Morgunblaðið - 17.12.1983, Blaðsíða 44
44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. DESEMBER 1983
Minning:
Snorri Halldórsson
byggingameistari
Fæddur 31. júlí 1911
Dáinn 18. nóvember 1983
Frá fornu fari hefur meginveg-
urinn úr Breiðafjarðardölum til
Borgarfjarðar og Suð-Vesturlands
legið um Bröttubrekku og Bjarn-
ardal. Þessi leið hefur löngum þótt
erfið, einkum að vetrarlagi, enda
þótt hún væri gerð bílfær árið
1932 (um Miðdal og Merkjahrygg).
En hún hefur ævinlega verið fjöl-
farin. Og heimabyggðin hefur orð-
ið að sjá á bak mörgu æskufólki
fyrr og síðar, sem lagt hefur leið
sína suður yfir Bröttubrekku.
Sumir sneru aftur, nokkrir kvöddu
fyrir fullt og allt, en aðrir hafa
farið þennan veg ótal sinnum,
enda þótt það ætti fyrir þeim að
liggja að lifa og starfa utanhéraðs
og gera garðinn frægan í nýjum
heimkynnum, einkum á höfuð-
borgarsvæðinu. Einn í hópi hinna
síðasttöldu var Snorri Halldórson,
byggingameistari, sem nú er horf-
inn sjónum.
Snorri fæddist 31. júlí 1911 í
Magnússkógum, Hvammssveit,
Dalasýslu. Foreldrar hans voru
hjónin Halldór Guðmundsson og
Ingibjörg Sigríður Jensdóttir, sem
þar bjuggu frá 1898 til 1939. Þau
eignuðust 13 börn og komust 10
þeirra til fullorðinsára. Auk þess
ólst bróðursonur Ingibjargar, Al-
fons Oddsson, upp hjá þeim hjón-
um frá fimm ára aldri.
Land jarðarinnar Magnússkóga
teygir sig norðanvert meðfram
Gierá allt frá Hvammsfirði og
langt til fjalls. Það er sums staðar
kjarri vaxið, gróðurmikið víða og
gott undir bú, brekkufrítt og
sumarfagurt. Jörðin er góð fjár-
og fjalljörð, en nokkuð erfið til
búskapar áður fyrr, þegar ræktun
var minni en nú er og sækja þurfti
engjaheyskap langt fram á fjall.
— En fjölskyldan í Magnússkóg-
um var mjög samhent og ötul við
að sjá búi sínu borgið. Systkinin
byrjuðu ung að vinna kappsam-
lega og höfðu orð á sér fyrir áræði,
dugnað og kjark. Þau þekktu
hvorki uppgjöf né úrræðaleysi. Á
þeim árum var víða þröngt í búi og
ekki um annað að ræða en láta
hendur standa fram úr erraum.
Stundum var hart í ári, — en allt-
af kom þó vor að liðnum vetri.
Þó að mikið þyrfti að vinna
heima fyrir gafst tími til að hjálpa
öðrum og taka þátt í félagslifi
byggðarlagsins. Systkinin í Magn-
ússkógum gengu í ungmennafélag
sveitarinnar, sem heitið er eftir
landnámskonunni í Hvammi og
stofnað árið 1909. Þar reyndust
þau hinir beztu félagar og átaka-
mikil í öllu samstarfi. En með ár-
unum dreifðist hópurinn að
heiman og hver hélt til starfa á
sínum vettvangi. En fjölskyldu-
böndin brustu ekki né heldur
tryggðin við átthaga og gamla
vini. Þegar Breiðfirðingafélagið í
Reykjavík var stofnað 17. nóv.
1938, gengu þau systkinanna, sem
þá voru flutt suður, í félagið. Hafa
þau unnið vel og lengi að stefnu-
málum félagsins, en þau eru m.a. í
því fólgin að efla og halda við-
kynningu milli Breiðfirðinga, sem
dvelja á félagssvæðinu, og þeirra,
sem búsettir eru heima í héraði,
og að styðja eftir megni öll þau
mál, sem að dómi félagsins horfa
til menningar og hagsbóta héruð-
um við Breiðafjörð. /
Snorri fór ungur að heiman,
ákveðinn að bjarga sér áfram á
hverju sem gengi. Hann nam
húsasmíði í Reykjavík hjá Einari
Kristjánssyni, byggingameistara.
Lauk sveinsprófi í húsasmíði 1932
og meistaraprófi 1936. Til marks
um áræði hans og framtak má
nefna, að hann reisti hótel í Búð-
ardal árið 1933 og rak það til 1937.
En síðan gerðist hann umsvifa-
mikill byggingameistari í Reykja-
vík, m.a. við íþróttahús Háskólans
1945—1946, Þjóðminjasafnið
1947-1949 og Háskólabíó
1959—61. Jafnframt stofnsetti
hann eigið fyrirtæki 1947, Húsa-
smiðjuna að Súðarvogi 3—5 í
Reykjavík. Hann var brautryðj-
andi í byggingu einingahúsa, en
stundaði einnig timburverslun og
efnissölu.
Snorri var mjög hjálpsamur og
greiðvikinn. Það er fullyrt af þeim
sem til þekkja, að þeir væru færri
nú, sem ættu þak yfir höfuðið, ef
þeir hefðu ekki á úrslitastundu
notið hjálpar Snorra og aðstoðar.
En ég hygg, að fáir hafi viljað
svíkja hann. Eitt er víst, að þetta
fyrirtæki óx og dafnaði og yfir því
var vakað af dugnaði, fyrirhyggju
og framsýni. Það stendur og starf-
ar á traustum grunni.
Reynsla mín af þingmanns-
störfum undanfarna áratugi hefur
kennt mér, hvers virði það er að
hafa gott samband við fólk af
Vesturlandi, sem búsett er á höf-
uðborgarsvæðinu. Þó að land
okkar sé lítið og þjóðin fámenn á
borð við eina fjölskyldu á heims-
vísu, er það ríkt í fari flestra
ágætismanna að muna ætt sína,
uppruna og átthaga. Snorri var
einn þeirra manna, sem alltaf
voru boðnir og búnir að leggja
góðum málum lið. Til hans var
gott að leita, þegar um hagsmuna-
mál Vesturlands var að ræða.
Húsnæði hans við Langholtsveg
stóð jafnan opið endurgjaldslaust,
þegar skjóta þurfti á fundi og leita
lausnar á málum. Fyrir þá aðstoð
og vinsemd verður seint fullþakk-
að.
Snorri kvæntist 4. maí 1934
Ingu Berg Jóhannsdóttur trésmiðs
á Patreksfirði Bjarnasonar. Börn
þeirra þrjú, Jón, Sturla og Sigur-
björg, vinna öll við hið myndar-
lega fjölskyldufyrirtæki, Húsa-
smiðjuna við Súðarvog, og halda
þar uppi merki foreldra sinna af
ráðdeild og dugnaði.
Snorri átti lítið sumarhús í
landi Magnússkóga í hvamminum
við brúna yfir Glerá. Þar gat hann
vænst þess að njóta næðisstunda
við verkalok eftir annasaman dag.
En þær stundir urðu of fáar.
Snorri lézt aðfaranótt föstu-
dagsins 18. f.m. Útför hans var
gerð frá Dómkirkjunni 25. nóv-
ember sl.
Við hjónin söknum vinar í stað
og sendum Ingu, börnum þeirra,
vandamönnum og vinum einlægar
samúðarkveðjur.
Friðjón Þórðarson
Af eilífðarljósi bjarma ber
sem braut þína þungu greiðir.
Vort líf.sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upp himinn fegri en augað sér
og mót öllum oss faðminn breiðir.
(E. Ben.)
Ég kynntist Snorra við bygg-
ingu Þjóðminjasafnsins hér í borg
og hefi haft því láni að fagna, að
starfa við fyrirtæki hans Húsa-
smiðjuna hf. í sl. átta ár. Þar hitt-
ust við Snorri nær því daglega og
skiptumst við oft á skoðunum.
Reyndar vorum við oft ekki sam-
mála í upphafi, en alltaf skildum
við vel sáttir við samræðulok.
Einn af þáttum í fari Snorra var
sá, að hann gerði sér aldrei
mannamun, þar sem viðskiptavin-
ir áttu í hlut. Tel ég, að fáir at-
vinnurekendur hafi haft jafn ríka
tilhneigingu til þess að hjálpa
þeim, sem minna máttu sín í þjóið-
félaginu. Get ég og þar um fullyrt,
að gróðasjónarmið réðu þar engu
um. Vil ég vitna í þau ummæli
Snorra, sem hann viðhafði við
timburafgreiðslu til manns nokk-
urs, sem hafði ekki orðið fyrir
réttlæti laganna manna í þjóðfé-
lagi voru. „Ef ég get ekki hjálpað
svona manni, þá get ég bara lok-
að.“ Finnst mér þessi fáu orð lýsa
vel hans djúpstæðu velvild og
mannkostum. Það má og segja, að
Snorri hafi látið sína hæfileika
endurspeglast í störfum sínum,
þar var aldrei kastað höndum til
neins, heldur störfin unnin af lífi
og sál.
Hann var maður sívinnandi og
gátu viðskiptavinir Húsasmiðj-
unnar séð hann verkklæddan við
störf sín þar í portinu. Hann var
sannur félagi starfsmanna sinna,
sá góði félagi, sem við höfum nú
misst, en það skarð verður erfitt
að fylla. Ég ætla ekki hér að rekja
ættir eða afrek Snorra, þar sem
mér fróðari menn hafa nú þegar
gert það, en vísa til afrakstrar
lífsstarfs hans og þar má með
sanni segja að sjón er sögu ríkari.
Ég kveð Snorra Halldórsson með
hrærðum hug og söknuði og vil
enn minnast ljúfmennsku hans í
daglegu lífi. Konu hans og börnum
sendi ég minar innilegustu samúð-
arkveðjur. Ég hef persónulega
kynnst sonum hans og dóttur, og
tel ég þau fullfær um að fylla út í
þann ramma, sem faðir þeirra
hafði sniðið þeim.
Sigurjón Maríasson
bifreiðastjóri.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÞORVALDA HULDA SVEINSDÓTTIR,
Hellisgölu 21, HalnaiTirði,
lést á Sólvangi, Hafnarfiröi, aöfaranótt 16. desember.
Baldur Guðmundsson, Alda Vilhjélmsdótlir,
Gylfi Guömundsson, Guörún Jónsdóttir,
Helgi Guðmundsson, Ragnheiöur Benediktsdóttir,
Kristín Guómundsdóttir, Bjarni Hauksson
og barnabörn.
t
Faðir okkar.
HELGI KAJ RASMUSSEN,
bakarameistari,
Suöurgötu 72, Hafnarfiröi,
lést í Borgarspítalanum 16. desember.
Anna Kristín Helgadóttir,
Inger Helgadóttir,
Nikulós Helgi Kajson.
t
Móöir okkar.
MARGRÉT SNÆBJÖRNSDÓTTIR,
Ljósheimum 11, Reykjavík,
sem lést í Landspítalanum 13. þessa mánaðar veröur jarösungin
frá Fossvogskirkju mánudaginn 19. desember kl. 10.30.
Steinunn Sveinsdóttir, Haukur Ákason,
Ásbjörn Sveinsson, Bóra Þórsdóttir,
Snæbjörn Sveinsson, Ingibjörg Þóróardóttir
og barnabörn.
t
Móöir okkar og tengdamóöir,
GUORÚN ÞORBJÖRNSDÓTTIR,
Ásvallagötu 5,
veröur jarösungin frá Dómkirkjunni mánudaginn 19. desember kl.
13.30.
Stefanía Runólfsdóttir,
Þóra og Karl Maack.
t
Utför fööur okkar, tengdafööur, afa og langafa,
ÞÓRÐAR BJARNASONAR,
Hringbraut 97,
sem lést 30. nóvember sl. fór fram i kyrrþey aö ósk hins látna frá
Fossvogskapellu þann 14. desember.
Pélmi Þóröarson,
Jón Þóröarson, María Jakobsdóttir,
Hjördís Þóröardóttir, Vilhjélmur Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskuleg móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
MARÍA WILHELMÍNA HEILMANN EYVINDARDÓTTIR,
Grenimel 35, Reykjavlk,
veröur jarösungin
Dómkirkjunni.
mánudaginn 19. desember kl. 15.00 frá
Erna Árnadóttir,
Eyvindur Árnason, Margrét Gestsdóttir,
Böövar Árnason, Guðmunda Gunnarsdóttir,
Gunnar Árnason, Stefanía Stefénsdóttir,
Gottfreö Árnason, Ásdís Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
GESTURJÓSEFSSON
fré Hlíð,
Ktapparstíg 17,
veröur jarösunginn frá Snóksdalskirkju mánudaginn 19. desember
kl. 14.00. Bílferö veröur frá Umferöarmiöstööinni kl. 9.00.
Ólafía Jónsdóttir,
Árni Ólafsson, Erna Sigurgrímsdóttir,
Sigurgrímur Árnason,
Magnús Jósefsson, Ólafía Hjartardóttir.
t
Eiginkona mín, móöir okkar, tengdamóöir og amma,
JÓNA JÓNSDÓTTIR,
Ekkjufellsseli,
veröur jarösungin frá Áskirkju, Fellum, mánudaginn 19. þ.m. kl.
13.30 e.h.
Einar Sigbjörnsson,
Sigurbjörg Einarsdóttir,
Bryndís Einarsdóttir,
Margrét Einarsdóttir, Magnús Þóröarson,
Baldur Einarsson, Svala Eggertsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir færum viö öllum sem sýndu okkur samúö og
hlýhug viö fráfall og útför eiginkonu minnar, móður, tengdamóöur
ömmu og langömmu,
MARGRÉTAR JÓNSDÓTTUR.
Péll Gíslason
og fjölskyldur.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö viö andlát og jaröarför
GUÐRÚNAR HINRIKSDÓTTUR,
Sunnubraut 35,
Kópavogi.
Jónas Runólfsson og börn.
Systkini hinnar létnu.