Morgunblaðið - 17.04.1999, Blaðsíða 65

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 17. APRÍL 1999 65
KRISTJANA GUÐRUN
GUÐSTEINSDÓTTIR
+ Kristjana Guð-
nín Guðsteins-
dóttir fæddist í Bol-
ungarvík 31. júlí
1918. Hún lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Isafirði 7.
aprfl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voi-u Margrét Jó-
hanna Jónsdóttir
frá Bolungarvík og
Guðsteinn Einars-
son, frá Skála-
brekku í Þingvalla-
sveit. Hálfsystir
Krisljönu af móður
er Jónína Sveinsdóttir í Bolung-
arvík sem er gift Per Sulebust
og eiga þau tvö börn. Hálf-
syskini af föður voru Guðmund-
ur Jóhann og Jenný Sigrún er
fómst í fiskiróðri út
af Stigahlíð, tvö er
dóu í bernsku og
Fanney er síðast bjó
á Þverá á Síðu og
átti hún sjö börn.
Hinn 23. október
1943 giftist Krist-
jana Guðjóni Jóns-
syni frá Aðalbóli í
Lokinhamradal, f.
27. júní 1917, d. 26.
janúar 1999. Börn
þeirra hjóna em: 1)
Margrét, f. 19. aprfl
1950, maki Sigurður
Þ. Gunnarsson, f. 12.
mars 1945, böm þeirra era: a)
Krisljana Guðrún, f. 17. janúar
1969, barn hennar er Daníel
Már, f. 13. desember 1992. b)
Líney Björg, f. 4. nóvember
Hvi leitar það hljóradjúpi hörpunnar frá
sem helst skyldi í þögninni grafíð?
Eg kalla þó aldrei þá sól úr sjá,
sem sefur á bak við hafið!
(Jónas Guðlaugsson)
í dag kveðjum við kæra móður
mína, hana Jönu.
Það er margs að minnast þegar
leiðir skilja. Nú ert þú komin til
pabba, hann þarf ekki að bíða leng-
ur eftir þér, en þið voruð sem eitt
því þar sem þú varst, var hann líka.
Það var mikið þrek sem þér var
gefið, og mátti sjá það best í veik-
indum pabba í vetur, er þú varst að
keyra hann í hjólastólnum á göng-
Sum á Hlíf og sjúkrahúsinu, þó fötl-
uð værir. Þú vékst ekki frá pabba
meðan hann var veikur, last fyrir
hann bækur sem þið höfðuð fengið
um jólin og spilaðir fyrir hann af
geisladiskum. Engan grunaði þá að
þú værir sjálf veik, því ekki kvart-
aðir þú. í febrúar þegar þú fórst í
endurhæfingu varst þú svo ánægð
að geta tekið þátt í æfingunum og
Iaukið þrekið þitt á göngubrautinni.
Eg man hvað þú varst ánægð þeg-
j§ ar þú varst að segja mér frá því,
i þegar ég heimsótti þig í byrjun
mars, og þú gafst mér dúka sem þú
hafðir verið að mála á. En nú er
allt búið.
Það eru margar minningar sem
koma í hugann um kæra móður,
sem erfitt er að skrifa á blað, og
margt að þakka.
Eg trái því að nú sértu komin til
pabba og ykkur líði báðum vel.
Guð veri með þér.
Þín dóttir
Margrét.
Látin er tengdamóðir mín,
Kristjana Guðrán Guðsteinsdóttir,
eftir stutta sjúkrahúslegu, og þó.
Var hennar lega á sjúkrahúsi ekki
búin að vera lengri en bæði mig og
Ifleiri grunaði? Þar sem Kristjana
hafði dvalið hjá og hjúkrað eigin-
manni sínum án þess að víkja frá
hvflu hans, hjúkrað af einskærri
umhyggju og natni meðan hann lá
sína hinstu legu á sjúkrahúsi.
Hann andaðist hinn 26. janúar sl.
Ég nefni þetta hér vegna þess að
það sýnir vel og lýsir í fáum orðum
hvemig Kristjana var, hún var
ekki að kvarta þótt hún fyndi ein-
hvers staðar til, og leit ávallt á það
sem einhvem aumingjaskap í sér
ef eitthvað hrjáði hana.
Hún Jana hans Gauja, eins og
flestir hér heima þekktu hana, var
alveg einstök kona. Hún var manni
sínum Guðjóni frábær eiginkona,
börnum sínum, þeim Möggu og
Sigga, góð og elskuleg móðir og
mér elskuleg og yndisleg tengda-
móðir. Ekki reyndist hún börnum
okkar Möggu verr, þar sem hún
vildi gera allt sem hún gat fyrir
þau, stutt þau til heilla á lífsleiðinni
Iog eftir að þau fóru að sækja skóla
í burtu voru þau Jana og Guðjón
óþreytandi að spyrja eftir þeim og
fylgjast með hvernig þeim gengi og
gleðjast með þeim ef vel gekk.
Hún Jana var ósérhlífin kona
þrátt fyrir að vera búin að vera
mikið fótluð allt frá því hún var 18
ára og bar hún aldrei fötlun sína á
borð fyrir aðra að fyrra bragði og
dró úr ef minnst var á hana.
Það var aðdáunarvert að sjá
hvað Jana annaðist vel heimili sitt
ásamt maka sínum. Þau studdu
hvort annað yndislega vel öll sín
búskaparár, og vann Jana öll heim-
ilisstörf og garðvinnu án þess að
kvarta, af mikilli natni og elju. Hún
vann líka um tíma í Hraðfrystihúsi
Dýrfirðinga á fuilorðinsárum sín-
um og veit ég ekki betur en hún
hafi leyst sitt verk þar vel af hendi
eins og allt annað sem hún tók sér
fyrir hendur.
Jana vann alla handavinnu ein-
staklega vel, prjónaði, heklaði og
saumaði út, og þurfti hún að vinna
það á sinn hátt vegna fótlunar, en
við þá vinnu var hún bæði vandvirk
og samviskusöm eins og við alla
vinnu sem hún tók sér fyrir hend-
ur. Eitt sinn sem oftar, er hún var
að prjóna peysu og var komin upp
að höndum, sá hún smávillu neðst
og þá var rakið upp og byrjað að
nýju, og ekkert verið að vandræð-
ast yfir því. Svona gat hún ekki lát-
ið fara frá sér.
Margir voru þeir sem gistu og
þáðu góðgerðir á Brekkugötu 2 hjá
Jönu og Gauja þau 53 ár sem þau
bjuggu þar, og naut ég þess í rík-
um mæli eftir að ég kynntist þeim
hjónum. Það var mér mikið áfall
þegar hún Jana veiktist fyrir
stuttu og fékk þegar úrskurð um
að hún ætti mjög stutt eftir, en ég
hefði mjög gjarnan vilja gera eitt-
hvað meira fyrir hana, svo henni
liði vel hjá okkur. Stutt varð á milli
þess að þið, elskulegir tengdafor-
eldrar mínir, kvödduð þennan
heim, en það undirstrikar hvað þið
vomð nátengd. Vona ég að ykkur
h'ði vel saman þar sem þið emð nú.
Þessi kveðjuorð era ósköp fá-
tækleg sem ég hef sett hér á blað,
elskuleg tengdamóðir, en ég þakka
þér fyrir allt gott. Guð geymi þig.
Megi guð styrkja alla þína aðstand-
endur og ættingja.
Hvfl þú í friði.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pét.)
Þinn tengdasonur
Sigurður Þ. Gunnarsson.
Elsku amma, það er mjög stutt
síðan við kvöddum afa, því er sárt
að þurfa að kveðja þig svo fljótt -
hinn helminginn af ást og hlýju afa
og ömmu. Samband ykkar afa var
óslítanlegt, þið vilduð aldrei sjá
hvort af öðra á öðrum stað í langan
tíma, og gerðist það líka núna. Það
var eins og afi væri að kynna sér
aðstæðurnar þai-na hinum megin,
athuga hvort allt væri í lagi áður
en þú kæmir til hans, hann vissi af
1972, sambýlismaður Atli Már
Jóhannesson, f. 20. maí 1973. c)
Gunnar Borgþór, f. 23. janúar
1974, sambýliskona Fríða Krist-
jánsdóttir, f. 29. mars 1973. d)
Þórey Sjöfn, f. 24. desember
1979. e) Sigríður Agnes, f. 13.
febrúar 1982. 2) Sigurður Guðni
Guðjónsson, f. 8. nóvember 1951,
maki Lára Lúðvígsdóttir, f. 12.
júní 1958, böm þeirra em: a)
Edda Sif, f. 19. október 1985. b)
Sandra Rún, f. 22. maí 1989.
Þau hjón fluttust til Þingeyrar
1943 og áttu þar heima þar til í
ágúst sl. er þau fluttu á Hlíf á
Isafirði. Kristjana vann fyrir
sér sem vinnukona bæði á Isa-
firði og í Reykjavík þegar hún
var ung. Hún var einnig um-
boðsmaður DAS á Þingeyri til
1992. Kristjana var virkur fé-
lagi í Kvenfélaginu Von á Þing-
eyri í mörg ár og spilafélaginu
Gosa á Þingeyri.
títför Kristjönu fer fram í
Þingeyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
þér á öruggum stað á meðan. Núna
vitum við að þú ert komin aftur til
hans og vitum að ykkur hður vel.
Okkur langar til þess að minnast
þín, elsku amma, í fáum orðum.
Það er svo margt sem þú hefur
gert fyrir okkur og eigum við því
erfitt með að tína til aðeins það
besta. Það sem við höfum oft talað
um okkar á milli og metum mikils
er þegar við komum við hjá ykkur
afa á Brekkugötu 2 og fengum
hressingu. Þú áttir alltaf eitthvað
tíl, hvort sem það vora kleinur,
pönnukökur, klattar eða annað
bakkelsi og ekki má gleyma mjólk-
inni - það var aldrei komið að tómu
húsi. A seinni áram áttir þú alltaf
til brjóstsykur eða töggur í veskinu
þínu eða í hanskahólfinu á bflnum
sem þú laumaðir til okkar við hinu
ýmsu tækifæri.
Þú sast aldrei auðum höndum eft-
ir að hafa lokið húsverkum dagsins.
Þú hafðir alltaf nóg að gera hvort
sem það var að prjóna, lesa bækur
eða leggja kapal. Það era ófáar
prjónaðar gjafimar sem þú gafst
okkur þegar þörf var á, útprjónaðir
vetthngar, sokkar og peysur. Og ah-
ir kaplamir sem þú kenndir okkur -
þú gafst aldrei upp þó svo við skild-
um þá ekki strax. Því verður líka
seint gleymt þegar við komum til
þín og þú last fyrir okkur upp úr
þeim bókum sem þú hafðir við
höndina eða fékkst okkur til að lesa
fyrir þig - stundum tókstu líka upp
ljóðabók og við völdum ljóð með því
að segja hægri eða vinstri á síðunni
þar sem þú opnaðir bókina og þú
eða við lásum ljóðið, þú settir þetta
upp í leik sem við lékum svo þegar
heim var komið.
Þið, þú og afi, fylgdust líka alltaf
vel með því sem við voram að gera,
hvort sem það var í skólanum, tóm-
stundum/íþróttum, vinnu eða
hverju sem við tókum okkur fyrir
hendur. Þess vegna var svo gott að
tala við ykkur, það var hægt að
segja ykkur allt - þið vorað alltaf
svo vel inn í öllu og skilduð okkur
vel. Það verður tómlegt að geta
ekki deilt með ykkur öllu því sem
við eram að gera og eigum eftir að
gera. Við vitum samt að þið verðið
alltaf hjá okkur og fylgist með því
sem við eram að gera.
Við eigum margar góðar minn-
ingar um þig og afa sem eiga eftir
að fylgja okkur. Með þessum orð-
um viljum við þakka þér fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir okkur og
kveðjum þig, elsku amma. Guð veri
með þér.
Kristjana, Líney, Gunnar,
Þórey, Sigríður, Atli og Fríða.
Elsku amma, það er voðalega
skrítið að hugsa til þess, að við eig-
um aldrei eftir að fara út á flugvöll
að taka á móti þér og afa til að vera
hjá okkur. Alltaf þegar þið komuð í
heimsókn færðuð þið okkur
súkkulaði og þegar þið fórað gáfuð
þið okkur pening. Meðan þið vorað
hjá okkur spilaðir þú við okkur og
last á kvöldin þegar við voram að
fara að sofa. Núna verðum við að
láta myndir af ykkur duga. Fletta
myndaalbúmum, þar sem er að
finna myndir af okkur með ykkur
afa á Þingeyri. Þá var alltaf gaman.
Síðast í fyrra þegar þú áttir afmæli
og allir komu, þá voruð þið að fara
að flytja á Isafjörð í nýja íbúð. Þá
veiktist afi og dó og nú ert þú líka
dáin. Það er gott að vita að þið eruð
nú aftur saman hjá Guði.
Bless, elsku amma.
Edda Sif og Sandra Rún.
I bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Eg leita þín, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
(Pétur Þórarinsson)
Þinn langömmudrengur
Daníel Már.
í fáum orðum langar mig að
minnast Kristjönu mágkonu minn-
ar sem nú er látin eða Jönu eins og
hún var alltaf kölluð. Hún var eig-
inkona elsta bróður míns, Guðjóns,
en hann var sonur móður minnar
af fyri-a hjónabandi hennar. Faðir
hans fórst með togaranum Leifi
heppna árið 1925. Móðir okkar fór
þá í vist að Hrafneyri með yngri
soninn Sigurð Guðna, en Guðjón
varð eftir á Aðalbóli í Lokinhamra-
dal hjá afa sínum og ömmu og ólst
þar upp með frændsystkinum sín-
um.
Jönu kynntumst við yngri systk-
inin fyrst er þau Guðjón og hún
komu á heimili móður okkar og
síðari eiginmanns hennar á Dynj-
anda í Arnarfirði. Þau vora þá ný-
trúlofuð og hamingjan brosti við
þeim. Jana og Guðjón voru ekki
með öllu ókunnug er þau felldu
ástarhug hvort til annars, því hún
dvaldi sem barn nokkur súmur í
Lokinhamradal hjá móðursystur
sinni, Sigríði.
Jana var ættuð frá Bolungarvík.
Hún ólst þar upp með móður sinni
og systur. Föðurfólki sínu kynnt-
ist hún ekki fyrr en á fullorðinsár-
um, en þá tókst líka mikil vinátta
með því góða fólki. Hún varð fyrir
áfalli sem ung stúlka og bjó við
fötlun eftir það sem hún bar svo
vel að fáir tóku eftir. Öll verk fór-
ust henni vel úr hendi. Myndar-
skapur hennar og dugnaður var
öllum augljós sem komu á þeirra
fallega og notalega heimili, prýtt
fallegum, vel unnum hannyrðum
húsfreyjunnar.
Ég átti þess kost sem bam að
dvelja einn vetur hjá þeim Jönu og
Guðjóni á Þingeyri. Þá höfðu þau
stofnað heimili á efri hæð húss á
Balanum á Þingeyri, gegnt húsi
Ólafs og Sigríðar móðm-afa og
ömmu Olafs Ragnars Grímssonar,
en Guðjón og Sigríður amma for-
setans voru náskyld. Hjá henni
lærði ég, fákunnandi sveitastelpan,
margt og mikið sem komið hefur
mér að notum síðar á lífsleiðinni.
Húsið sem varð heimili þeirra
langa ævi eða í meira en 50 ár
byggðu þau að Brekkugötu 2 á
Þingeyri. Þar fæddust börnin Mar-
grét og Sigurður Guðni og ólust
upp við ástríki foreldranna.
Alla tíð var afar gestkvæmt á
heimili þeirra og margir sem komu
í embættiserindum eða til tíma-
bundinnar dvalar við störf, dvöldu
á heimili þeirra. Gestrisni þeirra og
myndarskapur varð þess valdandi
að þeim var oft falið að taka á móti
gestum þegar ástæða þótti til að
það færi vel úr hendi. Gestabókin
þeirra vitnar þar um.
Við Jóhann bróðir og fjölskyldur
okkai’ eigum margar skemmtilegar
minningar frá heimsóknum okkar
vestur og frá heimsóknum þeirra
hingað suður. Fyrir nokkram árum
var bílferð vestur í Dýraijörð meira
fyrirtæki og tók lengri tíma en í dag
og fólk dauðuppgefið er komið var á
áfangastað eftir daglanga keyrslu á
vondum vegum. Það var fljótt að
gleymast er sest var að borði hjá
þeim hjónum á Brekkugötu 2. Eng-
inn bjó til svo góðan mat sem hún
Jana mín. Það var einhver sérstak-
ur keimur af öllu hjá henni.
Húsið þeirra bar alla tíð vott um
snyrtimennsku, vandvirkni og hag- f-,_
sýni þein-a beggja. Hann, völund-
arsmiður bæði á tré og járn að
ógleymdu bókbandinu. En hann
hafði sótt námskeið hér í Reykja-
vík í þeirri grein og eignast vélar
og áhöld. Hæfileikar hennar nutu
sín við hannyrðir og heimilishald.
Jana vai' bókhneigð, ljóðelsk og
hafði yndi af að fara í leikhús og
ræddi gjarnan af miklum áhuga
um það sem hún las og sá.
Ég get ekki hætt við þessi skrif
á þess að minnast á sameiginlega
ferð okkar sumarið 1991. Þá fór-
um við hjónin ásamt Jönu og Guð-
jóni á jeppa sem tengdasonur
þeirra ók veginn fyrir Sléttanes
yfir Hrafnholur til Lokinhamra á
æskuslóðir Guðjóns og eiginlega
Jönu líka. Það var margt spjallað
um liðna tíð, æskuár hans þar í
dalnum. Hann hafði öll örnefni á
hreinu og kunni margar sögur.
Það má segja að hann hafi breyst í
ungling þennan dag, hljóp sem
strákur og stiklaði á stórgrýtinu í
fjörunni. Ekki spilltu móttökurnar
hjá Möggu fyrir þegar komið var
til baka um Hrafnseyrarheiði.
Ekta heimalagaðar fiskibollur að
hætti Jönu! Þá tóku ferðalúnir vel
til matar síns og ferðaþreytan «
hvarf.
Þegar ég nú lít yfir þessi skrif
mín sé ég að þetta er jafnmikið í
minningu Guðjóns og hennar Jönu.
Mér finnst vel við hæfi að minnast
þeirra saman vegna þess hve stutt
varð milli andláts hans og hennar,
aðeins rúmlega 2 mánuðir. En ekki
síður vegna þess hvað þau vora
samrýnd og samhent í öllu. Milli
þeirra ríkti þessi gagnkvæma virð-
ing og einlægt ástríki sem gerir
heimilislífið og hjónabandið svo
gott. Það var eitthvað milli þeirra
sem erfitt er að skilgreina en mað-
ur fann svo greinilega fyrir í návist
við þau; þessi jákvæðni, bjartsýni
og velvild í garð annarra.
I dag verður Kristjana Guð-
steinsdóttir kvödd hinstu kveðju í
Þingeyrarkirkju. Nú hafa þau náð
saman eftir stuttan aðskilnað, Guð-
jón bróðir og hún Jana hans. Elsku
Magga, Siggi og fjölskyldur. Við
Jóhann bróðir og fjölskyldur okkar
sendum ykkur samúðarkveðjur.
Við eram með hugann hjá ykkur.
Lóukvakogléttfætt
lömb á grundum
kalla hug minn heim
á hljóðum stundum
hvíslar hjartað: Geym
þann hreina söknuð.
Komið er kvöld um fjöll
og kyrrðin vöknuð.
(Snorri Hjartarson)
Hafið þökk fyrir allt og allt.
Blessuð veri minning góðra
hjóna.
Jóna Guðmundsdóttir.

*
Allan sóiarhiinginn. www.utfararstofa.ehf.is/
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300