Morgunblaðið - 13.12.1988, Blaðsíða 21

i
Til viðbótar við þessa raun búum
við í austurevrópsku þjóðfélagi eins
og fram er komið. Hálfar kennara-
stofumar í Háskólanum fara að
nötra af rúmenskri undirgefni út
af ræðu rektors. Rektor er að fara
út fyrir sitt svið, segja menn þar.
Það má ekki styggja Framsóknar-
flokkinn. Það má ekki styggja mann
eins og Halldór Asgrímsson, jafnvel
þótt það gleðrji mann eins og
Steingrím Hermannsson. Þá segir
einhver frá því að kvöldið áður hafi
Steingrímur troðið upp í sjónvarpi
sem oftar og sagt að þjóðin væri
gjaldþrota. „Þjóðargjaldþrot!" æpti
hann. „Þjóðargjaldþrot!" Það eru
breyttir tímar. I sögunni var það
smalinn sem kallaðí „Úlfur! Úlfur!"
Nú er það úlfurinn sjálfur sem æpir.
En hverfum aftur til 27da októ-
ber. Þá les ég í Þjóðviljanum, teygt
yfir þvera forsíðuna: Viðhorfsbreyt-
ing á Alþingi. Fréttin byrjar svo:
Margt bendir til þess að viðhorf þing-
manna tii hinna svokölluðu vísindaveiða
á hval séu að breytast. Vísindaáætlunin
hefur verið látin meira og minna óáreitt
af þinginu en atburðir síðustu daga virð-
ast ætla að breyta því. Á þingmönnum
er að heyra að það þýði ekki að halda
fyrri stefiiu til streitu. Snarpar umræður
urðu í gær á þingi um hvalamálið og
má búast við að þær haldi áfram i vik-
unni. Steingrímur Hermannsson forsæt-
isráðherra sagði í gær að ríkisstjómin
hefði ekki tekið endanlega ákvörðun í
málinu.
Hvað hafði gerzt? Hveijir voru „at-
burðir síðusttrdaga“? Komu fram
ný rök í málinu? Nei, það sem hafði
gerzt var að eitthvert fyrirtæki í
Þýzkalandi ákvað að hætta að
kaupa lagmeti af íslendingum, í
mótmælaskyni við hvalveiðar
þeirra. Um svona nokkuð kvað Þor-
steinn Erlingsson:
Því buddunnar lifæð í btjóstinu slær
og blóðtöku hverri er þar svarað:
svo óðara en vasanum útsogið nær,
er ámóta í hjartanu §arað.
Sagan er ekki alveg búin. Þjóðvilj-
inn hefur þennan sama dag tal af
Margréti FVímannsdóttur, nýkjöm-
um þingflokksformanni Alþýðu-
bandalagsins:
Hún sagði erfitt að kyngja því að við-
horfsbreyting yrði á efnahagslegum for-
sendum en ekkT vegna þess að vísinda-
veiðarnar hefðu ekki skilað því sem búist
var við, sem væri nægjanleg ástæða til
að hætta veiðum strax. Margrét sagðist
eiga von á því að þingið leiddi sjávarút-
vegsráðherra á rétta braut í málinu.
Það örlar sem sagt á sómatilfínn-
ingu á Alþingi. Það kemur mér
ekki á óvart að það er kona sem
hefur hana. Eftir þvi sem ég þekki
til eru alþingiskonur mörgum sinn-
um greindari, fallegri og skemmti-
legri en alþingiskarlarnir, og þá er
ekki nema von að þær séu siðsam-
ari líka. Þetta minnir mig á tillögu
sem einn starfsbróðir minn hér í
Háskólanum gerði að sinni á fundi
hjá Samtökum um kvennalista á
dögunum; þær höfðu fengið hann
til að ræða við þær einhver þjóð-
þrifamál. Tillagan var að Kvenna-
listinn stefni að því af mikilli festu
að verða jafnstór Sjálfstæðisflokkn-
um eftir næstu kosningar. „Svo
giftist þið bara íhaldinu eins og það
leggur sig, og þá getið þið stjórnað
landinu í þijátíu ár.“ Góðfúsum les-
ara heilsan!
Þessi grein var skrifuð i byijun
nóvember 1988 samkvæmt sér-
stakri ósk málg-agns Bandalags
háskólamanna sem ég hygg að
heiti BHM-blaðið. Hún átti að birt-
ast um miðjan nóvember, og í allra
síðasta lagi fyrir áttunda þing
BHM sem haldið var helgina 25ta
og 2Gta nóvember. Tölublaðið er
ókomið enn, fyrir framkvæmda-
leysi ritstjórnarinnar, og því hef
ég beðið Morgunblaðið fyrir
greinina. Þess má geta að maður
er víst lögskyldaður til að vera í
svona samtökum. ÞG
Verd,.
oggædi
tara saman
hjáokkur
herræ
^húsið
Laugavegi 47
Sími 29122.
_______ MORGUNBLAÐIÐ, ÞRHXJUDAGPR 13, PESEMBER 1988
Árni Egilsson
Geisladiskar
Egilí Friðleifsson
Fyrir nokkru barst mer í hendur
geisladiskur með leik Árna Egils-
sonar kontrabassaleikara. Það er
orðið langt síðan Ámi vakti athygli
fyrir góðan bassaleik en hann skip-
ar sér í flokk þeirra hljoðfæraleik-
ara, sem em jafnvígir á jazz og
klassíska músík. Það er einnig langt
síðan honum fannst að sér þrengt
hér heima því hann hefur starfað
erlendis í áratugi, m.a. sem „stúdíó-
spilari" en það er vart á færi nema
flinkustu manna. Árni hefur þó
komið heim öðru hvoru og leikið
fyrir landann, m.a. á listahátíð.
Á geisladiskinum er að finna
fjögur verk. Þau eru „Niður“ kon-
sert fyrir bassafiðlu og hljómsveit
eftir Þorkel Sigurbjömsson, „Qu-
est“ fyrir bassa og synthesizer og
„Steeped-in-parthos“ fyrir bassa og
píanó eftir Áma sjálfan, og „Elec-
tronic study 11“ fyrir bassa og tón-
band eftir Charles Whittenberg.
„Niður" konsert fyrir bassafiðlu
og hljómsveit samdi Þorkell fyrir
Áma 1974 og frumflutti hann það
árið eftir með Sinfóníuhljómsveit
Islands undir stjóm Ashkenazys og
það er sá flutningur sem hér hljóm-
ar, en upptakan var endurunnin í
Los Angeles á þessu ári. „Niður"
Arni Egilsson kontrabassaleik-
ari.
er viðamesta og að mínu mati lang-
áhugaverðasta verk þessa disks.
Yfírbragð verksins tært, þar sem
■ „ ..................... 21
einkenni kontrabassans fá vel notið
sín í góðri samvinnu við hljómsveit-
ina. Leikur Árna er ákaflega vand-
aður í þessu litríka og vel skrifaða
verki Þorkels og hljómsveitin lætur
vel að stjóm Ashkenazys.
Um „Quest“ eftir Árna og raunar
einnig „Electronic study 11“ eftir
Charles Whittenberg má segja að
þau minna meira á bakgrunns-
kvikmyndamúsík eða leikhúsef-
ekkta en sjálfstæðar tónsmíðar en
Ámi á góða spretti innan um allt
rafmagnið. „Steeped-in-pathos“
lætur vel í eyrum og er ágætlega
flutt þó formið sé fremur losaralegt.
Þegar á heildina er litið má segja
að þessi geisladiskur staðfesti fyrri
umsagnir um Áma Egil$son. Hann
er rnjög góður og ijölhæfur kontra-
bassaleikari. Þó verkin á disknum
séu að mínu mati misjöfn að gæðum
rýrir það ekki ágæti Áma sem
hljóðfæraleikara.
Síðumúla 29 • Sími 6-88-300
m 0G FORVFMLEGT BÓKMENNTAVERK.
Þessi f>Tsla skáldsaga Ólafs Jóhanns Ólafssonar, Markaðslorg
guðanna, er í senn forvitnileg og áhrifarík. Hér kveður við nýjan tón í
íslenskum skáldsögum. Markaðstorg guðanna spannar vítt svið og
gerist jöfnum höndum á íslandi, í Bandaríkjunum og Japan. Efnið er
margþætt: Fjölskyldulíf, alþjóðaviðskipti, mannleg samskipti og
freistingar í firrlum, síminnkandi heimi. Hvað skiptir máli í iífinu?
Hvers virði eru siðalögmál? Eru guðir nútímamannsins orðnir of
margir?
Söguhetjan, Friðrik Jónsson, reynir að fóta sig í fallvöltum heimi
markaðshyggjunnar og skammt er á miili trúmennsku og svika, lygi
og sannleika, sektar og sakleysis, Guðs og Mammons. úessum
andstæðum fléttar Ólafur Jóhann Ólafsson af einstöku listfengi inn í
efni bókarinnar og ferst meistaralega úr hendi að skapa