Morgunblaðið - 27.05.1994, Blaðsíða 42

42 FÖSTUDAGUR 27. MAÍ 1994
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR SIGURBRANDSDÓTTIR
frá Flatey,
Breiðafírðí,
Hraunbæ 34,
lést 24. maí sl.
Fyrir hönd aðstandenda,
Einar Aðalsteinsson,
Elsa Aðalsteinsdóttir,
Oddný Einarsdóttir,
tengdabörn og barnabörn.
t
Útför móður minnar,
JAKOBÍNU ÁMUNDADÓTTUR,
fer fram frá Kópavogskirkju í dag, föstu-
daginn 27. maí, kl. 15.00.
Ámundi Ævar.
t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem sýndu okkur vináttu
og samúð við fráfall og útför
SOLVEIGAR ÁSGERÐAR SIGURJÓNSDÓTTUR,
Dalbraut 27,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir sendum við öllu starfsfólki á Dalbraut 27 svo
og starfsfólki á bráðamóttöku og á deild 11A á Landspítalanum.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðmundur Þór Pálsson.
t
Hjartans þakkir til allra er sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför
ÍDU KAMILLU ÞÓRARINSDÓTTUR,
frá Gautsstöðum,
Tjarnarlundi 16c,
Akureyri.
Guð blessi ykkur öll.
ym
Erla Stefánsdóttir,
Sigrún Stefánsdóttir, Sigurður Kristinsson,
Svandis Stefánsdóttir, Einar Fr. Malmquist,
Elsa Stefánsdóttir, Jóhann Friðgeirsson
og fjölskyldur.
t
Innilegt þakklæti til allra þeirra sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför föður okkar, sonar og
bróður,
RAGNARS HJÁLMARS
RAGNARSSONAR,
Hjallabraut 6,
Hafnarfirði.
Birkir Freyr Ragnarsson,
Ragnar Konráðsson,
Annabella Harðardóttir,
Aðalbjörg Ragnarsdóttir,
Rúnar Ragnarsson
Sindri Rafn Ragnarsson,
Ása Hjálmarsdóttir,
Sonja Garðarsdóttir,
Konráð Ragnarsson,
og aðrir aðstandendur.
Lokað
í dag frá kl. 13.00-16.00 vegna jarðarfarar
LÁRUSAR GUÐMUNDSSONAR.
Ræsir hf.
Lokað
verður frá kl. 12.00 föstudaginn 27. maí vegna
jarðarfarar GUNNARS HJÁLMARSSONAR.
Bætir hf., Smiðshöfða 7, Reykjavík.
GUÐVARÐUR SIGURÐSSON
+ Guðvarður Sig-
urðsson var
fæddur í Hofsgerði
á Höfðaströnd í
Skagafirði 11.
febrúar 1917. For-
eldrar hans voru
hjónin Sigurður
Sveinsson, Þrastar-
staðagerði á
Höfðaströnd í
Skagafirði, og Guð-
björg Sigmunds-
dóttir frá Bjarna-
stöðum í Unadal
sem var hennar
ættarjörð. Hann
kom ekki einsamall í heiminn,
heldur ásamt tveimur öðrum,
þeim Höskuldi og Hjalta. Skírð
börn þeirra voru: Bjarni An-
ton, f. 1901, Sveinbjörn Maron,
f. 1902, Sigmundur, f. 1905,
Sveinn, f. 1906, Guðjón, f.
1908, Jóhanna, f. 1913, Guð-
mann, f. 1909, Sveinn Sigurjón,
f. 1911, Höskuldur, f. 1917,
Hjalti, f. 1917, Guðvarður, f.
1917 og Pálmi, f. 1921. Útför
Guðvarðar fer fram frá Sauð-
árkrókskirkju í dag.
ÞAÐ er mér ljúft og skylt að minn-
ast kærs vinar míns Guðvarðar
Sigurðssonar.
Ævi Guðvarðar var bæði löng
og fjölbreytt. Ég
kynntist honum á hans
síðari árum og læt
þessi orð miðast við
þann tíma.
Fundum okkar
Guðvarðar bar saman
um það leyti þegar
hann hóf starf sitt við
æðarvarp í Þerney, en
þá var hann einnig
kjallarameistari hjá
Hótel Holti. Síðar
helgaði hann sig Þern-
ey og æðarfuglinum,
og var það hans líf og
starf síðustu árin.
Fyrstu starfsár hans í Þerney ein-
kenndust mjög af landvörslu og
aðhlynningu. Til þess lagði hann
það á sig að búa í tjaldi. Hann
sagðist hafa komist að því, að
hann myndi fínna ágætt drykkjar-
vatn úr gömlum brunni, þótt ekki
væri öðrum þægindum til að dreifa.
Ég minnist þess að þá var hann
71 árs gamall.
Guðvarður fann strax, hversu
nauðsynlegt það var, að víkja ekki
frá varpinu meðan vargavá vofði
yfir meinlausri kollunni, í formi
hrafna, minka, máva og manna,
sem samanlagt hafði áður gjört
varpinu verulega skaða. Ég veit
að þetta framtak varð landsþekkt,
en Guðvarður fékk fjölda heim-
sókna vina og blaðamanna sem
dáðust að hugrekki og einurð hans.
Og árangurinn lét ekki á sér
standa, varphreiðrum fjölgaði
hratt, hann hafði t.d. þann sið að
leika á munnhörpu sem hann kvað
æðarfugli vel líka.
Ég hreifst svo mjög af einlægni
og trúfesti Guðvarðar og ég ákvað
að nema af honum og aðstoða
hann. Það þróaðist svo þannig að
við urðum miklir vinir. Hann miðl-
aði mér svo miklu af þeim mann-
kostum sem hafði farið halloka í
nútímasamfélagi, en gamli tíminn
hafði innblásið honum sem ungum
manni. Þessa kosti þekkja allir.
Ég geri það einnig nú, þökk sé
Guðvarði vini mínum. Árin í Þern-
ey með Guðvarði verða mér
ógleymanlegur skóli einurðar, trú-
festi, og glaðleika. Hann var með
eindæmum einlægur og ljúfur hú-
moristi, sem ekki gerði gys á ann-
arra kostnað, söngelskur með af-
brigðum, og sannur í verkum sín-
um. Þetta veganesti fékk ég frá
honum, og í Þerney verður nafni
hans haldið þannig á lofti, með
þeim besta vilja sem unnt er að
koma fram.
Alla hluttekningu mína og sam-
úð eiga vinir og skyldfólk Guðvarð-
ar. Eg bið vini mínum blessunar
Guðs.
Haraldur Sigurðsson.
MARGRÉT JÓHANNSDÓTTIR
+ Margrét Jó-
hannsdóttir,
húsfreyja á Sauðár-
króki, fæddist á
Þröm á Langholti í
Skagafirði hinn 19.
janúar árið 1899.
Foreldrar hennar
voru Jóhann Sig-
urðsson bóndi og
kona hans Ingi-
björg Jónsdóttir
Ijósmóðir. Eignuð-
ust þau ellefu börn
og var Margrét
sjötta í röð þeirra
átta er náðu full-
orðinsaldri. Margrét var aðeins
fjögurra ára þegar fjölskyldan
fluttist að Kjartansstöðum í
sömu sveit, þar sem hún átti
síðan heima öll uppvaxtarár
sín. Margrét giftist fósturafa
mínum, Jóni Stefánssyni (d. 28.
janúar 1994) frá Marbæli, árið
1920. Þau voru í vinnumennsku
fyrstu sambýlisár sín en flutt-
ust til Sauðárkróks árið 1932.
Þar eignuðust þau húsið
Skriðu, síðar Skógargötu 19,
og bjuggu þar alla tíð upp frá
því meðan heilsa leyfði. Mar-
grét stundaði ýmis störf utan
heimilis á Sauðárkróki, var
m.a. lengi þvottakona á Sjúkra-
húsi Skagfirðinga. Margrét og
Jón eignuðust þrjá syni: Árna
Magnús, f. 15. júlí 1922, versl-
unarmann á Sauð-
árkróki, Jóhann, f.
15. október 1928,
d. 22. júní 1946, og
Kjartan Ingiberg,
f. 21. september
1936, fram-
kvæmdastjóra á
Keflavíkurflug-
velli. Útför Mar-
grétar fer fram frá
Sauðárkrókskirkju
í dag.
ÞEGAR móðir mín,
Sigríður Ögmunds-
dóttir, kynntist fósturföður mínum,
Árna Magnúsi, var ég aðeins barn
að aldri. Fljótlega fór ég að venja
komur mínar í Skriðu þar sem
fósturamma mín og fósturafi
bjuggu. Þetta var notalegt lítið hús
og bar merki um það fólk sem þar
bjó, mjög snyrtilegt og laust við
flestan óþarfa.
Fósturamma mín og fósturafí
voru af svokallaðri aldamótakyn-
slóð. Lífshættir þeirra einkenndust
af nægjusemi hvað varðaði eigin
lifnaðarhætti og um leið miklum
rausnarskap við alla er bar að
garði. Bæði voru þau trúuð og ein
helsta tilbreyting þeirra í önnum
hversdagslífsins var að fara til
kirkju á sunnudögum. Líf þeirra
var því fábrotið á nútíma mæli-
kvarða og aldrei höfðu þau mikið
á milli handanna. Samt fannst þeim
þau alltaf hafa meira en nóg.
Margrét, fósturamma mín, var
tilfinninganæm kona, og oft fann
maður hvað umhyggjusemi hennar
gagnvart öðru fólki, einkum þeim
sem minna máttu sín, risti djúpt.
Þegar ég rifja upp heimsóknir
mínar í Skriðu eru mér minnisstæð-
astar þær stundir þegar við sátum
þrjú í eldhúsinu yfir rjúkandi kúm-
enkaffi og einhverju heimatilbúnu
meðlæti, en gestur kom varla í
Skriðu án þess að fósturamma mín
bakaði pönnukökur eða lummur.
Síðan settumst við öll við eldhús-
borðið og ræddum ýmis mál. Voru
þau mjög samrýnd og mikið jafnað-
arfólk alla ævi.
Helsta dægrastytting fóst-
urömmu minnar hin síðari ár, með-
an hún hafði heilsu, var lestur bóka,
auk prjónaskapar. Oft laumaði hún
til mín vettlingum eða sokkum,
„sem gætu komið sér vel“, eins og
hún orðaði það.
Fyrir um það bil áratug fór heilsu
fósturömmu minnar og fósturafa
að hraka og fengu þau þá vist á
Dvalarheimili aldraðra við Sjúkra-
hús Skagfirðinga. Þar dvöldust þau
við mjög góða aðhlynningu síðustu
æviár sín. Jón lést hinn 28. janúar
síðastliðinn, en hinn 20. maí voru
dagar hennar allir.
Blessuð sé minning fósturömmu
minnar.
Magnús H. Helgason.
RAGNAR HJÁLMAR
RAGNARSSON
+ Ragnar Hjálmar Ragnars-
son var fæddur 1. maí 1959.
Hann lést 8. maí 1994. Útför
hans var gerð frá Víðistaða-
kirkju 13. maí.
Kveðja frá vinum
VINUR 'okkar og félagi, Ragnar
Hjálmar Ragnarsson, er látinn. í
örfáum orðum langar okkur að
minnast hans. Kynni okkar hófust
fyrir alvöru þegar við vorum saman
í Víðistaðaskóla í Hafnarfirði fyrir
rúmlega 20 árum. Við eyddum
miklum tíma saman næstu árin á
eftir og oftar en ekki vorum við
heima hjá honum, þar sem við hlust-
uðum á tónlist, tefldum skák eða
bara sátum og spjölluðum saman.
Ragnar var góður skákmaður og
það var því oft barist af mikilli
hörku þegar sest var við taflborðið.
Ragnar hafði alltaf mikinn áhuga
á tónlist og hann hafði mikil áhrif
á tónlistarsmekk okkar beggja.
Heilu og hálfu dagana hlustuðum
við á gömlu poppgoðin og lásum
poppblöð.
Það fór aldrei mikið fyrir Ragn-
ari, hann var hæglátur en jafnframt
góður og traustur drengur og vinur
vina sinna. Ragnar var viðkvæm
sál og átti sína erfíðu daga en hann
gerði lítið af því að ræða sín vanda-
mál við aðra. Hann hafði mikil sam-
skipti við Ásu móður sína, sem allt-
af reyndist honum vel og vildi allt
fyrir hann gera. En nú er Ragnar
látinn, aðeins 35 ára gamall. Þegar
ungur maður á besta aldri er kallað-
ur á braut, vakna upp spurningar
en það er jafnframt fátt um svör.
Allir þeir sem þekktu Ragnar minn-
ast hans sem elskulegs drengs sem
öllum vildi vel.
Hann eignaðist tvo syni, Birki
Frey og Sindra Rafn, og reyndist
þeim alla tíð góður faðir. Elsku
Ása, missir þinn, sona þinna og
annarra fjölskyldumeðlima er mikill
en vonandi gefur góður guð ykkur
styrk í ykkar miklu sorg. Ragnar
mun lifa í minningu okkar. Um leið
og við þökkum honum allar ánægju-
legar samverustundir í gegnum tíð-
ina, vonum við bara að hann hafi
fundið frið og ró í nýjum heimkynn-
um. Blessuð sé minning Ragnars
Hjálmars Ragnarssonar.
Guðlaugur Adolfsson og
Krislján Kristjánsson.