Morgunblaðið - 26.01.1984, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. JANÚAR 1984
Guörún Einars-
dóttir - Minning
Fædd 3. október 1913.
Dáin 17. janúar 1984.
Þann 17. þ.m. lést í Borgarspít-
alanum mágkona mín, Guðrún
Einarsdóttir, Hringbraut 59. Guð-
rún fæddist í Reykjavík 3. október
1913, foreldrar hennar voru hjónin
Guðríður Guðmundsdóttir og Ein-
ar Einarsson. Guðrún var yngst af
8 systkinum, sem öll voru myndar-
og dugnaðarfólk. Þrjár systur
hennar eru ennþá á lífi, þær Ing-
veldur, Guðborg og Guðríður.
Guðrún kvæntist 23. maí 1936
Jóni Sigurðssyni, rakarameistara,
en síðar verkstjóra á Melavellir-
um í Reykjavík. Hann lést eftir
erfiða sjúkdómslegu 26. júní 1977.
Börn þeirra hjóna eru Halldóra.
gift Hilmari Karlssyni, Gunnar,
kvæntur Guðríði Agústsdóttur,
Sigurður, kvæntur Ágústu K.
Magnúsdóttur. Barnabörn þeirra
hjóna eru 10 og barnabarnabörn 3.
Allt eru þetta myndarbðrn og for-
eldrum sínum til mikils sóma og
hefur fjölskyldan verið mjög sam-
hent alla tíð.
Ég, sem þessar linur rita,
kynntist Guðrúnu þegar hún trú-
lofaðist bróður mínum og var ég
þá aðeins 7 ára gömul. Ég var
feimin við hana í fyrstu, en hún
var fljót að vinna mig með sínu
elskulega og blíða viðmóti og urðu
þau kynni að vináttu, sem aldrei
bar skugga á. Á heimili þeirra
hjóna var alltaf gott að koma og
voru þau hjónin mjög samhent
alla tíð.
Börnin, tengdabörnin og barna-
börnin voru henni sérlega hjálpleg
og góð, enda var hún einstaklega
umhyggjusöm móðir og amma.
Aldrei var hún ánægðari en þegar
allur hópurinn var samankominn
á hennar yndislega heimili. Guð-
rún var mjög félagslynd og
skemmtileg kona, enda eignaðist
hún marga góða vini sem hún hélt
tryggð við alla tíð.
Helsta tómstundagaman henn-
ar var að spila bridge og var hún
mjög leikin í þeirri íþrótt. Hún var
ein af stofnendum Bridgefélags
kvenna í Reykjavík og ætlaði
ásamt spilafélga sínum og vin-
konu, Guðrúnu Halldórsson, að
fara á spilakvöld hjá Bridgefélag-
inu mánudaginn 16. þ.m., en stuttu
áður veiktist hún hastarlega og
lést morguninn eftir.
Guðrún reyndist eiginmanni
sínum frábærlega vel í hans erfiðu
veikindum, hún æðraðist aldrei og
gat alltaf miðlað öðrum sem í erf-
iðleikum áttu af sínum mikla sál-
arstyrk.
Að leiðarlokum þökkum við
tengdafólkið Guðrúnu alla þá
tryggð og vináttu, sem hún sýndi
okkur og teljum okkur lánsöm að
hafa átt samleið með henni. Við
sendum aðstandendum hennar
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Guð blesi Guðrúnu Einarsdótt-
ur.
Sigríður Sigurðardóttir.
Lát mig starfa, lát mig vaka,
lifa, meðan dagur er.
Létt sem fuglinn lát mig kvaka,
lofsöng, Drottinn, fylgja þér,
meðan ævin endist mér.
Lát mig iðja, lát mig biðja,
lífsins faðir, Drottinn hár.
Lát mig þreytta, þjáða styðja,
þerra tár og græða sár,
gleðja og fórna öll mín ár.
(Oterdahl — M.J. þýddi).
Þessi vers koma upp í hugum
okkar og eiga vel við, þegar við
minnumst hennar ömmu. Alltaf
var hún tilbúin að rétta okkur
hjálparhönd og lét hún okkur
ávalt líða vel í návist sinni, t.d. ef
lítil hönd kom með spil var hún
alltaf til. Eins var þegar við vor-
um úti á skautum og okkur var
orðið kalt þá var gott að koma í
hlýjuna til ömmu, þá batnaði allt.
Og hér eftir þegar eitthvert okkar
fer í bæinn getum við ekki sagt
með okkur „förum til ömmu“, því
nú er hún farin þótt erfitt sé að
sætta sig við það.
Við vitum að hún er komin til
hans afa. Við vonum að hennar
góða og fallega æviskeið verði til
þess að gera okkur að betri mann-
eskjum.
Ömmu- og langömmubörn.
í dag verður gerð frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík útför Guðrúnar
Einarsdóttur, Hringbraut 59, sem
lést í Borgarspítalanum 17. þ.m.
Guðrún var fædd 3. október 1913,
borinn og bamfæddur Reykvík-
ingur, dóttir hjónanna Guðríðar
Guðmundsdóttur og Einars Ein-
arssonar, yngst átta systkina. Ár-
ið 1936 giftist Guðrún Jóni Sig-
urðssyni rakarameistara, sem
lengi starfaði við þá iðn hér í borg.
Þau Jón og Guðrún eignuðust þrú
mannvænleg börn, sem öll eru á
lífi og búsett í Reykjavík, en Jón
er nú látinn fyrir nokkrum árum.
Við, sem þetta skrifum kynnt-
umst Guðrúnu eða Gunnu Einars,
eins og við ávallt kölluðum hana,
fyrir liðlega hálfri öld. Hún átti
marga góða eiginleika, sem við
kunnum vel að meta. Hún var
mjög jákvæður og hjálpsamur fé-
lagi, söngelsk í meira lagi og
kunni ógrynni af ljóðum, enda
bókhneigð kona. Á yngri árum
starfaði hún í Sælgætisgerðinni
Víkingi og þótti mjög liðtæk þar,
sakir verklagni, jafnframt lagði
hún stund á fimíeika hjá Glímufé-
laginu Ármanni og sýndi oft í
hópsýningum á íþróttavellinum.
Allar vissum við að Gunna átti
mikinn hluta ævinnar við heilsu-
leysi að stríða. Aldrei heyrðum við
hana kvarta eða aumkva sjálfa
sig, þvert á móti þótti okkur
undravert, hvað hún gat alltaf
verið kát og hress og reiðubúin til
að taka þátt I starfi eða leik.
Gunna var ein af stofnendum
Bridgefélags kvenna í Reykjavík
og var sjálf alla ævi ágætur og
áhugasamur bridgespilari.
Það má segja, að andlát hennar
hafi komið okkur á óvart, þvi að
eins og fyrr segir lét Gunna aldrei
bilbug á sér finna og stóð við
vinnu fram á síðasta dag á Elli-
heimilinu Grund.
Við þökkum allar samveru-
stundirnar og kveðjum hana með
söknuði um leið og við vottum
ástvinum hennar samúð okkar.
Vinkonur
Minning:
Magnús Guðmunds-
son frá Melum
Fæddur 13. mars 1910
Dáinn 20. janúar 1984
Af lifandi gleði var lund
þín hlaðin,
svo loftið í kringum þig hló,
en þegar síðast á banabeði
brosið á vörum þér dó,
þá sóttu skuggar að sálu minni
og sviptu hana gleði og ró.
En seinna skildi ég:
Hér áttirðu ekki
að eiga langa töf.
Frá drottni allsherjar
ómaði kallið
yfir hin miklu höf:
Hann þurfti bros þín
sem birtugjafa
bak við dauða og gröf.
(Grétar ó. Fells)
Afi í Ásgarði er dáinn.
Ennþá er fjölskyldan ekki búin
að átta sig á því til fulls. Hann afi
í Ásgarði var barnelskur maður,
hann fylgdist með barnabörnun-
um sinum sjö, hvernig þeim gekk í
skólanum og hvort þau væru kom-
in heim. Þau fylgdust líka með afa
sínum, ekki hvað síst er hann lá á
sjúkrahúsi, því það var ósjaldan
að hann háði þar grimma baráttu
fyrir lífi sínu og hafði til þessa
ætíð farið með sigur af hólmi.
Afi í Ásgarði, Magnús Guð-
mundsson, var Strandamaður,
fæddur að Melum í Árneshreppi,
sonur hjónanna Guðmundar Guð-
mundssonar bónda (Jónssonar) og
Elísabetar Guðmundsdóttur (Pét-
urssonar í ófeigsfirði). Hann var
áttunda barn þeirra hjóna af tólf,
sem öll komust til manns. Hann er
sá sjöundi er héðan hverfur. Níu
ára gamall var hann sendur í fóst-
ur til móðursystur sinnar Jensínu
Guðmundsdóttur á óspakseyri og
var mjög kært með þeim.
Afi í Ásgarði hafði mjög gaman
af að segja frá og hann hafði hug-
fangna hlustendur í barnabörnum
sínum. Eitt sinn er hann dvaldist
hjá okkur um skeið sagði hann
dætrum mínum frá því er hann
nitján ára gamall lagði land undir
fót og gekk alla leiðina suður til
Reykjavíkur. Það þótti þeim þrek-
virki mikið og minnast oft á það.
Þann 9. október 1937 kvæntist
Magnús eftirlifandi konu sinni
Þórdísi Árnadóttur frá Þverhamri
í Breiðdal og var það ástríkt
hjónaband. Annaðist Þórdís hann
í veikindum hans af einstaka
dugnaði og ástúð. Þau eignuðust
þrjú börn, Árna, giftan Móeiði
Þorláksdóttur, Jensínu, gifta
Hjörleifi Þórðarsyni, og Herstein,
giftan Sigríði Skúladóttur. Barna-
börnin eru sjö að tölu.
Ég vil þakka afa í Ásgarði fyrir
allt og allt.
Tengdadóttir
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. í minn-
ingargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Þess
skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort
ljóð um hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíð-
um Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð
og með góðu línubili.
t.d. plaköt frá kr. 10.
Innrammaðar myndir frá kr. 59.
Rýmum til fyrir nýjum vörum
MYNDIN
Dalshrauni 13, Hafnarfiröi. Sími 54171.