Tíminn - 01.12.1965, Blaðsíða 11

MEDVTKUDAGUR 1. desember 1965
TÍMINN
11
ARABÍU LAWRENCE

12
leyfði sér að tala við yfirmann sinn. En Wingate varð ekki
haggað. Herforingjanum fundust uppástungur Lawrence ekki
ganga nógu langt og áleit þær fyrst og fremst miðast við
varnir, en ekki við framsækna byltingu Araba. Hann sendi
skeyti til aðalstöðvanna og lagði til að fjölmennt lið yrði
þegar sent til Hejaz. Lawrence gat ekkert að gert, hann sá
fram á að þessi fljótfærnislegu ráð Wingate gætu haft hinar
verstu afleiðingar og myndu koma í veg fyrir alla sam-
vinnu uppreisnarflokksins og Breta. Hann hraðaði sér því
til aðalstöðvanna til þess að skýra málin og krafðist við-
tals við yfirhershöfðingjann sjálfan Sir Archibald Murray.,
Honum til mikillar undrunar var honum tekið einkar hlý-
lega. Hann komst bráðlega að ástæðunni, en hún var sú, að
hann hafði sent Clayton ofursta skýrslu, þar sem hann sýndi
fram á hættuna sem fylgdi fyrirætlunum Wingate um inn-
rás Bandamánna á Arabíuskagann. Aðalstöðvarnar voru ekki
hrifnar af þessum ráðagerðum. þeir höfðu ekkert lið aflögu
og auk þess var ólíklegt að þeir myndu fá leyfi til slíks
frá London, hið nýja ráðuneyti Lloyd Georges lagði nú aðal-
áherzluna á stríðið í Evróðu, og auk þessa hafði Lloyd
Georges lítinn áhuga á stuðningi við Araba. Skýrsla Law-
rence kom aðalstöðvunum vel, hér var maður, sem hafði
verið á staðnum og lagði mjög gegn hinum óheppilegu til-
lögum Wingates, sem auk þess voru fljótfærnislegar og illa
rökstuddar. Lawrence notfærði sér þennan óvænta stuðn-
ing, hann koitíst að samkomulagi við Murray og forseta her-
ráðsins og Lyndon Bell hershöfðingja um að senda vistir
og hergögn og liðsforingja til Feisals. Lawrence var skipað
að fara til Hejaz sem liðsforingi, haun.átti að vera tengiliður-
inn miili Breta ög hers Feisals.
Lawrence lét sem hann væri ekkert hrifinn af þessari
ráðstöfun. Hann var ekki atvinnuhermaður, heldur bóka-
maður, sem óttaðist ábyrgðina, sem þessu fylgdi, og' auk
þess væri hann ekki gefinn fyrir herþjónustu. En hann gætti
þess að ganga ekki of langt í mótmælum sínum, og þegar
Clayton lagði að honum, hljóp hann næstum út úr her-
berginu. Honum gekk illa að hemja gleði sína, þá gleði,
sem þeir einir þekkja, sem sjá fram á það, að draumar
ANTHONY NUTTING
þeirra rætist. Nú þyrfti hann ekki að koma sem umboðslaus
ævintýramaður til Feisals, nú var hann sendimaður her-
foringjaráðsins í Kairó, með fullu umboði og hlutverk hans
var að vera aðstoðarmaður Feisals og leiðbeinandi í upp-
reisninni og allt til Damaskus. Hann sá hilla undir konung-
dæmi Feisals í Damaskus.
Samt sem áður gætti nokkurs efa með honum um að
honum mætti takast þetta. Meðan hann dvaldi i Kairó, hafði
hann frétt af Sykes-Picot samkomulaginu. Þetta var laumu-
samkomulag milli Breta og Frakka um, að þegar Tyrkjaveldi
hefði verið sigrað, skyldi skipta þeim löndum, sem Arabar
byggðu með höfuðborgir Damaskus, Aleppo og Mósúl. Tii-
gangurinn var að hluta Arabíu sundur og skipta landinu
í áhrifasvæði milli Rússa, Breta og Frakka, sem næðu frá
Miðjarðarhafi og að Indlandshafi. Þetta samkomulag stang-
aðist á við þau heit, sem eftirmaður Kitcheners, Sir Henry
McMahon hafði gefið Hússein áður en uppreisn Araba hófst.
Lawrence hafði skilið á Feisal og Abdulla að þeir ásamt
föður þeirra skildu þetta sem lororð um frelsi og einingu
Arabíu.
Snemma í nóvember kom Lawrence til Jenbo, lítils bæj-
ar, sem reistur er á kóralrifi fyrir norðan Rabegh. Hér bætt-
ist honum nýtt áhyggjuefni í viðbót við Sykes-Picot samn-
ingana, sem var vantrú á getu Araba sem hermanna. Bær-
inn var fullur af hermönnum úr her Feisals, sem höfðu
flúið þangað eftir annan ósigur. Tyrki hafði grunað fyrir-
ætlanir Araba um töku Medína og höfðu orðið fyrri til og
brotizt til strandar til þess að varna því að herir bræðr-
anna sameinuðust til árásar. Feisal og lið hans hafði hörfað
aftur til Jenbo. Zeid hafði komizt hjá því að verða um-
kringdur, tilraun Alis íil að sanieingst hcr Feisals hafði
farið út um þúfur við tyrkneska árás tíg Abdulla var að
hefja ferð sína frá Mekka, þegar allt var um garð gengið.
Hermennirnir voru vonlitlir og niðurdregnir, það eina sem
varð þeim til styrktar voru brezku herskipin á höfninni,
sem höfðu verið send þangað, af Wemyss, þegar fréttirnar
bárust um ósigur Araba. t
Og klögumálin gengu á víxl milli bræðranna. Ali hvarf
C The New American Librarv
í LEIT AD ÁST
ELANORFARNES
32
býsna alvarlega . . . Hún heyrði
hversu ótt hjarta hans barðist og
sterkir armar hans þrýstu henni
að sér.
Einmitt á því augnabliki opn-
uðust dyrnar skyndilega og Sheila
Pont stóð í dyrunum og hélt á
einhverjum plöggum í hendinni.
Fíóna xog Peter fóru
hvort frá öðru, en Sheila stóð
sem negld niður af undrun. Um
stund ríkti vandræðaleg þögn. Pet
er varð fyrstur til að ná sér.
— Komdu inn fyrir, Sneila,
sagði hann. — Hvað get ép gert
fyrir þig.
Sheila kom inn og lagði skjöi-
in á skrifborðið hans án bess að
líta á þau.
— Hr. Ormsby Diður þig að
líta á þetta, sagði hún, — en ef
þú ert mjög vant við látin í dag
( vottaði ekki fyrir kaldhæðni í
rómnum?) er það í lagi þótt það
bíði til mánudags. Og mig langað:
til að vita, hvort þú kæmir í tenn-
is í dag.
Hún leit á hann og hann brosii
með erfiðismunum
— Já, auðvitað kem ég, svar-
aði hann vingjarnlega og hafði fu)l
komna stjórn á rödd sinni Á
ég að sækja þig?
\ Það væri vel þegið, sagði
hún. Eigum við að segja um
hálf þrjú leytið?
Já, ég skal flauta fyrir utan
hjá þér klukkan hálf þrjú.
Þakka þér fyrir, Peter.
j Bless á meðan.
1 Hún gekk út úr herberginu og
lokaði dyrunum á eftir sér. Peter
og Fíóna litu hvort á annað
— Andskotinn sjálfur. sagði
Peter og barði í borðið.
— Mér þykir það leítt, sagði
Fíóna eymdarlega.
— Það var ekki pér að kenna,
sagði hann. — Heldur mér. Það
hefur verið mér að kenna frá upp-
hafi. Ég get ekki látið þig í friði
og hér er árangurinn. Slúðursög
ur um okkur. Ég hef ailtaf
reynt að forðast Kjaftasögur um
mig innan fyrirtækisins. Og nú
bitnar það líka á þér Fíóna.
— Ég hirði ekki um það, -sagði
hún. — En ég skil það getur kom-
ið þér í klípu. Heldurðu
að Sheila fari að breiða þetta út.
! — Hún þarf ekki að segja mik
i ið til að sögur komist á kreik.
En ég held ekki að hún segi neitt,
ef ég bæði hana að láta það vera.
— En þér finnst auðvitað ekki
þægilegt að gera það. Fíóna hugs-
aði sig um dálitla stud. — Peter,
sagði hún loks. — Leyfðu mér
að fá vinnu annars staðar.
— Nei, sagði hann ákveðinn.
— Þú ert góður starfskraftur og
ég á ekki hægt með að missa þig.
Hann baðaði út höndunum. —
Þú sérð, hélt hann áfram, —
hvernig ég blekki sjálfan mig.
Sannleikurinn er sá að ég vil ekki
að þú farir.
— Við skulum hugsa málið yfir
helgina, stakk hún upp á. — Við
sjáum svo til á mánudaginn. Ef
þú heldur að þér gengi betur án
min geturðu fengið mig færða
milli deilda.
— Vilt þú það? spurði hgnn.
—• Nei, en ég geri það, ef það
kemur sér betur fyrir þig.
— Gott og vel, samsinnti hann.
— Við skulum salta þetta fram
yfir helgi og tala saman á mánu-
daginn.
6. kafli.
Á heimleiðinni komu ýmsar til
finningar í huga Fíónu. Hún var
bæði glöð og hrygg, sigri hrósandi
og niðurlút í senn. Henni fannst
gott að sleppa við umferðina í
miðborginni. Innan skamms var
hún komin út fyrir borgina og
hafði meira hugann við það sem
gerzt hafði en aksturinn. Það var
leiðinlegt að Sheila hafði orðið
vitni að því sem ekki átti að
vitnast en jafnframt fann hún
til sigurgleði sakir þesss að Peter
hennar vegna braut odd af oflæti
sínu gagnvart konum.
Það væri einnig leiðinlegt ef
Sheila gæti ekki þagað um það
sem hún hafði séð. Peter mundi
koma það illa. Hún vissi hann var
sómakær og mátti ekki vamm sitt
vita í þessum efnum. Að öðrum
kosti ætti hann örðugra með að af
greiða vandamál annarra.
En hafði það ekki verið Peter
sem átti frumkvæðið7 Og þó. Var
það ekki alveg eins hún sem átti
sökina? Var ekki aðdráttaraflið
gagnkvæmt?
Allt í einu stöðvaði Fióna bfl-
inn á vegarkantinum. £lún varð
að hugsa málið. Ilún reyljdi að
muna nákvæmlega hvernig Peter
hafði sagt þetta, hikandi. en án
alls afls til að berjast a móti til-
finningum sínum,- Ef F’eter gat
ekki lengur á sér setið þá var
jafnt á komið með þeim.
Meðan hún sat barna roleg í
bílnum varð hún fyrir undar
legri reynslu. Það var líkast því
að nýr dagur risi i lífi nennar
og að lokum var hún gagntekin
þvílíkri hamingju, sð engin orð
fá lýst. Nú vissi hún hvað amaði
að henni. Hún var ástafangin
Ástfangin af Peter
Hún lokaði augunum og dro
í dag
djúpt andann. Bara hann hefði
verið nálægt henni. Hún þváð: að
finna sterka arma hans um-
lykja sig. í hjarta hennar hvíslaði
rödd nafn Peters . . . Peter! Peter!
Hún laut yfir stýrið og grúfði and
litið í höndum sér og reyndi að
laða fram í hugann mynd af Pétri.
Allt í einu var kallað á hana,
bíll hafði stanzað og ein-
hver spurði hana hvort eitthvað
væri að.
Hún sagði að allt væri í lagi og
maðurinn ók leiðar sinnar en nú
rankaði hún við sér og minntist
þess að hún þurfti heim t mat.
Hún ók hægt heim á leið og
hafði enn ekki náð sér eftir þessa
uppgötvun.
Þegar hún kom heim sá hún
langan sportbíi fyrir framan hús
OTVARPIÐ
Miövikudagur 1. desember
Fullveldisdagur íslands.
7.00 Morgunútvarp. 19.30 Messa
í kapellu
háskólans
Heimir
Steinsson stud. theol. prédikar.
Séra Arngrímur Jónsson þjónar
fyrir altari. Stúdentar syngja
undir stjórn Róberts A. Ottósson
ar söngmálastj. Organleikari: GuS
ión GuSjónsson sud. theol. 12.
00 Hádegisútvarp. 13.00 Tón-
leikar: íslenzk lög. 14.00 Full-
veldissamkoma j hátíðarsal Há
skóla íslands a Aðalsteinn Eiriks
son stud. theol. setur hátíðina. b.
Eygló Haraldsdóttir og Kolbrún
Sæmundsdóttir leika á píanó. c.
Kristinn Kristmundsson stud.
mag. les kvæði d. Sigurður Lln-
dal haestaréttaritari flytur ræðu:
Varðveizla bjóðemis e. Stúdenta
kórinn syngur. Söngstjóri: Jón
Þórarmssun. 15.30 Miðdegisút-
varp 17*00 Eréttir Tónleikar
18.00 Útvarpssaga bamanna.
..Úlfhundurinn” eftir Ken And
erson Benedikt Amkelsson les.
18.20 Veðurfregnir 18.30 Tónleik
ar. Tilk. 19.30 Fréttir 20.00 ts-
tenzki fáninn i hálfa öld. Dag
skrárþáttur f umsjá Vilhjálms Þ.
Gislasonar útvarpsstjóra 20.50
Dagskrá Stúdentafélags Reykja-
víkur. 22.00 Fréttir og veður-
fregnir 22.10 Lög unga fólksins.
Bergur Guðnason kynnir 23.00
Danslög. 24.00 Dagskrárlok.
Á morgun
Fimmtudagur 2. desember
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hádegis
útvarp 13.00 Á frívaktinni Eydís
Eyþórsdóttir stjómar óskalaga
þætti fyrir sjómenn. 14.40 Við,
sem heima
sitjum '
Margrét
Bjarnason talar við tvær konur
í Stykkishólmi. Valgerði Kristj
ánsdóttur og Kristjönu Hannes
dóttur, svo og Guðrúnu Guðjóns
dóttur, Mýrdal i Kolbeinsstaða
hreppi. 15.00 Miðdegisútvarp. 16.
00 Síðdegisútvarp 17.40 Þingfrétt
ir 18.00 Segðu mér sögu Sigríð
ur Gunnlaugsdóttir stj. þætti
fyrir yngstu hlustendurna. 18.20
Veðurfregnir. 18.30 Tónleikar.
19.30 Fréttir. 20.00 Daglegt mál
Ámi Böðvarsson flytur þáttinn.
20.05 Konur i alþjóðastarfi. Dag
skrá á vegum Menningar- og
friðarsamtaka ísl. kvenna. 21.00
Einsöngur: Ivan Petroff bassa
söngvarj syngur tvö rússnesk
þjóðlög. 21.15 Bókaspjall Rætt
um Hrafnkeis sögu Freysgoða.
21.45 „Flæmskt Idyli“ eftir Flor
Alpaerts, 22.00 Fréttir og veður
fregnir 22.10 Minningar um
Henrik Ibsen Gylfi Gröndal ritstj
les (8) 22.30 Djassþáttur. j umsjá
Ólafs Stephensens 23.00 Bridge
þáttur. Stefán Guðjohnsen og
Hjalti Elíasson flytja. 23,25 Dag
skrárlok.