Skírnir - 02.01.1850, Qupperneq 15

17
þaí) hafa margir spreytt sig á, aí> lýsa hreif-
ingunum, sem urbu í norburálfunni 1848, þó þaí)
einna mest hafi komiö fram sem upptalning á viö-
buröunum, en þaö er auÖsjáanlega eigi nóg, aö vita
blátt áfram, hvaö viö hefur boriö, heldur þarf maÖur
aÖ gera sjer grein fyrir hverja þýöing og tilgang
viöburöirnir hafa, þegar þeir eru skoöaöir í sam-
bandi. A hinn bóginn veröur þaÖ eigi variö, aö
vjer erum of skammt komnir frá þessu ári til þess
aö vjer getum meö nokkurri vissu geit oss skýra
hugmynd um þetta, og þó aö sinn geti upp á hverju,
þá má nærri geta, aö þess konar skilningur viöburö-
anna líkist því, hvernig menn segja (laÖ fjandinn
lesi biflíuna.” Hjer skal þá til greina, hverjar hug-
myndir menn hafa gert sjer um þýöingu þessa árs
meö tilliti til tímans, sem nú er, og ókominna tíma;
sumir eru t. a. m. á því, aö illt eitt hafi leitt og
muni leiöa af byltingunum á þessu ári, en aörir
halda því fram, aö gott eitt muni af þeim leiöa.
Fyrst og fremst má þá telja þá, er eigi sáu annaö
enn guös fingur í þessum byltingum, er drottinn ljet
sínar reiöarþrumur drynja yfir hinu synduga mann-
kyni, og kenna þeir 1(skrílnum” um, er, eins og
Titanarnir fyrr á dögum, setti sig upp á móti drott-
ins smuröu, konungunum; þeir segja enn fremur,
aö fátæklingarnir sjeu orsök í þessu, er þeir vilja
ræna hina ríku og niöurbrjóta alla menntun. þess-
um er drottinn reiöur, segja þeir, og sökum þeirra
hefur guö látiö geysa skeggöld og skálmöld yfir
heiminn. Aptur bera aÖrir á móti þessu, og segja,
(2)