Morgunblaðið - 14.08.1998, Blaðsíða 6

6 B FÖSTUDAGUR 14. ÁGÚST 1998
MORGUNBLAÐIÐ
DAGLEGT LÍF
Morgunblaðið/Árni Sæberg
GUÐMUNDUR Þorvaldsson í litríkri hannyrðaverslun sinni. Hann klæðist vesti sem hann prjónaði sjálfur á
sérstakan hátt þannig að flíkin virðist við fyrstu sýn ofin.
Gulldrengur
í vænni hannyrðaverslun
Yfírg;ialdkeri hættir í banka og opnar hannyrðaverslun.
Ráðleggur húsmæðrum um val á lopa, selur prjóna og hnotur
og sest niður við útsaum þegar lítið er að gera. Sem er sjaldan.
Sigurbjörg Þrastardóttir heimsótti manninn og komst að því að
____gjaldkeri í prjónaverslun er ekki endilega eins og_
fíll í postulínsbúð. Þvert á móti.
/
G lærði að prjóna þegar
ég var sjö ára gamall. Þá
bjuggum við í Argentínu
og það var gömul kona í
næsta húsi sem tók kennsluna að
sér,“ segir Guðmundur Þorvalds-
son, 33 ára eigandi hannyrðaversl-
unarinnar Handraðans á Akranesi.
„Þegar ég flutti heim sáu ömmum-
ar um að halda kunnáttunni við og
ég hef verið saumandi og prjónandi
síðan.“
ina sem innréttuð var á kostnað
lagers og kaffistofu. „Ég hef bætt
við mig bútasaumsefnum og keypti
nýverið föndurvörubirgðir af máln-
ingarverslun hér í bæ sem hætti
störfum." I haust hyggst Guð-
mundur bjóða upp á ýmis handa-
vinnunámskeið, allt frá útsaumi til
trémálunar, og vonast til þess að
verða þá fluttur í stærra rými.
Sótti um að sauma
með stúlkunum
Áræðinn og
samansaumaður
í góðlátlegu gríni má haida því
fram að Guðmundur sé „saman-
saumaður" náungi, ekki síst vegna
þess að hann vann í banka í fjórtán
ár og taldi þar peninga áður en
hann ákvað að venda kvæði sínu
rækilega í kross. Nánar tiltekið í
krosssaum. „Ég hafði aldrei unnið
annars staðar en í banka. Mig
langaði að breyta til og það
var annaðhvort að *>
hrökkva eða stökkva,“
útskýrir Guðmundur og
játar að margir hafí
undrast þegar yfirgjald-
kerinn sagði upp starfi
til þess að opna handa-
vinnubúð. Ekki til þess
að sjá um bókhald held-
ur til þess að selja
sjálfur hnappagöt og
nálaraugu eða
hvað það nú er
sem selt er í
slíkum búð-
um. > - "p
„Fólk skiptist ' V.v
eiginlega í tvo flokka. Sum-
um fannst þetta flott en aðrir hristu
töldu ð að SKÍRNARKJÓLLINN sem Guðmund-
ur prjónaði á son sinn, Þorvald Arnar.
Að Iaunum hlaut hann Gullprjóna árs-
ins 1996 og hafa tvö önnur börn verið
skfrð í kjólnum síðan.
nu væn
ég endan-
lega búinn
að missa
vitið.“
Þeir sem fylgst hafa með vexti
og velgengni verslunarinnar á ann-
að ár sjá hins vegar að það var
laukrétt hjá Guðmundi á sínum
tíma að stökkva. „Þetta hefur
gengið mjög vel og starfsemin er í
raun að sprengja utan af sér hús-
næðið,“ útskýrir hann, hvarflar
augum um ofnýtta króka og kima
og leiðir blaðamann inn í efnadeild-
„Ég er nú svo „gamall" að þegar
ég var í grunnskóla viðgekkst kyn-
skipting í handmenntakennslu,"
segir Guðmundur, aðspurður um
saumaáhuga í æsku. „Strákar voru
í smíðum og stelpur í saum og þar
við sat. Mér leið ágætlega í smíða-
náminu en við sóttum nú samt tveir
um að fá að vera með í stelpu-
saumnum," rifjar Guðmundur upp
og hlær. „Svei mér, ef við
fengum ekki leyfi til
þess að sækja
^ saumatímana en
svo guggnuðum
við á því - senni-
lega af ótta við
stríðni." Fyrir skömmu
sótti Guðmundur tvö
tréskurðamámskeið
til þess að hressa upp
á smíðakunnáttuna,
en saumaskapnum
hefur hann sinnt
samviskusamlega
síðan í Argentínu
um árið. „Reynd-
ar þurfti ég
, - • - nánast að
læra að prjóna
upp á nýtt þegar
ég byrjaði í gata-
prjóni, því leiðbein-
ingamar miðuðust
við íslensku aðferð-
ina en ekki þá
argentínsku," segir
hann.
Þegar Guðmundi og konu hans
Ásdísi fæddist frumburðurinn,
Þorvaldur Amar, lét hinn stolti
faðir sig ekki muna um að prjóna
skírnarkjól á þann stutta. Fyrir
gripinn hlaut hann „Gullprjóna
ársins“ 1996, viðurkenningu sem
Gambúðin Tinna í Hafnarfirði af-
hendir ár hvert í samvinnu við
þýska prjónaframleiðandann Selt-
Fólk, sem
kaupir mín
föt, er ekki
að leita sér
að þægileg-
um íþrótta-
buxum, held-
ur sækist
eftir sérstök-
um flíkum.
Frá því harða
yfir í hið mjúka
Föt eins og gúmmíteygja - hvernig skyldu
þau vera? Sigrún Davíðsdóttir ræddi við
Fanneyju Antonsdóttur fatahönnuð, sem
spreytir sig á latexflíkum í Kaupmannahöfn.
^ KERAMIK virðist ekki endilega
m forsenda þess að eiga við
|h gúmmi og gúmmí er ekki eðli-
legasta viðfangsefni fatahönn-
■d uðar, en ailt þetta spannar
Fanney Antonsdóttir. Hún er út-
skrifuð úr keramíkdeild Myndlista- og
handiðaskólans, en leggur nú fyrir sig
fatahönnun, hefur komið sér fyrir í
Kaupmannahöfn og selur gúmmífötin
sín í búðir þar.
Fanney útskrifaðist úr MHÍ 1996 og
var síðan skiptinemi í Danmarks
Design Skole í keramík og teikningu,
en segist jafnframt hafa farið að líta
aðeins í kringum sig eftir öðru. Lfk-
lega kúrði fatahönnuðurinn þó f henni
einhvers staðar, því hún tók einnig
námskeið í búningahönnun. Gúmmíi,
nánar tiltekið latexi, kynntist Fanney
svo þegar hún tók þátt í samsýningu á
ferjunni Krónborg 1996, þegar Kaup-
mannahöfn var menningarhöfuðborg
Evrópu. „Við leituðum að skemmti-
iegum efnum til að vinna með og not-
uðum þá latex. Ég prófaði mig
áfram með það, litaði og vann
úr því og fannst það gaman.“
Upp úr þessum tilraunum
fór Fanney að fást við að gera
föt úr latexi. Hún tók þátt í ís-
lensku Smirnoff-keppninni
1997 og vann til silfurverð-
launa fyrir látexflíkur sínar,
þær voru teknar í söiu í Dýr-
inu, svo þetta sem byrjaði sem
tilraun hefur undið upp á sig.
En tíminn í Danmörku, sem
hófst sem námstími, hefur líka undið
upp á sig og Fanney hefur sett upp
eins manns fyrirtæki þar. „Kosturinn
við að búa hér er meðal annars að það
er miklu auðveldara að vinna hluta-
starf hér, meðan maður er að koma
sér í gang,“ segir hún. „Það er iíka
ódýrara að lifa í Danmörku og kaupið
hærra.“
Enn sem komið er býr Fanney til
flíkurnar sjálf, „en markmiðið er auð-
vitað að fá einhvem til að sauma fyrir
„ Ljósmyndir/Fanney
LATEXFLIKURNAR eru ekki aðeins
sérstakar útlits, heldur er vinnsla þeirra
einnig með öðrum hætti en almennt ger-
ist með fatnað.
sig. Það kemur að því, en þetta
tekur allt sinn tíma.“ Hún er ekki
í vafa um að hún hyggst láta
sauma fyrir sig í Danmörku, en
ekki erlendis þar sem vinnuaflið
er ódýrara. „Það er dýrara að láta
sauma hér í Danmörku, en það er
í iagi, því ég er ekki að keppa við
ódýr föt. Fólk, sem kaupir mín föt,
er ekki að leita sér að þægilegum
íþróttabuxum, heidur sækist eftir
sérstökum flíkum.“