Morgunblaðið - 16.01.1996, Blaðsíða 37

CII&AdQVÍUDflQM
r MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
búin að rétta þeim hjálparhönd, sem stóran þátt í að móta mitt líf. Sú
minna máttu sín eða stóðu höllum kona sem ég skrifa þessar línur um
fæti. Þess nutu ýmsir, bæði fyrr og ; dag er mín kæra móðursystir, Jór-
s*ðar. unn Kristinsdóttir.
Þungur harmur var kveðinn að Fyrst kemur upp í huga mínum
Jórunni við missi Bjarna, þótt sterk það sem ég sagði við hana fyrir 10
væri, er hann lézt 79 ára gamall. árum: Jóa mín þú ert nú búin að
Síðar féll svo Gunnar frá á bezta ferðast svo oft og mikið til Evrópu
aldri, sonur Bjarna, er hún og Krist- ag nu er tími til kominn að þú kom-
ín, móðir hennar, höfðu alið upp sem ;r til Ameríku. Hún tók vel í það en
eigin son. En hún lét hvorki þessi spurði hvort það væri gott að versla
áföll né önnur beygja sig til lang- þarna suður í Flórída fyrir okkur
frama. Hún hafði virkan og einlægan Islendinga. Þó svo að hún hafi verið
áhuga fyrir mörgu því, sem var að komin á áttræðisaldur þá var hún
gerast í umhverfi hennar, fylgdist aiveg til í að koma. Kom hún svo
vel með og var ætíð alúðleg og giað- með sonardóttur sinni Helgu Krist-
vær heim að sækja, og góð viðræðu. ínu 0g ég var mjög ánægð með að
Fyrir aðeins örfáum vikum fékk hún hún skyldi loksins koma til Ameríku
tækifæri til að skreppa bæjarferð til 0g þá sérstaklega að hún kæmi til
Lundúna, þar sem hún dvaldi um ■ mín f Orlando. Veit ég að hún var
tveggja vikna skeið við bezta atlæti ánægð því hún kom tvisvar eftir það
hjá alnöfnu sinni og fjölskyldu henn- og ( annarri ferðinni var dóttursonur
ar, þar í borg. Þaðan kom hún endur- hennar, Þór Ingólfsson, og kona
nærð og hress og hefur eflaust hugs- hans, Pía Hanson, við nám í Florída
að sér að fara slíka ferð aftur að og þótti henni mikið til koma að
ári, hefði hún heilsu til þess. En geta hitt þau. Fannst henni yndis-
endalokin voru nær en margur legt að sitja í sólinni og fá á sig smá
hugði. Skömmu fyrir jól fékk hún ut. Hún kunni samt best við sig í
heilablóðfall og sem hún reyndi að Flórída Mall, henni fannst svo gam-
komast aftur til nokkurrar heilsu, an að ráfa um í búðunum.
eftir það, brast hjartað. Þar með var oft kemur Jóa mín upp í huga
hú*] öll. mínum þegar ég er að þurrka af og
Eg minnist Jórunnar föðursystur pússa sHfur og enn þann dag í dag
minnar með hlýju og alúðarþökk, er það jafn leiðinlegt og þegar hún
fyrir allan hennar velgjörning í minn Var að kenna mér á unglingsaldri
garð, sem og þeirra Bjarna beggja. hvað það væri áríðandi að fara vel
Hún skiiaði hlutverki sínu í lífinu með sína hluti og gera verkin vel.
með sóma og það var henni gott á Fannst mér ekkert leiðinlegra en að
flesta lund, þótt hún hafi orðið fyrir pússa silfur, nema kannski að bursta
áföllum, eins og flestir aðrir, og skó af strákunum. Ekki má ég
fæstir sjái alla drauma sína rætast. gleyma allri handavinnunni sem hún
Góðu heilli var hún vel ern, þótt ald- gerði og gaf mér og er til mikillar
urinn færðist yfir hana, og þegar prýði á mínu heimili. Þegar ég minn-
heilsan brast bar andlát hennar að, jSf á handavinnu þá riijast upp þeg-
skömmu síðar. Enda hefði henni ar ég var í gagnfræðaskóla og var
sjálfsagt orðið raun að því, svo lífsg- á síðustu stundu að skila skóla-
löð og virk, sem hún ætíð var, að handavinnunni fyrir próf, þá var
þurfa að búa lengi við vonlítinn sjúk- gott að geta fengið Jóu til að hjálpa
leika og kröm. Að bálför lokinni sér.
verður líkaska hennar lögð í graf- Hafðu þök fyrir allt sém að þú
reit fjölskyldunnar í Fossvogskirkju- gerðir fyrir mig og kenndir mér.
garði; við hlið nánustu ættingja Ástarþakkir fýrir móttökurnar á
hennar. Við þökkum henni allt og síðasta ári og einnig fyrir spjallið í
biðjum henni blessunar á þeim óræðu símann föstudaginn fyrir jól. Þó svo
vegum, sem sál hennar fetar nú. að Don, maðurinn minn, og Jóa
Sigurður E. Guðmundsson. frænka gætu lítið talað saman þá
voru ,þau hæstánægð hvort með
annað. Með þessum fátæklegu orð-
Með nokkurra mánaða millibili um kveð ég þig, elsku hjartans Jóa
sest ég niður og reyni að setja örfá- mín.
ar af mínum hugsunum niður á blað Þín systurdóttir,
í sambandi við tvær konur sem áttu Ragnheiður Pétursdóttir Jones.
annara einkum þeirra er minna Störin á flánni
máttu sín. Þessir eiginleikar hans er fölnuð og nú
komu fram í hjálpsemi og greiðvikni fer enginn um veginn
svo ekki sé minnst á einstaka gest- annar en þú.
risni hans en engum hef ég kynnst í dimmunni greinirðu
sem haldið hefur góðgerðum eins daufan nið
fast að gestum og Sigurgeir gerði. 0g veizt þú ert kominn
Víðsýni og jákvæð viðhorf voru að vaðinu á ánni...
mjög einkennandi fyrir Sigurgeir
auk þess sem hann hafði til að bera ^ Landpósturinn, sem í eina tíð lagði
einstæðan framfarahug. Hann var ótrauður á hveija þá torfæru sem á
jafnan opinn fyrir öllum nýjungum, yefij kans val'ó> staðráðmn í að koma
hvatti þá er næst honum stóðu til óllu til skila sem honum var trúað
að horfa til framtíðar og að hafa fyrir> hefur nú lagt á vaðið í ánni í
augun opin fyrir þeim tækifærum sinni hinstu ferð. A leiðmm sem er
sem kynnu að bjóðast. aP baki er verk hans víða að sjá og
Hann var stöðugt leitandi nýrra y’ó sem áttum samleið með honum
leiða við að ná auknum afköstum í a einstökum áföngum leiðarinnar
verkum sínum og að auðvelda þau munum um ókomnar stundir njóta
eftir föngum. Eins og skáldið Steph- Þess sem samfylgdin við hann veitti
an G. lýsir Grími í Hrafnistu varð okkur- Blessuð sé minning hans.
honum ekki að hæfi að „taka and- Sigmundur Stefánsson.
ólfsbarning feðra sinna“ þegar tekist
var á við þau viðfangsefni sem að Fallinn er frá mætur maður,
höndum bar heldur „lét sér vinda minnisstæður þeim sem kynntust,
öfugt blása“ eins og Grímur ef svo fyrir mannkosti, dugnað og sam-
bar undir. viskusemi. Við sem hófum starf í
Gæfa Sigurgeirs í lífinu var þó Breiðholtsskóla haustið 1969, mun-
fólgin í fleiru en góðri gerð til líkama um vel okkar fyrsta ganga- og dyra-
og sálar. Eiginkona hans Lára Inga vörð, Sigurgeir Jónatansson, sem
Lárusdóttir hefur án nokkurs vafa þá var orðinn 67 ára.
verið stærsti hamingjuvaldurinn í Sigurgeir lét sér ekki nægja starf-
lífi hans. Þau voru einstaklega sam- ið í skólanum. Alltaf vann hann önn-
hent eins og heimili þeirra bar gott ur störf með. Síðustu ár hans við
vitni um en þar blandaðist hlýlegt skólann þreif hann í kringum Breið-
viðmót þeirra smekkvísi og snyrti- holtskjör áður en skólinn opnaði
mennsku. Lára lagði sitt af mörkum klukkan átta.
til þess að hinir góðu eiginleikar Afi, eins og nemendur okkar köll-
Sigurgeirs fengju sem best notið sín uðu hann, fékk að halda starfí sínu
og síðustu árin, þegar heilsu hans við skólann til 76 ára aldurs.
fór að hraka, var hún vakin og sof- Ekki minnist ég þess að hann
in yfír velferð hans þar til yfir lauk. væri nokkurn dag frá vegna veik-
Þegar ég að leiðarlokum þakka inda. Hann var mikill vinur barnanna
Sigurgeiri ógleymanleg kynni og og margar vinnufúsar hendur vildu
allt það sem hann gerði fyrir mig leggja honum lið þegar hann var að
og ijölskyldu mína vil ég senda hon- sópa og þrífa stéttina fyrir utan, en
um kveðju mína með hinni fallegu honum var það mikið metnaðarmál
haustvísu Hannesar Péturssonar. að halda öllu vel hreinu. Barnabömin.
Eftir starfslok við skólann fóru
þau hjón, Lára og Sigurgeir, að
kanna önnur Evrópulönd. Mörg sum-
ur var fastur liður að fara í hópferð
og sjá og kynnast sem flestu.
Flestar voru samt ferðirnar að
Skeggjastöðum í Miðfirði, þar sem
fyrr var búið. Hér fara aðeins fáein
fátækleg kveðjuorð því ég veit að
aðrir munu gera ætt og uppruna
Sigurgeirs og fjölbreyttum lífsferli
hans betri skil.
Fyrir hönd okkar hjóna og ann-
arra starfsmanna Breiðholtsskóla
ei;u þakkir færðar fyrir góð kynni
og samstarf.
Við flytjum Láru, dótturinni Haf-
dísi, sem hóf kennsluferil sinn við
skólann 1969 og kenndi hjá okkur
í mörg ár, syninum, tengdabörnum
og barnabörnum okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Þorvaldur Óskarsson,
skólastjóri.
M öllum heimsins hörmum,
svo hægt í friðar örmum
þú hvílist hels við lín.
Nú ertu af þeim borinn
hin allra síðustu sporin,
sem með þér unnu og minnast þín.
Með tryggð tii máls og manna
á mátt hins góða og sanna
þú trúðir traust og fast.
Hér er nú starfsins endi.
I æðri stjómar hendi
er það sem heitt í hug þú barst.
Guð blessi lifs þíns brautir,
þitt banastrið og þrautir
og starfs þíns mark og mið.
Við hugsum til þin hljóðir.
Að hjarta sér vor móðir
þig vefur fast og veitir frið.
(Einar Ben.)
að beiðni borgaryfírvalda. Rekstur
Kaffivagnsins var umfangsmikill og
erilsamur, en skapaði þeim hjónum
líka allgóð efni.
Jórunn var föðusystir mín og börn
þeirra hjóna því náin frændsystkini
mín; framan af árum bjuggu fjöl-
skyldur okkar gjarnan undir sama
þaki eða mjög nálægt hvor annarri
og við frændsystkinin vorum sannar-
lega heimagangar hvert hjá öðru.
Þetta samfélag kórónaði Kristín
amma okkar, sem bjó á heimili for-
eldra minna um áratugaskeið, allt
þar til hún fluttist á heimili Jórunn-
ar og Bjarna í Sörlaskjóli 15, þar
sem hún dvaldi til æviloka. Sam-
lyndi mæðgna hefur löngum reynzt
misjafnt, eigi ekki skaplausar konur
í hlut, en sambúð þeirra Jórunnar
og Kristínar var góð, þótt báðar
ættu stóra lund, enda vel að gömlu
konunni búið.
Það fór ætíð vel á með okkur
frændsystkinum og foreldrum okk-
ar, í einu og öllu. Þau Jórunn og
Bjarni voru höfðingjar heim að
sækja, bjuggu vel og voru ákaflega
gestrisin og örlát. Þótt hann væri
dulegur maður og fylginn sér í at-
vinnurekstri sínum var hann hægur
maður heima fyrir og naut þess vel
að eiga gott og failegt heimili, þar
sem hann gat grúskað í bókum sín-
um, síðari hluta ævinnar, er fleiri
næðisstundir gáfust en áður. Jórunn
var mikil myndarkona, skörungur
til allra verka og fylgin sér, svo um
munaði. Hún var nauðalík Kristínu
móður sinni, bæði í útliti og í skapi;
þær voru bráðvel gefnar og höfðu
ákveðnar og stundum mjög ein-
dregnar skoðanir á hlutunum; og
stundum fannst okkur frændsystkin-
um þær vera nokkuð skapríkar.
Húsfreyjan stjórnaði auðvitað öllu
innanstokks, með góðu samþykki
eiginmannsins, sem greinilega undi
því vel; hún hafði frumkvæði um
fjölmargt til framfara fyrir börnin,
fjölskylduna og heimilið og fylgdi
því fast eftir. Margoft efndu þau
hjónin til stórveizlu á heimili sínu
af ýmsu tilefni, fyrir ættingja og
vini, og var þá ekkert til sparað.
Alltaf var tilhlökkunarefni að koma
þangað, enda var maður þar löngum
með annan fótinn. Auðvitað var þá
glaðværðin með í för og Jórunn
hrókur alls fagnaðar. Efnin voru góð
og örlætið eftir því. Þau hjón máttu
ekkert aumt sjá og voru ætíð reiðu-
ÞRIÐJUDAGUR 16. JANÚAR 1996 37
: >

Snyriivönwerslunm
SANÐRA
%etjl\javíl\urvefji 50
er 10 dra
i tilefni af þvi bjóðum við
viðskiptavinum okkar upp á
eftirfarandi kynningar:
Miðvikudaginn 17. jQnúor, Clarins.
Fimmtudaginn 18. janúar, Chrisíian Dior.
Föstudaginn 19.janúar, Yves Saint Laurenf.
Laugardaginn 10. janúar, Guerlain.
Um leið og við bjóðum gleðilegt nýtt ár,
þöhkum við viðskiptin á liðnum árum
Fagfólk á staðnum
Nýtt greiðslukortatimabil

Skri fstofutækn i
Markmið námsins er að þjálfa nemendur til starfa á skrif-
stofum og er áhersla lögð á tölvugreinar og bókfærslu.
Námið er mjög hagnýtt og byggist að verulegu leyti á
verklegum æfingum. Námið eykur samkeppnishæfni
nemenda og býr þá undir krefjandi störf á vinnumarkaði.
Helstu námsgreinar eru:
m Handfært bókhald
91 Tölvugrunnur
3 Ritvinnsla
M Töflureiknir
M Verslunarreikningur
B Gagnagrunnur
8 Mannleg samskipti
8 Tölvubókhald
■ Lokaverkefni
STARFSMENNTUN
fjárfesting til framtíðar
mmmmmmmmmmmmmmmwmmmsmmmwwm
„Ég hafði samband við Tölvuskóla
Islands og ætlaði að fá undirstöðu
í bókhaldi og var mér bent á skrif-
stofutækninámið. Eftiraðhafa
setið þetta nám þá tel ég mig mún
hæfari starfskraft en áður og nú
get ég nýtt mér þá kosti, sem
tölvuvinnslan hefur upp á að
bjóða. Ég mæli eindregið með
þessu námi. “
Ólafur Benediktsson,
starfsmaður Glófaxa.
Ö11 nómsgögn innifalin
Tölvuskóli íslands
Höfðabakka 9 • Simi 567 14 66