Morgunblaðið - 30.01.1985, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ, MIDVIKUDAGUR 30. JANÚAR 1985
45
SVIPMYNDIR ÚR BORGINNI / Ólafur Ormsson
„Þannig get-
ur voldug
kuldahúfa
breytt svip-
móti manna“
Auglýsingaiðnaðurinn er
fyrirferðarmikill nú á tímum og
þykir sumum nóg um en aðrir
telja hann tímanna tákn sem
ekki verði svo auðveldlega
spornað gegn. Vissulega er vandi
að gera góða auglýsingu, auglýs-
ingu sem hittir í mark, vekur at-
hygli. Fjöldi fólks hefur atvinnu
í kringum auglýsingar og margt
er breytt síðan Gísli B. Björns-
son kom heim frá námi í auglýs-
ingateiknun í Vestur-Þýskalandi
snemma á sjöunda áratugnum
og hóf rekstur auglýsingastofu
uppá lofti í gömlu timburhúsi
við Þingholtsstræti, við hliðina á
ísafoldarprentsmiðju, líklega
meðal fyrstu manna á íslandi.
Greinilega var verið að undir-
búa auglýsingamynd fyrir sjón-
varp í Sparisjóði Reykjavíkur og
nágrennis, fyrir hádegi nú ný-
lega, er viðskiptavinir komu á
staðinn. Hópur tæknimanna
með kvikmyndatökuvélar var
þar að störfum og í fremstu víg-
línu Rúnar Gunnarsson með
leiðsögn og ábendingar. Það var
tæplega hægt að nálgast kaffi-
brúsann í afgreiðslusalnum á
fyrstu hæð, þar sem viðskipta-
vinum er boðið uppá kaffisopa
daglega, tæknimenn með kvik-
myndatökuvélar voru þar á
hverju strái, Skólavörðustígs-
megin, og beindu tækjum sínum
að starfsmanni Sparisjóðsins
sem sat við borð út við glugga og
fletti skjölum, þeir mynduðu
einnig starfsmenn er sátu í
gjaldkerastúkum og viðskipta-
vini sem ræddu við gjaldkera.
Tæknilið kvikmyndatökumanna
kunni greinilega til verka og það
er nokkuð ljóst að þar var verið
að gera velheppnaða auglýs-
ingamynd og mun ekki af veita í
harðri samkeppni banka og
sparisjóða um viðskiptavini.
Auglýsingamyndin í sjónvarp-
inu frá Háskólahappdrættinu
hefur farið í taugarnar á ýms-
um, t.d. Ólafi Ragnari Grímssyni
í leiðara í Þjóðviljanum nýlega
og þykir mér maðurinn hafa
töluvert til síns máls. í myndinni
er brugðið upp veröld sem er all-
fjarri venjulegu alþýðufólki og
hefði kannski mátt standa öðru-
vísi að málum t.d. með því að fá
tæknilið kvikmyndatökumanna í
aðalumboðið í Tjarnargötu til að
festa á filmu stund þegar endur-
nýjun miða stendur sem hæst.
Skömmu eftir síðustu áramót
var þar allnokkur hópur fólks í
þeim erindum að endurnýja
miða og að kaupa nýja miða og
nokkrir voru að hefja að nýju
þátttöku í Háskólahappdrættinu
eftir nokkurra ára hlé. Nýtt
happdrættisár er hafið og marg-
an dreymir um milljónina. Það
hefði ekki verið ónýtt að festa á
filmu atvik er Jónas Guðmunds-
son, rithöfundur, listmálari og
blaðamaður gekk í salinn og var
þannig á svipinn eins og hann
hefði þegar unnið stóra vinning-
inn, milljónina, og væri kominn
til að sækja þann stóra. Jónas
var þá bara að endurnýja eldri
miða en bar sig þannig að við
afgreiðslustúlku hjá happ-
drættinu að ljóst var að þar var
enginn nýliði á ferð sem þátttak-
andi í happdrætti, líklega hefur
hann spilað í happdrætti allt frá
unglingsárum, sennilega ein-
hvern tímann unnið vinning og
spilað þá frítt eitt og eitt ár í það
minnsta.
Það er hafið nýtt happdrættis-
ár og þegar líða tekur á árið
koma svo hin happdrættin.
Happdrætti líknarfélaga, stjórn-
málaflokka og félagssamtaka og
einhverjir eiga von á aurum.
Ekki fannst mér Þorsteinn Egg-
ertsson, textahöfundur, iistmál-
ari, blaðamaður og söngvari,
einn hinna svokölluðu rokk-
bræðra, vera í neinum sérstök-
um happdrættishugleiðingum
þegar ég hitti hann um daginn í
Sparisjóði Reykjavíkur og ná-
grennis, á Skólavörðustíg 11,
daginn sem haldið var uppá
fimmtugsafmæli rokkkóngsins
eina og sanna, Elvis Presley, sem
látinn er fyrir tæpum átta árum.
Steini kom inní Sparisjóðinn eft-
ir rigningardembu, hann gekk
yfir að lyftunni, votur af rign-
ingarvatni sem lak úr hári hans
og skeggi, hann brosti og var alls
ekki neitt stressaður eins og oft
vill þó vera um fólk er á erindi í
peningastofnanir. Steini lék á
als oddi. Hann var með skjala-
tösku undir hendi og það var
engu líkara en að hann væri að
starta firma sem þegar væri
komið í viðskipti innanlands sem
utan. Við spjölluðum saman um
stund á meðan Steini beið eftir
lyftunni.
— Ég er á Samúel, við blaða-
mennsku, sagði hann og glotti
þegar ég spurði hann hvað hann
væri að fást við þessa dagana.
Steini er hógvær og gerir ekki
mikið úr sínum hlut frekar en
fyrri daginn, en vissulega hefur
hann ástæðu til að gleðast, hann
hefur víða komið við og margt
leyst vel af hendi. Hann er að
mig minnir fæddur í Garðinum á
Suðurnesjum en flutti ungur til
Keflavíkur þar sem hann gekk í
barna- og unglingaskóla eins og
greinarhöfundur fyrir tæpum
þrjátíu árum. Ég man ekki betur
en að Steini hafi byrjað sinn fer-
il i skemmtanabransanum í
Ungó í Keflavík. Sem unglingur
var hann með galdra sem
skemmtiatriði, dró spil úr spila-
stokki og annað eftir þvi og allt
var það sniðugt og fagmannlega
gert og svo löngu síðar hóf hann
eftirhermur og hermdi meðal
annars eftir Presley. Það minnti
mig helst á galdur þegar hann
hvarf skyndilega inní lyftuna í
Sparisjóðnum og skildi ekki ann-
að eftir en rigningarvatnið á
gólfinu fyrir framan lyftudyrn-
ar. Ég leit sem snöggvast í áttina
að útidyrahurð þegar Steinþór
Jóhannsson, húsasmiður gekk
inní Sparisjóöinn og heilsaði, og
er ég leit aftur að lyftunni þá var
Steini horfinn og lyftan á leið
uppá aðra eða þriðju hæð í
Sparisjóðnum og ég er nokkuð
viss um að Steini hefur raulað
inní lyftunni á leið uppá hæðir,
þekkt Presley-lag t.d. Jailhouse
Rock, í tilefni dagsins.
Það var verulega kalt í borg-
inni mánudaginn 21. janúar síð-
astliðinn, frost fimm stig og
svolítil gola. Borgarbúar sem
voru á ferli í miðborginni voru
yfirleitt vel búnir, í úlpum og
kuldaflíkum eins og við átti og
með hettu upp fyrir höfuð. í and-
dyrinu fyrir framan bókaverslun
Sigfúsar Eymundssonar í Aust-
urstræti voru nokkrir menn og
ég hreinlega áttaði mig ekki á
því fyrr en eftir á að um tíma
stóð næstum við hliðina á mér,
Gunnar Dal, skáld og heimspek-
ingur. Hann var með loðhúfu á
höfði, þannig hef ég ekki áður
séð hann til fara, hann er yfir-
leitt berhöfðaður. Ég vissi svo
sem vel af þessum manni með
loöhúfuna, hugleiddi t.d. um
stund hvort hann væri erlendur
sendiráðsstarfsmaður, kannski
sovétmaður, þeir ganga oft með
loðhúfu, jafnvel í sólskini, en
komst svo síðar að því að það var
hið ágæta ljóðskáld, Gunnar
Dal. Þannig getur voldug kulda-
húfa breitt svipmóti manna sem
maður er vanur að hitta á förn-
um vegi, berhöfðaða, en húfan
fór Gunnari vel ...
(MBO)
Reiknivélar
Fyrsta flokks vélar
á skrifstofuna
á góðu verði
Teg. 1015
Teg. 1030
Teg. 1230
Teg. 2000
NON HF.
Hverfisgötu 105 S. 26235
j
kr.:
kr.:
kr.:
kr.:
3.560
4.680
5.280
7.950