Morgunblaðið - 01.11.1991, Síða 11

Morgunblaðið - 01.11.1991, Síða 11
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. NÓVEMBER 1991 11 Er verið að eyði- leggja Kjarvalsstaði? eftir Einar Hákonarson Nú að lokinni sýningu að Kjarvals- stöðum vöknuðu með mér ýmsar hugleiðingar um hvernig komið er fyrir þeim ágæta stað. I tvö ár hef ég búið og starfað í Svíþjóð, en hef þó fylgst vel með menningarlífinu á Islandi. Þegar ég kom aftur heim um miðj- an júní sl. heyrði ég óánægjuraddir úr mörgum áttum, bæði frá lista- mönnum og listunnendum um hve dapurlega væri komið fyrir þessu flaggskipi íslenskrar myndlistar. Það virðist nú hafa villst inn í skurð þröngrar einstefnu í vali á sýningum, með þeim árangri að fólk er hætt að sækja sýningar þar í sama mæli og áður. Hlutverk Kjarvalsstaða hefur- breyst frá því að vera vettvangur fjölbreyttrar listastarfsemi í þröng- sýna safnastofnun. Húsið er kennt við einn ástsælasta listamann þjóð- arinnar og þar er hýstur hinn mikli arfur, sem hann ánafnaði Reykjavík- urborg. Jafnframt voru Kjarvalsstað- ir eini vettvangurinn þar sem lista- menn gátu sótt um að halda stórar sýningar. Sjaldgæfara er nú en áður að um slíkt einkaframtak sé að ræða, vegna mikils kostnaðar og breyttrar stefnu í húsinu. í sambandi við Kjarvalssafnið hef- ur lítið heyrst, þótt stundum sé talað um rannsóknir á myndlist hans, en mér vitanlega hefur lítið verið gert í safni hans annað en að hengja upp af og til þær myndir sem búið var að ganga frá áður en núverandi for- stöðumaður tók við, en þó er búið að ráða enn einn listsagnfræðinginn að staðnum. Menn virðast vera meira upptekn- ir við að snobba fyrir erlendum tísku- stefnum, en þar elta listsagnfræðing- ar skottið hver á öðrum. Eg hef heyrt frá ábyrgum aðiljum að undanfarna mánuði hafi keyrt um þverbak hvað varðar aðsókn að Kjarvalsstöðum. Skýringuna segja þessir sömu aðiljar vera, og ég tek undir hana, að sýningu eftir sýningu finnst fólki það vera gabbað og það hvekkist og fælist húsið. Ekki bætir úr skák að opnunar- tíma Kjarvalsstaða hefur verið breytt, þannig að vinnandi fóiki er gert erfiðara að komast, nema um helgar. Nú er það svo að ég hef fylgst nokkuð vel með starfsemi hússins alveg frá opnun þess 1973, þá sem fulltrúi listamanna í þáverandi sýn- ingarráði, síðar sem formaður stjórn- ar þess og í tæpt ár sem listráðunaut- ur. Víst er að oft var tekist á um stefnuna og sýndist mönnum sitt- hvað í þeim efnum, en þótt ýmsum hafi þótt láta hátt í lýðræðinu á þeim tíma, skilaði sú umræða meiri breidd í starfseminni og meira lífi en „kom- missarastefna” núverandi staðar- haldara. Frægar að endemum urðu fimm ára áætlanir rússneskra „kommiss- ara” í efnahagsmálum. Þegar ekkert gekk upp var oftast gripið til þess ráðs að gera einhvern að blóra- böggli og viðkomandi látinn ijúka. Eins er farið að á Kjarvalsstöðum nú um stundir. Þegar fólk lætur ekki sjá sig, er konunni sem sér um kaffi- stofuna kennt um lélega aðsókn að húsinu og sagt upp. Eg hef áður vikið að því í grein í Morgunblaðinu, sem ég skrifaði fyrir rúmum tveim árum, hve vald list- sagnfræðinga er orðið mikið og var- aði þá við því sem nú er að gerast. Hræðsla og snobb manna hér á landi við fræðinga á ýmsum sviðum þjóðlífsins er að verða að þjóðarböli. Fræðinga sem alist hafa upp í bókn- ámsskólum, sem gefa fína titla. Sjálfstæð hugsun og sköpunar- hæfíleikar virðast þó ekki komast þar að. Fræðingarnir koma sér síðan fyrir í góðum áhrifamiklum stöðum víðsvegar í þjóðfélaginu. Áhrifa þeirra gætir nú víða, sem lýsir sér í stöðnun og getuleysi til þess að blása lífí í hlutina með hugmyndaauðgi og framsækni. íslenskir hugsjónamenn eiga nú í baráttu við þéttan múr manna sem telja það sitt helsta hlutverk í lífínu að passa upp á aðstöðu sína. Svið íslenskrar myndlistar hefur breyst mikið með tilkomu listsagn- fræðinganna, þeir vilja stýra og stjórna og segja til um hvað sé list og ekki list. Stjórnvöld hafa verið ósínk við að veita fé til nýrra stöðu- veitinga þeim til handa, meðan litlu hefur verið varið til sjálfrar sköpun- arinnar í listum. Það ætti ekki að vera launung neinum, sem vilja vita að samkeppni meðal listamanna er mikil og barátt- an fyrir tilverunni oft hörð. Markaðs- lögmálin eru þar hvað tærust og afkoma listamannsins ræður því hvort hægt er að halda áfram. Þetta voru listsagnfræðingamir fljótir að sjá og á Kjarvalsstöðum hefur núverandi forstöðumaður not- fært sér aðstöðuna til þess að hampa þeirri list og þeim listamönnum, sem honum líkar. Núverandi forstöðu- maður, en hann er ráðinn til sex ára, hefur tekið upp þann sið að bjóða myndlistarmönnum sér þóknanleg- um að sýna að Kjarvalsstöðum þeim algjörlega að kostnaðarlausu og gef- ið út veglegar listaverkabækur um viðkomandi, en það er kostnaður í hátt á aðra milljón krónur. Samtímis lagði hann til að leiga hússins væri hækkuð um eitthundrað prósent til þeirra, sem fengju þá náð að sýna í húsinu. Undirritaður veit það manna best áð mikil áhætta fylgir því að halda stórar sýningar að Kjarvalsstöðum. Útlagður kostnaður við slíkar sýn- ingar er ekki undir einni milljón króna. Nú væri í sjálfu sér ekkert að at- huga við slík boð ef rökstudd væru, en undarlegt þykir manni að gengið er fram hjá listamönnum sem sýnt hafa með starfí sínu og verkum, að þeir væru verðugir slíks boðs. Það skýtur nokkuð skökku við, ef fulltrúar í Menningarmálanefnd Reykjavíkur telja það sitt hlutverk að stuðla að slíkum ójöfnuði milli list- amanna. Heilbrigð samkeppni skek- kist alvarlega, því myndlistarmenn hafa ekki ráð á slíkum kostnaði við gerð listaverkabóka um sjálfa sig. Mörgum er farið að ofbjóða það vald sem Menningarmálanefndin hefur afhent listsagnfræðingnum á Kjarvalsstöðum. Hann sér um inn- kaup á listaverkum til borgarinnar, velur þá listamenn úr sem fá að sýna frítt á Kjarvalsstöðum, úthlutar þeim fáu tímabilum sem eftir eru til leigu á staðnum og setur saman samsýn- ingar með listamönnum sér þóknan- Iegum og gefur þar að auki ráðgjöf við ýmis tilefni, nú síðast í sambandi við samkeppni um skreytingar í Ráð- hús Reykjavíkur. Listsagnfræðingurinn fær að ráðskast að vild með listamenn og þeim sem eru í náðinni, líkar eðlilega vel, enda fá þeir ríkulega umbun með þátttöku í sýningum á vegum stofnunarinnar erlendis, nú síðast sýningu í samvinnu Kjarvalsstaða og Listasafns Gautaborgar. Ég hef haft aðstöðu til þess að fylgjast nokkuð vel með því sem sýnt hefur verið á vegum íslenskra opin- berra aðilja á Norðurlöndum síð- astliðin tvö ár. Verk sama fólksins eru sýnd aftur og aftur og menn þar ytra hafa spurt mig hvort íslending- ar væru svona einhæfír í myndlist sinni. Einnig heyrði ég þær raddir hvort ósjálfstæði íslenskra myndlist- armanna væri svona mikið eins og raun ber vitni. Eftirapanir úr alþjóð- Einar Hákonarson legum listatímaritum væru áberandi og undirlægjuháttur við uppskrúfað- ar stefnur listsagnfræðinganna alls- ráðandi. Það síðastnefnda er að verða að einu alvarlegasta vandamáli mynd- listarinnar í hinum vestræna heimi í dag. Gagnrýnisraddir eru farnar að verða mjög háværar gegn þessu valdi listsagnfræðinganna, sem sitja nú orðið á flestum póstum sem skipta máli. Jafnvel forstöðumaður Lista- safns íslands, Bera Nordal, viður- kenndi þetta í útvarpsþætti fyrir skömmu. Ég hef hér að framan gagnrýnt þær breyttu áherslur, sem orðið hafa í rekstri Kjarvalsstaða og þykir mið- ur að þær hafi knúið mig til and- mæla. Ég er ekki ánægður með það að stór hluti reykvískra myndlistar- manna leitar nú í æ ríkari mæli til annarra byggðarlaga með sýning- arhald sitt, vonsviknir með þróun mála á þeim stað, er átti að vera þeim hvatning og vettvangur til dáða á myndlistarbrautinni. Eg er ekki ánægður með það að Reykvíkingar forðist Kjarvalsstaði vegna þröng- sýni í sýningarhaldi. Menningarmálanefnd Reykjavík- ur, sem Kjarvalsstaðir heyra nú und- ir, verður að taka á þessum málum af festu svo vindar lýðræðis og fijórr- ar listar nái að blása um Kjarvals- staði á ný. Höfundur er myndlistarmaður. Hvassaleiti - íra herb. með bilskúr Til sölu og afhendingar strax rúmgóð 4ra herb. íbúð á 1. hæð. Ibúðin er öll ný máluð og með nýjum teppum. Makaskipti á 2ja herb. íbúð koma til greina. 7 /?/? /)/} fýS) Faiteignaþjónuitan £ CrC/ c/c/ sk“|a||iil1130’3- Þorsteinn Steingrímsson, lögg. fastsali. s: 26600, 985-27757 og hs: 625711. GOODfYEAR VETRARHJÓLBARÐAR 60 ÁR Á ÍSLANDI UMBOÐSMENN UM LAND ALLT HEKLA FOSSHÁLSI 27 SÍMI 695560 674363 Við gefiim orðinu „einkatölva" nýja merkingu! Með Macintosh PowerBook verður enn auðveldara að vinna frábær störf, því þær má taka með sér hvert sem er. hær vega aðeins 2,3 til 3,1 kg og rafhlaðan endist í allt að 4 klst. PowerBook-tölvurnar geta notað öll Macintosh- forritin, eru tengjanlegar við aðrar tölvur, hafa möguleika á faxmótaldi og fást með allt að 40 Mb innb. harðdiski. Síðustu forvöð á þessu ári að panta Macintosh- tölvubúnað samkvæmt Ríkissamningnum eru nóvember Apple-umboðið Skipholti 21, sími (91) 624 800

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.