Morgunblaðið - 17.09.1999, Blaðsíða 46

46 FÖSTUDAGUR 17. SEPTEMBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
EIRIKUR H.
GUÐNASON
* Eiríkur H.
I Guðnason fædd-
ist 24. september
1918 í Reykjavík.
Hann lést á Hrafn-
istu, dvalarheimili
aldraðra sjómanna,
föstudaginn 10.
september síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Guðni Einars-
son, kolakaupmað-
ur, f. 30.6. 1891 að
Hömrum í Gnúp-
'■ 7 verjahreppi, og
kona hans, Asa Jóna
Eiríksdóttir, f. 12.9.
1893 í Reykjavík. Eftirlifandi
systkini Eiríks eru Sigurásta
Guðnadóttir, f. 12.9. 1915, og
Ólafúr Guðnason, f. 1.5.1928.
Eiríkur kvæntist 15.5. 1943
eftirlifandi eiginkonu sinni,
Bryndísi Tómasdóttur, f. 1.4.
1925 í Hafnarfirði. Börn þeirra
eru: 1) Sólveig, f. 21.9.1944, ógift
og bamlaus. 2) Eiríkur, f. 12.2.
1946. Kona hans er Marie M. Ei-
ríksson, f. 30.11. 1947. Böm
þeirra em: a) Katrín M., f. 10.7.
1979. b) Jakob, f. 3.1. 1984. 3)
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áralöng reynsla.
Sverrir Olsen,
útfararstjóri
Auðunn, f. 17.10.
1953. Kona hans er
María Sighvatsdótt-
ir, f. 9.2. 1954. Böm
þeirra em: a) Daði,
jg? . f. 27.12. 1980. b)
135*" Alma, f. 14.4. 1984.
c) Ama, f. 10.11.
1989.
Eiríkur var við
nám í Verslunar-
skóla Islands og við
framhaldsnám í
verslunarfræðum í
Englandi. Hann hóf
störf sem tollvörð-
ur hjá Tollgæsl-
unni 1942 og var þar allt til
þess er hann lét af störfum fyr-
ir aldur sakir. Eiríkur lét fé-
lagsmál til sín taka, var m.a.
um langa hríð félagi í Oddfell-
owhreyfíngunni. Eiríkur var
um skejð formaður Tollvarða-
félags Islands og kjörinn heið-
ursfélagi þess 1997. Hann var
sæmdur heiðursmerki Slysa-
varnafélags Islands.
Utför Eiríks H. Guðnasonar
fer fram frá Áskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Látinn er í Reykjavík Eiríkur
Helgi Guðnason, tæplega 81 árs að
aldri. Foreldrar hans voru Guðni
Einarsson og Ása Jóna Eiríksdótt-
ir. Guðni kom til Reykjavíkur á
unglingsaldri ásamt foreldrum sín-
um og systrum. Foreldrar hans
voru þau Einar Jónsson og Guðrún
Björnsdóttir. Þau voru ættuð úr
Árnes- og Rangárvallasýslum,
bjuggu um hríð að Hömrum í
Gnúpverjahreppi en höfðu síðast
haft aðsetur á Eyrarbakka áður en
‘ þau komu til hins unga höfuðstaðar
við upphaf þeirrar aldar, sem senn
er liðin. Ása, móðir Eiríks, var inn-
fæddur Reykvíkingur, fædd í Ei-
ríksbæ við Brekkustíg. Foreldrar
hennar voru Eiríkur Eiríksson frá
Akranesi, stýrimaður á skútum og
Guðrún Jónsdóttir af Kjalarnesi.
Guðni Einarsson var um hríð
starfsmaður Duusverslunar, en átti
og rak um 30 ára skeið í félagi við
Einar Tómasson Kolaverslun
Guðna og Einars. Það fyrirtæki
stóð á horni Kalkofnsvegar og Sölv-
hólsgötu, þar sem nú er bíla-
geymsla Seðlabankans.
Eiríkur Guðnason fæddist í
Reykjavík 24. september 1918. Á
f því Herrans ári skiptust á skin og
skúrir í íslensku þjóðlífi. Sem
kunnugt er, voru í byrjun ársins
miklar frosthörkur um allt land, og
Legsteinar
í Lundi
v/Nýbýlaveg
áOLSTBINAK 564 3555
er síðan talað um frostaveturinn
mikla 1918. Um haustið geisaði hér
faraldur, spænska veikin sem svo
var nefnd. Eiríki var nýfæddum
komið fyrir hjá vinafólki, þar sem
móðir hans og systir höfðu tekið
sóttina. Þær náðu þó fullri heilsu,
þótt Ástu, systur Eiríks, hafí ekki
verið hugað líf um skeið. Þannig
birtir öll él upp um síðir, jafnt í lífi
einstaklings sem þjóðar. Undir lok
þessa sama árs fögnuðu Islending-
ar fullveldi sínu og horfðu fullir eft-
irvæntingar fram á veg frelsis og
framfara.
Fjölskyldan bjó á nokkrum stöð-
um í vesturbæ Reykjavíkur. Eiríkur
er fæddur að Framnesvegi 3, en það
hús telst nú við Ránargötu 51. Þau
bjuggu síðan í Fischersundi 1; við
Ránargötu 32 en lengst af að Oldu-
götu 28. Grunnskólanám stundaði
Eiríkur við Miðbæjarbamaskólann,
sem þá var auk Landakotsskóla eini
bamaskóli bæjarins. Hann var við
nám í Verslunarskóla íslands og
veturinn 1937-38 við framhaldsnám
í verslunarfræðum á Englandi. Ei-
ríkur vann um nokkurra ára skeið
eftir að hann lauk námi við kola-
verslun föður síns. Árið 1942 gerðist
hann tollvörður og varð Tollgæslan
aðalstarfsvettvangur hans eða allt
þar til hann hætti störfum fyrir ald-
urs sakir.
Eftirlifandi kona Eiríks er
Bryndís Tómasdóttir. Foreldrar
hennar voru Tómas Guðnason og
Sólveig Gísladóttir. Fyrsta bú-
skaparárið eða tæplega það höfðu
þau Eiríkur og Bryndís eitt her-
bergi til afnota á bernskuheimili
mínu. Var sú íbúð þó ekki stór og
þætti víst mörgum nú um stundir
þar þröngt setinn bekkurinn. Þá
var í smíðum hús þeirra hjóna við
Sogaveg, en þar fluttu þau inn lýð-
veldisárið 1944. Það var bjart yfir
íslandi þessa vordaga þegar ungu
hjónin fluttu í eigið húsnæði. Þjóð-
in fagnaði nýstofnuðu lýðveldi, og
heimsbyggðin sá fram á að ófriðar-
bálið, sem brunnið hafði um árabil,
myndi að lokum slokkna. Margir
gerðust landnemar í þessum bæj-
arhluta á þeim árum og komu sér
upp þaki yfir höfuðið, ekki ávallt
við mikil efni. Eiríkur vann mikið
við húsbygginguna sjálfur og var
nánast enginn verkþáttur sem
hann kom ekki að með einum eða
öðrum hætti. Er óhætt að fyllyrða,
að svo hafi honum farist hvert
verk úr hendi, sem fagmaður væri.
Þarna stóð heimili þeirra Iengi eða
í um 20 ár. Þau bjuggu síðan á
nokkrum stöðum öðrum, síðast að
Jökulgrunni 7 hér í bæ.
Eiríki og Bryndísi varð 3ja bai-na
auðið. Eiríkur sonur þeirra er bú-
settur í Danmörku en Sólveig og
Auðunn eiga heimili í Reykjavík.
Barnabörnin eru 5, allt hið mann-
vænlegasta fólk.
Hér skilur leiðir um sinn með
mér og móðurbróður mínum, Ei-
ríki Guðnasyni. Einhverjar fyrstu
bernskuminningar mínar eru
tengdar honum og fjölskyldu hans
svo og allt mitt líf með einum eða
öðrum hætti. Faðir minn, Sigurð-
ur Benediktsson, var æskuvinur
Eiríks og nágranni á Öldugötu,
enda þótt nokkur aldursmunur
væri með þeim. Gagnkvæmar
heimsóknir voru tíðar, og eru mér
sérstaklega minnisstæðar bílferðir
margan sunnudagsmorgun inn í
Sogamýri. Að öðrum mönnum
ólöstuðum var Eiríkur sérstakur
uppáhaldsfrændi minn. Ávallt var
hann reiðubúinn að hjálpa þar sem
hann gat komið því við, og margt
hollráð þáði ég af honum ungur
drengur að veganesti út í lífið. Að
leiðarlokum lít ég sem í skuggsjá
yfir samferð okkar Eiríks og
fyllist þakklæti yfir að hafa þó lif-
að svo langan dag með þessum
frænda mínum. Sumt fólk gefur
meðan annað tekur. Eiríkur
Guðnason var í fyrri hópnum.
Hann var alltaf að gefa, og mest
þegar hann gaf af sjálfum sér. í
fyrra bréfi sínu til Korintumanna
áminnir Páll postuli lesendur og
segir, að þótt við útdeilum öllum
eigum vorum, vitum alla leyndar-
dóma og eigum alla þekkingu, þá
værum við engu bættari ef við
hefðum ekki kærleika. Þennan
mannkærleika og lítillæti hjartans
átti frændi minn í svo ríkum mæli.
Blessuð sé minning Eiríks Guðna-
sonar.
Guðni G. Sigurðsson.
GUNNAR
MAGNÚSSON
+ Gunnar Magnús-
son fæddist í Ef-
stakoti á Upsaströnd
2. septeniber 1902.
Hann lést í Dalbæ 9.
september síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Sigríður Gunn-
arsdóttir, f. 18.8.
1870, d. 15.7. 1955,
og Magnús Jónsson,
f. 15.8. 1867, d. 6.1.
1933. Systkini Gunn-
ars voru: Kristín Jón-
fríður, Jónína Anna,
Friðbjörn Kristinn,
Sigríður Helga,
Þuríður Jóna og
Hólmfríður, sem öll
Sambýliskona Gunnars frá 1954
var Ragnheiður Gunnlaug
Björnsdóttir, f. 16.9. 1915, d. 18.8.
1992. Dóttir þeirra er Sigríður, f.
Iátin.
6.1. 1956, maki:
Tómas Leifsson, f.
20.1. 1956. Börn
þeirra: Ragnheiður
Tinna, f. 1982, Sal-
ome, f. 1988, Gunnar
Elís, f. 1992. Börn
Ragnheiðar, Harry
Armfeld Sveinsson, f.
20.6. 1939, d. 14.9.
1967, og Bjarney
Armfeld Bjarnadótt-
ir, f. 29.6. 1950, maki
Haukur Halldórsson.
Allan sinn aldur bjó
Gunnar í Sæbakka á
Dalvík, eða þar til
haim fluttist á Dval-
arheimilið Dalbæ á Dalvík árið
1992 eftir lát sambýliskonu siimar.
Utförin fer fram frá Dalvíkur-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan kl. 13.30.
Mannlífsins bratta bára
ber okkur milli skerja.
Víðfeðmar okkur velur
vegleiðir stundu hverja.
Markandi mannsins tima
meitlandi spor í grundir,
mótandi margar götur
misjafnar ævistundir.
Lokiðervökulangri
liðinn er þessi dagur.
Morgunsins röðulroði
rennur upp nýr og fagur.
Miskunnarandinn mikli
metur þitt veganesti.
Breiðir út ferskan faðminn
fagnandi nýjum gesti.
Nú er vík milli vina
vermir minningin hlýja.
Allra leiðir að lokum
liggjaumveginýja.
Við fórum til fljótsins breiða
fetum þar sama veginn.
Þangað sem bróðir bíður
á bakkanum hinum megin.
(Hákon Aðaisteinsson, ‘99.)
Elsku Gunnar frændi, nú er kom-
ið að kveðjustund og þó að árin þín
hafi verið orðin hátt í hundrað og þú
saddur lífdaga er tómlegt án þín.
Við systurnar minnumst þín sem
hluta af tilveru okkar og erum við
ríkari eftir og minnumst þín í hjarta
okkar fyrir allt það sem þú gerðir
fyrir okkur.
I bemskuminningunni ert þú
ásamt mömmu okkar, þar sem við
fengum að dvelja í Sæbakka hjá þér
og ömmu mörg ár eftir föðurmiss-
inn.
Við fylgdumst með þér alla tíð og
vissum að hverju stefndi síðustu
dagana þegar við sátum hjá þér til
skiptis, ásamt Siggu einkadóttur
þinni, en við vissum líka að þú þráð-
ir orðið hvíld eftir langa og stundum
stranga starfsævi.
Elsku frændi okkar, þinn kær-
leikur var gjöf sem gleymist eigi.
Vær að eyrum blærinn ber
bárumilda niðinn.
Friður drottins fylgi þér
fram á nýju miðin.
(Haraldur Zophoníasson.)
Siggu, Tomma og börnum send-
um við okkar dýpstu samúðarkveðj-
ur.
Hildur og Þóranna Hansen.
ELLA GUÐRUN
MÖLLER
MAGNÚSSON
+ Ella Guðrún
Möller Magnús-
son hjúkrunarfræð-
ingur fæddist í
Kaupmannahöfn 3.
ágúst 1908. Hún lést
á elliheimilinu Garð-
vangi hinn 14. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Arne P. Moller
skrifstofustjóri, f.
26.12. 1875, d. 13.10.
1914, og Etna Moller
Petersen kennari, f.
16.3. 1887, d. 14.4.
1964. Guðrún giftist
hinn 5. ágúst 1949
Kristjáni Magnússyni verka-
manni frá Garðhúsum í Höfnum.
Hann fæddist 31.1. 1904, d. 20.7
1985. Hann var sonur Magnúsar
Gunnlaugssonar bónda í Garð-
húsum í Höfnum og Guðnýjar
Þórðardóttur.
Guðrún lauk hjúkrunarnámi
við Roskiide Amts Sygehus í
mars 1936 og fram-
haldsnámi í geð-
hjúkrun við St. Hans
Hospital í desember
sama ár. Síðan vann
hún við Frantz
Howits Fodehjem til
1.2. 1937, St. Josephs
Hosp. í Kaupmanna-
höfn í 1 ár, St. Jos-
ephs Hosp. í Óðins-
véum í 6 mánuði, við
St. Jósepsspitalann í
Hafnarfirði frá
1939-1949 og við
Handlækningadeild
Landspítalans og við
Landakot til ársins
1977. Guðrún átti fimm hálfsystk-
ini og Iifa hana Anne Kristine
Petrea Hedvig Hansen dömu-
klæðskeri og Hagbarth Sigurd
Pedersen bakarameistari, bæði
búsett í Danmörku.
Utför Guðrúnar fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri
Útfararstofa Islands
Suðurhlið 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
Þegor ondlót ber oð höndum
Útfararstofan annast meginhluta allra útfara
á höfuðborgarsvæðinu. Þar starfa nú 15 manns
við útfararþjónustu og histuframleiðslu.
AlúSleg þjónusta sem bjrggir á langri reynslu
Útfararstofa Kirkjugarðanna ehf.
Vesturhlíð 2-Fossvogi-Sími 551 1266
Hún Guðrún Möller hefur verið
nágranni okkar allt frá því að ég
fæddist og gott betur. Alla tíð
kallaði hún til okkar krakkanna
og laumaði konfekti eða epli í
lófann á okkur og hló. Mér þótti
verst að fá epli. Ef ég átti erindi
að Skólavegi 5 var ég alltaf leyst-
ur út með góðgæti. Eg var stund-
um að selja Vísi og vissi að Guð-
rún og Kristján myndu aldrei
kaupa en alltaf kom ég til að fá í
það minnsta sælgætið og bað til
Guðs um að það yrði ekki epli.
Kristján og Guðrún voru falleg
hjón og báru sig eins og hefðar-
fólk. Hann alltaf í sparifötum úti
við grindverkið og spáði í veðrið
næstu daga og ræddi við vegfar-
endur og hún brosmild við eldhús-
gluggann eða í dyragættinni. Eg
veit til þess að þau hafi einu sinni
rifist og sagði hún gjarnan frá því.
Hún bað hann Kristján sinn eitt
sinn að laga eitthvað og hann
svaraði því til að hann væri sjó-
maður en ekki smiður. Um kvöld-
ið spurði svo Kristján hvort hún
ætlaði ekki að fara að elda en þá
svaraði hún „en ég er hjúkrunar-
kona en ekki kokkur“ og svo hló
hún dátt.
Eftir að ég fór að læra að syngja
sagði Guðrún mér oft frá því þegar
hún sem unglingur fór í Konung-
legu óperuna í Kaupmannahöfn til
að hlusta á Stefán Islandi. Hún
hafði mikið yndi af því að heyra
hann syngja. Kristján var annarr-
ar skoðunar. Honum leiddist allur
söngur en trúði föður mínum eitt
sinn fyrir því að hann hefði fullan
skilning á ballett. Af þessu hafði
ég mikið gaman.
Guðrún starfaði sem hjúkrun-
arkona við St. Jósefsspítalann í
Hafnarfirði og við Landakotspít-
alann frá seinna stríðinu og helg-
aði Islandi starfsævi sína. Hún
átti góðan hóp vina og kunningja
hér á landi og vildi eiga sitt ævi-
kvöld á íslandi. Kristján lést í
Danmörku og er þar grafinn en
Guðrún mun hvíla í íslenskri
mold.
Við fjölskyldan í næsta húsi
þökkum fyrir fallegar stundir og
þann svip sem þið settuð á lífið
hér í götunni. Guð blessi minn-
ingu ykkar.
Davíð Ólafsson.