Morgunblaðið - 15.06.1993, Qupperneq 37

Morgunblaðið - 15.06.1993, Qupperneq 37
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. JÚNÍ 1993 37 nær ij'órum áratugum. Síðan höfum við verið vinir. Það, sem hann hefur verið mér og minni fjölskyldu, verð- ur aldrei fullþakkað. Ekki er ætlun- in að rekja þá sögu hér. Hjá honum fór allt saman: Mannvit, þekking, góðvilji, dugnaður og skopskyn. Sá sem átti Svein að vini var ekki ber- skjaldaður. Hann dó eins og hann lifði, ákveðið og fumlaust. Sveinn var gæfumaður. Á það við um hvort tveggja, fjölskyldulíf og hinn ytri heim. Hann var vel af guði gerður bæði til sálar og lík- ama. Þessar guðs gjafír nýtti hann á þann veg, sem ég álít að góður og grandvar maður eigi að vera. Aldrei vissi ég til þess, að Sveinn þyrfti að svæfa samviskuna. Hann lifði þannig, að samviskan, sem býr í bijósti sérhvers manns, var samof- in starfi og framkomu hans. Enda var hann valinn til forystu og það var sóst eftir honum sem slíkum í hveijum þeim félagsskap, sem hann tók þátt í. Svo hittist á, að þegar kallið kom var Herdís kona hans að hug- hreysta og hlúa að konu minni í þungum veikindum. Einmitt nú í sólmánuði, þegar hann naut lífsins í fyllstum mæli, kom kallið, sem enginn fær umflúið. Huggun er það nokkur, að hann þurfti ekki að þola heilsubrest og langvinn veikindi. Slíkt hefði orðið honum, aðstandendum og vinum ennþá þungbærara. Um leið og ég með þessum fá- tæklegu orðum vil þakka Sveini áratuga vináttu votta ég Herdísi konu hans og fjölskyldu mína inni- legustu samúð. í hvert sinn er ég heyri góðs manns getið minnist ég hans, stend- ur í Njálu. Þessi orð vil ég gera að mínum. Jón Júlíus Sigurðsson. Sárt er að sjá á eftir sínum nán- ustu þegar þeir ganga á vit feðra sinna. Söknuður er mér efst í huga nú í dag þegar tengdafaðir minn er til moldar borinn. Kynni okkar Sveins hófust fyrir 17 árum, þegar ég og Herdís dóttir hans vorum að draga okkur saman. Það er mér minnisstætt hversu vel mér var tek- ið á heimili hans, jafnt af honum og tengdamóður minni, Herdísi Sig- urðardóttur. Okkar samskipti hafa ætíð verið góð, enda var Sveinn stakt ljúfmenni. Síðustu fjögur árin bjuggum við í sama húsi, en við hjónin vildum búa nálægt foreldrum okkar því að við teljum að bömum sé hollt að umgangast afa sinn og ömmu hversdags. Þegar það losnaði íbúð í sama stigagangi og tengda- foreldrarnir bjuggu í þá gripum við tækifærið og fluttum inn, að höfðu samráði við þá. Ég vil þakka Sveini fyrir sambúðina og þá hlýju og umhyggju sem hann hefur sýnt börnunum mínum. Sveinn var gæfumaður í lífinu. Hann fæddist að Hvilft í Önundar- firði, 23. nóvember 1920, sá sjötti í röð ellefu systkina. Fljótlega eftir sem urðu miklir vinir hans. Stuttu eftir að Anna fæddist veiktist Hild- ur mikið og lést um sumarið ’55. Þá var Anna send skv. beiðni Hild- ar í fóstur til Harðar bróður Hildar sem bjó á Hofi á Kjalarnesi ásamt eiginkonu sinni, Aðalbjörgu Jóns- dóttur, og börnum og ólst hún upp hjá þeim. Jóna og Bergljót ólust upp hjá Gísla og var hann þeim góður faðir. Gísli giftist aldrei aft- ur. Þegar Gísli hætti búskap fór hann suður og vann hin ýmsu störf, m.a. við byggingu Búrfellsvirkjun- ar, en lengst af vann hann á Kirkju- sandi, fyrst hjá Júpiter og Mars og síðast hjá Kirkjusandi hf. og bjó hann þar á staðnum í 21 ár til ársins 1983 þegar hann hætti störf- um og flutti í Mosfellsbæinn í ná- lægð við okkur og barnabörnin. Þegar við hjónin fluttumst í Teiga- hverfið mynduðust mikil tengsl við Gísla og hann heimsótti okkur oft og ekki minnkuðu heimsóknirnar eftir að nafni hans fæddist. Gísli fór aldrei dult með pólitískar skoð- að ég kynntist fjölskyldunni heyrði ég talað um menningarsetrið Hvilft og sæmdarhjónin sem þar bjuggu, Finn Finnsson og Guðlaugu Sveins- dóttur. Þau hjón ræktuðu með börn- um sínum gildi góðrar menntunar, enda gengu þau öll menntaveginn og hangir mynd af systkinahópnum í Menntaskólanum á Akureyri, en þaðan luku 10 þeirra prófi. Það ell- efta fór beint í Kennaraskóla ís- lands og lauk þaðan prófi. Það var Ragnheiður Finnsdóttir, kennari minn í gagnfræðaskóla, og hafði ég ekki beyg af að tengjast Sveini þegar ég vissi hverrar bróðir hann var. Sveinn lauk lögfræðiprófí árið 1949 og hans lífsstarf tengdist þeirri menntun. Hann var bæjar- stjóri á Akranesi um nokkurt skeið, vann hjá Verslunarráði íslands og víðar, en meginhluta starfsævinnar var hann framkvæmdastjóri Verð- lagsráðs sjávarútvegsins og síðar einnig Fiskimálasjóðs. Hinn 4. ágúst 1951 kvæntist Sveinn eftirlifandi konu sinni, Sig- ríði Herdísi Sigurðardóttur. Þeirra hjónaband var farsælt. Þau eignuð- ust fjögur mannvænleg börn. Þau eru Guðlaug Sveinsdóttir, kerfís- fræðingur og kennari, f. 2. júní 1952, hennar maki er Benedikt Hauksson, verkfræðingur og eiga þau þijú börn, Svein, Hauk og Maríu Bryndísi; Jóhann Sveinsson framkvæmdastjóri, f. 15. mars 1955, hans sambýliskona er Guðný Hafsteinsdóttir, kennari og mynd- listanemi og eiga þau tvö börn, Elísu og Hafstein; Herdís Sveins- dóttir, eiginkona min, dósent í hjúkrunarfræði, f. 2. maí 1956 og eigum við þijú börn, Óttar, Nínu Margréti og Jakob; og Finnur Sveinsson, viðskiptafræðingur, f. 11. september 1966, hans sambýlis- kona er Þórdís J. Hrafnkelsdóttir læknir og eiga þau tvö börn, Svein Finnsson og Arndísi Evu. Þau hjón Herdís og Sveinn áttu sér ástríðufullt áhugamál, golf- íþróttina. Ég þekkti þau ekki fyrir daga golfsins, en Sveinn gekk í Golffélag Reykjavíkur árið 1972. Það var sama hvernig viðraði, alltaf var kylfan á lofti. Og golfsveiflan hans Sveins var einstök og verður vart leikin eftir! Ég á margar ánægjulegar minningar frá sameig- inlegri spilamennsku okkar og var sonur minn Óttar oft með okkur. Ávallt var keppt innbyrðis og hlakk- aði í Sveini þegar hann sagði: Og enn á kallinn pallinn!! Svo sannar- lega átti kallinn pallinn laugardag- inn 5. júní, tveimur dögum fyrir andlát sitt, þega.r hann vann öld- ungamót Frímúrara í þriðja sinn frá því þetta mót var haldið fyrst árið 1983. Hann sagði sjálfur glað- hlakkalegur að það væri að verða regla hjá honum að vinna þetta mót á fimm ára fresti. Sunnudagurinn, 6. júní 1993, verður fjölskyldunni minnisstæður vegna ánægjulegrar fjölskylduferð- ar sem farin var á Reykjanesið að tilstuðlan Sveins. En hann hafði, lengi talað um að fara með barna- börnin í Reykjanesvita og um nesið. Slíkar ferðir hafði hann farið með sínum börnum og haft ánægju af. Að leiðarlokum vil ég þakka tengda- föður mínum góðar stundir. Herdís, tengdamóðir mín á nú um sárt að- binda, en minningar um góðan eig- inmann og farsælt hjónaband eru henni stoð á erfiðri stund. Rolf E. Hansson. Hann kom að vestan, ættaður af Ströndum og úr Breiðafjarðar- eyjum, af kjarnakyni, bæði í móð- ur- og föðurlegg. Hann fæddist og ólst upp á Hvilft í Önundarfírði. Þau voru mörg systkinin, öll saman tápmikið fólk, sem hlutu mennt og frama jöfnum höndum í langskólum og í skóla lífsins. Það er högg fyrir okkur bekkjar- systkini hans af árgangi ’43 í gamla MA að missa hann einmitt þegar minnzt er fimmtíu ára stúdentaaf- mælis okkar með fagnaði fyrir norð- an og góða veizlu gera skal. Sveinn Finnsson mátti kallast forsprakki bekkjarins - öllu heldur bekksagn- arinnar, en svo er sameiginlegt heiti stærðfræði- og máladeildar. Sveinn var i stærðfræðideild; inspector schoale - umsjónarmaður skólans - var hann síðasta vetur okkar. Annar kom ekki til greina. Hann var fæddur foringi, virður vel og dáður. Nærvera hans þýð. Örlít- ið kvankvís var hann á köflum og gleðimaður. Kom ávallt góðu tii leiðar með tilgerðarlausri fram- komu. Tvíburabróðir hans Jóhann heitinn, tannlæknir og dósent við Háskóla íslands, drukknaði með váveiflegum hætti fyrir tuttugu árum og fimm dögum. Var að hon- um harmdauði. Hann var einhver bezti drengurinn í bekknum (bekks- ögninni) gæddur óvenju léttri lund, svo að það var hollt fyrir sálina að hitta hann. Um hann var eitt sinn sagt, að hann hefði verið með svo „heitt hjarta, að maður brenndi sig á því“. Þeir bræður voru á vissan hátt líkir, Sveinn ávallt dulari en jafn raungóður eins og Jóhánn, og öllum sem honum kynntust að ráði, kom saman um, að hann væri „fínn pappír" og traustverðugur, enda voru honum falin ýmis trúnaðar- störf bæði hjá Fiskimálasjóði, sem hann vann hjá lengst af, og víðar. Skólaárin í MA, einkum í stríð- inu, voru ekki atburðalaus. Fór ekki hjá því að árgangurinn ’43 drykki í sig áhrif frá sveiflum, sem urðu í íslenzku samfélagi og þjóð- lífi með tilkomu hernáms, enda kölluðum við okkur „stríðskynslóð númer eitt“, öll komin á herskyldu- aldur síðasta skólaárið. Atburðir úti í heimi, sú spenna, sem þeim fylgdi, læddist inn í sálarlíf margra ís- lenzkra ungmenna á þessum tím- um. Við þóttum léttúðugt ungt fólk, sem gekk ofan úr skólanum niður Syðri-Brekkuna á Ak. vorið 1943, vorum léttstíg með hvítar húfur eftir útskrift - brautskráninguna eins og slíkt var nefnt fyrir norðan - og svo þá um kvöldið komið sam- an á Hótel Akureyri - og þar var „gleði í höll“, sem einstaka gat orð- ið hált á. Þetta var árgangurinn frægi, sem Sigurður skólameistari las pistilinn við útskrift sennilega af því að yngsti sonur hans var í hópnum. „Ög allt urðu þetta mætir menn með lífsábyrgð," sagði ein- hver nýlega og maður eins og Sveinn Finnsson gaf okkur hinum alltaf vissan lífstón til að fara eftir beint og óbeint. Meistari mat Svein líka mikils eins og hin Hvilftar- systkinin, sem höfðu öll numið í norðlenzka skólanum utan eit. Hjálmar forstjóri bróðir Sveins var gerður að inspector scholae og Sveinbjörn, einn bróðirinn, var gangavörður og afar áberandi í skólalífinu. „Þeir Hvilftarbræður voru alltaf svo frískir," sagði einn kunnugur. Einhvers staðar stendur að sorg- in eigi að vera til að dýpka gleðina. í minningu og huga okkur félaga og vina Sveins verður hann alltaf snarlifandi eins og allt annað, sem gefur sál manns líf og gleði. Steingrímur St.Th. Sigurðsson. Ég hef misst tengdapabba minn, afa litlu barnanna minna. Sveinn var afi sem stóð undir nafni. Hann var stoltur afí og fylgd- ist gjörla með bömunum og þeirra framförum og þroska. Alltaf var hann tilbúinn til að gæta litlu kríl- anna þegar þannig stóð á og hann þreyttist aldrei á að tala um þau og jieirra uppátæki. Ég veit að það gladdi hann þegar hann eignaðist lítinn alnafna og mér finnst ég hafa átt dálítið meira í tengdapabba fyrir bragðið. Sveinn litli á líka oft eftir að vekja minning- ar um hann, fallegar minningar tengdar þessum hjartahlýja og þróttmikla manni, sem naut þess að vera innan um börn sín og bama- börn. Þannig verður minningin um þennan yndislega dag, sem við átt- um saman öll fjölskyldan á Reykja- nesi, ein af sterkustu minningunum um hann. Þar naut hann sín, skipu- lagði dálítið, stjórnaði dálítið, en umfram allt var hann með fjölskyld- unni. Þannig mun ég muna hann. Að leiðarlokum kvaddi hann okkur, að það yrði í hinsta sinn grunaði mig ekki. Sonur minn sagði í dag á sínu barnamáli: „Langa fá afa.“ Það er allt sem segja þarf. Ég á eftir að sakna tengdapabba sem tók mér svo opnum örmum þegar ég kom inn í fjölskylduna. Ég á eftir að sakna nær daglegra símhringinga þegar hann hringdi „bara til að vita hvernig við hefðum það“. Sveinn kemur ekki aftur, en við gleðjumst yfir því að hafa notið þessa tíma með honum. Ég veit líka að þótt hann sé dáinn þá vakir hann yfir börnunum mínum, líkt og hann gerði í lifanda lífí. Heddý, þú misstir mest af okkur öllum, en mundu að þú ert samt ekki ein og að þú átt okkur öll að. Þórdís Jóna, móðir Sveins og Arndísar Evu. anir sínar og ræddum við oft um þau mál í eldhúsinu. Hann lagði mesta áherslu á sjálfstæðismál þjóðarinnar, en fannst lítið koma til stjórnenda síðari ára. Fyrstu árin í Mosfellsbænum bjó Bergljót með honum eftir að hún varð að flytjast frá Tálknafirði vegna veikinda og þar til að hún dó og síðustu árin hefur Jóna búið með honum og annast hann af stakri kostgæfni. Miklar ánægjustundir átti Gísli við að ganga til okkar og heim- sækja barnabörnin og leika við þau og gæta þeirra ef þess var óskað. Síðustu árin var hann bundinn við súrefniskút og máttur farinn að þverra svo að hann gat ekki lengur gengið í heimsókn. Það hlutskipti var hann aldrei sáttur við, en alla daga til loka fóru barnabörnin aldr- ei úr huga hans og voru fagnaðar- fundir þegar hann hitti þau. Að lokum vil ég þakka honum fyrir góð kynni. Öll fjölskyldan kveður hann með söknuði. Þröstur Karlsson. Minning Guðrún Guðjónsdóttir Fædd 15. júní 1909 Dáin 15. janúar 1993 í dag, 15. júní, hefði móðir mín orðið 84 ára. Á þessum degi langar mig til að þakka móður minni fyrir allt það sem hún gerði fyrir mig og börnin mín. Móðir mín var mjög vel gefin kona og henni var mjög annt um okkur systkinin. Hún fylgdist vel með barnabörnum sín- um og spurði oft um þau. Því mið- ur kynntist hún börnunum mínum ekki nógu vel vegna ytri aðstæðna. Þegar við komum inn í Hólmgarð ljómaði hún öll og vildi allt fyrir þau gera. Mamma mín. Hjartans þakkir fyrir allt. Ég var heppin að eiga svona góða móður sem allt vildi fyrir mig gera ef hún gat. Ég mun alltaf minnast þín með hlýju og söknuði. Hafðu þakkir fyrir allt og allt. Guðjón Sigurðsson. HÓPFERÐIR VEGNA JARÐARFARA MÖÍUM GÆÐA HÓPBIFREIÐAR FRÁ 12 I IL 65 I'ARM-.GA LEITIÐ UPPLÝSINGA HOPFERÐAMIÐSTOÐH Bíldshöfða 2a, sfmi 685055, Fax 674969 i - ávallt skammt undan Sambyggðar trésmíðavélar Hjólsagir, bandsagir, spónsagir, Verö frá kr. 18.360 stgr. ALLEN loftpúðavélar fyrir kröfuharða. Öruggar vélar fyrir allar aðstæður. 5 gerðir. Fjölbreytt úrval af sláttuvél- um, akstursvélum, valsavél- um, loftpúðavélum, vélorf- um, limgerðisklippum, jarð- vegstæturum, mosatæturum, snjóblásurum o.fl. /TIGFk HAMRABORG 1-3 KÖPAVOGt SÍMI 91-641864

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.