Morgunblaðið - 27.11.1984, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 27. NÓVEMBER 1984
Fréttapistill frá Álaborg:
Lífið á íslandi
er ekki bara
saltfiskur
Hér í Danaveldi hafa fréttir af
íslandi og íslendingu verið nær
daglegur viðburður. Einkafyrir-
tæki hafa veitt töluverðum fjár-
hæðum til Konunglega ballettsins
svo kleift verði að koma til móts
við kröfur ballettdansarans Helga
Tómassonar. Er það skoðun þess-
arra aðila að Helgi sé mikill feng-
ur fyrir ballettlíf í Kaupmanna-
höfn. Ashkenasy komst einnig á
síður dagblaðanna er hann stjórn-
aði fimlegum höndum útvarps-
hljómsveitinni dönsku og var hér
um að ræða menningarviðburð,
skráðan í efstu sali menninga og
lista. Ekki létu Mezzoforte heldur
að sér hæða er þeir þöndu hljóð-
færin á hljómleikum víðsvegar um
landið, þóttu þeir leika af miklum
sannfæringarkrafti, sem lét engan
í vafa um hæfileika hljómsveitar-
innar og varð til að auka vinsældir
þeirra enn frekar.
Fréttir af verkfallinu, blessuð sé
minning þess, voru sumar hverjar
sem úr heimi ævintýranna væru
gripnar — þar sem tóbaksleysið
varð að ógnvænlegu vopni í hönd-
um Guðlaugs Þorvaldssonar, sem
sat einn að vindlabirgðum drjúg-
um, er áttu rætur sínar að rekja
til vilhollrar kókkrár í höfuðstað
Norðurlands. Á meðan sátu and-
stæðingarnir soltnum lungum,
fórnandi kröfum — þó ekki væri
nema fyrjr sæti í námunda við
reykspúandi sáttasemjarann.
Einnig var haft eftir einum af
samningaaðilunum að rökrétt
hugsun lifði við sult og seyru í
samninganefndum vegna ofríkis
erja af tilfinningalegum toga
spunnar.
Já — lífið á ísiandi er ekki bara
saltfiskur og á það var lögð
áhersla hér í Álaborg með „Is-
lenskri viku“ sem haldin var á ein-
YASHICA MF2
áltr.2500
mtt mundavél sem
notar,35mm
filmu
• Innbyggt eilííðarflass, sem gefur merki sé notkun
þess þörf.
• Raíhlöður endast á u.þ.b. 250 flassmyndir.
• Engar stillingar
MYNDARLEG GJÖF
HANS PETERSEN HF
Frá íslandsviku í Álaborg.
um af menningarstöðum borgar-
innar. Þar höfðu forráðamenn
staðarins ásamt nokkrum íslensk-
um námsmönnum soðið saman
dagskrá sem flutt var dagana 5. til
9. nóvember. Fjöldi fslenskra
námsmanna og þeirra fjölskyldur
í Álaborg er nú um eitt hundrað
og hefur fjölgað frá því að vera
um tuttugu að tölu fyrir þremur
árum.
íslandsvikan bauð upp á lands-
lagsmyndir víðsvegar að, sem
prýddu veggi mötuneytis staðar-
ins á meðan á kynningunni stóð.
Stærri samkundur fóru síðan
fram á mánudagskvöldi og föstu-
dagskvöld. Þar var boðið upp á
stórfellda skyggnumyndasýningu,
sem annars vegar gaf viðstöddum
innsýn í bæjarlíf, byggingarmáta
og lífsskilyrði í helstu bæjum
landsins og hins vegar sýndi víð-
áttu óbyggðanna og fjölbreytileika
náttúrunnar. Þessu öllu til litrík-
ari umfjöllunar var saga lands og
þjóðar rakin í stórum dráttum og
kyrjuð voru íslensk sönglög sem
nýstofnaður kór námsmanna sá
um að flytja.
Á föstudagskvöldinu var heldur
léttara efni á dagskrá og var þar
ýkt á bestu hugsanlega islenska
vísu allt hvað varðar veðráttu,
náttúrufegurð og hreinleika ís-
lensku sálarinnar. Hefði margur
þeirra ferðamálafrömuða, sem
reyna af öllum mætti að lokka er-
lenda ferðamenn til landsins, fall-
ið fyrir sölumætti þessara föður-
landshollu lýsinga og keypt sér
miða á næstu kynningarferð um
land vort.
Þóttu kynningarkvöldin bæði og
„íslensk vika„ í heild heppnast
með ágætum og í tengslum við
kynningarvikuna hafði aðalbóka-
safn borgarinnar stillt nokkrum
bókmenntaverkum og landkynn-
ingarritum Islendinga fram til
sýnis almenningi. Kynningarvik-
unni voru gerð góð skil í bæjar-
blöðunum og átti eitt blaðanna
viðtal við tvo af þeim náms-
mönnum sem tóku þátt í að undir-
búa kynningarvikuna. Þeir lýstu
ánægju yfir þeim vinalegu mót-
tökum sem námsmenn mæta hér á
Norður-Jótlandi og bentu á að þeir
íslendingar sem hingað kæmu
nytu jafnvel forréttinda framyfir
heimamenn, t.d. þegar húsnæði
kemur í búðir
föstudaginn 30.nóvl
var úthlutað. í viðtalinu kemur
einnig fram sú staðreynd sem
Danir álíta vandnáð lífsgæði, að
íslendingar sem stunda fram-
haldsnám geta beyglausir vænst
atvinnu við við sitt hæfi þegar
þeir snúa heim til ættjarðarinnar
á ný eftir að námi er lokið.
Nú á miðvikudag þann 21. nóv-
ember er á dagskrá sjónvarpsins
klukkustundarþáttur um ísland
gerður eftir lýsingum bókarinnar
„Ferð um Island" (á dönsku:
„Rejse p& Island“) eftir danska
rithöfundinn Martin A. Hansen.
Bókin er af mörgum, þar á meðal
allmörgum íslendingum, talin ein
af betri heimildum um náttúru
landsins og menningu þjóðar.
Halldór Ladness ku hafa sagt um
ritið, að hér væri á ferðinni ein af
fegurri gjöfum Dana til fslend-
inga.
Það er ekki ofsagt að ísland og
íslendingar hafi skipað ríkulegan
sess í fjölmiðlum landsins, með
ofangreinda umfjöllun í huga, og
er það vel og þar sem stór hluti
yngra fólks telur að ísbirnir vaði
drjúgum um bæi og torg landsins
og að hluti landsmanna eyði ævi
sinni í snjóhúsum þá er góð vísa
eigi of oft kveðin.
Ásbjörn Ó. Blöndal.
Trómet
Tónlist
Egill Friöleifsson
Menntaskólinn við Hamrahlíð
25.11.’84.
Flytjandi: Trómet, blisarasveit
framhaldsskólanna.
Stjórnandi: Þórir Þórisson.
Efnisskrá: Verk eftir Jónas Tóm-
asson, M. Seiber, V. Persichetti,
P.M.Dubois og B.A.Zimmermann.
Trómet, blásarasveit fram-
haldsskólanna, efndi til tónleika
i sal Menntaskólans við Hamra-
hlíð sl. sunnudag. Þar sem ég er
ekki viss um að allir viti hvað
Trómet er, verður gerð nokkur
grein fyrir þessari ungu
hljómsveit. Trómet, blásarasveit
framhaldsskólanna, hefur nú
starfað í fimm ár. Trómet hóf
starfsemi sína í Fjölbrautaskól-
anum í Breiðholti haustið 1979
og starfar enn undir verndar-
væng þeirrar stofnunar.
Snemma kom þó í ljós að slik
hljómsveitarstarfsemi yrði bet-
ur tryggð með samvinnu fremur
en samkeppni milli skóla. Nú
meta allir áfangakerfisskólar
þátttöku í sveitinni til eininga
líkt og þátttöku í skólakórum.
Framhaldsskólar hafa skipst á
um að skjóta skjólshúsi yfir æf-
ingar sveitarinnar enda má
segja að hugsjónagrundvöllur
starfseminnar sé að flytja and-
blæ þeirrar hljóðfæramenntar,
sem blómstrar í tónlistarskólum,
inn i hina almennu skóla. Tróm-
et er ekki hefðbundin lúðrasveit
heldur kammerblásarasveit þar
sem aðeins einn hljóðfæraleikari
leikur hverja rödd, slíkt gerir
háar kröfur til hvers og eins.
Trómet kappkostar að leika sem
mest upprunalega tónlist fyrir
blásturshljóðfæri en sneiða sem
mest hjá stöðluðum útsetning-
um, því er hljóðfæraskipan si-
breytileg eftir verkefnum. Þess-
ar upplýsingar var að finna í
efnisskrá. Áður en tónleikarnir
hófust hélt stjórnandinn, Þórir
Þórisson, stutta tölu. Hann benti
m.a. réttilega á að í sumum
framhaldsskólum heyrðist aldrei
leikið á hljóðfæri. Tónlistar-
neysla ungmenna er að stórum
hluta bundin við snældur og
plötur, græjur og takka. Trómet
væri ætlað að brúa bilið milli
tónlistarskólans og hins al-
menna framhaldsskóla.
Stjórnandinn, Þórir Þórisson,
hefur sýnilega sett listrænt
markmið sveitarinnar hátt. Efn-
isskráin, sem samanstóð ein-
göngu af tuttugustu aldar tón-
list, er teknískt býsna snúin á
köflum fyrir hina ungu hljóð-
færaleikara. Það hlaut því að
vekja aðdáun hversu vel þau
leystu hinar erfiðustu þrautir og
léku af dugnaði og kunnáttu.
Ekki svo að skilja að leikur
þeirra væri með öllu hnökra- eða
gallalaus, en túlkun þeirra ein-
kenndist af þokka og einlægni.
Tónleikarnir hófust með Tróm-
etsinfóní eftir Jónas Tómasson,
er hann samdi fyrir sveitina árið
1982. Um verk sitt segir höfund-
ur m.a. svo: „Trómetsinfóní
merkir hér samhljómar fyrir
blásara. Þessir samhljómar eru
með ýmsum hætti, allt frá ein-
rödduðum atvikum til fjölradd-
aðra. Þar er ómblíða og
ómstríða, slökun og tauga-
spenna." Mér fannst þetta
skemmtilega „hornótt" verk með
þægilega kímnum undirtón, og
var hér ágætlega flutt af sveit-
inni. Annars ætla ég ekki að tína
til í þennan stutta pistil öll þau
verk, er þarna voru flutt. Ég
vildi þó taka fram, að ungl-
ingarnir léku verk franska
tónskáldsins Pierre Max Dubois,
„Sinfonia da Camera“, með alveg
sérstökum ágætum. Það er upp-
örvandi fyrir skólamann að
heyra nemendur leika svo agað
og vel. Bestu þakkir fyrir góðan
konsert. Stjórnandinn, Þórir
Þórisson, á hrós skilið fyrir upp-
eldið.