór á eftirlaun vann ég hjá
skattinum.
Peter hló við, Carlesen brosti
og var sýnilcga ánægður með
sig.
— Það er sem sagt aðallega
Frede, sem þér þekkið? sagði
hann.
— Já. Vitið þér hvar hann er?
— Það eru orðnir býsna
margir sem spyrja eftir Frede
um þessar mundir. Fyrir
stundu voru einhverjir piltar á
sveimi hérna. Þeir vildu Ifka fá
að vita hvar hann væri.
— Þér vitið það sem sagt
ekki?
— Nei.
— Og vitið ekki hvort hann
kemur heim bráðlega?
Carlesen leiddi hjá sér
spurninguna og spurði:
— Eruð þér Ifka f pólitfk-
inni?
— Nei.
— Þér ætlið sem sagt ekki að
frelsa heiminn?
Peter svaraði ekki. Spurn-
ingar mannsins fóru I taug-
arnar á honum.
— Þér ætlið sjálfsagt ekki að
gera það. Þér hafið ekki þessa
freisunarglóð f augunum.
— Nei, sagði Peter
þreytulega.
Carlesen lagði af stað upp
hlfðina.