Morgunblaðið - 11.05.1999, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 11. MAÍ 1999 47
GUÐBJORG ROSA
GUÐJÓNSDÓTTIR
+ Guðbjörg Rósa
Guðjónsdóttir
fæddist í Reykjavík
28. desember 1928.
Hún lést á heimili
sínu að kvöldi 3.
maí síðastliðins.
Foreldrar hennar
voru Guðjón Jóns-
son, fisksali, og
Þuríður Guðfinna
Sigurðardóttir.
Bræður Rósu voru
Sigurjón, Anton og
Pétur, allir látnir.
Hálfbræður hennar
sammæðra voru Erlingur og
Kjartan Ólafssynir, báðir látnir,
og hálfsystur samfeðra Gyða,
látin, og Ásta Guðjónsdætur.
Hinn 1. janúar 1949 giftist
Rósa Guðmundi Vernharði
Lárussyni, hann lést 5. ágúst
1985, og eignuðust þau fimm
börn. Þau eru: 1) Sigurlaug
Guðfinna, gift Jóni Valgeiri
Guðmundssyni og eignuðust
þau Qögur börn,
eitt þeirra er látið,
og eitt barnabam.
2) Guðjón Haf-
steinn, kvæntur
Valgerði Ingu
Hauksdóttur og
eiga þau þrjú börn
og fjögur barna-
börn. 3) Guðbjörg
Anna, gift Ulf
Bjernstál og eign-
uðust þau þrjú
börn, eitt þeirra er
látið. 4) Lára, gift
Jóni Albert Sigur-
björnssyni og eiga þau þrjú
böm. 5) Þuríður Bryndís, gift
Heimi Guðbjörnssyni og eiga
þau þrjú börn.
Guðmundur og Rósa bjuggu
lengst af á Réttarholtsvegi 73,
en eftir lát Guðmundar flutti
hún á Skúlagötu 40.
títför Rósu fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
vinnusemi réðu ríkjum. Hún var
alltaf til staðar að vinna hin dag-
legu verk, og einu launin sem hún
þáði voru vitneskjan um að fólkið
hennar og gróðurinn hafði fengið
þá umhyggju sem var í hennar
valdi að veita. Hennar síðasta
verkefni í þessu lífi var erfitt, en
hún tók því með þrautseigju og
æðruleysi eins og öllu öðru, og
j naut við það umhyggju Nonna og
barnanna sem endurspeglaði
hennar eigin sál. Megi Guð gefa
þeim styrk við þennan mikla
missi, með minningunni um ein-
staka konu sem þeim og okkur
var gefin til samferðar um góða
stund.
Áslaug Haraldsdóttir.
Elsku amma!
Eg á margar góðar minningar
1 um stundir sem við áttum saman.
Eg fór oft með þér og afa í sveitina
og alltaf höfðum við það skemmti-
legt. Mér þótti gaman að vera í
girðingavinnu með ykkur, reka
kindurnar af túninu og hjálpa til í
garðinum þínum. En skemmtileg-
ast þótti mér að spila við þig. Þú
kenndir mér svo mörg spil t.d.
Isvarta pétur, olsen olsen og marí-
as, sem við spiluðum svo mikið
saman meira segja þegar þú
varðst orðin mikið lasin.
Mér þótti líka gaman að koma í
heimsókn til þín og afa. Stundum
fónim við í gönguferðir niður í
Laugardal í Húsdýragarðinn eða
fórum í strætó niður á Tjörn að
gefa öndunum brauð.
Mér þótti gaman þegar þú pass-
aðir mig og sérstaklega þegar ég
| fékk að gista hjá ykkur afa. Þú
varst alltaf svo dugleg að elda góð-
| an mat handa mér og bakaðir
bestu pönnukökur í heimi.
Nú ertu farin til guðs og þar líð-
ur þér vel og ert hætt að vera
lasin.
Þinn
Kjartan.
í dag er kvödd hinstu kveðju
kona sem var okkur afar kær. Við
kynntumst Rósu fyrir um það bil
10 árum er Páll sonur okkar hóf
sambúð með Elínu dóttur hennar.
Strax við fyrstu kynni sáum við
hversu mikla mannkosti hún hafði
að bera. Hún var góðum gáfum
gædd og ávallt létt í lund. Heiðar-
leiki, trúmennska og hreinskilni
voru einkennandi í fari hennar.
Alltaf kom hún til dyranna eins og
hún var klædd.
Fjölskylduböndin voru henni
dýrmæt og í ömmuhlutverkinu
lega gaman af að rifja upp gamla
tíma og var mjög minnugur á
slíkt.
Alltaf var gott að koma í heim-
sókn til afa og var ávallt spennandi
að sjá hvaða góðgæti leyndist í
nammiknisinni hans, en þær voru
margar og fjölbreytilegar í gegn-
um árin. Alltaf var boðið upp „á
mola“, ýmist tvo, þrjá eða fleiri. Ef
svo illilega vildi til að krúsin væri
tóm þá var alltaf til nóg af góm-
sætum kandís. Oftar en ekki spil-
uðum við afi Kassínu sem hann
kenndi mér, eða tókum skák.
Aldrei hef ég verið mikill skák-
maður en afi kenndi mér mann-
ganginn og í þau skipti sem ég
tefldi var það yfirleitt við afa. Að-
| eins einu sinni á lífsleiðinni tókst
mér að vinna hann og var það á sl.
ári og þvílík gleði. I mínum huga
hafði ég lagt þann besta, háleitu
markmiði var náð. Síðasta skákin
okkar var tefld á nýliðnum pásk-
um, og þá mátaði sá gamli mig,
nema hvað! Þessa páska sá ég þig í
síðasta sinn, á skýlinu í Víkinni,
ásamt Björg Maríu og Tinnu
Björg. Það var yndislegt að fá að
| sjá þig og Tinnu Björg leika saman
og ná að festa það á myndband. Þú
varst mjög stoltur og heillaður af
! henni og hún lék á als oddi hjá þér
og stafnum þínum. Hún fann
greinilega þá hlýju og gleði sem þú
naut hún sín til fulls. Þótt hún sé
horfin okkur í bili þá erum við
fullviss um að hún sleppir ekki
hendinni af barnabörnum sínum,
sem voru líf hennar og yndi og
vafalaust mun hún fylgjast vel
með þeim og vaka yfir velferð
þeirra.
Rósa var mikil húsmóðir og
minnisstæð eru okkur öll afmæl-
isboðin, þar sem hún kom fær-
andi hendi með dýrindis tertur og
einstaklega góðar rjómapönnu-
kökur.
Okkur hjónunum er nú efst í
huga innilegt þakklæti til Rósu og
Jóns fyrir alla þá umhyggju og
góðmennsku sem þau hafa sýnt
Palla syni okkar frá fyrstu kynn-
um. Það má sannarlega segja að
þau hafi reynst honum sem bestu
foreldrar og vinir. Sem dæmi um
dekur Rósu við Palla má nefna að
hún gerði sér lítið fyrir í jólaboð-
unum sem hún hélt, að elda
kalkún sérstaklega fyrir Palla;
sem er uppáhaldsmatur hans. I
hádeginu á hverjum degi var
alltaf opið hús í Álfheimunum og
bornar fram alls kyns kræsingar
fyrir gesti og gangandi og naut
Palli óspart þessarar gestrisni
Rósu.
Það var mikið áfall fyrir okkur
öll þegar Rósa greindist með ill-
kynja sjúkdóm íyrir um ári. Hún
meðtók þær fréttir með sinni
hæversku ró og stillingu. Maður
hreifst af dugnaði hennar og
kjarki í baráttunni þetta síðasta
ár. En dauðinn getur verið líkn-
samur þegar lífskrafturinn er
hoi’finn. Eilífur friður og ró mun
áfram umvefja hana á þeirri leið
sem nú er framundan.
Á þessari kveðjustund er okkur
efst í huga þakklæti, samúð og
söknuður. Þakklæti til Rósu íyrir
samfylgdina og allt sem hún hefur
gert fyrir fjölskylduna og barna-
börnin. Samúð til hennar nánustu
sem hafa misst svo mikið, því sam-
hentari fjölskylda er vandfundin.
Guð gefi Jóni eiginmanni hennar
sem ekki hefur yfirgefið sjúkrabeð
konu sinnar og börnunum sem um-
vafið hafa móður sína ástúð og um-
hyggju, styrk í þessari miklu sorg.
Minningin um yndislega konu lifir
í hjörtum okkar. Við munum sárt
sakna hennar.
Við þðkkum samfylgd á lífsins leið.
Þar lýsandi stjömur skína.
Og birtan himneska björt og heið.
Hún boðar náðina sína.
En alfaðir blessar hvert ævinnar skeið.
Og að eilífu minningu þína.
(Vigdís Einarsdóttir)
Ingibjörg og Kjartan.
veittir okkur alltaf og var hún
mjög lánsöm að fá að kynnast þér,
áður en þú kvaddir. Fyrir hana,
þegar hún vex úr grasi, og okkur
er það alveg ómetanlegt að eiga
um þessar síðustu stundir okkar
svona ljóslifandi minningu.
Oft er endað á lófaklappi. Það er
viðeigandi að þessar minningar
mínar endi á lófataki okkar. Það
var alltaf svo gaman þegar þú
klappaðir. Þitt sérstaka og mjög
svo eftirtektarverða lófatak þar
sem þú skelltir lófanum á handar-
bakið. Þetta fannst okkur krökk-
unum alltaf svo sniðugt og hermd-
um gjarnan eftir og gerum enn.
Lófatakið þitt var eitt af þínum
sterku einkennum og það mun lifa
um ókomna framtíð.
Elsku afi, ég kveð þig með mikl-
um söknuði en það veitir mér
styrk að vita af því að þar sem þú
ert núna líður þér vel og ert með
ömmu þér við hlið. Guð veri með
ykkur báðum. Minningin um ykk-
ur mun lifa í hjarta mér um
ókomna framtíð.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt,
hafðu þar sess og sæti
signaði Jesú mæti.
Þinn
Gunnar Magnús.
Elsku mamma. Þegar komið er
að kveðjustund svo óvænt sem nú,
er hugurinn fullur af minningum og
söknuði. Ekki datt mér í hug þegar
við systurnar komum til þín á
mánudaginn að þetta yrði okkar
síðasta samverustund. Eg veit að
Pabbi og barnabörnin tvö, Fríða
Rós og Jói, hafa tekið vel á móti
þér. Eg þakka þér allt. Guð geymi
þig elsku mamma.
Nú er sál þín rós
í rósagarði Drottins
kysst af englum,
döggvuð af bænum
þeirra sem þú elskaðir,
aldrei framar mun þessi rós
blikna að hausti.
(Ragnh. Pála Ófeigsdóttir)
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Þuríður Bryndís (Lilla).
Fyrir liðlega þrjátíu árum kom
ég ungur og feiminn stráklingur
inn á heimilið á Réttarholtsvegi 73.
Ekki duldist neinum spenningurinn
hjá Rósu að sjá strákinn sem dóttir
hennar var farin að vera með. Það
þarf ekki að orðlengja það að ég
var strax tekinn sem einn af fjöl-
skyldunni og hef verið það síðan.
Þegar við Silla byrjuðum að búa og
fórum að eignast börn, var heimilið
á Réttarholtsveginum einn af föst-
um punktum í lífi fjölskyldunnar og
alltaf var auðsótt mál að fá pössun
fyrir bömin hvort sem um var að
ræða lengri eða skemmri tíma. Sér-
staklega þótti elstu börnunum gam-
an að koma í matinn á Réttarholts-
veginum ef afi hafði eldað kjötsúpu
og amma söng eða jóðlaði fyrir þau.
Ekki leiddist yngri dótturinni held-
ur þegar hún fékk að punta sig með
gersemunum í skartgripaskúffu
ömmu sinnar.
Aðeins sextán ára gömul fékk
Rósa berkla og dvaldist á Vífilsstöð-
um um tveggja ára skeið. Stuttu
síðar kynntist hún mannsefninu
sínu, Guðmundi Lárussyni frá
Krossnesi í Gmndarfirði. Eignuðust
þau fimm börn og era barnabörnin
orðin sextán og fjögur bamabama-
börn. Rósa hefur mátt sjá á eftir
tveimur bamabarna sinna yfir móð-
una miklu og reyndist það að vonum
þung þraut. Rósa átti við hjarta-
sjúkdóm að stríða, en aðeins fjöra-
tíu og átta ára fékk hún hjartaáfall
og aftur nokkram áram síðar. Síðan
átti hún við meiri og minni van-
heilsu að stríða. Eftir andlát Guð-
mundar varð mikið tómarúm í lífí
Rósu, ekki síst eftir að hún flutti í
nýja íbúð á Skúlagötu 40. Fljótlega
kynntist hún þar miklum prýðis
manni, Jóhannesi Leifssyni, og var
þá eins og líf hennar öðlaðist tilgang
að nýju. Hefur hann verið henni
hinn besti félagi og vinur. Með hon-
um hefur hún farið nokkrar ferðir
til Spánai- og Kanaríeyja. Viljum við
hjónin þakka Jóhannesi fyrir ein-
staklega góð og Ijúf kynni á undan-
fórnum áram. Elsku Rósa, hafðu
kæra þökk fyrir samfylgdina. Guð
blessi minningu þína.
Jón Valgeir Guðmundsson.
I dag kveðjum við ömmu okkar 70
ára að aldri. Það tekur nokkum tíma
að átta sig á að það sé komið að
hinstu kveðjustund, þegar í hlut á
kona á góðum aldri. Amma varð
ekkja þegar afi okkar dó fyrir fjórt-
án árum. Amma var ávallt kát og
hress og er okkur minnisstætt þegar
hún kom heim frá Spáni og kenndi
okkur Lambada dansinn heima í
stöfu. Við hlógum mikið og segja má
að við höfum lært að dansa hjá
ömmu. Amma hafði sérstaka ánægju
af fallegum fötum og héldum við
stundum fyrir hana tískusýningar í
fötunum hennar. Amma var alltaf
gestrisin og þótti henni alltaf ákaf-
lega leiðinlegt ef hún átti ekkert góð-
gæti handa okkur þegar við heim-
sóttum hana. Eftir að amma flutti af
Réttarholtsveginum niður á Skúla-
götu, kynntist hún Jóhannesi Leifs-
syni og reyndist hann henni hinn
besti félagi og vinur. Þau ferðuðust
saman nokkrar ferðir til útlanda,
sem reyndust henni minnisstæðar. Á
kveðjustund sem þessari horíh- mað-
ur yfir veginn með þakklæti og hlýju
og við biðjum góðan Guð að blessa
minningu Rósu ömmu.
Hulda og Lilja Jónsdætur.
Þegar maður missir einhvem ná-
kominn sér fyllist maður sorg og
söknuði. En þegar maður lítur til
baka fyllist maður af hugljúfum
minningum um góða ömmu.
Elsku amma. Nú er Guð búinn að
taka þig frá okkur og þú ert komin
á stað þar sem ég veit að þér líður
vel. Það fyrsta sem mér dettur í hug
þegar skrifa á kveðjuorð til þín, era
allar fallegu og góðu minningarnar
á Réttarholtsveginum. Þú áttir svo
mikið af fötum og skarti. Og það var
alltaf svo gaman að koma í heim-
sókn því þá gat maður puntað sig
alla upp eins og prinsessu, og ef það
er eitthvað sem við áttum sameigin-
legt var það skófíknin og tónlist.
Það var oft svo gott að geta sagt
„amma á fleiri skó en ég“ og svo hló
maður. Ofarlega er líka alltaf minn-
ingin um Lambada-dansinn, þegar
ég kom í heimsókn ásamt frænkum
mínum Huldu og Lilju nýkomin af
Lambada-námskeiði og með nýja
plötu. Þessi tónlist fannst þér alveg
frábær og þú tókst heldur betur
létta sveiflu fyrir okkur og við velt-
umst um af hlátri, og þama stóðum
við allar inni í stofu að dansa
Lambada, það var heldur betur fjör
hjá okkur. Þegar þú fluttir af Rétt-
arholtsveginum breyttistu mikið, þú
kynntist góðum vinum og var einn
af þeim Jói. Þú og Jói vorað miklir
vinir, ferðuðust víða saman og man
ég oft þegar þú spurðir mig hvort
ég væri ekki duleg að elda fyrir
Villa minn eins og þú gerðir alltaf
fyrir Jóa og var gaman að sjá hvað
þú blómstraðir. Minningarnar um
þig era svo ótal margar og kemur
svo margt upp í hugann. Mig langar
að þakka Jóa fyrir allt sem hann
gerði fyrir ömmu mína.
Nú ertu flogin frá oss
falleg er minning mín.
Ommu ég sendi minn síðasta koss
Svo innilega til þín.
Elsku amma, minningin lifir um
þig. Takk fyrir allt.
Þín
Fríða Rut.
Kveðja til ömmu.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
þinn kærleikur í verki var gjöf sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum er fengu að kynnast
þér.
(Ingibjörg Sig.)
Þakka fyrir hlýjar og góðar
stundir með þér og það var gaman
að hafa þig nálægt mér, þakka guði
fyrir að hafa kynnst þér, elsku
amma mín.
Kveðja,
ívar.
Elsku amma mín er dáin. Það er
ótrúlegt hvað tíminn líður fljótt. Ég
man hvað mér þótti gaman að sitja
í fanginu á ömmu, þegar hún var að
passa mig, og hlusta á hana syngja
fyirr mig lag um ömmu sem sat
uppá þaki á brennandi húsi og spil-
aði og söng. Ekki var síður
skemmtilegt að gramsa aðeins í
skartgripaskúffunni hennar og
prófa þá helst allt í einu. Sömu sögu
má segja um hattana og hanskana
sem alltaf var jafn gaman að máta.
Elsku amma, takk fyrir allar
góðu stundirnar okkar og öll skipt-
in sem ég fékk að koma til þín.
Þín dótturdóttir,
Anna Fríða Jónsdóttir.
LEGSTEINAR
I rúmgóðum sýningarsölum okkar
eigum við ávallt fyrirliggjandi margar
gerðir legsteina og minnisvarða.
Hvergi meira úrval. Yfir 45 ára reynsL
Verið velkomin til okkar,
eða fáið myndalista.
!S S.HELGASON HF
I STEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48, 200 KOP. SÍMI 557 6677 / FAX 557 8410