Morgunblaðið - 06.07.1984, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, FÓSTUDAGUR 6. JÚLÍ 1984
27
ana og fundum við því þannig vel,
meðal annars, fyrir kærleik hans í
okkar garð.
Þó afi sé horfinn af sjónarsvið-
inu getum við samt sem áður hald-
ið gleði okkar, því við erum vel
birg af ánægjulegum minningum
af samskiptum okkar við hann,
þær eru vel varðveittar og munu
endast okkur til æviloka.
Ólafur, Kristín og Ása Briem
í dag verður borinn til hinstu
hvíldar frá Neskirkju, Jón Gunn-
arsson, fyrrverandi skrifstofu-
stjóri, en hann andaðist á heimili
sínu þann 29. júní sl., á áttugasta
og níunda aldursári.
Mér er það bæði ljúft og skylt að
minnast míns góða vinar með
nokkrum kveðjuorðum og þá sér-
staklega með störf hans fyrir
Slippfélagið í huga. Hann var
fyrst kosinn í stjórn Slippfélags-
ins árið 1966 og sat í stjórn þess
allt til dauðadags, eða alls í 18 ár.
En afskipti Jóns Gunnarssonar af
Slippfélaginu spanna yfir miklu
lengra tímabil. Sem ungur maður
vann hann á skrifstofu félagsins
og varð einn af stærri hluthöfum
þess. Jón bar alla tíð hagsmuni og
velferð félagsins mjög fyrir
brjósti. Það var gott að leita ráða
hjá Jóni Gunnarssyni, hann var
ráðhollur maður, þekkti púlsinn í
atvinnulífinu, enda hafði hann
öðlast mikla reynslu á langri ævi.
Hann var einn af þessum jákvæðu
mönnum, sem gott var að leita til
og vinna með. Og nú er hann horf-
inn inn fyrir tjaldið, sem skilur
heimana tvo, og á þessari kveðju-
stundu vil ég fyrir hönd Slippfé-
lagsins bera fram þakkir og kveðj-
ur félagsins.
Ég sendi dætrum hans, tengda-
sonum, barnabörnum og öðrum
vandamönnum innilegar samúð-
arkveðjur.
í dag fer fram frá Kálfatjarn-
arkirkju útför Ólafs Tr. Sig-
tryggssonar, Vogagerði 22 í Vog-
um. — Hann fæddist 23. mars
1945 og lést 26. júní síðastliðinn.
Foreldrar hans voru Sigtryggur
ólafsson og Kristín Stefánsdóttir
á Akureyri. ólafur var iðnverka-
maður. Árið 1967 kvæntist hann
eftirlifandi konu sinni, Árnýju
Helgadóttur úr Vogunum. Þeim
varð þriggja barna auðið. Þau
hófu búskap í Reykjavík en flutt-
Blessuð sé minning Jóns Gunn-
arssonar, hún er okkur öllum
dýrmæt.
Þórarinn Sveinsson
Með örfáum orðum langar mig
til að minnast vinar míns Jóns
Gunnarssonar fyrrverandi skrif-
stofustjóra í Hamri hf., en útför
hans verður gerð frá Neskirkju í
dag, föstudaginn 6. júlí.
Það var í janúarbyrjun árið
1964, að fundum okkar Jóns bar
fyrst saman. Ég hafði sótt um
vinnu á skrifstofunni í Hamri og
var kallaður til viðtals við Jón.
Strax fór vel á með okkur, þótt
aldursmunur væri talsverður, og
þróaðist kunningsskapurinn í
trausta vináttu, sem aldrei bar
skugga á.
Ekki var Jón mikill „bíladellu-
kair og leiddist frekar að aka bíl.
Oft þurfti hann þó að skreppa
bæjarleið til að útretta fyrir fyrir-
tækið. Því kom ósjaldan í minn
hlut að keyra Jón í þessum ferð-
um. Þá var margt spjallað og
margar sögur og mikinn fróðleik
um fyrstu ár Hamars fékk ég að
heyra á þessum samverustundum
okkar, en Jón var fyrsti starfs-
maður fyrirtækisins.
Jón var einn af fyrstu nemend-
um Verzlunarskóla íslands og bar
hann ávallt mikinn hlýhug til
skódans. Ég man enn að fyrsta
spurningin sem hann spurði mig
þegar hann var að ráða mig á
skrifstofuna í Hamri var „og
hvernig líkaði þér svo í Verzlun-
arskólanum?"
Jón var sleipur máiamaður og
sérstaklega held ég að honum hafi
þótt vænt um frönskuna enda
lengi í stjórn Fransk-ísl. félagsins
Alliance Francaise.
Eftir að Jón lét af störfum í
Hamri fyrir aldurs sakir, fækkaði
samverustundum okkar að sjálf-
ust suður í Voga fyrir nokkrum
árum og þar annaðist hann húsa-
viðgerðir ásamt öðrum manni.
Sjá, nóttin er á enda,
nú árdagsgeislar senda
um löndin ljós og yl.
í nafni náftar þinnar
ég nú til iðju minnar,
minn Guð, að nýju ganga vil.
(H. Hálfd.)
Vinir
sögðu. Alltaf var þó jafn hress-
andi að heimsækja Jón, "þegar
hann kom til dyra teinréttur og
hress, þótt kominn væri á níræðis-
aldur, og heilsaði glaðlega og ætíð
með sömu orðunum: „Komdu nú
sæll og gakk í bæinn og du skal ha
en cigar." Og gríðarlega er ég bú-
inn að reykja marga sígara frá
Jóni.
Í einkalífi sínu var Jón mikill
gæfumaður. Hann kvæntist hinni
mestu ágætiskonu, Ásu Þorsteins-
dóttur kaupmanns í verzluninni
Vík.
Ása andaðist árið 1971 langt
fyrir aldur fram og varð andlát
hennar Jóni þungt áfall.
Ég votta dætrunum þremur,
þeim Ernu, Helgu og Eddu, inni-
legustu samúð mína.
Að leiðarlokum þakka ég Jóni
Gunnarssyni samfylgdina, þá
samfylgd sem ég hefði ekki viljað
vera án.
ÞÞ
í dag kveðjum við Jón Gunn-
arsson í Hamri. Jón Jóhann Gunn-
arsson, eins og hann hét fullu
nafni, var fæddur í Reykjavík 13.
desember 1895 og var því rúmlega
88 ára, er hann lést 29. júní sl.
Foreldrar hans voru Gunnar
Björnsson, skósmíðameistari í
Reykjavík og kona hans, Þorbjörg
Pétursdóttir.
Hinn 30. janúar 1932 kvæntist
Jón Ásu Þorsteinsdóttur, kaup-
manns í Vík í Mýrdal og síðar í
Reykjavík, Þorsteinssonar. Jón og
Ása eignuðust þrjár dætur, Helgu,
sem er ógift, Ernu, sem er gift
Þórði Gröndal, forstjóra Vél-
smiðjunnar Hamars hf., og Eddu,
sem gift er Ólafi Briem, deildar-
stjóra hjá Flugleiðum hf. Barna-
börnin eru 6 og barnabarnabörnin
2.
Jón Gunnarsson lauk námi frá
Ólafur Tr. Sig-
tryggsson — Kveðja
Minning:
Guðmundur Vigfús
Asmundsson
Fæddur 13. mars 1938
Dáinn 29. júní 1984
Samstarfsmaður minn hjá
Hitaveitu Reykjavíkur um 30 ára
bil, Guðmundur Vigfús Ás-
mundsson, féll frá, óvænt og svip-
lega, þann 29. júní síðastliðinn.
Sem íþróttakempa og þjálfari
upprennandi fótboltastirna hjá
knattspyrnufélaginu Val, var
hann þennan eftirmiðdag að leik
með drengjunum, þegar hinsta
kallið kom, snögglega og miskunn-
arlaust. Sagt er, að enginn megi
sköpum renna, og lítt tjáir að
deila við þann dómara sem ræður
lífi manna. En vissulega kom frá-
fall Guðmundar starfsmönnum
hans og vinum í opna skjöldu. Af
þessum 46 ára gamla íturvaxna,
hrausta og glæsta einstaklingi
stafaði þreki, þori og dugnaði, sem
átti skylt við líf en ekki dauða.
Guðmundur ólst upp á fyrir-
myndarheimili í Reykjavík og
dvaldist eftir fráfall föður á heim-
ili móður á meðan hennar naut
við. Síðustu árin bjó hann hjá
systur sinni og mági. Hann var
ókvæntur.
Guðmundur var bifreiðastjóri
að atvinnu, og frá því kynni okkar
hófust, stýrði hann vörubifreiðum
fyrir Hitaveituna. Vegna starfa
minna þar, varð með okkur náin
og margvísleg samvinna. Með sem
fæstum orðum sagt, get ég naum-
ast hugsað mér elskulegri og
dugmeiri samstarfsmann.
En fljótlega fór samvinna okkar
Guðmundar að þokast út fyrir önn
dagsins hjá Hitaveitunni og yfir á
tómstundasvið, þar sem árátta til
að byggja og brasa reyndist ásæk-
in. Þannig aðstoðaði Guðmundur
mig marga tómstundina.
En tómstundasamvinna okkar
Guðmundar náði lengra en til
byggingaframkvæmda. Innan-
lands fórum við í veiðiferðir
ásamt öðrum félögum, og við
„lögðum loft undir fót“ til fjar-
lægra landa. Síðustu ferð af þess-
um toga gerðum við Kristrún kona
mín og Guðmundur, ásamt öðrum
ferðafélaga, til Florída í Banda-
ríkjunum í maí síðastliðnum. í
blíðskaparveðri var þar arkað um
sjávarstrendur, synt í sjó, og ekið
um Florida-fylki þvert og endi-
langt.
Guðmundur var heimilisvinur
og tíður gestur hjá okkur Krist-
rúnu, einatt þess búinn að taka til
hendi, hvenær sem ástæða gafst
til. Þarf naumast að taka það
fram, að við Dúna sársöknum
hans, enda skarð fyrir skildi. En
minningin lifir um þennan hóg-
væra, nærgætna og dugmikla
dreng sem Guðmundur Ásmunds-
son var. Systkinum og öðrum
skyldmennum hans vottum við
Kristrún innilega smúð.
Kristján Finnbogason.
Verzlunarskóla Islands árið 1917
og réðst til hlutafélagsins Ham-
ars, er það var stofnað árið 1918.
Hann var síðar skrifstofustjóri
Hamars og meðeigandi í Hamri
varð hann árið 1924. Alls urðu
starfsárin hjá Hamri 52.
Jón lét félagsmál mikið til sín
taka. Hann var einn stofnenda
Steindórsprents hf. og stjórnar-
formaður þess um skeið. Hann var
einn af stofnendum Stálsmiðjunn-
ar hf., Járnsteypu Reykjavíkur hf.
og Hamarsbúðarinnar hf. og átti
sæti í stjórn þessara fyrirtækja.
Jón var meðstofnandi. Landkynn-
ingar hf. og stjórnarformaður
þess félags 1960—1962, endurskoð-
andi Steinullar hf. í Hafnarfirði
og átti sæti í stjórn Slippfélagsins
í Reykjavík hf.
Árin 1931—1938 sat Jón Gunn-
arsson í stjórn Verzlunarskóla ís-
lands og í stórn Verzlunarskóla-
hússins 1936—1938. Hann var
varamaður í stjórn Geðvemdarfé-
lags íslands um skeið og auglýs-
ingastjóri blaðsins Geðvernd á
sama tíma. Þá átti Jón sæti í
stjórn Alliance Francaise um ára-
bil og var kjörinn heiðursfélagi
þess félags (Membre D’Honneur)
1. ágúst 1965.
Hinn 12. september 1958 sæmdi
forseti franska lýðveldisins Jón
Gunnarsson riddaraorðunni Chev-
alier du Merite Maritime og þann
20. mars árið 1980 var Jón sæmdur
orðunni L’Officier de L’Ordre du
Merite Maritime.
Hinn 4. maí 1955 stofnaði Jón
Gunnarsson Lionsklúbbinn Fjölni
í Reykjavík og var það fjórði
Lionsklúbburinn, sem stofnaður
var á landinu. Félagar voru í byrj-
un 12, en eru nú 61. Nú eru
Lionsklúbbar á íslandi orðnir 82.
Jón var kjörinn fyrsti formaður
Lionsklúbbsins Fjölnis. Hann var
sívakandi í félagsstarfinu, var
ávallt málefnalegur í umræðum
og lét öll málefni, sem klúbburinn
beitti sér fyrir sig miklu skipta.
Meðal þeirra málefna, sem
Lionsklúbburinn Fjölnir hefur
veitt stuðning, eru Málleysingja-
skólinn, Upptökuheimilið að Sil-
ungapolli, Vistheimilið að Víði-
nesi, símaþjónusta SÁÁ og fjöldi
annarra líknarmála.
Megininntak starfsins var að
hjálpa öðrum til að hjálpa sér
sjálfir. Jón fylgdi þeirri kenningu
jafnt innan líknarfélaga sem utan
og margir eru þeir einstaklingar,
skyldir sem óskyldir, sem borið
geta vott um góðvild hans og
stuðning.
En Jón Gunnarsson gat verið
hrókur alls fagnaðar á góðri
stund. Hann var grannur maður
og spengilegur og mörgum yngri
manni glæsilegri að velli.
Er Jón varð 75 ára í desember
1980, héldu félagar hans í Fjölni
honum hóf, og í fundargerð ritara
kemur fram góð lýsing á Jóni
Gunnarssyni, en hún er þannig:
„Enginn, sem mætir Jóni Gunn-
arssyni á förnum vegi eða á tal við
hann, er í nokkrum vafa, að þar er
höfðingi á ferð í fyllstu merkingu
þess orðs. Jón er magnaður á
mörgum sviðum, talar mörg
tungumál, hefur ferðast um öll
heimsins höf. Jón kann að lifa líf-
inu lifandi, svo að við hinir mætt-
um af læra, eða eins og hann sagði
sjálfur í ræðu sinni, hvert ald-
ursskeið hefur sitt lífsmunstur og
að njóta þessara aldursskeiða er
listin að kunna að lifa.“
Ræktarsemi Jóns við Lions-
klúbbinn sinn Fjölni var einstök. í
rúma tvo áratugi lét hann prenta
vasadagbók með félagatali
Lionsklúbbsins Fjölnis og síðan
gaf hann hverjum einstökum fé-
lagsmanni eintak með ágylltu
nafni viðkomandi. Afhending
dagbókarinnar, eða Jónsbókar,
eins og félagarnir kölluðu hana,
var árleg hefð, sem beðið var eftir
með tilhlökkun.
Á nýjársdag 1984 heiðraði for-
seti Islands Jón Gunnarsson fyrir
störf hans að félagsmálum og
sæmdi hann hinni íslensku fálka-
orðu.
Lionsklúbburinn Fjölnir gerði
Jón Gunnarsson að fyrsta heiðurs-
félaga klúbbsins, er Fjölnir hélt
upp á 15 ára afmæli sitt 4. maí
1970. Öll störf Jóns Gunnarssonar
í þágu Lionsklúbbsins Fjölnis og
þeirra málefna sem hann helgaði
sig fáum við aldrei fullþökkuð. En
lífsferli Jóns fáum við einna best
lýst með eftirfarandi vísu:
„Alla þá, sem eymdir þjá,
er yndi að hugsa,
og lýsa þeim, sem ljosið þrá,
en lifa i skugga."
(Freysteinn Gunnarsson.)
Að leiðarlokum kveðjum við
mætan dreng og trausts félaga er
sárt saknað.
Aðstandendum öllum sendum
við alúðarfyllstu samúðarkveðjur.
Félagar í Lionsklúbbnum Fjölni.
Friðdís Björns-
dóttir — Minning
Fædd 19. ágúst 1951
Dáin 21. júní 1984
Hún frænka mín hefur kvatt
þennan heim.
Hún fæddist á Akureyri þann
19. ágúst 1951, dóttir hjónanna
Þórunnar Friðjónsdóttur og
Björns Þorvaldssonar, í Kópavogi.
Börn þeirra hjóna auk Friðdísar
eru Þorvaldur rafvirkjameistari,
Ingi Þór rafvirki og Bjarni hár-
skeri.
Ég þekkti Friðdísi frá því hún
var barn. Hún var í uppáhaldi hjá
dóttur minni þann tíma sem hún
passaði hana, enda var hún svo
ljúf, bllð og hlý. Ég get ekki lýst
henni betur en með þessum orð-
um.
Það eru erfið spor að fylgja svo
ungri konu til grafar frá þrem
ungum börnum, þeim Þóri Birni
fæddum 4. júní 1971, Katrínu
Maríu fæddri 1. maí 1975 og Guð-
mundi Rúnari fæddum 20. maí
1979.
Það eina sem við vitum þegar
barn fæðist, er að það deyr ein-
hverntíman. Drottinn tekur ekki
eftir aldri, hann tekur eftir kalli.
Elskulegu litlu börn, biðjum Guð
að styrkja pabba ykkar, svo hon-
um hlotnist sú hamingja að leiða
ykkur með mildri hendi í gegn um
lífið og þerra sorgartárin.
Margt er hulið okkur alla tíð
ávallt svarið veitti móðir blíð.
Bið þú Jesú bænir þínar nú
bið þú Hann um sterka og mikla trú.
(Sighvatur Torfason)
Maður verður orðvana, er dauð-
inn knýr á dyr svo rétt hjá manni.
Ég kveð þig frænka mín með sár-
um söknuði, ekki datt mér í hug er
ég kvaddi þig svo hugrakka og
geislandi af friði að ég ætti ekki
eftir að sjá þig aftur.
Ég og fjölskylda mín færum for-
eldrum, ömmu, systkinum, börn-
um og öðrum aðstandendum Frið-
dísar okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Sólbjört Gestsdóttir