Morgunblaðið - 20.04.1999, Blaðsíða 57

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 20. APRÍL 1999 57Sfl
IÐUNN
STEINÓLFSDÓTTIR
GEIRDAL
+ Iðunn Eyfríður
Steinólfsdóttir
Geirdal fæddist í
Grímsey 18. des-
ember 1916. Hún
lést á Landspítal-
anum 22. mars síð-
astliðinn og fór út-
för hennar fram
frá Hjallakirkju í
Kópavogi 30. mars.
Mín elskulega móð-
ursystir og besta vin-
kona er horfin frá
mér, eins og margir aðrir. Hún
kallaði mig alltaf systur sína enda
ólumst við upp saman úti í Gríms-
ey. Foreldrar hennar og afi og
amma mín voru Steinólfur Eyj-
ólfsson Geirdal, kennari og út-
gerðarmaður með meiru, og
Hólmfríður Sigurgeirsdóttir Geir-
dal ljósmóðir. Iðunn var yngst af
tíu systkinum, átta komust upp,
þau vox-u Bragi, Saga, Óðinn,
Edda sem er ein eftirlifandi, Gefn
(móðir mín), Freyi-, Freyja og svo
Iðunn.
Fyrstu kynni Iðunnar af mér
voru þau að móðir mín kom með
mig út í ey, þriggja vikna gamla,
og þá var Iðunn 12 ára og fékk
hún það hlutverk að passa mig,
eins og hún sagði sjálf og síðan
losnaði hún ekki við mig fyrr en
nú. Það er ótrúlegt tómarúm þeg-
ar maður missir sína allra bestu
vinkonu og yndislegu systur. Hún
var alla tíð glöð og kát, en átti
samt sínar sorgir eins og aðrir.
Ég man að fyrir löngu, þegar við
vorum ungar, og ég var mjög
sorgbitin, sagði hún við mig:
„Hekla mín, við geymum sorgina
bara í litlu hólfi og
höldum áfram að vera
glaðar." Og það höf-
um við reynt að gera
alla tíð.
Eftir að hún fór að
heiman 16 ára gömul
var mikil tilhlökkun
að fá hana heim á
sumrin, það var eins
og allt lifnaði við þeg-
ar hún kom heim. Þá
voru margar stórar
fjölskyldur í eynni, og
var farið í alls kyns
leiki og gert að gamni
sínu á kvöldin, og var Iðunn eins
og sólargeisli svona ljóshærð og
kát. Þegar ég var 12 ára kom hún
heim og var allt sumarið, þá var
hún nýskilin við fyxri mann sinn,
Þórð Asgeirsson, og átti tvo litla
syni sem eru Steinar Geirdal og
Elvar Geirdal. Þetta sumar
kenndi hún mér að dansa, allt sem
hún hafði lært fyrir sunnan, þetta
varð dýrðar sumar, ég fékk að
fai-a með henni á öll síldarböllin
og upp frá þvi urðum við trúnað-
arvinkonur. Þegar ég fluttist til
Akureyrar til móður minnar, 15
ára gömul, kom Iðunn um sumar-
ið í heimsókn og varð það okkur
ógleymanlegt. Það er eiginlega
merkilegt hvað við fylgdumst að
þótt 12 ára aldursmunur væri á
okkur, það sýnir best hvað hún
var létt í lund og síung. Við
kynntumst mönnum okkar um
svipað leyti, hún seinni manni sín-
um Svei-ri Elíassyni og ég mann-
inum mínum Guðmundi Asgeirs-
syni og voru þeir jafngamlir.
Sverrir yngri en hún, en Guð-
mundur eldri en ég, svo þetta
varð ákaflega skemmtilegt. Þau
HELGA REGINA
EIÐSDÓTTIR
+ Helga Regína
Eiðsdóttir fæd-
ist að Krókum í
Fnjóskadal 15.
ágúst 1931. Hún
lést á heimili sínu á
Dalvík 2. apríl síð-
astliðinn og fór út-
för hennar fram frá
Dalvíkui-kirkju 9.
apríl.
n
Föstudagux-inn langi
stóð svo sannarlega
undir nafni. Við vox-um
vaktar snemma um moi-guninn og
okkur sagt að amma Helga væri
dáin.
Á skírdag þegar við sáum þig
síðast varstu við þín daglegu störf
eins og ekkert hefði í skorist. Allt
benti til þess að þér væri að batna
og þú talaðir um hvað væri á dag-
skrá í nánustu framtíð. Að vísu
voru þessi veikindi búin að hafa
langan aðdraganda en einhvern
veginn náðir þú alltaf að rífa þig
upp og gera lítið úr þessu öllu sam-
an.
Elsku amma, það sem ein-
kenndi þig var létt lund, öll þessi
gleði í kringum þig og hvað þú
gerðir alltaf gott úr hlutunum,
sama hversu ómögulegir þeir
voru. Þegar illa lá á manni tókstu í
mann og lést okkur dansa við þig.
Eftir á leið manni kannski betur
en hugsaði samt alltaf: „Æi,
amma, hættu þessu.“ Gott var að
koma til þín og fá huggun og ráð
við ýmsum vandamálum sem
fylgja því að vera ungur. Það var
ósjaldan sem við fi-ænkurnar rif-
umst um hver ætti að sitja í „horn-
inu“ og auðvitað fannstu ráð við
því með því að láta
okkur draga spil.
Hugmyndaflugið var
óþrjótandi, allt var
heimatilbúið, s.s
sippuböndin, matur-
inn og bx-auðið bakað,
fötin heimasaumuð
o.s.frv. Alltaf varstu
til í að hjálpa okkur
með allt, t.d. heima-
námið, enda þótt
kunnátta þín væri
stundum minni en
okkar, og alltaf gat
maður komið og feng-
ið hjálp við að sauma föt á okkur.
Alla okkar kunnáttu og áhuga á
saumaskap höfum við frá þér
fengið. Það var alveg sama hvað
þú gerðir, það var allt svo vel gert,
allt sem þú saumaðir, heklaðir og
varst nýfai-in að brenna í tré sem
er alveg x-osalega fallegt. Við
gleymum því aldrei þegar þú
komst alltaf hjólandi í hádeginu að
sækja okkur á leikskólann, reiddir
okkur báðar heim í mat, aði-a á
bögglaberanum og hina á sætinu.
Það varst þú sem kenndir okkur
að meta og borða allan þennan
gamla góða mat. Það er ekki á
hverju heimili sem maður fær
fjallagrasasúpu, hræi’ing og
ábrystir í hádegismat. Ósjaldan
var líka steikingarlykt í forstof-
unni þegar maður kom í heim-
sókn, alltaf til kleinur og soðið
brauð.
I sumarbústaðnum ykkar afa
áttum við mai-gar yndislegar
stundir, alltaf gaman að koma í
heimsókn í Álfastein. Þama leið
þér alltaf vel enda bara nokkur
ski-ef í bex-jamóinn þar sem þú
eyddir oft löngum tíma og snerir
eignuðust dótturina Marellu og
hálfu ári seinna átti ég Hörpu en
þar með breyttist munstrið, þau
áttu bara aðra dóttur, Margréti,
en ég fjögur í viðbót. Þau hjónin
komu oft norður á sumrin því
Sverrir og pabbi hans voru með
veiðidellu og fóru í Laxá og ýmsar
ár, og Iðunn varð oft eftir hjá mér
á meðan. Þetta voru sæludagar
þótt oft væri þröngt. Ég fór líka
stundum suður og þá kynntist ég
fyrst að fara út að borða og við
fórum líka í leikhús og Sverrir
kenndi mér að hlusta á blús.
Þau voru mikið í golfi hjónin og
hélt Iðunn því áfram eftir að Sverr-
ir dó. Þau voi-u flott par sem ég
lærði margt skemmtilegt af. Eftir
að við misstum mennina okkar, um
svipað leyti, heimsóttum við hvor
aðra meira, og erum við búnar að
eiga margar ógleymanlegar stundir
saman. Iðunn var mildð fyrir úti-
veru, var í golfi, fór í gönguferðir
og í útilegur alveg fram á síðustu ár
og hún hætti aldrei að dansa, það
var hennar leikfimi. Hún lærði að
keyra bíl þegar hún var orðin ein,
og keypti sér Skóda og átti hún
hann alltaf og elskaði hann, og þeg-
ar Skódinn var óþægur að fara í
gang, klappaði hún honum og talaði
við hann í blíðum tón og Skódinn
hlýddi oftast.
Elsku vinkona, stundum fannst
fólki nóg um hvað þú dansaðir í
gegnum lífið, en það mættu fleiri
taka sér til fyrirmyndar. Þú sagðir
í seinni tíð að þú hræddist ekki
dauðann því þú vissir að fólkið þitt,
foreldrar, systkini og Sverrir
mundu taka vel á móti þér. Iðunn
mín, við elskum þig öll, og þú vissir
það, farðu í friði á vit ljóssins hins
eina og sanna, og englar vísa þér
veginn til betra tilverustigs.
Elsku Iðunn mín, vertu sæl og
þakka þér fyrir allt. Marella mín,
Margrét, Steinar, Elvar og fjöl-
skyldur ykkar, góður Guð styrki
ykkur öll í sorginni.
Ykkar einlæg
Hekla Geirdal.
ekki til baka fyrr en fatan var orðin
full.
Eitt af þínum sérkennum var
það hvað þú hafðir alltaf nóg að
segja, enda ekki að ástæðulausu
sem við vorum kallaðar malarinn 1
(Guðný) og malarinn 2 (Guðrún).
Fordómar var eitthvað sem ekki
var til í þínum orðaforða, allir
voru jafnir og þú dæmdir aldrei
neinn.
I vor lýk ég stúdentsprófi og
þykir mér sárt að þú getir ekki
verið þar, því ég veit hvað þú
hlakkaðir til og þú varst stolt af
mér (Guðrán).
í öll þessi ár sem ég hef búið hjá
ykkur afa hefur mér liðið mjög vel
og alltaf gott að leita til ykkar
(Guðný).
Elsku amma, takk fyrir öll árin
sem við höfum átt saman og allt
sem þú hefur gert fyrir okkur.
Elsku afi, megi guð láta þér líða
sem best á þessum erfiðu tímum.
Guðrún Inga og Guðný Hólm.
FRAMLEIÐUM Skilti á krossa ÍrJ-, Síöumúla 21 - Selmúlamegin GERÐIN ” 533 6040 • Fax: 533 6041 ^ xa^EsaP—~ Email: stimplar@isholf.is

/ Blóinabúðin öarðskom J v/ Pc>ssvo0skii*l<jM9aFð jf \Sími: 554 Ö500 y^
Crfisdrukkjur ▲ fTJy Uetttagahv/lð fekGflPi-inn Sími 555 4477
HOLMFRIÐUR S.
ÁRNADÓTTIR
+ Hólmfríður S.
Árnadóttir
fæddist á Kljá-
strönd í Grýtu-
bakkahreppi í
Eyjafirði 18. ágúst
1916. Hún lést á
Elliheimilinu
Grund 5. apríl síð-
astliðinn og fór út-
för hennar fram
frá Fossvogskap-
ellu 15. apríl.
I örfáum orðum
langar okkur að minn-
ast ömmusystur okkar, Hólmfríðar
S. Árnadóttur.
Lillý frænka, eins og hún var
alltaf kölluð, var alveg einstök
kona með stórt hjarta, sem allir
nutu góðs af. Lillý reyndist Jó-
hönnu frábær systir, umvafði hana
umhyggju sinni og næmum kær-
leika allt til hinstu stundar, en Jó-
hanna gekk aldrei heil til skógar.
Sem börn, og einnig eftir að við
urðum fullorðin, var alltaf gaman
að koma á Brávallagötuna til
Lillýjar og Jóhönnu. Fjölskyldu-
boðin verða okkur alltaf minnis-
stæð, því að allir voru boðnir til
Lillýjar og var ánægjulegt að hitta
ættingja sína þar.
Lillý frænka sýndi öllu sínu
skyldfólki og vinum mikla um-
hyggju. Alltaf fylgdist hún með af-
mælum okkar, sendi okkur gjafir
og kveðjur, þó að við værum búsett
erlendis um tíma. Hún hefur ávallt
skipað stóran sess í lífi okkar og er
nú einkennilegt til þess að hugsa,
að hún sé ekki lengur meðal okkar.
Að missa hana Lillý er eins og að

LEGSTEINAR
Guðmundur
Jónsson
F. 14.11.1807
D.21.3. 1865

Qranít
HELLUHRAUN 14
220 HAFNARFJÖRÐUR
SIMI: 565 2707 FAX: 565 2629
HEIMASÍÐA: www.granit.is
missa ömmu sína, því
að hún leit á okkur
sem sín barnabörn.
Komið er að kveðju-
stund, og við systkinin
kveðjum Lillý frænku
með þakklæti í huga.
Megi hún hvíla í friði.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinir kveðja
vinmn sinn látna,
er sefúr hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Áslaug María, Þorsteinn Ingi
og Katrín Lillý.
Utfararstofa Islands sér um:
Útfararstjóri tekur að sér umsjón útfarar
I samráði við prest og aðstandendur.
- Flytja hinn látna af dánarstað i líkhús.
- Aðstoða við val á kistu og líkklæðum.
- Undirbúa lik hins látna i kistu og
snyrta ef með þarf.
Útfararstofa íslands útvegar:
- Prest.
- Dánarvottorð.
- Stað og stund fyrir kistulagningu
og útför.
- Legstað í kirkjugarði.
- Organista, sönghópa, einsöngvara,
einleikara og/eða annað listafólk.
- Kistuskreytingu og fána.
- Blóm og kransa.
- Sálmaskrá og aðstoðar við val á
sálmum.
- Likbrennsluheimild.
- Duftker ef likbrennsla á sér stað.
- Sal fyrir erfidrykkju.
- Kross og skitti á leiöi.
- Legstein.
- Flutning á kistu út á land eða utan af
landi.
- Flutning á kistu til landsins og frá
landinu.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri
Sverrir Olsen,
útfararstjóri
Útfararstofa íslands - Suðurhlíð 35
- 105 Reykjavlk. Sími 581 3300 -
allan sólarhringinn.
Birting afmælis- og
minningargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í ÍCr-
inglunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyi'i. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið grein-
ina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugi-ein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk,
A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast
við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar grein-
ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmælisfréttir
ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öi-yggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverkn-
að. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu tali
eru nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukei-fin Word og
Wordperfect einnig auðveld í úrvinnslu.