Morgunblaðið - 15.04.1997, Blaðsíða 4

4 B ÞRIÐJUDAGUR 15. APRÍL 1997
HANDKNATTLEIKUR
MORGUNBLAÐIÐ
„Líkam-
inní
góðu
lagi
ennþá“
Erlingurfyrirliði Kristjánsson leggurhand-
boltaskóna á hilluna við hliðina á takkaskónum
ÞAÐ var söguleg stund þegar Erlingur Kristjánsson tók við íslands-
meistarabikarnum (KA-heimilinu á laugardaginn. Loksins hafði
liði utan höfuðborgarsvæðisins tekist að hampa þessum eftir-
sótta bikar. Einnig er það einsdæmi að sami einstaklingur taki
sem fyrirliði við íslandsmeistarabikar bæði í handknattleik og
knattspyrnu, en Erlingur var fyrirliði KA í knattspyrnu 1989. Jón
bróðir hans hefur orðið íslandsmeistari f báðum greinum og reynd-
ar fleiri slyngir boltamenn en Erlingur var fyrirliði KA í báðum
þessum meistaraliðum. Handboltaskórnir eru nú komnir á hilluna
en hvað skyldi taka við hjá meistaranum?
Erlingur er orðvar maður. Hann
sagðist hafa verið búinn að
ákveða að leggja handboltaskóna á
■^■■H hilluna eftir þetta
Stefán Þór keppnistímabil. Fyrir
Sæmundsson á hillunni eru snjáðir
skrifar frá takkaskór sem hafa
Akureyn verið þar síðan
haustið 1991. Kannski fjárfestir
hann í blakskóm. Eiginkonan, Karit-
as Jónsdóttir, er mikil blakdrottning
og vill gjarnan fá eiginmanninn með
í öldungablakið. Erlingur lofar engu,
nema hvað hann kveðst ekki ætla
að syngja í karlakór! Sund eða önn-
ur holl hreyfing fyrir „roskna"
íþróttamenn kemur vel til álita.
Þjálfun er ekkert frekar á döfinni
en Erlingur er íþróttakennari og
hefur langa reynslu af þjálfun hjá
sínu félagi.
„Framtíðin er óráðin á þessari
stundu en ég kem eflaust til með
að verða áfram viðloðandi KA þótt
ég sé hættur að keppa, hvernig svo
sem það verður. Ég var ákveðinn í
því að hætta núna og vissulega var
sætt að fá íslandsmeistaratitilinn
áður. Hann var kærkomin sárabót
eftir misjafnt gengi í vetur. Já, ég
er sáttur við að hætta núna. Ég hef
verið heppinn og sloppið við slæm
meiðsl á ferlinum. Líkaminn er í
góðu lagi ennþá og... er það ekki?“
hváði Erlingur og leit spyijandi á
Karitas sem hafði gert sig seka um
að ræskja sig á þessu augnabliki.
Hátt í 900 meistaraflokksleikir
Erlingur er á 35. aldursári. Hann
lék 502 leiki með meistaraflokki KA
í handbolta og 300-400 leiki í fótbolt-
anum. Tryggari KA-maður er trauðla
til. Fyrir utan einn vetur í Noregi
hefur hann alitaf spilað með KA þótt
stundum hafi önnur félög verið inni
í myndinni.
„Ég hef kannski verið heldur
heimakær og einhvern veginn æxl-
aðist það svo að ég skipti aldrei um
félag. Annars er þetta einstaklings-
bundið. Sumir hafa gott af því að
komast í nýtt umhverfi, breyta til,
reyna eitthvað nýtt. Aðrir gera of
mikið af því að flakka á milli félaga
og ná því aldrei að verða trúir sínu
félagi,“ sagði Erlingur er við ræddum
um þau mál.
Lítum aðeins um öxl. Hvernig stóð
á því að þú varst fram eftir öllu að
keppa í báðum þessum boltagreinum?
„Ég var bara eins og svo margir
aðrir í handbolta á veturna og fót-
bolta á sumrin. Þegar ég bytjaði í
meistaraflokki 17-18 ára gamall var
þetta ekki mikið vandamál. Þá voru
ekki komin þessi stífu undirbúnings-
tímabil og ströngu æfingar. Við
æfðum kannski þrisvar í viku og
þegar fótboltinn var búinn í septem-
ber fór maður í handboltann. Svo
urðu kröfurnar meiri, æfingarnar
strangari og þetta var orðið alltof
mikið fyrir mig. Núna þurfa menn
að velja á milli íþróttagreina 16-17
ára gamlir. Síðasta keppnistímabilið
mitt í fótboltanum var sumarið
1991.“
Og hvers vegna valdirðu hand-
boltann?
„Ætli líkamsvöxturinn hafi ekki
ráðið því. Ég er stór og þungur og
það hentar betur í handbolta en fót-
bolta. Fyrst ég þurfti að velja á
annað borð varð ég að taka þetta
með í reikninginn."
Velur ekki alltaf réttu orðin!
Erlingur er vissulega allstór og
nokkuð þungur og sjaldan orðaður
við lipurð og léttleika. Ekki inni á
vellinum. Hins vegar er hann lipur
og Ijúfur í mannlegum samskiptum
og nýtast þeir eiginleikar honum vel
í kennslunni. Þar kemur hins vegar
upp önnur þversögn því oft hefur
hann þótt þver og fúll í leikjum,
dálítið gjarn á það að tuða í dómur-
um. Sem fyrirliði má hann reyndar
segja sína skoðun á málunum.
„Já, ég má alveg tala við dómar-
ana en stundum hef ég bara ekki
valið réttu orðin,“ segir Erlingur og
glottir. Gæðablóðið hefur þurft að
víkja fyrir hinum harða keppnis-
manni þegar á hólminn er komið.
Þú talaðir um stærð og þyngd og
víst hefur þú títt verið stimplaður
„gamli varnarjaxlinn", raunar bæði
í fótbolta og handbolta. Hvernig
kanntu við þennan stimpil?
„Ja, maður verður að sætta sig
• : . .
1 1 ^ jSfr. > i
Fyrirliðinn
Morgunblaðið/Golli
ERLINGUR Kristjánsson, fyrirllðl KA, tekur á móti bikarnum,
sem Sigurjón Pétursson, varaformaður Handknattleikssam-
bands íslands, afhendir honum.
við slíkan stimpil. Hann skiptir engu
svo framarlega sem maður nær ár-
angri. Hins vegar fannst mér sumir
byija óþarflega snemma á því að
skeyta þessu „garnli" framan við
varnaijaxlinn því mér finnst aldurinn
ekki hafa háð mér neitt.“
Nei, reynslan hefur líka vegið
þungt. Svo má ekki gleyma því að
þú varst lengi vel öflug stórskytta,
en ekki bara varnarjaxl.
„Já, ég átti mjög góð tímabil þeg-
ar ég var á besta aidri í handboltan-
um og var sennilega þrisvar marka-
kóngur KA og nokkrum sinnum
meðal markahæstu manna í deild-
inni. Það var ekki fyrr en á síðasta
tímabili sem ég fór að draga mig
út úr sóknarleiknum."
Viljinn og hungrið skiluðu titli
Þú ert enn í sigurvímu, en var
ekki komin örvænting í mannskapinn
eftir rysjótta tíð? Þið hljótið að hafa
sett markið hátt í vetur.
„Jú, markið var sett hátt. Við
ætluðum helst að vinna alla titla sem
við áttum möguleika á. Svo spiluðum
við mjög upp og niður í vetur og lent-
um í hrakningum á skömmu tímabili
þegar við töpuðum tveimur deildar-
leikjum, Evrópuleik og bikarúrslita-
leik. Ástandið var slæmt eftir þetta.
Við settumst niður og eftir þann fund
komu tveir skárri leikir sem töpuðust
þó báðir, en síðan lá leiðin upp á við.
I úrslitakeppninni náðum við okkur
loksins á strik og raunar var það
aðeins þá sem kom sama stemmning-
in og einkenndi liðið síðustu tvö tíma-
bil. Þessi samstaða og leikgleði fleytti
okkur alla leið. Við vorum ekki endi-
lega að spila fallegan handbolta en
vömin var hörkugóð, markvarslan
small í lag og stemmningin í hópnum
eins og hún getur best orðið. Þetta,
ásamt viljanum og hungrinu, skilaði
okkur verðskulduðum Islandsmeist-
aratitli."
Já, titlarnir hafa streymt norður
síðustu þijú árin. Þú hefur varla átt
von á þessu blómaskeiði fyrir sex
árum áður en Alfreð Gíslason sneri
aftur. Hvað gerðist?
„Það er eiginlega tvennt sem
gerðist. Við vorum búnir að vera í
lakari kantinum í 1. deild í nokkur
ár og ekkert útlit fyrir breytingar.
Þá var KA-húsið byggt og aðstaðan
gjörbreyttist og á sama tíma kom
Alfreð heim, frægur og vinsæll eftir
feril sinn í Þýskalandi og á Spáni.
Nú vildu allir allt fyrir handboltann
gera og þar réð persónufylgi Alfreðs
miklu. Handknattleiksdeildin hafði
verið ijúkandi rústir en nú voru pen-
ingar ekki lengur vandamál og upp-
bygging gat hafist. Árangurinn lét
reyndar á sér standa til að byija
með því bjartsýnustu menn vildu
helst fá titla strax fyrsta árið. Eftir
þetta hikst hefur gengið verið frá-
bært. Við komumst í úrslit bikar-
keppninnar fyrir fjórum árum og það
var svo eftirminnilegt að slæmt tap
gegn FH er ekkert niðurdrepandi í
minningunni. Síðustu þijú árin hafa
svo verið farsæl."
Harðir Þórsarar halda með KA
Það eru töluverðir peningar í spil-
inu og þið hafið verið að „kaupa“
eða fá til ykkar menn á borð við
Valdimar Grímsson, Patrek Jóhann-
esson, Julian Duranona og Sergei
Ziza á sama tíma og 2. og 3. flokk-
ur KA hefur verið mjög öflugur. Fá
ungu KA-strákarnir næg tækifæri
með meistaraflokki?
„Þeir skila sér náttúrulega aldrei
allir upp í meistaraflokk en strákar
eins og Sverrir Björnsson og Heiðm-
ar Felixson hafa verið að spila tölu-
vert í vetur. Ungu strákarnir hafa
hins vegar ekki taugar í svona úr-
slitakeppni og þá hefur verið keyrt
á þessum reyndari. Það var t.d. gott
að eiga Jakob Jónsson í pokahorninu
núna. Svo er ekki alltaf fylgi á milli
öflugra yngri flokka og meistara-
flokks."
En hefur ekki gott gengi meist-
araflokksins skilað sér í auknum
handboltaáhuga í bænum?
„Jú, tvímælalaust, bæði innan fé-
lagsins og á Akureyri. Meira að segja
hörðustu Þórsarar eru farnir að
halda með KA í handbolta og þá er
mikið sagt,“ segir hinn harði KA-
maður.
Erlingur er bjartsýnn á að KA
haldi stöðu sinni meðal toppliða í
1. deild og hann segir að ef lykil-
menn fari frá félaginu verði að fá
aðra, og helst betri, í staðinn. Hann
er metnaðarfullur fyrir hönd félags-
ins. En farsælum ferli litríks íþrótta-
manns á gólfi og grasi er að öllum
líkindum lokið. Hann hlakkar til að
koma til kennslu í Síðuskóla því
hann veit að nemendur munu fagna
honum vel.
Sem afreksíþróttamaður er Erl-
ingur fyrirmynd yngri kynslóðarinn-
ar, verðug fyrirmynd sem fleiri
mættu taka sér til eftirbreytni. Hóg-
vær, reglusamur, duglegur og
traustur. Svo á hins vegar eftir að
koma í ljós hvort nemendur beri jafn
mikla virðingu fyrir honum þegar
hann hættir að baða sig í frægðar-
ljóma íþróttanna. Sumir hafa ekki
hugmynd um að Erlingur var knatt-
spyrnumaður í fremstu röð, en hann
hefur markað sín spor í íþróttasög-
una og þau verða ekki máð út.
Ofthætt,
en fyrst nú
skriflega
ALFREÐ Gíslason segist endan-
lega hættur að leika handknatt-
leik. „Ég er búinn að lofa því
síðustu íjögur árin að hætta, en
gerði það í fyrsta skriflega
núna!“ sagði Alfreð en á treyju
sem hann áritaði, fyrir ungan
aðdáenda eftir leikinn á laugar-
daginn, bætti hann við í sviga
fyrir aftan nafn sitt: Örugglega
hættur. Og því fylgdi Alfreð eft-
ir við blaðamann, er hann sagði:
„Ég lofa því að ég kem aldrei
aftur inn á handknattleiksvöll
sem leikmaður - aldrei!"
Patrekur
fylgdist með
FLJÓTLEGA eftir að leiknum á
Akureyri falaðist Morgunblaðið
eftir spjalli við Alfreð Gíslason,
en hann bað um smá frest. „Ég
var nefnilega búinn að lofa að
hringja í Patta,“ sagði hann um
leið hann greip farsímann. Pat-
rekur, sem lék með KA síðustu
tvö ár, sendi svo fyrrum félögum
sínum skeyti í tilefni sigursins.
Núna get
ég dáið...
„NÚNA get ég dáið hamingju-
samur," sagði gamalkunnur
KA-maður eftir að Islandsmeist-
aratitillinn var í höfn á laugar-
daginn. „Það er ekki víst að
konunni sé sama því ég er enn
í fullu fjöri, en eftir að KA er
búið að vinna íslandsmeistara-
titilinn bæði í knattspyrnu og
handknattleik, er ég tilbúinn...
Tappaðaf
hnénu
ALFREÐ Gíslason er meiddur í
báðum hnjám. Fyrir leikinn í
Mosfellsbæ síðastliðinn fímmtu-
dag var tappað um 50 millflítr-
um af vökva úr hægra hné hans,
sem var „persónulegt met“ að
sögn Alfreðs, en metið var svo
bætt á laugardag. Þá var tappað
rúmlega 70 millilítrum úr
vinstra hnénu.