Morgunblaðið - 06.01.1998, Blaðsíða 34

34 ÞRIÐJUDAGUR 6. JANÚAR 1998
MINNINGAR
MORGUNBLABIÐ
KATRÍN
ÓLAFSDÓTTIR
ARNI
AÐALSTEINSSON
+ Katrín Ólafsdótt-
ir fæddist í
Reykjavík 14. febrú-
ar 1913. Hún lést á
Sjúkrahúsi Suður-
lands 25. desember
síðastiiðinn. Foreldr-
ar hennar voru Ólaf-
ur Hákon Hákonar-
son verkamaður og
sjömaður og Snjáfríð-
ur Magnúsdóttir sem
bjuggu lengst af á
Brekkustíg 14 í
Reykjavík. Katrín
var elst fjögurra
systkina. Hin eru
Magnúsína Oddný sem lést 25.
desember síðastliðinn, Hákon
Guðmundur og Ástríður.
Katrín giftist Guðmundi Eli'asi
Guðmundssyni 15. mai 1943. Þau
bjuggu fyrst í Hveragerði, síðan
að Gljúfurholti í Ölfusi en settust
síðan að á Selfossi 1946 og
bjuggu þar síðan, á Austurvegi
32. Börn þeirra eru: Fríða leik-
skólakennari, sem lést 1990,
maki Gunnar Malmquist; Ólafur
Hákon trésmiður, ókvæntur;
Guðrún skólastarfsmaður, maki
Árni Oddgeir Guðmundsson; Sól-
veig þroskaþjálfi, ógift, og Guð-
munda starfsstúlka á leikskóla,
maki Gústav Karlsson.
Utför Katrínar fór fram frá
Selfosskirkju 3. janúar.
Tíminn líður hratt og hver líð-
andi stund er það sem manneskjan
hefur í hendi sinni að njóta. Þegar
litið er yfír farinn veg að leiðarlok-
um virðist mannsævin stutt í eilífð-
inni þó geti í sjáfri sér virst löng.
Katrín Olafsdóttir, hún Kata eins
og við kölluðum hana, var merk
kona og hlý sem naut þess að fylgj-
ast með og eiga samskipti við fólk.
Hún bjó að Austurvegi 32 á Sel-
fossi ásamt manni sínum Guð-
mundi Eliasi Guðmundssyni þar
sem þau stofnuðu heimili á árunum
eftir stríð þegar fólk hópaðist í
þéttbýlið á Selfossi. í gegnum
barnauppeldi og samskipti hvers-
dagsins sköpuðust góð kynni milli
fólks og það var gott að þekkja
Kötu og hennar fólk. Hún var heil-
steypt, traust, hjartahlý og
skemmtileg manneskja og það fór
enginn leiður frá henni.
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
Erfidrykkjur
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
Sími 562 0200
rXIIIIXITTIlH
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík • Sími 553 1099
Opíð oll kvöld
til kl. 22 - einníg um helgar.
Skreytingar fyrir öll tilefni.
Gjai
Kata var eins og hús-
mæður þessa tíma,
alltaf tiltæk og vís á
sínu heimili sem hún
stýrði af skörungsskap
og dugnaði. Hún var
alltaf boðin og búin til
að hjálpa til þegar eitt-
hvað fór úrskeiðis hjá
nágrönnunum eða ef
eitthvað mikið stóð til.
Kata var bundin heima-
við og síðustu áratugina
fór hún ekki út úr húsi
svo heitið gæti en
hjartahlýja hennar náði
vel út fyrir veggi húss-
ins. Hún fylgdist vel með því sem
var að gerast í kringum hana, hjá
hennar fólki og þeim sem hún
þekkti. Hún naut þess að fá heim-
sóknir og var alltaf glaðleg og
skemmtileg. Hún iifði samkvæmt
þeirri reglu að maður er manns
gaman og að það er gefandi að
þekkja fólk.
Þótt þær væru ekki margar
heimsóknirnar milli heimiianna, var
alltaf eins og hún væri nálæg og við
vissum alltaf hvor af annarri. „Það
er allt í lagi með Kötu,“ var við-
kvæðið hjá henni þegar spurt var
um líðan hennar og hvernig gengi.
Síðan sneri hún umræðuefninu og
fyrr en varði var það hún sem fékk
að vita hvemig gengi hjá hinum,
þannig var umhyggja hennar næm
fyrir nágrönnunum. Hún stýrði
einnig sínu fólki og hvatti það með
ráðum og dáð, hafði gaman af unga
fólkinu og börnunum sem þótti gott
að koma til hennar og umgangast
hana. Það var gott að fylgjast með
því hvernig eitt bamabarna hennar
laðaðist að henni, leitaði til hennar
og var hjá henni undir það síðasta.
Það hugsuðu allir hlýtt til Kötu þó
svo þeir ættu ekki ýkja mikil sam-
skipti við hana. Svo var um blað-
bera sem kom á tröppurnar með
blaðið hér fyrr á árum og hitti oft
þannig á að af einhverjum ástæðum
stóð Kata við dyrnar, opnaði og
gaukaði einhverju góðgæti að peyj-
anum. Sama var einnig uppi á ten-
ingnum þegar komið var með rukk-
unarheftið mánaðariega. Oftast
fylgdi góðgæti með greiðslunni og
alltaf góð orð. Það þurfti aldrei að
koma aftur til Kötu, hún skildi
barnssálina.
Þetta er fátækleg kveðja til
merkrar konu með þökk fyrir sam-
fylgdina. Hún Kata á móti var alltaf
til staðar og verður það áfram í
minningu okkar sem þekktum hana.
Blessuð sé minning hennar. Innileg-
ar samúðarkveðjur fí-á mér og fjöl-
skyldu minni til allra aðstandenda.
Sigríður Guðmundsdóttir.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útfór hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
CrfiscJrykkjii
1^^TFvritfa*x>hwlð
KÍGfiPt-ir
Sími 555-4477
+ Árni Aðalsteins-
son fæddist í
Hafnarfirði 22. ágúst
1943. Hann lést 27.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Helga H. Helga-
dóttir, f. 30.6. 1908, d.
21.8. 1990, og Aðal-
steinn Knudsen, f.
20.7. 1909, d. 10.2.
1991. Systkini Árna
eru Helgi S. Guð-
mundsson, f. 16.10.
1928, Ragnhildur Að-
alsteinsdóttir f. 11.6.
1937 og Hlöðver S.
Aðalsteinsson, f. 1.10. 1941, d.
29.12. 1996.
Utfór Árna fer fram frá Frí-
kirkjunni í Hafnarfírði í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Kæri frændi. Hvern hefði grunað
að ári eftir að við fylgdum Hlölla
frænda til grafar mundum við fylgja
þér? Engan.
Þegar langamma var á lífi kom-
um við, ásamt mömmu, oft í heim-
sókn til ykkar upp á Álfaskeið. Það
var alltaf tekið mjög hlýlega á móti
okkur hvort sem það varst þú eða
Hlölli frændi og okkur þótti alltaf
mjög vænt um það. En þegar
langamma lést voru heimsóknirnar
ekki eins margar og við hefðum
viljað. Við komum stundum í heim-
sókn með pabba og fengum iánaðar
videóspólur því þú áttir mjög mikið
af þeim og okkur þótti voðalega
gaman að geta komið til þín og fá
lánaðar spólur. Og þú varst alltaf
jafn yndislegur við okkur, vildir
lána okkur allar spólurnar þínar en
við létum eina til tvær duga. Svo
áttir þú orðið svo mikið af spólum
að þú fórst um hverja helgi í Kola-
portið til að selja þær og þar sáum
við þig oft. Einnig sáum við þig
ganga upp og niður Reykjavíkur-
veginn, þú varst alltaf mjög dug-
legur að ganga.
Svo var það ekki alls fyrir löngu
að Helena og unnusti hennar, Osk-
ar, hittu þig í söluturninum Björk á
Strandgötunni þar sem þú varst í
spilakassanum. Við spjölluðum í
smátíma við þig og þú varst svo
hress. Konan í sjoppunni bað þig
um að líta eftir búðinni rétt á meðan
hún skrapp í bankann og það var
ekkert mál eins og þú hefðir ekkert
gert annað, en það hvarflaði aldrei
að okkur að þetta yrði í síðasta
skipti sem við hittum þig. Það var
mjög gaman að tala við þig. Um leið
og við gengum út úr sjoppunni töl-
uðum við bæði um hvað þú litir vel
út. Þess vegna þótti okkur svo sárt
að heyra þegar Hera
amma hringdi í okkur
að morgni laugardags-
ins 27. des. sl. og til-
kynnti okkur að þú
værir farinn.
Langamma og Hlölli
frændi munu taka vel á
móti þér, loksins eruð
þið öll saman aftur. Við
viljum biðja góðan Guð
um að styrkja Helga
afa, Dúdú frænku og
aðra aðstandendur í
þessari sorg og við vilj-
um votta ykkur dýpstu
samúð okkar.
Þínar frænkur,
Helena Björk og
Helga Rut.
Lífsgöngu Árna er lokið. Okkur
er efst í huga þakklæti til hans fyrir
alla þá umhyggju og hlýhug sem
hann sýndi okkur bræðrum alla tíð.
Lífshlaup Árna var ekki neinn
dans á rósum heldur oft þyrnum
stráð. Ungur fór hann að vinna og
draga björg í bú móður sinnar og
systkina. Eins og oft fer fyrir
vænstu mönnum þá ánetjaðist
hann Bakkusi konungi og glímdi
við hann árum saman, þótt hann
stundaði vinnuna af dugnaði alla
tíð. Síðar bættist annar vágestur
við, sykursýki á háu stigi, sem
smátt og smátt dró úr líkamlegum
mætti en bugaði þó aldrei hinn
andlega þrótt Árna.
Fyrir allmörgum árum varð Árni
þeirrar gæfu aðnjótandi að fara í
meðferð hjá SÁÁ, og þar vann hann
sinn stærsta sigur í iífínu, sigurinn
á Bakkusi. Þökk sé SÁÁ og AA fé-
lögum.
Árni var mjög jákvæður persónu-
leiki, glaðsinna og jafnlyndur.
Aldrei heyrðum við hann segja
styggðaryrði um aðra, heldur gerði
hann sér far um að draga fram það
jákvæða í fari annarra.
Það var ekki hægt annað en að
fyilast aðdáun og stolti yfír því
hvemig Ámi tók á þeim ofsóknum
sem hann og hans nánustu máttu
þola fyrir u.þ.b. tveimur ámm, og
enduðu með ótímabærum dauða
bróður hans, Hlöðvers. Við vor-
kennum þeim er reyndu að gera
hann og fjölskyldu að ómerkingum.
Aftur á móti viljum við sérstaklega
láta í ljós þakklæti til alira þeirra,
sem sýndu Ama hlýhug á erfíðum
tímum. Það var honum ákaflega
mikils virði.
Við leiðarlok þökkum við Árna
frænda okkar samverana í þessu
lífi.
MARÍA Þ.
PÉTURSDÓTTIR
+ María Þorgerður
Pétursdöttir
fæddist í Hrossholti í
Eyjahreppi hinn 17.
nóvember 1903. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur hinn 16.
desember síðastlið-
inn.
María giftist Sig-
urjóni Sigurðssyni
hinn 24.1. 1925 og
eignuðust þau þrjú
börn, Sigurð og Pét-
ur, sem báðir eru
látnir, og Önnu, sem
lifir móður sína. Sig-
urjón lést árið 1980. Barnabörn
Maríu eru 13 talsins, langömmu-
börn 29 og langalangömmubörn
sex. Síðustu árin bjó Marfa í
Seljahh'ð.
Utför Maríu Þorgerðar hefur
farið fram í kyrrþey að ósk hinn-
ar látnu.
Hún amma mín er dáin.
Allar góðu stundirnar sem við
áttum saman munu lifa í
minningu minni um alla
tíð.
Amma var skapgóð,
fórnfús og þolinmóð og
var vinur vina sinna.
Já, hún hafði marga
góða eiginleika. Eg
minnist ömmu með
prjónana sína að
prjóna ullarsokka og
vettlinga á fólkið sitt,
svo okkur yrði ekki
kalt, en fyrir rúmu ári
var síðasta lykkjan
prjónuð þar sem sjónin
var alveg búin. Mikið
mun ég sakna símtalanna okkar
því þar var mikið rætt. Amma
gladdist mjög þegar ég las fyrir
hana ljóð og þá sérstaklega eftir
Davíð Stefánsson frá Fagraskógi,
eftirlæti okkar beggja, og vil ég
því minnast hennar með ljóðlínum
eftir hann.
Hafðu þökk fyrir öll þín spor.
Það besta, sem fellur öðrum í arf,
er endurminning um göfugt starf.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Agnar, Viðar og Helgi.
Það mun hafa verið á sjötta ára-
tugnum að ég kynntist fyrst Ái’na
Aðalsteinssyni sem nú er látinn. Þá
lentum við saman á vertíð á mb
Hring GK18 frá Hafnarfirði. Það
sem helst einkenndi Áma var
hjartagæska hans og traust vinátta.
Árni mátti ekkert aumt sjá og var
frekar viðkvæmur í lund, þrátt fyrir
hrjúfan skráp. Hann var með hress-
ari mönnum, enda lundin létt. Hon-
um lá hátt rómur og var gjarnan
hrókur alls fagnaðar þegar svo bar
við. Hann ánetjaðist konungi
Bakkusi á tímabili, eins og oft vill
verða með viðkvæmar sálir, en
hlaut sigur í því stríði og starfaði
lengi eftir það með AA-samtökun-
um í Hafnarfírði. Á þeim vettvangi
varð Árni bjargvættur margra er
illa voru á vegi staddir og nutu
mannkostir hans sín þá vel. Þar var
hann á heimavelli og gladdi það
hjarta hans þegar vel tókst til. Það
var einnig oft ofarlega í huga hans,
þegar honum hlotnaðist sú gæfa að
bjarga mannslífi í höfninni á Nes-
kaupstað. Þannig maður var Árni.
Árni stundaði lengst af almenna
verkamannavinnu við sjávarsíðuna.
Hann gekk í Barnaskóla Hafnar-
fjarðar og síðan í Flensborgarskóla
áður en hann hóf nám við Iðnskól-
ann í Hafnarfirði. Hann lauk prófí
sem fiskmatsmaður og stundaði
lengi sjómennsku áður en hann
gerðist verkstjóri hjá Bæjarútgerð
Hafnarfjarðar og síðan Sjófangi.
Hann unni átthögum sínum og upp-
rana af miklum hlýhug. Það sýndi
áhugi hans fyrir varðveislu gamalla
muna og var hann mikill safnari.
Hann safnaði t.d. myndum af göml-
um Hafnfirðingum og hafnfirskum
skipum og átti allgott safn.
Á miðjum aldri greindist Árni
með sykursýki á háu stigi og háði
harða baráttu við þann sjúkdóm,
sem að lokum dró hann til dauða
eftir stutta legu á sjúkrahúsi milli
jóla og nýárs.
Góður vinur kveður nú saddur líf-
daga eftir erfiða samieið með Gróu
á Leiti. Sú ómaklega aðför að mann-
orði þessa gæðamanns markaði
djúp sár og biturleika í viðkvæma
sál, sem ég nú kveð með söknuði.
Guð, gefðu mér æðruleysi
til þess breyta því sem ég get breytt,
kjark til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt
og vit til að greina þar á milli.
Hilmar Kristensson.
Moldin er þín.
Moldin er trygg við börnin sín,
sefar allan söknuð og harm
og svæfir þig við sinn móðurbarm.
Grasið hvíslar sitt Ijúfasta ljóð
á leiðinu þínu. Moldin er hljóð
og hvíldin góð...
(Davíð Stef.)
Elsku amma, blessuð sé minning
þín.
Auður Sveinbjörnsdóttir.
Með þessum tveimur erindum
langar mig að kveðja hana ömmu
mína, sem var sú ailra besta.
Margs er að minnast,
margter hér að þakka.
Guði sé Iof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Guðrún.