Morgunblaðið - 24.06.1984, Blaðsíða 1

Sunnudagur 24. júní
Sé þig eftir ár
ef þú lifir“
kristjana á hóteli í London rétt fyrir mergskiptin.
Eftir átta ára baráttu sér Kristjana Kjeld nú
fyrir endann á baráttunni við hvítblæði
„S
é þig eftir ár, ef
þú lifir." —
Slíkt ávarp get-
ur varla talizt
uppörvandi, en
við það hefur Kristjana Kjeld
lifað í 8 löng ár. Þann tíma hefur
hún þjáðst af hvítblæði, sem
fram á þennan tíma hefur verið
talinn ólæknandi sjúkdómur. En
eftir 8 ára baráttu hefur Krist-
jana og fjölskylda hennar öðlast
von. Læknum í London hefur
tekist að skipta um merg i henni
og þannig komizt fyrir hvítblæð-
ið, en aukaverkanir af völdum
mergskiptanna hafa ekki látið á
sér standa og enn berst Krist-
jana æðrulausri baráttu fyrir
lífi sínu. Hún er sterk og í gegn-
um erfiðleikana hefur hún öðlast
þann sálar- og trúarstyrk, sem
hefur reynzt henni, manni henn-
ar og börnum, ómetanlegur í
baráttunni fyrir áframhaldandi
lífi.
Nánast endurfædd
Undirritaður hitti Kristjönu
og mann hennar, Jón Bene-
diktsson, í London í febrúar síð-
astliðnum, er hún hafði nýlega
gengið í gegnum mergskiptin og
barðist gegn aukaverkununum,
og hitti Kristjönu síðan á Land-
spítalanum þann 20. júní, þegar
heim var komið og baráttan við
aukaverkanirnar stóð enn yfir.
Skipt var um merg í Kristjönu
15. desember síðastliðinn og 20.
júní var hún enn í sjúkrahúsi, en
bjartsýn á framhaldið að vanda.
Kristjana þjáist af svokölluðum
„graftversus host“-sjúkdómi,
sem oftast fylgir mergskiptum.
Á þessum tíma hefur hún varla
getað neytt matar; hún missti
hár og neglur; sveppsýkingar
juku verulega á erfiðleikana;
slímhúð í munni hennar datt út í
sárum af og til og loks fékk hún
gulu. Kristjana hafði því svo
sannarlega merka sögu að segja;
hún væri nánast endurfædd.
Tíöindin mikið áfall
„Það var árið 1976 að mér var
tilkynnt, að ég væri með krón-
ískt hvítblæði. Það væri ólækn-
andi, en hægt væri að halda því
niðri um tíma með lyfjum. Þessi
tíðindi komu í kjölfar ferðalags
okkar hjóna og barnanna, en í
því hafði ég kennt langvarandi
þreytu. Þessi tíðindi urðu okkur
mikið áfall, en ég reyndi að taka
þessu með ró og varast hugsun-
ina: „Af hverju ég?“ Ég hef allt-
af horft fram á við og það hefur
hjálpað mér verulega. Ég gat
haldið vinnu minni áfram og
reyndi að gleyma veikindunum,
og það tókst. Ég byrjaði að lesa
mikið og þroska hugann og
hugsa ekki — af hverju — . Það
þýðir ekkert, það er ég, sem er
með sjúkdóminn og því verður
ekki breytt. Ég hef reynt að vera
jákvæð og finna björtu hliðarnar
á hlutunum, því það skiptir meg-
in máli.
Er fullviss um
aÖ bugur hefur unnizt
á hvítblæöinu
Ég var þá og er enn gift og
þriggja barna móðir og fjöl-
skyldan tók þessu með sérstök-
um skilningi. Ég gerði henni
grein fyrir, að þetta væri hæg-
fara sjúkdómur og þróun lækna-
vísindanna gæti leitt af sér
möguleika á lækningu. Ég var
svo lánsöm, að bróðir minn var
læknir á Hammersmith-sjúkra-
húsinu í London, þegar sjúkdóm-
urinn kom í ljós. Hann kom mér
strax að heiman til London und-
ir umsjón doktors Goldmann,
sem hefur annazt mig allan
þennan tíma. Þá var ég sett í
blóðkornaskilju, sem skildi hvítu
blóðkornin frá, en allt of mikið
var af þeim í blóðinu. Blóðkornin
voru síðan fryst og geymd til síð-
ari tíma, ef ég kynni að þurfa á
þeim að halda, en sú meðferð var
notuð á Hammersmith-sjúkra-
húsinu við krónísku hvítblæði á
þessum tíma. Þá var ég í reglu-
bundinni skoðun og síaukinni
lyfjatöku, en fyrir fjórum árum
bárust okkur þau gleðitíðindi að
mergskipti væru hafin á sjúkra-
húsum í Englandi og með því
væri kominn möguleiki á að
vinna bug á hvítblæðinu. Var
strax árið 1979 hafizt handa við
undirbúning og leita að heppi-
legum merggjafa meðal systkina
minna. Þetta var gert í Blóð-
bankanum hjá beim ólafi Jens-
syni og Alfreð Árnasyni. Aðeins
Englendingar eru teknir inn á
ríkisspítalana til mergskipta og
því var ég lögð inn á einka-
sjúkrahús í Harleystreet og var
sú áttunda í röðinni. Ég var köll-
uð inn í desember síðastliðnum
og var þá skipt um merg í mér,
en hann fékk ég úr Finnboga
bróður mínum. Eftir að sjúka
mergnum hafði verið eytt úr mér
með lyfjum tók við geislameð-
ferð í þeim tilgangi að eyða alveg
hugsanlegum sjúkum leyfum,
áður en ég fengi nýjan merg.
Geislameðferðinni fylgir hins
vegar ónæmi og i kjölfar merg-
skiptanna hafa fylgt fjölmargar
aukaverkanir, sem ég hef þurft
að berjast við, en læknarnir
segja að ég geti verið nokkuð
viss um að ég hafi unnið bug á
hvítblæðinu.
Jákvæöni þaö eina,
sem dugir
Það eina, sem dugir i þessari
baráttu er að vera jákvæður. Það
hefur hjálpað mér mikið nú, að
ég var búin að sætta mig við
dauðann, hann liggur fyrir
okkur öllum. Það er hlutskipti
mannsins að fæðast og deyja. Ég
ætlaði mér þó aldrei að gefast
upp og tók þessu þannig, að ég
væri veik, en þó ekki dauðvona.
Nú berst ég við aukaverkanirnar
og byrja síðan nýtt líf af fullum
krafti. Nýtt líf, því þessir erfið-
leikar hafa þroskað mig mikið og
breytt lífsviðhorfi mínu. Ég hef
alltaf verið bjartsýn og ákveðin,
SJÁ NÆSTU SÍÐU