Morgunblaðið - 07.07.1999, Blaðsíða 36

*36 MIÐVIKUDAGUR 7. JÚLÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR

t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og
afi,
ANDRÉS PÉTURSSON,
Þrastarnesi 14,
Garðabæ,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur sunnudaginn
4. júlí.
Ásta E. Kolbeins,
Ásta Kristín Andrésdóttir, Sigurður Svavarsson,
Pétur Andrésson, Valgerður O. Hlöðversdóttir,
Andrés Andrésson, Brynja Þórarinsdóttir
og barnabörn.
t
Minn kæri bróðir,
BJARNI RAGNAR JÓNSSON,
Kópavogsbraut 63,
lést á gjörgæsludeild Sjúkrahúss Reykjavlkur,
Fossvogi, mánudaginn 5. júlí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Björgvin Jónsson.
x.
t
Ástkær eiginmaður minn, afi og langafi,
VILBERGUR JÚLÍUSSON
fyrrverandi skólastjóri,
Sólvangsvegi 1, Höfn,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju
föstudaginn 9. júlí kl. 13.30.
Pálína Guðnadóttir,
Sigurður Páll Guðjónsson,
Hanna Björk Guðjónsdóttir,
barnabarnabörn og aðrir aðstandendur.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ERLA HARALDSDÓTTIR,
Miðtúni 90,
verður jarðsungin frá Háteigskirkju föstu-
daginn 9. júlí kl. 13.30.
Arndfs Gísladóttir, Sigurbjartur Kjartansson,
Hildur Gísladóttir, Frfmann Frímannsson,
Ólafur Ágúst Gíslason, Erna Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
•y
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
SIGRÍÐUR BJARNVEIG
GUÐMUNDSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Lundi,
áður til heimilis á Fossöldu 6, Hellu,
verður jarðsungin frá Dalvíkurkirkju laugar-
daginn 10. júlí kl. 14.00.
Guðrún Birna Garðarsdóttir, Jón Helgason,
Kristinn Guðmundur Garðarsson, Hrefna Sigurðardóttir,
Brynja Fríða Garðarsdóttir, Árni Rúnar Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Bróðir minn,
ÞORVALDUR BRYNJÓLFSSON
frá Hrafnabjörgum,
verður jarðsunginn frá Saurbæjarkirkju á Hvalfjarðarströnd föstudaginn
9. júlí kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Gísli Brynjólfsson.
VIÐAR ÞOR
ÓMARSSON
+ Viðar Þór
Ómarsson fædd-
ist í Reykjavík 7.
október 1991. Hann
lést í umferðarslysi
26. júní 1999. For-
eldrar hans eru Að-
alheiður Jóhannes-
dóttir, f. 12.5. 1966,
og Ómar Þórhalls-
son, f. 25.6. 1965,
sem þá bjuggu í
Ólafsvík. Þau slitu
samvistir. Núver-
andi sambýlismaður
Aðalheiðar er Frið-
þjófur Friðþjófsson
og á hann tvo syni. Þau búa í
Lautasmára 24 í Kópavogi.
Sambýliskona Ómars er
Magnea Richardsdóttir og á
hún tvö börn, dreng og stúlku.
Saman eiga Ómar
og Magnea dóttur-
ina Guðbjörgu Ósk,
f. 1.4. 1998, þau búa
á Smáragötu 20 í
V estmannaeyjum.
Viðar Þór stund-
aði síðastliðinn vet-
ur nám í 2. bekk
Smáraskóla í Kópa-
vogi og jafnframt
æfði hann knatt-
spyrnu með yngstu
flokkum Breiða-
bliks í Kópavogi og
einnig með ÍBV
þann tíma sem
hann dvaldi í Vestmannaeyj-
um.
títför Viðars Þórs fer fram
frá Áskirkju í Reykjavík í dag
kl. 15:00.
Það var laugardaginn 26. júní
síðastliðinn að ég var staddur á
Akureyri og var ætlunin að ég yrði
viðstaddur brúðkaup. Rétt áður en
gengið skyldi til kirkju hringdi
síminn og var það Dóri bróðir sem
tilkynnti mér að sonur minn, Viðar
Þór, hefði lent fyrir bíl og væri
mikið slasaður. Það þyrmdi yfir
mig og ég trúði ekki að minn eigin
sonur gæti lent í slíku. Hann sem
alltaf passaði sig svo vel þegar far-
ið var yfir götu. Eg ákvað að lifa í
trúnni á að læknunum tækist að
bjarga honum, en sú von lifði ekki
lengi. Önnur símhringing kom
stuttu seinna og þá var tilkynnt að
Viðar Þór væri dáinn. Það var sem
veröldinn hryndi eins og spilaborg
og spurningarnar um tilgang lífsins
og hvers vegna Guð geri þetta leit-
uðu á hugann. En engin fær maður
svörin.
Eg man svo vel eftir okkar síð-
ustu samverustund í Vestmanna-
eyjum þegar pabbi breiddi yfir þig
sængina og þú knúsaðir hann og
kysstir og þú ætlaðir svo sannar-
lega að koma á þjóðhátíðina seinna
í sumar. Þess í stað situr pabbi með
kökk í hálsinum og tárin brjótast
fram þegar þessar línur eru skrif-
aðar. Allt frá því þú fæddist reyndi
pabbi að veita þér alla þá ást og
hlýju sem hann átti og eftir að við
mamma þín skildum þá hét ég því
að aldrei skyldi ég missa tengslin
við þig. Ég vona að það hafi tekist
því að í öllum þínum fríum komst
þú til Vestmannaeyja og þar undir
þú þér vel í fótboltanum, því hann
var jú allt í þínum huga. Pabbi þarf
ekki að skrifa á blað kosti þína og
góðverk því slíkt yrði efni í heila
bók. Heldur mun pabbi geyma
minninguna um góðan son í hjarta
sínu alla tíð.
Elsku litli pabbastrákur, nú þegar
leiðir okkar skilja veit ég að þú ert í
góðum höndum og að við eigum eftir
að hittast seinna meir. Þá verður
sorgin ekki til staðar heldur verða
fagnaðarfundir. Guð veri með þér
alla tíð, elsku drengurinn minn.
Vemdi þig englar, elskan mín,
þá augun fógru lykjast þín;
líði þeir kringum hvílu fljótt
á hvitum vængjum um miðja nótt.
(S.Th.)
Þinn
pabbi.
UTFARARSTOFA
OSWALDS
simi 551 3485
ÞjÓNUSTA ALLAN
SÓLARHRINGINN
ADAI sriM I I ÍB • 101 HIA KJAVI'K
l.fKKISTUVINNUST()l:A
EYVINDAR ÁRNASONAR
Sú harmafregn sem okkur barst
laugardaginn 26. júní um að Viðar
Þór væri dáinn mun sitja í okkur
um alla framtíð. Nú koma upp í
huga okkar allar þær stundir sem
við áttum saman. Það var ávallt
mikill spenningur þegar þú varst
að koma til Eyja og ætlaðir að eyða
fríinu þínu með okkur. Þú hljópst
út úr vélinni með þitt fallega bros
og kysstir okkur öll. Síðan byrjuðu
sögurnar af fluginu, hvernig vélin
hafi hoppað, því það þótti þér gam-
an. Þú varst hjá okkur allt sumarið
‘98 og æfðir fótbolta með ÍBV.
Einn daginn komst þú heim með
bikar því þú hafðir unnið víta-
spyrnukeppni í þínum flokki. Stolt-
ið var mikið og brosið var breitt
þegar þið Lilja Dröfn, sem líka
hafði unnið bikar, voruð mynduð og
þær minningar eru nú varðveittar
að eilífu. En þetta var ekki í eina
skiptið sem þú vannst bikar því
seinna um sumarið vannst þú ann-
an bikar og sýndir þá sannarlega
að þú kunnir ýmislegt fyrir þér í
boltanum.
Þú og hún Li)ja Dröfn voruð ekki
í vandræðum með að kynnast þegar
þið hittust fyrst í ágúst ‘95 og allt
fram á síðasta daginn sem þið vor-
um saman í Herjólfi á leið til
Reykjavíkur bar aldrei nokkurn
skugga á samband ykkar. Það var
ekki laust við að þú litir á hana sem
stóru systur því alltaf fórstu til
hennar og spurðir í hvaða íot þú
ættir að fara við hin ýmsu tilefni og
ekki leiddist henni Lilju Dröfn það.
Það ríkti mikill spenningur hjá
þér þegar hún Guðbjörg Ósk, litla
systir þín, fæddist. Allt frá þeim
tíma spurðir þú ávallt um hana,
hvort hún væri komin með tönn,
hvort hún væri farin að labba og
hvort hún væri kannske orðin svolít-
ið frek. Alltaf þegar þú komst til
Eyja fylgdu þér pakkar til systr-
anna og lýsti það vel hugulsemi
þinni. Þannig gætum við lengi rakið
þær stundir sem við áttum, en minn-
inguna um þig, elsku Viðar Þór,
geymum við í hjarta okkar.
„Þótt ég sé látinn, harmið mig
ekki með tárum. Hugsið ekki um
dauðann með harmi og ótta. Ég er
svo nærri að hvert eitt ykkar tár
snertir mig og kvelur. En þegar þið
hlæið og syngið með glöðum hug
lyftist sál mín upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem
lífið gefur og ég tek þátt í gleði ykk-
ar yfir lífinu".
(Úr Spámanninum e. Kahlil Gibran.)
Með hinstu kveðju,
pabbi, Magnea, Lilja
Dröfn og Guðbjörg Ósk.
Elsku Viðar minn.
Hann var dapurlegur fyrir mig,
ömmu Gógó í Olafsvík, laugardag-
urinn 26. júní sl. þegar mér voru
færðar þær fréttir að þú hafir orðið
fyrir hræðilegu slysi og værir farinn
frá mér. A slíkri stundu hvarflar að
mér sú hugsun að veröldin getur
verið grimm og miskunnarlaus. Að
slíkt geti gerst þeim sem síst skyldi
og það skuli vera lítill sjö ára sak-
laus drengur sem varð fyrir valinu
að þessu sinni. En á stundum sem
þessum hvarflar hugurinn líka til
baka til þeirra skemmtilegu stunda
sem við áttum saman í leik og starfi.
Ég minnist þess þegar við fórum í
boltaleik saman, tókum okkur far
með strætisvagninum til þess að
skoða okkur um í borginni. Enn-
fremur eru þær stundir minnis-
stæðar þegar ég var að lesa fyrir
þig á kvöldin þar til þú sofnaðir
þreyttur eftir amstur dagsins og
friður og ró færðist yfir barnslegt
andlitið. Oft voru spurningar þínar
um eitt og annað eins og börnum er
tamt erfiðar og vandfundin voru
svör við þeim en allt leystist þetta
okkar á milli.
Elsku litli vinur minn, á þessari
stundu finnst mér vandséð hvernig
þínir nánustu lifa lífinu að þér fjar-
stöddum. Hins vegar segir „að tím-
inn lækni öll sár“. Með það í huga og
minninguna um saklausan og góðan
dreng sem ég unni svo mjög verða
seinni æviárin mér léttari. Ennfrem-
ur er ég sannfærð um að almættið
mun bæta mér missinn þannig að
leiðir okkar liggi saman að nýju og
munum við þá geta tekið upp þráð-
inn þar sem frá var horfið. Að lokum
bið ég góðan guð um að styrkja for-
eldra þína og aðra aðstandendur á
erfiðri stundu.
Góði guð, gættu elsku litla
drengsins míns. Ég kveð þig með
bæninni okkar:
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónss.)
Amma.
í dag kveðjum við sólargeislann
okkar, Viðar Þór. Amma og afi voru
á leið heim úr vikudvöl fyrir norðan
og vissu að fljótlega eftir heimkomu
fengju þau barnabömin í heimsókn.
Ferðin heim breyttist í skelfingu
þegar við fréttum að Viðar Þór hefði
orðið fyrir bfl á Fjallkonuvegi þegar
hann var með Þórhalli frænda sínum
á leið í ísbúðina. Stuttu síðai- barst
okkur fregnin að drengurinn okkar
væri dáinn.
Allt líf Viðars Þórs einkenndist af
ást og umhyggju foreldra og okkar
hinna sem fylgdumst með þroska
hans og uppvexti og breytti þar
engu er foreldrar slitu samvistir.
Bæði hugsuðu um að hann færi
ekki á mis við það að eiga foreldri.
Það er margs að minnast þótt horft
sé yfir stutta ævi, afmælisdagar
þínir voru engu líkir þar sem
mamma var farin að huga að þeim
degi 1-2 mánuðum áður en dagur-
inn rann upp. Fullorðnir fengu ekki
að vera með því þetta var hátíð þín
og barnanna sem komu í afmælið
og þar var ekki boðið upp á pylsu
eða kók og síðan farið út að leika.
Nei, þar var meðlæti á borðum sem
sniðið var þörfum barna en hefði
sómt sér í hvaða stórafmæli sem
var. A eftir barst leikurinn út þar
sem mamma var með vinkonum eða
systrum komin í grímubúning svo
nú voru furðuverur komnar á kreik
meðal barnanna. Að kveldi þegar
við fullorðnu komum í afmælið
geislaði frá þér þegar þú sagðir
okkur viðburði dagsins. Hún
mamma þín er engri lík.
Viðar okkar Þór var ekki gamall
þegar fótboltinn átti hug hans allan
og þá var sjálfsagt að klæða hann í
búning ÍA-liðsins sem hann klædd-
ist að öllu jöfnu þar til hann fór til
sumardvalar í fyrrasumar til pabba
og Magneu sem búa í Vestmanna-
eyjum og æfði þar fótbolta með leik-
félögum sínum þannig að ÍBV var
komið í fyrsta sæti. Fyrsti þjálfarinn
var Gógó amma sem háði mörg ein-
vígi við hann í ganginum í Kleifar-
seli en tapaði alltaf, hún verðlaunaði
síðan drenginn sinn með bikar eða
öðru sem hún átti. Þær voru ófáar
ferðirnar sem þið frændurnir komuð
með okkur í sumarbústaðinn þar
sem við undum okkur við leik og
störf. Síðasta heimsókn þín til okkar
var dálítið sérstök þar sem þið
mamma komuð með svartbaksegg
sem þið höfðuð tínt á Suðurnesjum.
Þú varst búin að selja mörg en fimm
voru eftir og tilvalið að selja afa þau.
Þegar ég sagði þér að mér fyndist
þau ekki mjög góð varst þú fljótur