Morgunblaðið - 26.10.1988, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVTKUDAGUR 26. OKTÓBER 1988
4
„ Hva& tekur Þa% bcungan timCK. (j
cuS ncl í svef nt6f Lur franda. honum?
Á ég að skilja það svo að þú
sért slík pempía að þú borðir
ekki matinn þrátt fyrir smá
mygliískán?
Gott kvðld. Ég gleymdi að
kyssa brúðina ...
Lýðskrumarar í heiðri hafðir
Til Velvakanda.
Fréttimar sem maður fær núna
frá TASS sanna það að kommún-
isminn er versta plága heimsins í
dag en lýðræðinu stafar ekki síður
hætta af valdasjúkum mönnum sem
eins og Holberg segir: „Ud i egen
Til Velvakanda.
Þegar ég var lítið bam var ég
hissa þegar einhver fallegustu blóm-
in í garðinum voru kölluð illgrési.
Ég hafði samúð með fíflum og sól-
eyjum sem reittar voru miskunar-
laust til að skrautblómin fengju að
dafna. Ég tel þetta rangnefni á
plöntum, því jafnvel arfinn hefur
sína fegurð.
Það er nauðsynlegt að rækta
garðinn sinn og það sama gildir einn-
ig um mannlífsgarðinn. Þetta er sá
garður sem okkur hefur verið falið
að varðveita og fegra. Ýmislegt fer
þó úrskeiðis. Hið illa blómstrar og
græðgin ríður ekki við einteyming.
Oft fyllist maður svartsýni og fær á
tilfinninguna að mannkynið .steftii
beinlínis í ranga átt, góðleiki og
manngildi sé í rénun. Einhver spek-
indbiidning", halda að þeir einir
geti stjómað. Maður þarf ekki að
blaða mikið í veraldarsögunni til
þess að sjá að allt sem þeir gera
eftir að þeir hafa fengið völdin er
af því illa og allir skaðast nema
þeir sjálfir og vinnufólkið sem þeir
ingur líkti plánetunni jörð við geim-
far þar sem geimfararnir eiga í stöð-
ugu stríði við hvem annan. Þessi
líking sýnir okkur hversu mikill ein-
stæðingur mannkynið í rauninni er
í óravíðáttu geymsins. Svo mikil er
skammsýni sumara manna að þeir
halda að þeir geti hagnast á þessu
stríði allara gegn öllum. Hér í Vel-
vakanda birtast stundum greinar þar
sem talað er um tvær meginstefnur,
helstefnu og lífsstefnu. Ættum við
ekki að gera upp hug okkar hvorri
við viljum fylgja? Ættum við ekki
að gæta að okkur að slíta ekkert
það upp sem er fagurt og gæta þess
að garðurinn sé okkur í hvívettna
til sóma? Er eitthvað til sem er verð-
mætara en lífið sjálft? En þessum
spumingum verður víst hver að
svara fyrir sig. S.T.
hafa alltaf fengið sér til stuðnings.
Þetta höfum við reynt áður í hinni
sárastuttu sögu lýðveldisins á ís-
landi. Að þessi saga skuli nú vera
búin að endurtaka sig hér á landi
er næstum óskiljanlegt. Þjóðin er
svo fámenn og vel upplýst að svona
á ekki að geta gerst á nokkurra
ára fresti. Niðurstöður þingkosn-
inganna f Englandi sýna það að sú
þjóð kann að meta það sem vel er
gert og hlýtur skýringin á því að
liggja í kennslukerfínu. Þar eru lýð-
skrumaramir ekki f heiðri hafðir
og félagshyggja ekki heldur. Þar
em menn dæmdir að verðleikum.
Stjómarandstaðan við Thatcher var
líka hér á hennar fyrstu stjómarár-
um mest í fjölmiðlum á íslandi og
segir sú saga nokkuð vel frá vinnu-
brögðum Ríkisútvarpsins okkar. Ég
trúi ekki á það, að sú stofnun batni
og sannleikurinn verði meira metinn
í fréttaflutningi, þó nú sé kominn
nýr menntamálaráðherra.
Ekki alls fyrir löngu fengum við
stjóm sem komst til valda á kjörorð-
inu „samningana í gildi", og það
urðu fleiri en verkamenn sem fundu
fyrir svikunum. Og svo mun enn
verða.
Húsmóðir
Hvert steftium við?
Þessi mynd sýnir biðröðina sem myndaðist í rennunni.
Reykjavíkurmaraþon:
Hefði mátt
gera betur
Velvakandi góður.
Ég er áhugamaður um skokk og
tek þátt í fjöldahlaupum. Ég vil
færa öllu þvi fólki þakkir sem vinn-
ur að framgangi þeirra. Tilefni
þessa skrifs er það að mér finnst
að betur hefði mátt til takast við
tímatökuna f 7 km hlaupinu í
síðasta Reykjavíkurmaraþoni. Það
ætti að vera meira en ein tímatöku-
vél, nota ætti strax allar rennumar
og hafa gott hólf fyrir aftan þar
þar sem minnispeningar yrðu af-
hentir, flærst rennunni svo þar
myndist ekki bið.
Svo er spuming. Verður ekki
endir á þessum annars ágætu 200
ára aftnælisplöttum Reykjavíkur til
verðlauna í hlaupinu. Enn var þó
nokkur stæða eftir af þeim við
síðustu afhendingu. Nú segir ekkert
á plöttunum um hlaupið þannig að
eigandinn verður að segja frá því
hvemig hann fékk plattann. Og
talandi um fólkið í hjólastólunum
og þannan unga hlaupara sem hljóp
á 27.47 mfn. Skyldu þau hafa feng-
ið viðurkenningu með áletrun ef þau
hefðu unnið hliðstætt afrek í t.d.
golfí?
Skokkari
Víkverji skrifar
Irafárið í Bandaríkjunum vegna
gráhvalanna í ísnum við Alaska
er aðeins enn ein áminning til okk-
ar íslendinga um það, hve mikil
áhrif nútímafjölmiðlun hefur í
hvalamálinu. Víkveiji minnist þess
þegar hringt var í hann frá Banda-
ríkjunum fyrir nokkmm missemm
vegna þess að þar hafði þá verið
sýnd mynd frá grindhvaladrápi í
Færeyjum og var hún sögð frá ís-
landi. Sá sem í símanum var hafði
miklar áhyggjur af því hvaða áhrif
það hefði á fmynd þjóðarinnar út á
við, að hún væri kennd við atburði,
þar sem menn sáust vaða blóðugan
sjóinn upp að öxlum við að drepa
hval, skepnu, sem margir Banda-
ríkjamenn líta á eins og hvert ann-
að heimilisdýr.
Kunningi Víkveija, sem búsettur
er í Ósló og getur þar náð sending-
um CNN sjónvarpsstöðvarinnar
bandarísku á kapalkerfi, sagði, að
það hefði verið fastur liður í stöð-
inni, sem sendir út fréttir 24 tíma
á sólarhring, að beina sjónvarps-
myndavélunum á hvalina við Al-
aska. Þótti kunningja Víkveija nóg
um athyglina sem þessi þijú sjávar-
dýr fengu með hliðsjón af öllu öðm,
sem var og er sífellt að gerast í.
veröldinni. Hvalir undir ís verða að
heimsfrétt á svipstundu eins og
hvað annað nú á tímum og sjálfur
Reagan hefur boðið alla hugsanlega
aðstoð sfna og stjómar sinnar til
að bjarga dýmnum. Kannski slær
hann sér svo upp á þessu að græn-
friðungar fyrirgefa það, sem þeir
telja ólögmæta eftirgjöf stjómar
hans gagnvart okkur Islendingum
í hvalamálum?
XXX
Fréttaskeytin frá Barrow í Al-
aska, 3.500 manna eskimóa-
þorpi, sem hefur orðið bækistöð
björgunarmanna gráhvalanna, bera
með sér að þar sé tilfinningahiti
mikill í fólki og ekki síður þeim, sem
bjóða fram aðstoð sína. María nokk-
ur Adams, talsmaður bæjarstjóm-
arinnar í Barrow, sagði til að mynda
við fréttamann Reuters: „Sumir
sem hringja til okkar era í miklu
uppnámi, þeir gráta jafnvel í
símann. Aðrir bjóðast til að færa
okkur hjálpargögn f einkaflugvélum
sínum.“
Ástæðulaust er að gera lítið úr
þessum tilfinningum frekar. en öðr-
um. Hvort sem okkur líkar betur
eða verr er hvalurinn orðinn tákn
fyrir ást margra á umhverfínu og
þeim finnst þeir geta látið um-
hyggju sína best í ljós með því að
beijast fyrir vemdun hans. Fram
hjá þessari staðreynd verður ekki
gengið.
XXX
Ihinni mögnuðu nýju mynd
Hrafns Gunnlaugssonar, í
skugga hrafnsins, emm við ræki-
lega minnt á það, hve mikið menn
vom tilbúnir til að leggja í sölumar
til að geta nýtt hvalreka. Minnir
myndin okkur á að ekki er nýtt að
hvalir veki harðar deilur og jafnvel
illvígar. Víkveija fínnst að Hrafni
takist meistaralega vel að vinna úr
þræði sínum, þar sem hinn dauði
hvalur er einskonar tákn baráttunn-
ar fyrir lífsbjörginni.
Oft er kvartað undan því að allt-
of mikið sé af neikvæðum fréttum
í veröldinni. Fréttimar af björgun
hvalanna við Alaska era af öðrani
toga. Vonandi eigum við íslending-
ar ekki aðeins eftir að kynnast nei-
kvæðum hliðum málsins!