Morgunblaðið - 26.05.1983, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. MAÍ 1983
Listdansskóli Þjóðleikhússins:
Frá æfingu yngri flokkanna á Gæsamömmu, ballett eftir Ingibjörgu Björnsdóttur, skólastjóra Listdansskóla
Þjóðleikhússins, en ballettinn er gerður eftir tónlist Ravels. Ljósm. Mbi.EBB
Ánægjan leynir sér ekki á andliti
ungu stúlkunnar þar sem hún
hendist um loftið. Mbi.EBB
„Vinum mfnnm fannst það ekkert
púkó þegar ég fór að cfa ballett,"
sagði Valgarður. Mbi.EBB
Þjóðdans, dansaður af eldri nemum Listdansskólans. Mbl.EBB
„Fátt er karlmannlegra
en góður ballettdansari“
— litið inn á æfingu skólans á nem-
endasýningu sem skólaárinu líkur með
Kannski, einhverntíma í framtíðinni, eiga þessar ungu stúlkur eftir að ná
langt á listabrautinni. Mbl.EBB
„ ... og ekki laga ykkur til á
sviðinu. Þó þið hafið misst niður
um ykkur pilsin, ekki beygja ykk-
ur. Þið fuglar. Þið eruö alltof
snöggar að strjúka ykkur um mag-
ann. Nuddið hann vel og lengi og
brosið. Brosið.“ — Það er Ingi-
björg Björnsdóttir, skólastjóri,
sem gefur yngstu nemendur í List-
dansskóla Þjóðleikhússins fyrir-
mæli á síðustu æfingu. Krakkarnir
sátu í áhorfendasalnum, klæddir í
hina og þessa búninga, og fylgdust
náið með fyrirmælum Ingibjargar.
Það var galsi í þeim eins og oft vill
verða þegar hópur krakka kemur
saman.
Skólaári Listdansskóla Þjóð-
leikhússins lýkur með tveimur
nemendasýningum í Þjóðleik-
húsinu á fimmtudag og laugar-
dag klukkan 14.00. Á efnisskrá
eru verkin, Gæsamamma, ballett
sérstaklega samin fyrir yngri
flokkana af Ingibjörgu Björns-
dóttur eftir tónlist Ravels en
efni dansanna í verkinu er tekið
úr hinum og þessum frægum
ævintýrum. Þá eru þrír stuttir
dansar, fyrir eldri krakka, þjóð-
dans, „sjówdans" eða „Úr
skemmtanaiðnaðinum" eins og
þau kalla hann, og nútímadans
fyrir þau elstu. Að lokum er svo
dans gerður eftir tónlist De-
bussy og nefndur Opus 10 og er
hann dansaður af eldri flokki
nemenda.
Þegar blm. Morgunblaðsins
leit inn á síðustu æfingu yngri
flokkanna í Listdansskólanum í
Þjóðleikhúsinu hitti hann að
máli tvo unga drengi og tók þá
tali, en eins og kunnugt er virð-
ist ekki vera mikill áhugi meðal
drengja á ballett. Strákarnir
heita, Valgarður Bragason (11
ára) og Jón Ásgeir Bjarnason (10
ára) en Valgarður hefur lært
ballett i fimm mánuði og Jón
Ásgeir byrjaði síðasta haust í
ballettskólanum. Hversvegna
fóru þeir að æfa ballett? var
fyrsta spurningin sem þeir svör-
uðu.
Valgarður: Mamma fékk mig
til að fara í ballett og ég sé ekki
eftir því.
Jón Ásgeir: Systur mína lang-
aði til að læra ballett og þegar
hún fór að læra hann, gerði ég
það líka. Mig langaði til að
prófa. Og þetta er ágætt. Ég sé
heldur ekki eftir því að hafa far-
ið að læra ballett.
Og hvað segja vinir ykkar um
ballettnámið?
Valgarður: Stelpurnar eru öf-
undsjúkar. Strákunum finnst
þetta ekkert púkó. Það vantar
samt voða mikið af strákum. En
þetta er alveg eins mikið fyrir
þá, þó að stelpurnar séu miklu
fleiri.
Jón Ásgeir: Strákarnir striða
mér dálítið. Þeir fara að hlæja
og segja að ballett sé bara fyrir
stelpur. Og svo spyrja þeir, hvað
heldur þú við margar stelpur 1
dag?
Finnst ykkur gaman að
dansa?
Valgarður: Já, og ég ætla að
halda áfram í ballett þó ég falli
núna.
Jón Ásgeir: Nei, mér finnst
ekkert gaman að dansa venju-
lega dansa en það er gaman að
dansa ballett. Hitt. Oj.
Finnst þér ballet vera
skemmtilegri en t.d. fótbolti?
Jón Ásgeir: Nei, ekki skemmti-
legri en fótbolti.
í örstuttu hléi, sem varð á æf-
ingum náðist tal af Ingibjörgu
Björnsdóttur, skólastjóra List-
dansskóla Þjóðleikhússins, og
hún var fyrst spurð út í stofnun
skólans.
„Skólinn er stofnaður 1952,“
sagði hún. „Fyrir þann tíma
hafði ballett mikið verið kennd-
ur í einkaskólum víða um bæinn,
aðallega klassískur ballett.
Ástæðan fyrir því að þessi skóli
var stofnaður var aðallega sú að
í reglugerð stendur að Þjóðleik-
húsið eigi að stuðla að óperu og
ballet. Og með það síðarnefnda
var eiginlega langskynsamlegast
að stofna þennan skóla. Fenginn
var danskur maður, Erik Bid-
sted, til að veita skólanum for-
stöðu en Erik þessi var ballett-
meistari hússins. Hann kenndi
ballet í sex ár og síðan hafa hinir
og þessir verið með skólann, sem
of langt mál yrði að telja upp.“
En hvenær tókst þú við skóla-
stjórastarfinu?
„Ég hef kennt af og til við
skólann frá 1964, en það var ein-
hverntíma um miðjan síðasta
áratug sem ég tók við skóla-
stjórastarfinu. Það sem staðið
hefur þessum skóla fyrir þrifum
alla tíð er húsnæði hans eða
réttara sagt húsnæðisleysi. Við
notum æfingasal Þjóðleikhúss-
ins með leikurunum og íslenska
dansflokknum og því getum við
ekki byrjað fyrr en seint á kvöld-
in að æfa. Þetta hefur takmark-
að mjög starfsemi skólans alla
tíð.“
Hvenær fer fram nemenda-
skráning?
„Það eru inntökupróf á hverju
hausti og við höfum tekið undan-
farið 15 til 20 nemendur hvert
haust. Lágmarksaldur er níu ár.
Úr hópnum er svo vinsað á vor-
in.“
Er eitthvað um að krakkarnir
falli á prófi?
„Já, það er mikið um fa.ll og þá
er grátur og gnístran tanna. Það
eru úrtökupróf á hverju vori.
Vorslátrun eiginlega."
Koma krakkar sem falla aftur
í skólann?
„Nei, það er ægilega lítið. Þeir
falla úr og hverfa, sem er synd
því þeir geta farið í aðra ball-
ettskóla. Við hér verðum að hafa
í huga að við erum að þjálfa börn
upp í að verða dansarar. Þetta er
engin heilsurækt. Og í gegnum
þessi ár hafa fjölmargir farið til
annarra landa og unnið þar. Það
er ekki fyrr en með stofnun fs-
lenska dansflokksins, að at-
vinnumöguleikar myndast
raunverulega hér á landi fyrir
ballettdansara."
Hvað sækja margir um inn-
göngu á haustin?
„Það fer iðulega upp í 60 til 80
manns, sem sækja um á ári. En
það eru ekki nógu margir strák-
ar. Oft byrja þeir og komast yfir
erfiðasta hjallann, en hætta svo
loksins þegar þeir eru farnir að
geta eitthvað svolítið. Þetta er
einhver stórkostlegur misskiln-
ingur að ballett sé ekki fyrir
stráka, því fátt er karlmann-
legra en góður ballettdansari."
Og hvernig standa þeir sig,
krakkarnir?
„Það er alltaf talsverður áhugi
enda býður ballettinn upp á góða
þjálfun fyrir krakkana þó þeir
verði ekki dansarar. En það er
óskaplega lítið um virkilega
mikla hæfileika. Ballettinn
krefst svo mikils, þjóðin er fá-
menn og ballettinn aðeins
kenndur í Reykjavík og þess
vegna er sjaldgæft að finnist
stórkostlegir hæfileikar í ballett
hér á íslandi. Og þetta er ekki
síst spurningin um hæfileikann
til að leggja á sig strangt nám og
vinna af alhug að ballettdansi.
Yfirleitt er þetta þokkalegt fólk,
sem hægt er að þjálfa upp i að
verða þokkalegir dansarar."
Ásamt dönsum eftir Ingi-
björgu Björnsdóttur eru dansar
eftir þær Ingibjörgu Guðrúnu
Pálsdóttur og Láru Stefánsdótt-
ur á verkefnaskrá nemendasýn-
ingarinnar, en þær eru kennarar
við skólann. — ai