Morgunblaðið - 23.01.1988, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. JANÚAR 1988
© 1985 Universal Press Syndicate
„ þu Kefur veri&fundrnn sel<ar unrj
fó'Lsun."
Með
morgimkaffinu
fræðing kostar svona mikið
ætti nú að vera hægt að
finna eitthvað sem amar að
mér?
Sjáðu hinar björtu hliðar.
Þetta minnkar bilið milli leik-
skólans og elliheimilisins, er
það ekki?
HÖGNI HREKKVISI
//'«
'U *) •fi
..C j j
Þessir hringdu ..
Dóeftiraðhafaborö-
að íslenzkt skerpikjot
rtaar
_ •em ve*dur viUð « 1
>«*•* ^ ‘ ' l°m'^

Ankannalegt orðalag
B.E. hringdi:
„Ankannalegt orðalag kom fyr-
ir í frétt á forsíðu Morgunblaðsins
hinn 21. janúar er bar fyrirsögn-
ina „Dó eftir að hafa borðað
íslenzkt skerpikjöt". Þar stóð m.a.
eftirfarandi: „Kjötið var flutt fros-
ið til Færeyja en síðan þiðið og
hengt upp til þerris. Frekar hlýtt
var í haust og í staðinn fyrir að
þurrkast kom rotnun í kjötið".
Þetta hefði mátt orða þannig:
“Kjötið var flutt frosið til Færeyja
en síðan þítt og hengt upp til
þurrkunar. Frekar hlýtt var í
haust og í staðinn fyrir að þorna
kom rotnun í kjötið"
Þannig ættu setningamar að
vera. Þegar kjötið er þítt þiðnar
það. Þerrir er veður þegar raka-
stig loftsins er lágt og þvottur þá
hengdur til þerris. Þá þomar það.
Þegar eitthvað rakkt á að þurrka
þá er það þurrkað. Það nægir
ekki að hengja það til þerris. Þeg-
ar menn þurrka af fótunum í
forstofunni þá þurrkast af skón-
um.“
Skerpikjötið færeyskt
en ekki íslenzkt
Gisli Jónsson hringdi:
„Óheppilega er komist að orði
í fyrirsögn fréttar á forsíðu Morg-
unblaðsins hinn 21. janúar en
fréttin bar fyrirsögnina „Dó eftir
að hafa borðað íslenzkt skerpi-
kjöt“. Eins og fram kemur í
fréttinni var það meðferðinn á
kjötinu í Færeyjum sem eitmninni
olli en engin eitrun var í því er
það fór héðan, héðan fór það fryst
en ekki verkað sem skerpikjöt.
Skerpikjötið var því færeyskt en
ekki íslenzkt. Með fréttaskrifum
sem þessum er vegið að íslenzkum
hagsmunum. Rétt hefði verið að
hafa fyrirsögnina: Dó eftir að
hafa borðað skerpikjöt."
Sinnið fyrst
neyðarverkefnum
S.A. hringdi:
„ Er ekki dálítið napurt að vera
að tala um ráðhús þegar við blas-
ir neyð svo margra, þarf ekki fyrst
að huga betur að fólkinu sem lifir
í landinu og bæta hag þess. Það
kemur ekki svo illa við líðan
margra manna þó ekki sé ráðhús
af fínustu gerð. Við mættum læra
meira af hugsunarhætti bama og
því sem við erum að hugsa um á
jólum, að láta öllum líða vel. Fjöl-
skyldur sem eru að byggja og
verða að vinna gengdarlaust til
að allt gangi upp, þær þurfa að-
hlynningar og hjálpar við með
bamagæslu og eins þarf að hugsa
um að gamla fólkinu sé sýnd virð-
ing og það fái aðstoð. Ef borgin
er svona vel efnuð, því sinnir hún
þá ekki fyrst neyðarverkefnum
sem þessum. Gaman væri nú að
þeir, sem sjá svo rnikla nauðsyn
á að ráðhús rísi, hrópuðu frekar:
Húrra, borgin okkar stendur svo
vel efnalega að við getum hlúð
betur að öldruðum og bömum og
þar af leiðandi öllum fjölskyldum.
Látum þann draum rætast á með-
an við getum, það mun skila sér
síðar að sýna slíkan manndóm."
Notaður fatnaður
Fólk sem á notuð föt sem ekki
er ætlunin að nota framar er beð-
ið að hafa samband við Guðbjörgu
Jónsdóttur í síma 35901. Hún
kemur notuðum fötum til þeirra
sem á þeim þurfa að halda og er
í sambandi við aðila sem sendir
notuð föt til Póllands.
Svartur köttur
Svartur fressköttur með hvíta
bringu fór að heiman frá sér að
Ljósvallagötu 30 hinn 8. janúar.
Þeir sem orðið hafa varir við hann
vinsamlegast hingi í síma 611546
eða 16884.
Regnhlífarkerra
Regnhlífarkerra ,blá og grá,
týndist við innkeyrslu S.V.R. á
Kirkjusandi sl. föstudag. Finnandi
er vinsamlegast beðinn að hringja
í síma 687028.
Leðurbudda
Svört leðurbudda tapaðist í
. Kópavogi sennilega á leiðinni frá
bókasafninu niður að Fífu-
hvammsvegi. Finnandi er vinsam-
legast beðinn að hringja í síma
42258. Fundarlaun.
Brúnn plastpoki
Brúnn plastpoki með tveimur
loðhúfum tapaðist á laugardaginn
á Laugarveg eða í Tryggvagötu.
Finnandi er vinsamiegast beðinn
að hringja í síma 74348.
Víkverji skrifar
, HONUM E(Z ALCTAF AÐ FAI?A FKA/M."
Víkveiji sér að menn hafa verið
að gera upp bókavertíðina í
fjölmiðlunum síðustu daga. Endan-
legar uppgjörstölur liggja ekki fyrir
og útgefendur bóka greinir á hvort
bóksalan á síðasta ári hafi verið
betri eða jafn góð og hún var árið
á undan. Það virðist sem þá hafi
bókin náð hámarki og einsýnt að
bókin hefur haldist í því hámarki
fyrir þessi jól.
Bókaútgefendur vilja ekki kann-
ast við að einhver ein söluformúla
í bókaútgáfunni dugi betur en aðr-
ar. Samt fær Víkveiji ekki betur
séð að slíka formúlu megi fínna,
þegar litið er á bóksölu síðustu ára.
Bókaforlag sem vill láta að sér
kveða í jólabókaflóðinu verður að
tefla fram einhverri krassandi
lífsjátningarsögu þekktrar mann-
eskju, amk. einni íslenskri skáld-
sögu eftir nýjan og spennandi
höfund, spennusögu eftir þekktan
erlendan reyfarahöfund og nú upp
á síðkastið er einnig farið að bera
á því að góðum þýddum skáldsögum
getur vegnað vel á markaðinum.
Fyrir síðustu jól gekk þessi form-
úla best upp hjá Iðunni. En það
gengu ekki allar bækur þess forlags
jafn vel eftir því sem Víkverji heyr-
ir. Sumir titlar seldust í innan við
100 eintök. Einhvers staðar á því
róli voru ekki ómerkari höfundar
en Hannes Pétursson og Þorsteinn
frá Hamri sem báða má telja sígilda
í íslenskum samtímabókmenntun.
En þeir eru ljóðskáld, þykja ekki
ungir og spennandi lengur og verk
þeirra hafa greinilega kafnað í aug-
lýsingaskrumi bókaflóðsins. Það er
kannski skuggahliðin á velgengni
bókarinnar um þessar mundir áð
það eru ekki endilega öndvegis-
höfundamir sem njótá uppsveifl-
unnar. Og magn er ekki sama og
gæði.
VMargir skíðaáhugamenn
voru orðnir langeygðir eftir
snjónum en nú er hann kominn og
líf og fjör verið að færast í fann-
hvítar brekkur Bláfjallana. Um
helgar streyma fjölskyldumar í
fólksvanginn til að skíða og njóta
útiverunnar en virka daga setja
skólakrakkar mesta svip á brekk-
umar ásamt hörðustu skíðaáhuga-
mönnum sem bregða sér einatt á
skíði að loknum vinnudegi.
Víkveiji heyrði hins vegar móður
kvarta undan því að það væri orðið
æði dýrt fyrir krakka að stunda
skíðin. Hún á ungling sem sækir
Bláfjöllin helst þrisvar í viku með
skólafélögum sínum, þegar því
verður við komið. Rútuferðin í Blá-
fyöll kostar hins vegar orðið 300
krónur og dagkort í lyftumar 200
krónur, svo að skíðaferðin kostar
minnst 500 krónur. Þetta em því
1500 krónur á viku eða um 6000
krónur á mánuði og er þannig upp-
hæð sem farin er að segja talsvert
til sín í heimilsútgjöldunum.
Þessi móðir var að velta því fyr-
ir sér hvort óeðlilegt væri að
skólakrakkar gætu stundað Blá-
ijöllin á einhveijum hagkvæmari
lqomm fyrir tilstilli fræðsluyfir-
valda og borgar á þeirri forsendu
að þetta væri bæði holl hreyfing
og útvist fyrir krakka sem sitja
inni mest allan daginn yfir skmdd-
um sínum. Þessu er því kastað fram
hér til umhugsunar fyrir viðkom-
andi yfirvöld.
Slysadeild Borgarspítala er ekki
staður sem fólk sækir ótilneytt.
Bæði er að tilefni heimsóknar þang-
að em oft ekki sársaukalaus og
einatt margmenni fyrir svo að biðin
getur orðið löng og ströng. Það fer
heldur vart fram hjá neinum að
þama vinnur starfsfólk iðulega við
erfíðar aðstæður og undir miklu
álagi.
Víkveiji kynntist því hins vegar
um daginn að lífíð á slysadeildinni
á sér líka sínar broslegu hliðar.
Þennan dag var biðstofan full af
fólki sem sat þar hnípið og beið
þess að nöfn þess væm kölluð upp.
Þá vatt sér inn úr dymnum maður
í einkennisbúningu, líklega stöðu-
mælavörður eða póstburðarmaður.
í afgreiðslunni var hann látinn gefa
upp nafn, nafnnúmer og heimilis-
fang, eins og gengur og var svo
spurður hvað amaði að honum.
„Það beit hundur mig fótinn,“ sagði
maðurinn í einkennisbúninginum.
Skyndilega gjörbreyttist and-
rúmsloftið í biðsalnum. Unglings-
piltur skellti upp úr og brátt var
allt fólkið, sem starað hafði tómlátt
út í loftið farið að flissa.
Sem segir okkur auðvitað að
Reykjavík er ekki lengur sú hund-
lausa borg sem hún eitt sinn var
og alkunn minni úr skopmynda-
teikningunum hafa nú fengið beina
skírskotun í reykvískum vemleika.