Morgunblaðið - 10.05.1984, Síða 25
24
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. MAÍ 1984
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. MAÍ 1984
25
Utgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Aðstoöarritstjóri
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Auglýsingastjóri
hf. Árvakur, Reykjavík.
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Björn Bjarnason.
Þorbjörn Guömundsson,
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aóalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar: Að-
alstræti 6, sími 22480. Afgreiösla: Skeifunni 19, sími 83033. Áskrift-
argjald 250 kr. á mánuöi innanlands. I lausasölu 20 kr. eintakiö.
Samviska heimsins
og Sakharov
au tvö hagkerfi, þær tvær
þjóðfélagsgerðir, sem
móta í höfuðatriðum heims-
byggðina, hafa sína ann-
marka. Engu að síður skilur
þær regindjúp reynslu, sem
hlýtur að höfða til hverrar
hugsandi manneskju. Þjóðfé-
lagsgerð lýðræðis, þingræðis
og frjáls markaðskerfis hefur
fært þegnum sínum mun
hærri þjóðartekjur á mann,
sem lífskjörum ráða, og veru-
lega víðtækari almenn þegn-
réttindi en þjóðfélagsgerð
sósíalisma og hagkerfi marx-
isma.
Meðferð Sovétmanna á frið-
arverðlaunahafa Nobels, And-
rei Sakharov og konu hans Jel-
enu Bonner, sem er fyrrver-
andi barnalæknir, bergmálar
þessa dagana í heimsfréttum.
Tilefnið er m.a. viðtal við Nat-
aliu Gesse, rithöfund frá Len-
ingrad, í rússneska útlaga-
tímaritinu „Russkaja Mysl“,
en þar segir hún orðrétt:
„Það sem Jelena Bonner og
Andrei Sakharov mega þola er
verra en nokkur maður getur
gert sér í hugarlund. Þvingan-
ir, grimmd, líkamlegt og and-
legt ofbeldi. Allt hefur verið
gert til að brjóta niður þrek
þeirra".
Andrei Sakharov, sem feng-
ið hefur friðarverðlaun Nob-
els, er 62 ára. Hann var hand-
tekinn í Moskvu í janúar 1980
og sendur í útlegð til borgar-
innar Gorki. Hann fær ekki að
hafa samband við umheiminn
nema fyrir atbeina konu sinn-
ar, Jelenu Bonner. Frelsi
hennar er einnig mjög tak-
markað. Hún sætir viðvarandi
gæzlu og enginn fær að fara
inn í íbúð þeirra nema með
vitund og samþykki varð-
hunda kerfisins. Þau fá hvorki
að hlusta á útvarp né sjá sjón-
varp. Bæði eru þau hjón farin
að líkamlegri heilsu en halda
andlegri reisn, þó þau sæti
kerfisbundnum þvingunum.
Natalía Gesse kveðst í við-
talinu við „Russkaja Mysl“
sannfærð um, að sovézk
stjórnvöld séu ákveðin í að
ganga af Sakharovhjónunum
dauðum. Þau byrji á Jelenu
Bonner. Hún, sem var sterk-
byggð og heilbrigð kona, sé nú
orðin heilsuveilli en Sakharov.
Sök þeirra er sú ein að eiga
ekki skoðanalega samleið með
stjórnvöldum og gera kröfu til
sjálfsögðustu mannréttinda.
Þau vilja frið með frelsi fyrir
hinn almenna þjóðfélagsþegn.
Þvinganir og grimmd sov-
ézkra stjórnvalda gegn Sakh-
arov, handhafa friðarverð-
launa Nobels, og Jelendu
Bonner konu hans, kalla á
samvizkuviðbrögð alls heiðar-
legs fólks, hvar sem það býr.
Sakharovhjónin eru „andlit"
manngrúa, sem svipuðum ör-
lögum sætir í Sovétríkjunum,
út í hinn frjálsa heim. Það get-
ur engin heiðarleg manneskja
lagt blessun sína yfir ofsóknir
á hendur þeim — með þögn-
inni.
Þeir sem hafa frelsi til frið-
arbaráttu og standa vilja vörð
um hin frumstæðustu mann-
réttindi þurfa að taka höndum
saman í sterkum fjölþjóðleg-
um þrýstingi á sovézk stjórn-
völd — til bjargar Jelendu og
Andrei Sakharov. Þeir sem
hæst tala um frið, hvar friður
ríkir, geta ekki goldið því þögn
og aðgerðarleysi, að sovézk
stjórnvöld hæg-deyði hand-
hafa friðarverðlauna Nobels.
Þjáningar Sakharovhjón-
anna hafa fært mannkyni
heim sanninn um, að hinn
frjálsi heimur hefur brugðizt
rétt við þegar hann ákvað með
stofnun Atlantshafsbanda-
lagsins, að standa tryggan,
órofa vörð um almenn mann-
réttindi og frið með frelsi.
„Tónn“ sem
týnir trausti
Sá „tónn“ sem er í fjölmiðla-
deilu flugmanna og Flug-
leiða hlýtur að vekja
almannaathygli og undrun. Ef
þessi „tónn“ speglar innviði
flugþjónustunnar, samskipti
stjórnenda og starfsfólks — og
það traust, sem er þeirra á
milli, hlýtur sú spurning að
vakna, hvort trausti almenn-
ings, viðskiptavina Flugleiða,
sé ekki teflt tvísýnu.
Flugsamgöngur, bæði inn-
anlands og við umheiminn,
skipta íslendinga meira máli
en menn gera sér í fljótu
bragði grein fyrir. Það er mjög
mikilvægt að fyrirtæki, sem
þessa þjónustu annast, njóti
almannatrausts — og verð-
skuldi það. Það varðar lands-
menn alla hvort innviðir
slíkra fyrirtækja eru traustir,
starfsþættir samvirkir og
framvinda mála horfi til vax-
andi öryggis.
Þær skylmingar í fjölmiðl-
um, sem flugþjónustumenn
hafa háð undanfarið, hafa
ekki verið góð auglýsing.
Málsaðilar ættu að endur-
skoða og endurhæfa samskipti
sín, bæði inn á við og f.ð því er
varðar þann „glugga“ starf-
seminnar sem snýr út í þjóðfé-
lagið.
Nidurstööur skoöanakönnunar Hagvangs:
Flestir þættir ríkisrekstrar bet-
ur komnir í höndum einkaaðila
Rekstur skóla, sjúkrahúsa og dvalarheimila verði þó áfram í umsjá hins opinbera
Ólafur Haraldsson, framkvæmdastjóri Hagvangs, kynnir niðurstöður skoðanakönnunarinnar á ráðstefnu Stjórnunarfélags
íslands um einka- og ríkisrekstur í Súlnasal Hótels Sögu í gær. Morgunbtaaið/KOE.
SKOÐANAKÖNNUN, sem Hagvang-
ur framkvæmdi dagana 6,—18. apríl
sl., sýnir vilja mikils meirihluta fólks
fyrir því, að einkaaðilar taki í auknum
mæli við ýmsum þáttum ríkisreksturs.
Töldu þátttakendur í könnuninni, að
sú breyting yrði til þess að auka hag-
kvæmni og að bæta þjónustu. Gilti þar
einu hvort ríkisstarfsmenn voru inntir
álits eða aðrir. Niðurstöður voru mjög
á sömu lund. Þá kom í Ijós í könnun-
inni, að fylgi við þessa breytingu virð-
ist eiga hljómgrunn í öllum aldurs-
flokkum og öllum starfsstéttum alls
staðar á landinu.
Leitað var eftir svörum 1000 ein-
staklinga úr öllum aldurshópum og
starfsstéttum víðs vegar af landinu,
en svör fengust frá 860. Úrtakið var
valið úr Þjóðskránni af Reiknistofn-
un Háskóía Islands. Þess má geta að
svörunin að þessu sinni var hin
besta, sem um getur í könnun á veg-
um Hagvangs.
Svipuð svör eftir
kynjum og aldri
Fyrsta spurningin, sem lögð var
fyrir fólk, hljóðaði þannig: Finnst
þér það almennt séð góð eða slæm
hugmynd að færa verkefni frá hinu
opinbera til einkafyrirtækja?
Niðurstaðan varð á þann veg, að
82,2% töldu hugmyndina góða,
12,4% töldu hana slæma og 5,3%
töldu sig ekki geta svarað spurning-
unni. Til samanburðar má geta
þess, að í sambærilegri könnun, sem
framkvæmd var í Danmörku sl.
haust, töldu 40% úr 1314 manna úr-
taki hugmyndina góða, 33% töldu
hana slæma en 27% töldu sig ekki
geta svarað spurningunni.
Ef svör við þessari spurningu eru
flokkuð eftir kynjum og aldurshóp-
um er niðurstaöan alls staðar mjög
svipuð. T.d. taldi 92,1% karla, sem
tóku afstöðu, hugmyndina góða, en
81,4% kvenna. Lægsta hlutfall
þeirra, sem töldu hugmyndina góða,
var að finna í aldurshópnum 18—19
ára, 82,2%, en hið hæsta í aldurs-
hópnum 40—49 ára, 91,6%.
Ef farið er eftir landshlutum voru
fæstir fylgjandi hugmyndinni í
Norðurlandi vestra, 77,4%, en flest-
ir á Reykjanesi, 91,1%. Sé landinu
skipt í höfuðborgarsvæðið, þéttbýli
og dreifbýli var hlutfall þeirra, sem
voru hugmyndinni fylgjandi, 86,3,
87,1 og 87,9% í sömu röð og að fram-
an.
Sé tillit tekið til skiptingar á milli
atvinnugreina kemur í ljós að nokk-
urn veginn er sama hvar borið er
niður, með einni undantekningu þó.
Aðeins 57,1% lífeyrisþega var
hlynntur hugmyndinni, en úrtak
þeirra var aðeins 7 manns og því lítt
marktækt. Hæst varð hlutfall fylg-
ismanna hugmyndarinnar í iðnaði,
93,8%, en lægst á meðal nemenda,
80,5%. Úr því minnst er á nemendur
voru svör fólks einnig greind með
tilliti til menntunar. Þar kom í ljós,
að hugmyndin átti mestu fylgi að
fagna á meðal þeirra, sem lokið
höfðu 3—4 ára námi, aðallega verk-
legu, 94,0%. Lægst varð fylgið við
hugmyndina á meðal fólks, sem lok-
ið hafði stúdentsprófi, 75,7%.
Þegar brúttótekjur heimilis eru
teknar með í reikninginn kemur í
ljós, að 96,4% þeirra, þar sem
brúttótekjur heimilis voru 70.000
krónur eða meira á mánuði, voru
hlynnt hugmyndinni. Var þetta
hæsta hlutfallið í þessu tilliti.
Lægst varð það hjá fólki, þar sem
brúttótekjur heimilis voru á bilinu
10-20.000 krónur, 76,7%.
Skólar, sjúkrahús og dvalar-
heimili áfram í höndum ríkisins
Önnur spurningin, sem lögð var
fyrir þátttakendur í könnuninni,
hljóðaði svo: Ef ákveðið væri að láta
einkafyrirtæki taka við verkefnum
sem nú eru í höndum hins opinbera,
telur þú þá æskilegt eða óæskilegt,
að það verði gert á eftirfarandi svið-
um:
Ræstingar opinberra stofnana?
Sjúkrahúsareksturs?
Pósts og síma?
Elli- og hjúkrunarheimila fyrir
aldraða?
Reksturs almenningsvagna?
Viðhalds á byggingum og eignum
hins opinbera?
Slökkviliðs og sjúkraflutninga?
Sorphreinsunar?
Dagvistarheimila fyrir börn?
Bókasafna?
Skóla- og menntastofnana?
Rannsóknarstofnana?
Opinberra mötuneyta?
Ef svörunum er raðað eftir því
hvar flestir vildu einkarekstur í
stað rikisreksturs varð útkoman
þessi. í sviga fara sambæriiegar töl-
ur, þar sem opinberir starfsmenn
eru teknir út úr heildinni: Opinber
mötuneyti 85,7% (83,2%), viðhald á
byggingum og eignum hins opinbera
82,4% (79,4), sorphreinsun 71,7%
(64,6%), rekstur almenningsvagna
66,9% (60,0%), ræsting opinberra
stofnana 67,2% (67,9%), Póstur &
sími 57,8% (53,5%), dagvistarheim-
ili fyrir börn 47,6% (38,0%), bóka-
söfn 41,5% (34,4%), rannsóknar-
stofnanir 42,7% (42,2%), elli- og
hjúkrunarheimili fyrir aldraða
35,4% (33,3%), slökkvilið og sjúkra-
flutningar 21,5% (19,7%), sjúkra-
húsarekstur 20,7% (20,4%), skóla-
og menntastofnanir 15,2% (14,5%).
Lítill afstöðumunur
Af niðurstöðunum má glöggt sjá
að lítill afstöðumunur er á miíli
opinberra starfsmanna og annarra.
í svörum í dönsku könnuninni, sem
vitnað er til að ofan og framkvæmd
var í fyrrahaust, voru allar sam-
bærilegar tölur miklum mun lægri
en í könnun Hagvangs. Sem dæmi
um það má nefna, að aðeins 30%
töldu æskilegt að rekstur opinberra
mötuneyta færi í hendur einkaaðila,
25% vildu rekstur almenningsvagna
á vegum einkaaðila og aðeins 5%
vildu að bókasöfn yrðu rekin af
einkaaðilum.
Þriðja og síðasta spurning könn-
unarinnar hljóðaði svo: Ef einkafyr-
irtæki taka við verkefnum, sem nú
eru í höndum hins opinbera, telur
þú þá, að það muni almennt hafa í
för með sér:
Minnkandi eða aukna hagkvæmni?
Betri eða verri þjónustu?
Meira eða minna félagslegt öryggi?
Ef teknir eru þeir, sem svöruðu
spurningunum, kemur í ljós, að
91,2% heildarinnar taldi hag-
kvæmnina mundu aukast. Alls töldu
86,2% að þjónusta yrði betri, en
46,9% töldu félagslegt öryggi
mundu aukast. Ef tekin eru svör
opinberra starfsmanna eru hlið-
stæðar tölur 88,2%, 83,8% og 34,7%.
Ábyrgð að stýra þessu
fjölmenna liði listamanna
Rætt við Ingólf Guðbrandsson, stjórn-
anda Pólýfónkórsins og Sinfóníu-
hljómsveitarinnar, á tónleikunum í kvöld
„ÉG STEFNI ekki að því að fara að
stunda hljómsveitarstjórn. Það væri nú
gripið í rass á góðum degi! Þessvegna lít
ég ekki á tónleika sem tímamót í IiTi
mínu. Þetta er viss heiður sem ég met
mikils, en hann stígur mér ekki til höf-
uðs. Flestir hljóðfæraleikaranna hafa
leikið undir minni stjórn einhverntíma
áður, innaniands eða utan, og sumir
margsinnis. Það er árangurinn sem
máli skiptir, en ekki í nafni hvers er
sungið eða leikið. Ég finn til mikillar
ábyrgðar að stýra þessu fjölmenna liði
listamanna, þar á meðal söngvara í tölu
þeirra bestu í heiminum í dag, sem
margoft hafa sungið undir stjórn heims-
frægra stjórnenda." Svo fórust Ingólfi
Guðbrandssyni, stofnanda og stjórn-
anda Pólýfónkórsins, orð í samtali við
Morgunblaðið í gær.
Ingólfur stjórnar Pólýfónkórnum
og Sinfóníuhljómsveitinni á tónleik-
um í Háskólabíói i kvöld. Þar verða
flutt þrjú kórverk, m.a. Stabat Mater
eftir Rossini og eru fjórir kunnir ít-
alskir einsöngvarar, Denia Mazzola,
Paolo Barbacini, Claudia Clarich og
Carlo de Bortoli, hingað komnir til að
taka þátt í flutningi þess.
„Kórinn er í mikilli uppbyggingu
núna,“ sagði Ingólfur aðspurður.
„Hann er að verulegu leyti skipaður
ungu fólki, sem enga reynslu eða
skólun hafði að baki þegar það hóf að
starfa með kórnum á síðastliðnum
vetri. Það liggur í augum uppi að
mikið átak kostar að ná þeim árangri
sem kórinn hefur náð á svo skömm-
um tíma. Ég vona að þátttakendur
hafi nokkuð lært af veru sinni í kórn-
um og að Pólýfónkórnum haldist á
liði þeirra áfram. Það er meira
vandamál, en flestum er ljóst, að
manna góða kóra á íslandi í dag.“
ftölsku einsöngvararnir hafa farið
lofsyrðum um kórinn, er kórsöngur á
uppleið í dag?
„Það er mjög gaman að fá þá viður-
kenningu sem kórinn hefur fengið frá
jafn frábærum listamönnum og ein-
söngvurunUm okkar, sem hlotið hafa
bestu skólun sem völ er á í heiminum
í dag. Það sýnir árangur þeirra, því
að þau hafa ö!l fjögur unnið til 1.
verðlauna í hörðustu söngkeppnum
heimsins á síðastliðnum árum. Þau
hafa farið viðurkenningarorðum um
þjálfun kórsins og það er líka al-
kunna að margir af bestu söngvurum
heimsins í dag hófu þjálfun sína í
góðum kórum, til dæmis má nefna
Joan Sutherland og Placido Domingo.
Á íslandi, hinsvegar, þykir kór-
söngur nálgast raddlegt sjálfsmorð.
Það er ekkert leyndarmál, til að
mynda, að nemendur í Söngskólanum
í Reykjavík hafa árum saman verið í
banni að syngja í Pólýfónkórnum, þó
að örfáir virði það bann að vettugi.
Þrátt fyrir allar framfarir sem átt
hafa sér stað á íslandi og stóraukna
tónmennt í landinu, er erfiðara að
manna góðan kór í dag en það var
fyrir 30 árum, þegar Pólýfónkórinn
byrjaði. Það er ekki vegna þess að
ekki sé nóg til af hæfu fólki, eins og
sést á skólakórunum, heldur vegna
þeirrar lítilsvirðingar sem góður
kórsöngur og vönduð vinnubrögð í
kór sæta á íslandi. Við eigum marga
ágæta söngvara á íslandi og enn
fleiri raddefni, en heimsfrægðin er
langt undan. Að hverju stefnir allt
þetta fólk við söngnám sem finnst sér
ósamboðið að syngja í góðum kór.
Með liðsinni þess væri hægt að stór-
efla söngmennt og bæta starfsemi
bestu kóra.
Annars er mér efst í huga þakklæti
til allra sem hér hafa lagt hönd á
Ingólfur Guðbrandsson, stofnandi og
stjórnandi Pólýfónkórsins.
plóginn og sýnt áhuga, fórnfýsi og
samstarfsvilja. Allmargt þjálfað
söngfólk hefur komið til liðs við kór-
inn í þessu viðfangsefni og sýnir með
því skilning og stuðning við málefni
sem skiptir máli í íslenskri tónlist.
Ég gleðst sjálfur yfir framförum Sin-
fóníuhljómsveitar íslands. Hana
skortir aðeins liðsauka í strengjunum
til þess að geta talist með bestu
hljómsveitum. Hljóðfæraleikurunum
er ég einstaklega þakklátur fyrir þol-
inmæöi þeirra, umburðarlyndi við lítt
reyndan stjórnanda og góðan sam-
starfsvilja. Ég held að söngelskt fólk
eigi erindi í Háskólabíó í kvöld,“
sagði Ingólfur Guðbrandsson að lok-
um.
Eins og sannur og góður nikkari horfir Lalli trompet íbygginn út í himinhvolfið enda töldu ýmsir að hann ætti að snúa sér
alfarið að nikkunni, svo vel þótti mönnum hann spila.
, ,,
Mannskapurinn sestur að á Skiphólnum
Leirugleðin í Mosfellssveit:
Sólskin og söngur
á besta degi vorsins
ÞAÐ mun orðið fastur liður hjá hesta-
mönnum í Mosfellssveit að halda
svokallaða „Leirugleði" og er hún að
sjálfsögðu haldin á Leirunum eða f
Leirvognum sem hann reyndar heitir.
Leirugleðin felst í því að fimm foringj-
ar velja sér níu menn til liðs við sig og
þreyta þeir kappreiðar miklar. Hleypir
hver maður einu sinni og skal hann
slá bolta af staur við cnda brautarinn-
ar og síðan er hleypt til baka f mark
þar sem dómarar skrá röð keppenda. í
lokin er árangur lagður saman og það
lið sem lægsta tölu fær telst sigurveg-
ari. Er mikill handagangur í öskjunni
meðan á þessu stendur og fyrir kemur
að menn fá lítilsháttar byltur eða þá
að farið er hraðar en skyldi.
Að þessu sinni voru veitt vegleg
verðlaun en það var farandbikar
gefinn af Silkiprenti og var þessi
bikar fullur af flautusleikibrjóst-
sykri sem skipt var milli sigurveg-
aranna tíu. Upphófst mikill flautu-
konsert að lokinni verðlaunaaf-
hendingu en eftir stutta stund dó
hann út þar sem hljóðfæraleikar-
arnir átu hljóðfæri sín.
Eftir þetta var riðið, ekið og jafn-
vel gengið heim að hesthúsahverf-
inu og þar safnaðist fólk saman við
Skiphól þar sem seldar voru veit-
ingar s.s. kók, pulsur og annað góð-
gæti. Tók þar við stjórninni Lárus
nokkur Sveinsson sem þekktur er
fyrir að handleika og blása í tromp-
et. Lét hann lúðurinn í friði að
þessu sinni en þandi þess í stað
harmonikku í gríð og erg. Sat fólk
þarna í góðu yfirlæti frameftir degi
í blíðskaparveðri og ómaði þar
söngur fram á kvöld.
Sigurvegararnir þeysa hér eftir Leirunum í sigurvímu. Lj6sm. VK.
Jón Skúlason póst- og símamálastjóri:
„Ef símakerfið
er trufíað er það
skemmdarverku
Símvirkjar hafa möguleika á að valda truflunum
„ÞETTA eru nýjar fréttir fyrir mig og
það verður kannað hvort þetta cigi sér
stað. Ég hef ekki heyrt um neinar skær-
ur og vissi ekki til þess að hér væri nein
skemmdarstarfsemi á ferðinni. Og ég
get bara ekki trúað því að nokkur sím-
virki eða rafeindavirki fái sig til að gera
slíkt. Ef símakcrfið er hins vegar trufl-
að viljandi þá er það skemmdarstarf-
semi," sagði Jón Skúlason póst- og
símamálastjóri er hann var spurður
hvort rétt væri að truflanir á símakerf-
inu að undanförnu mætti rekja til að-
gerða símvirkja, sem standa í sérkjara-
samningum við fjármálaráðherra.
„Ég veit ekki til þess að neinar
skærur eigi sér stað og félagið veit
ekki til þess heldur. Ef skærur eiga
sér stað eru þær ekki í nafni félags-
ins,“ sagði Ragnhildur Guðmunds-
dóttir formaður Félags íslenzkra
símvirkja af sama tilefni. „Ég trúi
því ekki að símvirkjar valdi truflun-
um af þessu tagi,“ sagði Ragnhildur.
Að sögn Ragnhildar standa nú yfir
viðræður um sérkjarasamninga fé-
lagsins og fjármálaráðherra. Engin
óánægja væri innan félagsins með
gang samningagerðarinnar. Hins
vegar væru félagsmenn allir óánægð-
ir með sín laun. Ragnhildur vildi ekki
tjá sig um hvað sérkjarasamningar
snérust.
„Ef það eru truflanir á símakerfinu
þá hafa símvirkjar vissulega mögu-
leika á að valda þeim. En ég vil ekki
segja að samband sé á milli truflan-
anna og sérkjarasamninga okkar.
Símvirkjar eru hins vegar mjög
óánægðir með laun sin og vita að rík-
ið býður ekkert," sagði Valgeir Jón-
asson ritari Félags símvirkja.
Valgeir sagði símvirkja að undan-
förnu hafa reynt að fá tvö atriði fram
með sérkjarasamningi. Annars vegar
vildu símvirkjar, sem nú hcfðu fengið
starfsheitið rafeindavirkjar, að laun
þeirra yrðu færð til jafns við laun
rafeindavirkja, er störfuðu á hinum
almenna vinnumarkaði, en taxtar
þeirra væru 30—60% hærri.
Hins vegar vildu símvirkjar fá
greidda fasta yfirvinnu, 20 tíma á
mánuði ofan á alla aðra vinnu, eða
njóta sömu kjara og BIIM-menn hjá
Pósti og síma, sem sumir hverjir
störfuðu við hlið simvirkja og vnnu
að einhverju leyti sömu vinnu.
„Þessu höfum viö reynt að ná gegn-
um kerfið og ég er búinn að fara til
fimm ráðherra, en hefg fengiö loðin
svör,“ sagði Valgeir og bætti við að
samninganefnd ríkisins hefði hafnað
óskum símvirkja.