Morgunblaðið - 23.01.1982, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. JANÚAR 1982
29
Karl sigraði á
mótinu í Ríó
Karl Þorsteins sigraði á alþjóð-
legu unglingaskákmóti í Rio de
Janeiro í Brazilíu sem lauk í þess-
ari viku. 16 unglingar, víðs vegar
að úr heiminum, voru meðal þátt-
takenda, þ.á m. Destir þeirra, sem
taldir eru beztir í heimi af sautján
ára unglingum og vngri. Karl hlaut
11 vinninga af 15 mögulegum á
mótinu sjálfu. Jafn honum varð
/uniga frá Perú, sem hafði unnið
Karl snemma á mótinu. Urðu þeir
tveir því að tefla fjögurra skáka
einvígi til úrslita. Lauk því með
öruggum sigri Karls, sem hafði
hlotið tvo og hálfan vinning eftir
þrjár fyrstu skákirnar og þurfti þá
ekki að tefla frekar. Karli til að-
stoðar á mótinu, sem stóð í þrjár
vikur, var bróðir hans, Egill Þor
steins.
Lokaröðin á mótinu var sem
hér segir: 1. Karl Þorsteins, 11 v.
+ 214, 2. Zuniga (Perú) 11 v. - 'k,
3.-4. Seed (Sam. arabísku
furstadæmunum) og Dlugy
(Bandaríkjunum) 10'A v., 5.-6.
Trinidade (Braziliu) og Wells
(Englandi) 10 v., 7. Correa (Braz-
ilíu) 9 v., 8.-9. Lutz (V-Þýzka-
landi) og Souza (Brazilíu) l'k v.,
10.—11. Darcyl (Argentínu) og
Zakic (Júgóslavíu) 7 v., 12.—13.
Paterson og Braitt (báðir Braz-
ilíu) 6 v., 14. Kuznetsov (Kanada)
4'k v., 15. Carvalho (Brazilíu)
2'k v., 16. Bettsak (Panama) 0 v.
Svo sem sjá má, var keppnin
um efstu sætin geysilega jöfn.
Upp úr miðju móti náði Karl for-
ystunni, en dalaði síðan. í síð-
ustu umferðunum náði hann sér
hins vegar aftur upp úr lægðinni
og náði Zuniga aftur. Sannarlega
frábærlega af sér vikið hjá
Karli, sem er aðeins 17 ára gam-
all og hefur áður unnið sigur á
alþjóðlegu unglingaskákmóti.
Það var mót í Puerto Rico fyrir
tveimur árum. Mörgum af okkar
beztu mönnum hefur oft gengið
brösulega á erlendri grund og
það er því sérstök ástæða til að
binda miklar vonir við Karl.
Fyrirfram voru þeir Dlugy frá
Bandaríkjunum og Wells frá
Englandi álitnir sigurstrangleg-
astir, en þeir hafa báðir áfanga
að FIDE-meistaratitli. Dlugy
var framarlega í heimsmeistara-
keppni unglinga 16 ára og yngri í
Argentínu í sumar, en þar var
Karl ekki meðal þátttakenda.
Brazilíska IBM-fyrirtækið og
Roberto Marinho-sjóðurinn
gerðu mótið fjárhagslega mögu-
legt, en fargjald allra keppend-
anna, svo og uppihald, var greitt
af mótshöldurunum. Slíkt er
óvenjulegt á unglingamóti.
þannig að það hljóp heldur betur
á snærið hjá Karli, sem var boð-
ið vegna sigursins á Puerto
Rico-mótinu.
I þessari skák hleypir Ian
Wells, sem hefur hvítt, gegn
Karli taflinu út í flækjur og
fórnar peði. Karl tekur hins veg-
ar vel á móti, finnur öflugt mót-
spil, og örvæntingarfullar til-
raunir Wells í framhaldinu
verða honum sjálfum að fjör-
tjóni.
Hvítt: lan Wells (Engl.)
Svart: Karl Þorsteins
Sikileyjarvöfn
1. e4 — c5, 2. Rf3 — d6, 3. d4 —
cxd4, 4. Rxd4 — Rf6, 5. Rc3 — e6,
Scheveningen-afbrigðið, kennt
við borg í Hollandi.
6. Be3 — Be7, 7. Be2 — a6, 8. f4
— 0-0, 9. 0-0 — Dc7, 10. Khl
Hér er einnig oft leikið 10. a4.
— b5!?, 11. e5 — Re8,
Svartur getur ekki leyft sér 11.
dxe5, 12. fxe5 — Dxe5, 13. Bf4 —
Dc5, 14. Bf3 - Rd5, 15. Rxd5 -
exd5, 16. Rb3 og hvítur nær mun
betri stöðu.
12. exd6?! .
Mun eðlilegra framhald í þess-
ari stöðu er 12. Bf3 eða 12. a3.
— Rxd6, 13. f5 — b4, 14. Ra4 —
e5, 15. Rb3 — Rxf5, 16. Bgl
Vafalaust staðan sem hvitur
hafði í huga er hann ákvað að
fórna peðinu. Hann hótar nú
bæði 17. Bf3 og 17. Rb6, en óvænt
tekst Karli að ná öflugu mótspili
sem bjargar honum.
— Dc6! 17. Rb6 - Bb7, 18. Hf3
Eðlilegasta leiðin, 18. Bf3 —
e4, 19. Be2 (19. Rxa8? - exf3, 19.
Dxf3 - Dxf3, 20. Hxf3 - Rh4!)
— e3, 20. Bf3 — Dxb6 er greini-
lega hvítum í óhag, þannig að
hann freistar þess að grugga
vatnið.
— Rh4, 19. Dfl
19. Rxa8 — Bxa8! leiðir sízt til
betri niðurstöðu.
— Rxf3, 20. Bx(3 — e4, 21. Ra5 —
Dc7, 22. Rxb7 — Dxb7, 23. Bxe4?
Nú varð hvítur að sætta sig
við að verða peði undir eftir 23.
Rxa8 - Dxa8, 24. Be2 - f5, því
þetta leiðir beint til glötunar,
þótt það líti vel út í fyrstu.
— Dxe4, 24. Hel — Db7, 25. Rxa8
— Bh4!
Nú vinnur svartur lið.
26. Bc5 - Bxel, 27. Bxf8 — Kxf8,
28. Dxel — Rc6!, 29. De4 — Dxa8,
30. Dxh7 — Dd8, 31. h3 — Ddl+,
32. Kh2 - I)d6+, 33. Khl — Rd4,
34. Dh8+ - Ke7, 35. Dxg7 - Df4,
og nú gefst hvítur upp.
Guðbjörg Jónsdótt-
ir - Minningarorð
Fædd 22. ágúst 1891
Dáin 18. janúar 1982
„Deyr fé,
deyja frændr,
deyr sjálfr el sama.
Kn ordstírr
deyr aldrigi,
hveims sér gódan gelr.“
Mánudaginn 18. janúar kvaddi
amma þennan heim. Eftir langan
starfsdag er hvíldin kærkomin og
sérstaklega þar sem síðasta árið
reyndist ömmu mjög erfitt og
þungbært, sem hún þó aldrei lét í
ljós.
Amma var mjög örlát kona í
efnalegu og andlegu tilliti. Aðals-
merki hennar var vinsemd og
hlýja í garð allra, sem hún kynnt-
ist á lífsleiðinni. Hún hafði tíma
og áhuga á að sinna okkur öllum,
þessum fjölmörgu ættingjum. Ég
á þá ekki aðeins við börn og
barnabörn, heldur einnig hóp
barnabarnabarna. A hverjum jól-
um sendu hún og afi þessum stóra
hópi gjaíir og aldrei gleymdi hún
afmælisdegi.
Fleiri en við ættingjarnir nut-
um hlýju hennar og vinsemdar.
Hún átti mjög stóran vinahóp, því
að hún eignaðist vini hvar sem
hún kom og hélt tryggu sambandi
við þá. í hvert skipi sem hún kom
heim af sjúkrahúsi, höfðu nokkrir
bæst í hópinn.
Ömmu minni þakka ég fyrir all-
ar stundirnar sem við áttum sam-
an og vona að ég hafi vit til að
læra af því fordæmi, sem hún
sýndi mér.
K.G.
Tengdamóðir mín Guðbjörg
Jónsdóttir, Vesturvallagötu 7,
Reykjavík, er dáin. Hún lést á
Landakotsspítalanum mánudag-
inn 18. janúar síðastliðinn. Hún
hafði barist langri og hetjulegri
baráttu við erfiðan sjúkdóm, en nú
hefur hún fengið hvíldina. Eftir
lifir dýrmæt minning um góða og
eftirminnilega konu. Já, blessuð sé
minning hennar.
Á kveðjustund er margs að
minnast og margt að þakka í sam-
ferð liðinna ára. Orðin verða þó
fátækleg og tungutakið tregt.
Hugsunin er þó ein. Það er þakk-
læti og þökk ásamt einlægri ósk
um góða vegferð yfir móðuna
miklu.
Aldrei get ég þakkað sem vert
væri vináttu og umhyggju Guð-
bjargar í minn garð og barna
minna, næman skilning hennar á
mannlegu eðli, góðvild hennar og
drengskap.
Guðbjörg var ein af þessum fá-
gætu mannkostakonum, sem
vinna störf sín hljóðlega og hóg-
værar í þjóðfélaginu. Þær fara
mildum móðurhöndum um það líf
sem í kring um þær eru, setja
kærleikann í heiðurssæti og leggja
rækt við bestu þættina í því fólki
sem þær umgangast. Þær umbera
allt og skilningi þeirra og velvild
eru lítil takmörk sett. Þannig
kona var Guðbjörg.
Guðbjörg Jónsdóttir var glað-
lynd kona og góðgjörn, fróðleiks-
fús og ihugul og hafði gaman af
lestri góðra bóka. Hún var góður
og traustur vinur vina sinna, sem
alltaf veitti skilning og skjól, þeg-
ar mótlæti eða angur bar að garði.
Guðbjörg giftist eftirlifandi
manni sínum Einari Guðmunds-
syni rúmlega þrítug að aldri og
síðan hafa þau hjónin þolað sam-
an bæði sætt og súrt og láið eitt
yfir bæði ganga.
En þótt lífsbaráttan væri oft
hörð, voru auðævi hjartans mikil
og æðruleysið setti mark sitt á
heimilishætti alla.
Þarna ólust upp fjögur börn
þeirra Guðbjargar og Einars,
Guðmundur, Jón Þorbjörn, Har-
aldur og Sigríður. Heimilishættir
allir og móðurhöndin mjúka og
milda setti mark sitt á systkina-
hópinn, sem öll eru ágætis mann-
kostafólk, duglegt og skapríkt, svo
sem það á kyn til. Öll syrgja þau
nú góða móður með þökk í huga.
Sama er að segja um barna-
börnin og barnabarnabörnin.
Amma og langamma var þeim
betri en engin og hjá henni fundu
þau alltaf skilning og ástríki. Þau
eru þakklát fyrir hugþekkar sam-
verustundir, fyrir hlýju, góðvild
og skjól sem þau fundu ávallt hjá
Guðbjörgu ömmu sinni.
Já, margs er að minnast og mik-
ils að sakna, þegar við kveðjum
Guðbjörgu tengdamóður mína
hinstu kveðju. Eg á henni svo
ósegjanlega mikið að þakka, og
svo er einnig um aðra.
Hafi hún ævinlega hugheila
þökk fyrir allt og allt. Guð blessi
hana og minningu hennar og gefi
okkur syrgjandi ástvinum hennar
þrek og þolgæði til að lifa áfram
lífinu með æðruleysi og reisn
hjartans líkt og hún gerði.
Guð hjálpi okkur öllum og
styfki á vegferð okkar uns við
fögnum samfundum við hana að
nýju,
Stefán Trjámann Tryggvason
Þorsteinn Z. Aðal-
björnsson frá Siglu-
firði - Minningarorð
Fæddur 7. maí 1912.
Dáinn 18. janúar 1982.
Tengdafaðir minn, Þorsteinn Z.
Aðalbjörnsson, hefur nú kvatt
þennan heim og sína nánustu og
ég vona að honum líði vel þar sem
hann er núna.
Veikindi hans voru orðin lang-
vinn og sjálfsagt lengri en nokk-
urn grunar, því aldrei heyrðist
hann kvarta. Hann stundaði sína
vinnu þar til hann gat ekki lengur
staðið á fótunum. Ég er þakklát
fyrir þau fáu ár sem ég þekkti
hann því hann kenndi mér svo
margt gott, sem aldrei verður frá
mér tekið.
Þorsteinn lét alltaf lítið yfir sér
og vildi aldrei láta hafa fyrir sér á
nokkurn hátt. Alltaf traustur,
áreiðanlegur og heiðarlegur um-
fram allt. Skarð hans verður ekki
fyllt. Við börnin hans munum
reyna ð bregðast ekki trausti hans
og taka hæversku hans okkur til
fyrirmyndar. Hún var hans aðals-
merki.
Það var alltaf gott að koma til
þeirra hjónanna og verður alltaf.
Þótt hann sé horfinn verður hann
ætíð meðal okkar, sem þótti svo
vænt um hann.
Elsku Bubba. Við hjónin mun-
um gera allt sem í okkar valdi
stendur til að gera þér lífið létt-
ara. Ég bið Guð að vera með þér
og styrkja þig í sorg þinni.
Tengdadóttir
Þann 23. jan. næstkomandi
verður jarðsettur frá Útskála-
kirkju Þorsteinn Z. Aðalbjörns-
son, en hann lést í Borgarspítalan-
um 18. jan. eftir stranga sjúk-
dómslegu.
Þorsteinn var fæddur 7. maí ár-
ið 1912 á Máná í Úlfsdölum við
Siglufjörð og hefði því orðið sjö-
tugur á þessu ári. Hann var sonur
hjónanna Aðalheiðar Þorsteins-
dóttur og Aðalbjörns Björnssonar,
hinn 4. í röðinni af sjö systkinum.
Á fermingaraldri flyst hann með
foreldrum sínum til Siglufjarðar
þar sem hann stundaði í fyrstu
almenna verkamannavinnu eins
og aðrir unglingar á þeim tíma, en
hóf síðan störf við síldarverk-
smiðju þar sem hann vann um
árabil. Þorsteinn starfaði eftir það
lengst af við raflagnir og önnur
skyld störf þó aðstæður leyfðu það
ekki að hann hæfi nám i þeirri
grein fyrr en hann fimmtugur að
aldri settist á skólabekk í Iðnskól-
anum til að afla sér starfsrétt-
inda. Þaðan lauk hann prófi árið
1962.
Þorsteinn kvæntist eftirlifandi
konu sinni, Guðbjörgu Valdadótt-
ur frá Vestmannaeyjum, þann 12.
okt. 1934. Þau stofnuðu heimili á
Siglufirði og bjuggu þar í 34 ár.
Þau hjónin eignuðust 7 börn, 6
drengi og eina stúlku, sem öll eru
á lífi.
1968 fluttu þau búferlum suður
á land og settust að í Garðinum,
þar sem þau byggðu sér einbýlis-
hús og sköpuðu í sameiningu fal-
legt heimili þar sem börn, barna-
börn og barnabarnabörn fundu sig
ávallt velkomin.
Þorsteinn vann aðallega við
fiskvinnu eftir að þau fluttu suð-
ur. Hann var heilsugóður mestan
hluta æfi sinnar, en eftir að hann
kenndi þess sjúkdóms sem dró
hann til dauða, bar hann örlög sín
með því æðruleysi og stillingu sem
alla tíð voru aðalsmerki hans.
Þorsteinn var dulur maður og
dagfarsprúður, hæglátur og seinn
til kynna, en traustur vinur vina
sinna og þeirra sem kynntust hon-
um náið. Hann mat mikils allt það
sem fyrir hann var gert og reyndi
fram að hinstu stundu að fara eft-
ir spakmælinu góða „það er þó
alltaf búningsbót, að bera sig
karlmannlega". í fjölskyldu og
vinahópi er nú skarð fyrir skildi,
en minningin um góðan dreng
mun lengi lifa.
Þessi tuttugu og tvö ár sem liðin
eru síðan fundum okkar bar fyrst
saman hefur vináttan verið mér
óendanlega mikils virði og geta fá-
tækleg orð ekki skýrt það að fullu.
En þó við höfum mikið misst, er
þó missir þinn mestur, Bubba mín.
Ég bið góðan guð að styrkja þig og
leiða gegnum erfiðleikana og
þakka fvrir allt.
Helga.