Morgunblaðið - 17.07.1990, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 17. JÚLÍ 1990
mfy

990 Universal Press Syndicate
, þe/ri/eri& heymarotciuíir með
aJd/-inum-"
Ast er —

. . . að bíða barnanna heima.
TM Reg. U.S. Pat Off.—all rights reserved
© 1990 Los Angeles Times Syndicate
Með
morgunkaffinu

Við verðum að fá botn í
Stærðfræði er allt mitt líf. Nú rekstrarútgjöldin án tillits til
hef ég verið stærðfræðikenn- verðþátta. — Það er á tæru,
ari í (9 plús 7)x2 mínus 4x3 ár. hvernig sem þú ferð að því.
Bankakortið ekkert annað en
ein tegund persónuskilríkja
Til Velvakanda.
Í dálkum Velvakanda 10. júlí sl.
er grein frá „borgara", sem flallar
um bankakort. Eins og réttilega
kemur fram hjá greinarhöfundi þá
ábyrgist íslandsbanki tékka viðskipt-
amanna sinna allt að lO.OOO krónum
án framvísunar bankakorts. í tengsl-
um við þær athugasemdir sem grein-
arhöfundur gerir er rétt að eftirfar-
andi komi fram sem skýrir sjónar-
mið bankans í þessu máli:
1. Sama reglan gildir hjá öllum
bönkum og sparisjóðum varðandi
tékkaábyrðina án tillits til hvort
krafist er bankakorts' eða ekki.
Hún er að ekki er tekin ábyrgð á
fölsuðum eða stolnum tékkum. Því
hvílir sú skylda á herðum viðtak-
enda tékka að þeir skoði þá vel
til að ganga úr skugga um að
þeir séu útgefnir af reikningseig-
endum.
2. Bankakortið er í raun ekkert
annað en ein tegund persónuskil-
ríkja og sem slíkt harla ófullkomið
því þar er ekki mynd af reikning-
seiganda. Bankakortið hefur hins
vegar undirskrift reikningseig-
anda og því sömu eiginleika og
kreditkort sem skilríki. Auk þess
er það oft svo ef tékkhefti hefur
verið stolið á annað borð þá hefur
bankakortinu verið stolið líka þar
sem flestir geyma það í veskinu
með heftinu. Þess vegna getur
bankakortið í raun gefið viðtak-
endum tékka falskt öryggi. Vegna
þessa meðal annars tók íslands-
banki þá ákvörðun að ábyrgjast
tékka allt að 10.000 krónum án
framvísunar bankakorts.
3. Eins og minnst var á að ofan
þá hvílir sú skylda á viðtakendum
tékka að skoða vel þá tékka sem
þeim berast. Því var það að Is-
landsbanki taldi það skyldu sína
að minna viðtakendur á þetta at-
riði og benda þeim á að biðja út-
gefendur um persónuskilríki ef
þeir teldu ástæðu til. Þetta þýðir
ekki að biðja eigi alla aðila undan-
tekningarlaust um persónuskilríki.
Framvísun persónuskilríkja er allt-
af háð mati viðtakanda og er alls
ekki skilyrði fyrir ábyrgð bankans
eins og margir virðast álíta. Við-
takandi er hins vegar í fullum
rétti að biðja útgefanda um skil-
ríki ef honum finnst ástæða til.
Útgefandi tékka ætti því ekki að
taka það óstinnt upp þótt hann
sé beðinn um skilríki hvort sem
það kallast bankakort eða önnur
persónuskilríki.
4. í íslandsbanka er nú unnið að
endurskoðun tékkareikningsins og
þá verða allar athugasemdir, sem„
komið hafa fram á síðustu mánuð-
um varðandi þetta atriði, skoðaðar
og ákvörðun tekin í framhaldi af
því um framtíðarskipan. Auk
þessa atriðis um tékkaábyrðina
eru framundan nýjungar í greiðsl-
umiðlun sem gera endurskoðun
tékkareikningsins nauðsynlega.
Að lokum vill bankinn minna á að
í mörgum útibúa íslandsbanka er
hægt að fá tékkhefti með mynd af
reikningseiganda. Slíkt eykur mjög
á öryggi í tékkaviðskiptum. Stefnt
er að því að veita slíka þjónustu í
öllum útibúum bankans.
Vonast er til að þessar línur verði
til nánari skýringar á þessu atriði.
Starfsfólk þjónustudeildar
Islandsbanka.
Hafið nóg af strætisvögrium
fyrir tónleikagesti Rokkskóga
Til Velvakanda.
Laugardaginn 16. júní sl. fórum
við á tónleikana Rokkskóga, þar sem
8 landsþekktar hljómsveitir (og
söngvarar) kornu fram. Þessi
skemmtun heppnaðist rnjög vel að
tvennu undanskildu. í fyrsta lagi
voru auglýstar sætaferðir út um all-
an bæ að tónleikunum loknum og
leist okkur mjög vel á það þar sem
við eigum heima úti á Seltjarnar-
nesi. En þegar tónleikarnir voru bún-
ir og við komum út voru aðeins þrír
strætisvagnar sem áttu að ganga um
borgina fyrir allt það fólk sem var
á tónleikunum og þrjár rútur sem
áttu að fara upp í Borgarnes, út á
Reykjanes og á Selfoss. En þegar
við ætluðum að fara upp í þann eina
vagn sem fór út á Nes ásamt því
að eiga að fara upp í Hlíðar, niður
í miðbæ og í Vesturbæinn, þá var
hann fullur út úr dyrum, þannig að
við komumst ekki með í þeirri ferð.
Við hugsuðum sem svo að við skyld-
um bara bíða eftir næsta vagni, en
það kom enginn. Svo loks eftir 50
mínútna bið úti (því að auðvitað
máttum við ekki bíða inni í anddyri
Laugardalshallarinnar), kom strætó.
Við hoppuðum fegins hugar upp í
hann og hugsuðum sem svo að loks-
ins kæmumst við heim. Strætó lagði
af stað og keyrði niður í miðbæ. En
á ljósunum Hafnarstræti-Lækjar-
gata-Hverfisgata beygði hann upp
Hverfisgötuna í staðinn fyrir að far-
ar út á Nes eins og skiltið í framrúð-
inni sagði til um. Þá voru við 7 eftir
í strætó og 6 okkar voru á leiðinni
vestur í bæ og út á Nes. Við kölluð-
um fram í og spurðum hann hvert
hann væri að fara. Þá svaraði hann
því til að hann væri að fara upp á
Kirkjusand. Við spurðum þá hvort
hann færi ekki út á Nes. Hann svar-
aði: Nei, hann hefði farið eina ferð
út á Nes og væri búinn að Ijúka sín-
um vinnudegi. Við sögðum- þá að
fyrsta ferðin hafi verið full en hann
svaraði ekki. Á meðan á þessu stóð
hélt hann áfram að keyra upp Hverf-
isgötuna og við spurðum hann því
að því hvort hann ætlaði ekki að
minnsta kosti að hleypa okkur út
N fyrst hann gæti ekki einu sinni séð
sóma sinn í því að keyra okkur út á
Nes eins og auglýst var. Þá sagði
hann afskaplega frekjulega að hann
neyddist þá víst til að asnast með
okkur út á Nes, en þó sáum við að
það var honum þvert um geð. Svo
þegar við vorum komin niður í
Tryggvagötu stóð sjöunda manneskj-
an upp og spurði hvort hann ætlaði
ekki að fara upp í Hlíðar en þá svar-
ar hann: Nei! Þannig endaði það nú
að hann hleypti henni út í Tryggva-
götunni og svo varð hún að gjöra
svo vel að labba upp í Hlíðar! Svo
keyrði hann okkur út á Nes og
meira varð ekki úr því.
En nú beinum við orðum okkar
til aðstandenda Rokkskóga. Við er-
um mjög óhressar með hve fáir
strætisvagnar voru þarna og það að
fá svona önugan bílstjóra sem vissi
greinilega ekkert um það sem aug-
lýst hafði verið, þ.e. sætaferðir heim
fyrir alla, út um alla borg og víðar,
sbr. Selfoss, Keflavík og Borgarnes.
I viðbót við þetta allt saman voru
ekki einu sinni leigubílar fyrir utan
og ekki komumst við í síma því það
var búið að læsa okkur úti og við
vorum algerlega háðar þessum sæta-
ferðum. Ef svona tónleikar verða
haldnir aftur, hafið þá nóg af strætis-
vögnum fyrir fólkið sem er á tónleik-
unum og bílstjóra sem eru þó vin-
gjarnlegir, ekki einhveija önuga
menn sem ekki kunna mannasiði!
Tveir unglingar af Nesinu.
HÖGNI IIREKKVÍSI
Vík\erji skrifar
að er rík ástæða til að vekja
athygli fólks á yfirlitssýningu
á verkum Snorra Arinbjarnar, sem
nú stendur yfir í Norræna húsinu.
Þar er á ferðinni einn af fremstu list-
málurum þjóðarinnar, eins og Eiríkur
Þorláksson segir réttilega í umsögn
um sýninguna hér í blaðinu sl. laug-
ardag.
Hins vegar er ljóst, að Snorri Arin-
bjarnar hefur verið mjög hógvær list-
amaður og lítið gert af því, að halda
verkum sínum fram, eins og bezt
kemur í ijós af því, að hann hélt ein-
ungis þrjár einkasýningar um sína
daga. Enda segir Björn Th. Björns-
son í myndlistarsögu sinni: “Hann
var fáskiptinn maður og hélt hlut
sínum lítt fram.“
Það verður stundum bið á því, að
slíkir listamenn hljóti þá viðurkenn-
ingu, sem þeim ber, en að því kemur
fyrr eða síðar. Sýningin, sem nú
stendur yfir í Norræna liúsinu er
ekki mikil að vöxtum en hún vekur
upp þörf hjá áhorfandanum til þess
að sjá fleiri myndir eftir þennan
merka málara.
xxx
Snorri Arinbjarnar hélt síðustu
einkasýningu sína árið 1945 en
sjö árum síðar var haldin yfirlitssýn-
ing á verkum hans og um þá sýningu
segir Bjöm Th. Björnsson í fyrr-
nefndri bók:“...en í marzmánuði
1952 efndi Félag íslenzkra mynd-
listarmanna til yfirlitssýningar í
Listamannaskálanum í tilefni þess,
að hann hafði þá nýlega fyllt fimmta
áratuginn. Mörgum varð sýning
þessi, sem opinberun; jafnvel starfs-
bræður hans margir urðu undrandi,
þegar blóminn í verki hans var þann-
ig dreginn saman á einn stað. “Sýn-
ingin er lærdómsrík og er Snorri
Arinbjarnar meiri málari en margan
mun hafa grunað“, skrifar Jón Þor-
leifsson í umsögn sinni í Morgunblað-
inu. Öðrum var sýningin eftirminni-
leg staðfesting þeirrar vissu, að iist
Snorra væri í senn djúpstæð, persón-
uleg tjáning, og vaxin beint upp úr
jarðvegi íslenzks þjóðlífs"
x x,x
að hefur verið töluvert af frétt-
um í fjölmiðlum undanfarnar
vikur um batnandi horfur í efnahags-
málum okkar Islendinga. Margir
túlka slíkar fréttir á þann veg, að
þessi bati hljóti að koma fram mjög
fljótlega í batnandi afkomu fólks.
En því fer fjarri, að þetta gangi
svona hratt fyrir sig. Aðili, sem rek-
ur þjónustufyrirtæki sagði Víkveija
á dögunum, að oft hefði ástandið
verið svart en aldrei svartara en nú,
svo mikill væri samdráttur í viðskipt-
um. Á bankamönnum má heyra í
fyrsta sinn, að þeir eru að komast í
vandræði með að ávaxta sparifé
fólks og fyrirtækja. Eftirspuni eftir
lánum hefur stórminnkað. Ósenni-
legt er, að sá efnahagsbati, sem nú
má sjá í ýmsum opinberum tölum
og fiskverði á erlendum mörkuðum,
komi fram í buddu almennings að
nokkru ráði fyrr en á næsta ári.