Morgunblaðið - 04.06.1988, Blaðsíða 55

^55
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 4. JÚNÍ 1988
Vilborg Guðna-
dóttir - Minning
Fædd 2. nóvember 1904
Dáin 27. maí 1988
Við lát Vilborgar eða Villu, eins
og hún var alltaf kölluð, koma
margar minningar í hugann. Flestar
tengjast þær Seyðisfírði og sumar-
dvöl okkar þar undanfarin 12 ár.
Villa var fasti punkturinn, sú sem
alltaf stóð þar sem helst var þörf
hveiju sinni og mætti okkur með
fáguðu háttemi og ljúfri gestrisni.
Það verður tómlegt í Firði án Villu.
Enga manneskju hef ég þekkt
sem hugsaði eins lítið um sjálfa sig
og Villa gerði. Allt líf hennar sner-
ist um aðra og þeirra þarfír. Ef hún
vissi um einhveija, sem hún gat
hjálpað, þá var hún samstundis til-
búin að breyta og aðlaga sig þeirra
áætlunum. Villa var afskaplega
bamgóð, henni þótti vænt um böm
og hændi þau að sér á sinn sér-
staka hátt. Litlu bömin mín sakna
hennar sárt. Oft var hún búin að
hugga þau, segja þeim sögur eða
labba með þeim upp á hól, en Villa
kunni ógrynnin öll af sögum og
sagði þær vel.
Það var einmitt í einni slíkri ferð
sem Villa var að undirbúa þau og
segja þeim að hún væri orðin svo
gömul og líklega færi hún bráðum
að deyja. Hún bað þau að gráta
ekki, því að það væri gott að fá
að deyja þegar maður væri orðinn
svona gamall og lasinn. Þetta var
fyrir rúmu ári og mun Villu þá
þegar hafa gmnað að þetta yrði
síðasta sumarið hennar með Kötu
og Steina. Samt virtist svo sem við
mundum ná til hennar núna, því
að eftir aðeins þijár vikur var ætl-
unin að leggja af stað til Seyðis-
Qarðar. Við höfðum heyrt að heilsu
Villu hefði hrakað og ákváðum að
flýta för okkar austur, svo að við
gætum verið nálægt henni síðustu
stundimar. En lífíð er þannig að
við ráðum ósköp litlu. Það er einn
sem ræður og hann hefur nú tekið
Villu í faðm sinn. Einmitt sama dag
og við ætluðum að hringja til henn-
ar og segja henni að við kæmum
fyrr en áætlað var, sofnaði hún í
síðasta sinn. Þar með hafði hún
lokið langri og farsælli vegferð og
var lögð upp í ferðina sem við öll
fömm að lokum. Ferð inn í eilífð
með Guði. Það vom mildir og fagr-
ir geislar sem stöfuðu af daglegu
lífí henar og ég er sannfærð um
að heimkoma hennar til Guðs verð-
ur björt og friðsæl.
Villa fæddist á Freyshólum í
Skógum, Vallahreppi, 2. nóvember
1904 og var því 83 ára er hún lést.
Faðir hennar var Guðni Sigmunds-
son, líkast til fæddur á Engilæk í
Hjaítastaðarþinghá og hans foreldr-
ar Sigmundur Sigmundsson og
Hólmfríður Guðnadóttir. Móðir
hennar var Halldóra Grímsdóttir frá
Þrándarstöðum í Eiðaþinghá og
hennar faðir Grímur Þorsteinsson,
bóndi þar, en hann var frá Brekku
í Hróarstungu. Grímur dmkknaði í
árósnum á Seyðisfirði, en brú var
þá ekki komin á ána. Hann var þá
tiltölulega ungur maður, starfaði
þar í sláturtíð um haust og var áin
í vesti. Móðir Halldóm var Vilboig
Blóma- og
W skreytingaþjónusta w
™ hvert sem tilefnið er.
GLÆSIBLÓMIÐ
glæsibæ,
Álfiicimum 74. sími 84200
Einarsdóttir frá Hleinargarði í Eiða-
þinghá, en hún var að Bárðarætt
(sjá Ættir Austfírðinga).
Halldóra bjó lengi á Seyðisfírði,
meðal annars um tíma í Gestsbæ í
Firði. Villa var elst 7 systkina, en
yngri vom: Hólmfríður, fædd 9.
mars 1907, Sigurður, fæddur 20.
nóvember 1909, Þórhildur, fædd
26. janúar 1912, Steingrímur,
fæddur 18. apríl 1917, Sigmundur,
fæddur 17. maí 1922 og Hjörleifur,
fæddur 1. júní 1925.
Strax á fyrst ári fór Villa að
Kleif í Fljótsdal og var eitt ár þar.
Síðan á tveim öðmm bæjum í Fljóts-
dal, þar til hún var 6 ára, en þá
fluttist hún til Njarðvíkur í Borgar-
fjarðarhreppi og átti heima á Bakka
í 4 ár. Villa var síðan um tíma á
Hrafnabjörgum í Hjaltastaðarþing-
há, hjá ömmubróður sínum í móður-
ætt, Eiríki Einarssyni og konu hans,
Björgu Hermannsdóttur, einnig var
hún á Bóndastöðum í sömu sveit.
Að Bóndastöðum kom hún um vor,
þá orðin 14 ára, en hún fermdist á
Hjaltastað. Síðan fór hún að Hrol-
laugsstöðum og var þar í 3 ár hjá
Kristni bónda, föður Einars Krist-
inssonar, kennara í Tækniskóla ís-
lands. Næst lá leiðin að Gilsárteigi
í_ Eiðaþinghá. Þar var Villa í 3 ár.
A þeim tíma var fjórbýli í Gilsár-
teigi og var Villa m.a. samtíða for-
eldmm Gunnþórs heitins Bjömsson-
ar og Sigtryggs og þeirra systkina.
Eitt árið var Villa í Gilsárteigi langt
fram á vetur.
Alls staðar þar sem Villa var
ráðin vann hún öil þau verk sem
til féllu, bæði kvenmanns- og karl-
mannsverk. Villa gekk jafnan að
hveiju verki af æðmleysi og vand-
virkni og hugsaði þá mest um að
vinna vel en minna um launin fyrir
verkið. Af þessu sést að snemma
varð lífsbarátta hennar hörð, sér í
lagi ef haft er í huga, að hún var
elst 7 systkina og ábyrgð því
snemma lögð á ungar herðar við
að gæta yngri systkina, meðan for-
eldrar sinntu búskaparvekum. Hún
sagði mér að oft hefði hún setið í
rökkrinu ein á Bakka í Njarðvík
með yngri systkini sín, Hólmfríði
og Sigurð, á meðan foreldrar þeirra
vom í húsunum að sinna skepnun-
um. En eins og áður sagði var Villa
afskaplega bamgóð og held ég að
henni hafí þótt skemmtilegast af
öllu sem hún gerði að sitja hjá litlum
bömunum, hugga þau og gleðja.
Til dæmis muna öll böm í Firði
eftir skessuleikjunum með Villu.
Skólaganga Villu var stutt, hún
lærði samt að lesa og draga til
stafs. Hún hafði gaman af að lesa
en sjaldan gafst tími til þess. HÚn
hafði einnig gaman af því að hlusta
á útvarp og á seinni ámm hlustaði
hún gjaman á upplestur á góðum
sögum og öðmm fróðleik. Villa var
ágætlega greind og hafði frábært
minni og hélt andlegri heilsu og
skírleik til dauðadags.
Til Seyðisflarðar mun Villa hafa
komið á ámnum 1925-1926 og
vann fyrst í fiski hjá Sigurbimi,
föður Guðnýjar Fanndal, sem býr á
Siglufirði, en Guðný og Kata í Firði
hafa alltaf verið miklar vinkonur.
Þá mun Villa einnig hafa kynnst
Kötu og foreldmm hennar, Jóni
bónda í Firði og Halldóm konu
hans. Einn vetur var Villa hjá Þór-
hildi systur sinni í Vestamannaeyj-
um til að hjálpa henni, er maður
hennar veiktist af lömunarveiki.
Villa kom svo aftur til Seyðisfjarðar
og varð ráðskona hjá fyrmefndum
Sigurbimi og Jóhönnu konu hans.
Um þetta leyti kynntist Villa Jóni
í Firði betur, en Jón sá um reikn-
ingshald fyrir Sigurbjöm. Villa hef-
ur lýst Jóni sem höfðinglegum,
fríðum manni og sgaðist f fyrstu
hafa verið mjög feimin við hann.
Eftir að Sigurbjöm og Jóhanna
vom flutt frá Seyðisfírði vann Villa
við ýmislegt, var t.d. eitt sumar á
Hánefsstöðum hjá Sigurði Vil-
hjálmssyni og Svanþrúði. Einnig
vann hún á ýmsum heimilum á
Seyðisfírði og eitt sumar var hún
t Móðir okkar.
ANTONÍA ÁRNADÓTTIR
frá Djúpavogi,
lést 17. maí sl. Jaröarförin hefur farið fram. Börnln.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
HREFNA LEA MAGNÚSDÓTTIR,
Elli- og hjúkrunarhelmlllnu Grund,
áðurtll helmllls Hrauntelgl 16,
Reykjavfk,
lést þnðjudaginn 31. maí. Jarðarförin fer fram frá Bústaðakirkju
miðvikudaginn 8. júní kl. 13.30.
Magnea Halldórsdóttir,
Guðrún Lárusdóttlr, Ollver Bárðarson,
Brynjólfur Lárusson, Hulda Þorkelsdóttlr,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
GUÐRÍÐUR SVEINSDÓTTIR,
áður til helmllis að Reykjavfkurvegi 26,
Hafnarfirði,
lést á Hrafnistu Hafnarfirði 25. maí. Útförin fer fram fró Hafnar-
fjarðarkirkju, mánudaginn 6. júni kl. 15.00.
Anna Erlendsdóttlr,
Gunnar Erlendsson,
Halldóra Elsa Erlendsdóttlr,
Aðalheiður Erlendsdóttir,
Nfels Þórarinsson,
Elsa Karlsdóttir,
Slgurður Gunnarsson,
Magnús Bjarnason.
vökukona á spítalanum. Þar sá hún
fyrst Jón Erlendsson, eiginmann
minn, þá veikan lítinn dreng. Frá
árinu 1945 var Villa svo hjá Jóni
og Halldóru í Firði og síðan Katrínu
og Erlendi í samfleytt 20 ár. Hún
réðst síðan ráðskona hjá Steini Stef-
ánssyni, skólastjóra, eftir að hann
missti konu sína. Árið 1969 veiktist
Villa og var um tíma í Vestmanna-
eyjum, en kom svo aftur til Katrín-
ar og Erlendar árið 1972 og var
þar alla tíð síðan. Eftir að Erlendur
dó 1980 voru þær tvær saman,
Katrín og Villa, en Katrín var þó
löngum í Reykjavík á vetuma og
var Villa þá ein. Henni féll vel að
vera ein. Hún hafði alltaf eitthvað
við að vera. Til sæmis pijónaði hún
sokka og Vettlinga á öll böm Katrín-
ar og Erlendar, svo og bamaböm
þeirra. Allt þar til í fyrrasumar var
hún ætíð hress, alla vega kvartaði
hún aldrei. En sl. sumar fannst
henni hún vera eitthvað svo þreytt
og slöpp. Stór orð vora ekki höfð
um það. Á spítalann vildi hún ekki
fara meðan stætt væri, lét þó til
leiðast að fara þangað í vetur, þeg-
ar hún sá að nú gat hún ekki hugs-
að um sig sjálf sem skyldi. Henni
leið vel á spítalanum og fannst allt
of mikið dekrað við sig. Það er tákn-
rænt fyrir allt hennar líf að hún
skyldi líða út af rétt á meðan hjúkr-
unarkonan brá sér frá til að sækja
kvalastillandi lyf.
Lífí hjartgóðrar konu er lokið.
Við sem eftir lifum eram þakklát
fyrir að hafa kynnst henni. Bömin
mín litlu era ríkari því að þeim vildi
hún allt það besta. Villa safnaði
ekki veraldarauði og gerði sér ekki
grillur út af því sem hún kallaði
einskis verða hluti. Má segja að
henni hafí þótt vænt um allt sem
lifir. Sérstaklega þótti henni vænt
um kýrnar og bolkálfana, þótt
stundum gerðu þeir henni lífíð leitt.
Hún talaði um blessaðar kýmar og
var auðheyrt að þær vora henni
kærar, enda sá hún alveg um fj’ósið
í Firði um langt árabil.
Villa giftist aldrei en gerðist
óijúfanlegur hluti af flölskyldunni
í Firði. Það var okkar gæfa. Hún
umvafði komabömin þar hvert af
öðra, leiðbeindi unglingunum og
breiddi yfír hveija smáyfírsjón
þeirra. Og síðar þegar bamaböm
Katrínar og Erlendar dvöldu á
Seyðisfírði á sumrin, sýndi hún
þeim sömu hlýju og annaðist þau
sem sín eigin böm. Aldrei heyrði
ég Villu tala illt orð til nokkurs
manns og fínnst mér fara vel Á-'að
ljúka þessum fátæklegu orðum með
tilvitnun í bréf Páls postula til Títus-
ar 3,1-2: „Minn þá á að vera undir-
gefnir höfðingjum og yfirvöldum,
vera hlýðnir, vera reiðubúnir til
sérhvers góðs verks, lastmæla eng-
um, vera ódeilugjamir, vera sann-
gjamir, sýna hvers konar hógværð
við alla menn.“
Ég er þakklát gfóðum Guði fyrir
að Villa þurfti ekki að heyja lengra
sjúkdómsstríð. Vinnulúnar hendur
hennar pijóna ekki fleiri plögg á
litlar hendur og litlar fætur. Góðu
kleinumar hennar fáum við ekki
að smakka aftur eða heimatilbúnu
fiskibollumar. En minningin _um
góða, heila og sanna konu mun lifa
í hjörtum okkar um ókomin ár.
Hafí hún heila þökk fyrir allt sem
hún var okkur öllum.
Jóhanna Sigríður Sigurðardóttír
t
Þökkum af alhug auösýncla vináttu og hlýhug viö andlét og útför
SVEINBJARNAR FRIBFINNSSONAR.
Þórunn Sveinbjarnardóttlr, Guömundur B. Svolnbjamarsor>,
Guörún Guömundsdóttir, Blrna Garöarsdóttir,
Birgir Ottósson.
t
Þökkum inniiega auösýnda samúð og hlýhug viö andlát og útför,
DAGBJARTAR GUÐMUNDSSONAR,
Garöbæ,
Eyrarbakka.
Olga Inglmarsdóttir,
Erla og fjölskylda.
t
Þökkum öilum sem sýndu okkur vináttu og hlýhug viö andlát og
útför
MARGRÉTAR EINARSDÓTTUR,
Skólavörðustfg 35.
Guörún Elnarsdóttir,
Sigrföur Einarsdóttir, Guömundur Guðmundsson,
Helgi Einarsson, Kristfn Friðriksdóttir
og aðrir aöstandendur.
t
Þökkum auðsýnda samúö og vináttu viö andlát og útför móöur
okkar, tengdamóður og ömmu,
ELÍNBORGAR SIGURÐARDÓTTUR
frá Melabúð.
Rannveig Wormsdóttir,
Guörún Wormsdóttir,
Lárus Bech Wormsson,
Þurfður Jónsdóttir, Sigurður Árnason,
T rausti Jónsson, Elfnborg Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega ölium sem sýndu okkur hlýhug og hluttekningu
við fráfall og útför móöur okkar og dóttur,
INGIBJARGAR JÓNSDÓTTUR,
Huldulandi 9,
Reykjavfk.
Fyrir hönd systkina hinnar látnu og annarra vandamanna,
Björn Einar Árnason,
Brynhlldur Árnadóttir,
Ásgelr Þór Árnason,
Jón Loftur Arnason,
Brynhildur Þórarinsdóttir.