Morgunblaðið - 25.02.1978, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 25. FEBRUAR 1978
27
Sigbjörn Eiríksson
kennari—Minning
F. 24. júlf 1925
D. 18. febrúar 1978
Sigbjörn Eiriksson var jarð-
sunginn frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 24. febrúar.
Fyrir tæpu ári kenndi hann
þess sjúkdóms er nú hefur hann
að velli lagt. Sú viðureign var
ekki ýkja löng, en þeim mun harð-
ari var hún og óvægin á báða
bóga.
Hann gerði okkur samverka-
mönnum sínum fljótt ljóst með
hvaða hætti hann kysi að heyja þá
baráttu. Við þá ákvörðun stóð
hann til hinstu stundar. Minning-
in um kjark hans og æðruleysi
vekur tilfinningar sem ekki verð-
ur með orðum lýst.
Það er örstutt siðan Sigbjörn
var á hverjum morgni mættur
fyrstur manna til vinnu og skilaði
sinu dagsverki undanbragðalaust
sem jafnan endranær.
Hvað gerir mann svo stóran?
Hvaðan kemur manni slíkur sál-
arstyrkur? Var það trúin á alvís-
an Guð, þegin i veganesi frá
ástríkum foreldrum í bernsku
sem náð hafði slíkum þroska í
brjósti fulltíða manns? Hann
ræddi það aldrei við okkur, ég
varð of seinn að spyrja hann sjálf-
an.
Sigbjörn fæddist að Refsmýri í
Feilahreppi í Norður-Múlasýslu.
Foreldrar hans voru Kristin Sig-
björnsdóttir frá Ekkjufelli, en
hún er nú á níræðisaldri, og Eirk-
ur Sigurðsson kennari og bóndi
frá Hjartarstöðum í Eiðaþinghá,
en hann er látinn fyrir nokkrum
árum.
Sigbjörn var næstelstur fjög-
urra systkina. Bernskusporin
lágu víða um Hérað en „heima á
Reyðarfirði" eins og hann sjálfur
sagði oft liðu unglingsárin og þar
bjó fjölskyldan er hann hélt úr
foreldrahúsum, fyrst í Eiðaskóla
og siðan i Kennaraskólann, en
þaðan lauk hann prófi 1948.
Að loknu kennaraprófi hóf Sog-
björn starf við Laugarnesskóla i
Reykjavík en fluttist þaðan að
Langholtsskóla er hann var stofn-
aður 1952. Þá var fjölskyldan
sameinuð á nýjan leik, Eiríkur
faðir hans hóf þar starf sama ár
og höfðu þeir feðgar þá ásamt
yngri sytkinunum hafið myndar-
lega húsbyggingu að Drekavogi 8
þar sem verið hefur heimili fjöl-
skyldunnar síðan.
Ég veit að um svipað leyti rætt-
ust dýrustu draumar Sigbjarnar
er han kvæntist eftirlifandi konu
sinni Guðlaugu Jónsdóttur fá
Stokkseyri, stórglæsilegri ungri
konu og hjartahlýrri eins og hann
var sjálfur. Þeim hafa fæðst fimm
heilbrigð og mannvænleg börn
sem nú eru á aldrinum þriggja til
tuttugu og fimm ára. Yngstur er
Baldur, þá Eirikur, Birna, Kristin
og elstur ér Guðjón.
Sigbjörn var framúrskarandi
kennari svo sem margir geta bor-
ið um af eigin raun. Hann var
gæddur óvenju fjölþættum hæfi-
leikum til sálar og likama og jafn-
vigur til allra verka svo af bar.
Þeim sem kynntust honum var
ljóst að engin tilviljun hafði ráðið
vali hans á ævistarfi, svo nærri
standa hugsjónir kennslustarfs-
ins persónugerð hanns allri.
En hann hlaut jafnframt að
leggja gjörva hönd á margt og
eignast margvisleg áhugamál ut-
an skólans, enda varð raunin sú
og reynsla hans og þekking orðin
mikil og fjölbreytt.
Það virtist líka sjálfsagt þegar á
fyrstu starfsárum skólans er
kennslukrafta vantaði i handa-
vinnu að skólastjóri bæði einmitt
Sigbjörn að setjast á skólabekk og
læra til handmenntar sem hann
og gerði. Það þurfti talsvert áræði
hjá þeim hjónum að fórna þannig
fé og tíma, heimilið ungt og hús-
byggingunni varla lokið. Hann
lauk handavinnukennaraprófi
eftir tveggja ára nám. Ég vona að
þau hjónin hafi aldrei séð eftir að
i þetta nám var ráðist en hitt veit
ég að Langholtsskóla var það mik-
ið happ og hefur hann haft með
höndum bæði verklega og bók-
lega kennslu allar götur sðan.
Sem fyrr segir hafur Sigbjörn
starfað við Langholtsskóla frá
upphafi eða meira en i aldarfjórð-
ung. A þeim tíma hefur hann átt
drjúgan þátt í að móta venjur
skólans og innra starf, m.a. með
því að annast nær alla fjölritun og
útgáfu i skólanum á þessum tíma.
Þar hafa hagar hendur hans og
meðfædd snyrtimennska reynst
skólanum ómetanlegur styrkur og
borgarsjóði góður búhnykkur.
Síðustu tíu sumur hefur Sig-
björn starfað við Vinnuskóla
Reykjavikur, hin síðustu sem yf-
irkennari. I það starf lagði hann
sína ásköpuðu alúð og ríkan metn-
að af skólans hálfu.
Sannarlega kom einstök lipurð
hans og útsjónaarsemi þar í góðar
þarfir. Ég vil leyfa mér í nafni
allra þeirra er láta sig hag og heill
þessara stofnana beggja, Lang-
holtsskóia og Vinnuskóla Reykja-
víkur, einhverju varða að bera
fram alúðar þakkir við verkalok.
A föstudaginn fylgdum við góð-
um samferðamanni síðasta spöl-
inn, sú ganga hefði mátt vera
miklu lengri þvi með honum var
gott að ganga, en hann kunni
flestum betur þá Jist að létta öðr-
um sporin.
I meira en tuttugu ára sam-
starfi kynntist ég því vel hve
mjög hann bar heill og hamingju
sinna nánustu fyrir brjósti en það
breytti ekki því að þar var pláss
fyrir fleiri.
Sigbjörn var mannblendinn,
glaðlyndur og greiðvikinn að eðl-
isfari. Kannski var greiðviknin og
hjálpsemin helsti ljóður á ráði
hans, honum hætti til að gera sig
ómissandi.
Hann var fæddur með þeim
ósköpum að hugsa fyrst' um aðra,
röðin gæti alltaf komið að honum
sjálfum síðar. Um þetta þýddi
ekki að fást og varð það okkur er
vildum teljast vinir hans til vand-
lætingar á stundum.
Að eðlisfari var Sigbjörn við-
bragðsfljótur til orðs og æðis. En
oft var það líka að hann tók sér
góðan tíma og var þá ákaflega
fastur fyrir, skýr og rökfastur og
gekk ósjaidan i berhögg við rikj-
andí tísku eða viðtekna skoðun
meirihlutans.
Varð okkur slíkur ágreiningur
iðulega að gamanmáli og kennt
um ættlægri sérvisku að austan.
Fundum okkar Sigbjarnar bar
fyrst saman í Langholtsskóla fyrir
meira en tuttugu árum. Hann þá
fær i flestan sjó með nokkurra
ára starfsreynslu að baki, ég al-
gjör nýgræðingur i erfiðu starfi.
Stuðningur hans þá var mér ómet-
anlegur og uppörvunin örlagarik
og ég veit að fleiri hafa svipaða
sögu að segja. Viðbrögð hans voru
svo sjálfsögð og eðlileg að ég held
hann hafi naumast vitað það sjálf-
ur.
Það er ljóst af þvi sem hér
hefur verið sagt að hugur minn
beinist einkum að þeim mikla og
óbætanlega vissi er við starfsfé-
lagar og skólinn hafa orðið fyrir
við fráfall Sigbjarnar, því flest
erum við með því marki brennd
að hver er sjálfum sé næstur.
Vissulega verður- skólinn ekki
samur eftir sem áður og hollari
vin og betri samverkamann get ég
ekki hugsað mér. En hversu
miklu meiri og sárari er ekki
missir ástvinua hans, eiginkonu,
barna, systkina og aldraðrar móð-
ur?
Ég' vil með þessum kveðjuorð-
um votta þeim og þeirra nánustu
innilega samúð.
Veri Sigbjörn Eiríksson alltaf
kært kvaddur, megi Guðs blessun
fylgja minningu hans og ástvin-
um um ókomin ár.
Erling S. Tómassons.
I nær 26 ár hefur Langholts-
skóli starfað. Sigbjörn Eiriksson
var einn af þeim kennurum, sem
þá hófu störf i skólanum, og hefur
kennt þar öll þessi ár.
Kennslustörf hóf hann i Laug-
arnesskóla haustið 1948, svo hann
á nær 30 ára starfssögu í kennara-
stétt.
Okkur félögum hans, sem með
honum hafa starfað lengur eða
skemur, verður hann minnisstæð-
ur fyrir svo margt. Við mjnnumst
hans fyrir reglusemi og árvekni i
starfi, hógværð i orði og athöfn-
um, vandlátur um námsefni og
verkefnaval handa nemendum
sínum og stjórnsamur í kennslu-
stofu, enda báru nemendur hans
órofa traust og tryggð til hans
sem kennara og foreldrum þeirra
þótti vænt um að leita ráða þessa
hógværa og Ijúfa manns.
Hann átti auðvelt með að binda
gleði sína á góðri stund í Iéttri
kímni eða glöðum söng, enda var
hann ágætur söngmaður.
Hann var félagi i Karlakór Fóst-
bræðra um langt skeið.
Mér fannst oft, sem merkingin i
nafni þess félags fremur en nokk-
uð annað setja svip sinn á alla
framkomu hans og viðmót við allt
starfsfólk skólans fyrr og síðar.
Hann mætti jafnan til starfa í
skólanum fyrstur manna á virk-
um dögum og alltaf reiðubúinn til
að leysa úr hverskonar vanda
þeirra, sem til hans leituðu, jafnt
yngri sem eldri, með sömu hóg-
værð og lipurð, sem honum var
lagin.
Sigbjörn var varkár í mati sínu
á nýjum störfum eða stefnum,
sem bárust inn í skólana og sótti
námskeið, sem fjölluðu um nýjar
námsleiðir og meðferð kennslu-
tækja.
Slíkt einkenndi störf hans í
Langholtsskóla allt til þess dags,
er hann varð fyrir nokkrum vik-
um að hætta kennslu vegna þrot-
inna starfskrafta.
Ég minnist með ánægju og
þakklæti samstarfs okkar öll liðin
starfsár i Langholtsskóla, og einn-
ig þeirra stunda sem við áttum
saman með góðum félögum við
veiðiár. Hann naut þess að vera
úti í faðmi islenskrar náttúru með
félögum sinum, — og einnig þar
var hann góði leiðbeinandinn sem
alltaf var tilbúinn til að aðstoða
ekki siður en í skólanum.
Þessa mæta drengs er ljúft að
minnast, en erfitt að viðurkenna
?á köldu staðreynd að við fáum
jkki lengur að njóta samvistar við
áann.
Samstarfsfólk Sigbjarnar Ei-
ríkssonar kennara i Langholts-
skóla þakkar honum af alhug fyr-
ir samstarfið á liðnum árum og
blessar minninguria um höfðings-
lundaðan og hugljúfan dreng-
skaparmann sem allra vanda vildi
leysa til hinstu stundar.
Um leið sendum við heimilinu
hans að Drekavogi 8 og fjölskyldu
hans allri okkar dýpstu samúðar-
kveðjur og biðjum Guð að gefa
þeim styrk i sárri raun.
Ingimundur Ölafsson.
Framhald á bls. 29
'GOOOfíi'EAR
HJÓLBARÐAR
FYRIR DRÁTTARVÉLAR
STÆRÐIR:
600x16 6 strigalaga kr. 17.810.00
650x16
750x16
11.2-10x28
12.4-11x28
13.6-12x28
16.066.00
21.532.00
51.900.00
58.345.00
65.089.00
GERIÐ VERÐSAMANBURÐ-----
Hafið samband við okkur eða
umboðsmenn okkar sem fyrst.
HJÓLBARÐAÞJÓNUSTAN,
LAUGAVEGI 172 - SÍMI 28080
good'Iyear HEKLA HF.
~ Laugavegi 170—172 — Sfmi 21240