Norðanfari - 13.02.1865, Blaðsíða 4

kunhugra manna hinnl fyrstu ástæSu, sem
Hallur byggir á útilegnmanna trú sína —
þeirri ab landslagif) bendi til þess, ab þeir
geti enn dulist norban eba austan vib Vatna-
jiikul, og ab herra Björn Gunnlögsson hafi
myndab þar jökul sem hann muni ekki vera.
•— Ska! jeg síbar minnast á hina parta Klofa-
jökuls, sem jeg hefi ekki tala& um. Lúiis-
menn, Fljótsdælingar og Jökuldælingar þekkja
jökulinn ab austan og norban, vestur til Kverk-
fjalla, því þeir ganga ab hotium hvert haust
Eptir skofeun þeirra og Iandslags lýsingu (sjdn-
arvottanna) er eneinn kostur ab útileguþjúfar
geti dulizt þar. Sttnnan í Vatnajökli frá
Heinabergsjökli til Lúmagnúps mun engum
dctta í hug, hvab hiátrúarmikill sem hann er,
ab neinir þjúfadalir geti verib, því jökullinn
liggur þar allstabar, vestur afc Núpstabaskúgi,
npp meb Súlti, sem fellur í Núpsvötn hjá
I.úmagnúp, ofan ab byggb, sumstabar ofan í
byggb og heim ab bæjum — og hver aubur
kymi er kannabur nærri daglega í smalaferb-
um. hv^ab þá í söfnum á haustnm. Breiba-
merkurfjall afrjettarland Öræfinga, sem Breiba-
merkurfalljökull er nú fallinn nibur fyrir, er
sá eini blettnr upp í jöltlinum, sem menn
hafa getab deilt ab aubur sje, enda stendur
þab lægra en allur jökullinn fyrir norban og
vestan. Ábur en jeg fer lengra vestur meb
jöklinum ab sunnan verb jeg aö snúa aptur
snöggvast, því ieg gleymdi Víbidal á fiöllum,
sem Hallur nefnir. þab sem hann sogir um
hann lýsir eins og annab, sem hann skrifar
um þetta, ab hann er ramúkunnugur ogeins
sögumenn hans. Sá VíÖidalur, scm hann á
vib, mun þú reyndar vera sá sem liggur sub-
ur meb Kollumúla ab au=tan, en ekki Víbidalur
á Fjölluin (Fjalli) milli Möbrudals og Gríms-
sfaöa, þú hinn S’e enan fraroar „austur af
FljútsdaP en þessi. því Víbidalur hiá Kollu-
múla er subur af suöurdal í Fljútsdal. Eng-
ar sljettur eru austur af Fljútsdal heldur hraun-
garbar ekki breibir austur ab Axarvegi f Beru-
fjörb. Subaustur af Fljútsdal er og hraun-
garbur (Svibinhornahraun) subnr í Hamarsbæt-
nr efst í Hamarsdal (Svibhornadal sem Flosi fúr).
Ekki er langt úr Fljútsdal, satt er þab,
í Víbidal tæp þingmannaleib. Fyrir fám ár-
um gekk röskur mabur á vormorgni trá bæ-
arkofnm, scm Stefán nokkur Olafsson byggbi
langt subur f Víbidal (vestur af Hofsjiikli,
sein skilur Víbidal frá Hofsdöhim í Alptafiröi,
örmjútt fjall) til Fljót dals, þab var á sunnu-
dngsmorgni; hann náfi messn ab Valþjúfsstub.
þú ekki sje ætíb gengib grannt úr Lúni í
Víbidal og Kollumúla þá hafa þú tnargir þab-
an komib þangab og hafa 2 af þeim sagt mjer
ab þar væri ekki um neinar úkenndar stöbvar
ab tala, nema fyrir norban sínar fjárleitar,
en þar taka einmitt vib fjárleitar Fljútsdæl-
inga. Sanm sagbi mjer Stefán sá sem bjú f
Víbidal; en af því hann fúr úvíba um öræfin
og var ekki merkur mabur spurbi jeg hann
ekki margs.
Eptir átti jeg ab tala um breib öræfi
norban vib Vatnajökul vestur frá Kverkfjöll-
um, til Vonarskarbs. þar er austast brcitt
svif subur í jökulinn, nærri hálf þingmanna-
leib á breidd, frá Kvcrkfjöllum vestur ab
Kistufjahi, sem stendur norbur úr jöklinum
inn af Dyngjuijöllum fremri1. þar hcfir verib
víbur dalur en'er nú fuliur af falljökli, setn
t) Ðyng,)nf|nll innri sru klofln af )arbe!di. þar er
Dyng)ufja!ladalur, sem jeg heyrbi í baruæsku væri full-
ur af ótileguþjófnm. þar áttu ab vera 19 bæir ofan t
iunra stafu hans lenti herra Bjiirn GunnUigssoii þegar
hann fór Ódábahraun og svo út alian dalinn þangab tij
hann þraut. var ( honum ölluin hib versta liraun,
kolbrunnib og sandbollar milli.
jökulsá á Fjöllum fellur úr auslan Ðyngju-
fjalla fremri og vestan kverkfjalla-rana. Ekki
er byggilegt á þeim aurum. f>ar norbur af
eru innstu grasteygjur norbaustan undir Dyngju-
fjölluj). þ>ær teygjur hafa Mývetningar sagt
mjer þcir hafi fundib innstar, þeir sem leugst
hafa ribib; þær fann og herra Björn Gunn-
lögsson þá hann fúr út úr Ðyngjufjalladal.
Norbur af þeiin heíi jeg horft yfir aurana í
glööu súlsldni, þ>á er kafiinn af Vainajökli
vestan vib kistufjall ab vonarskarbi hjerum §
þingmannaieibar. Mest allan þann vtg hefi
jeg farib upp á jöklinnm, þub er standjökull
og horft ofanyfir allt Ódábahraun meb berum
augum og meb sjonpípu allt norbur ab Herba-
breib og er ekki álitlegt til byggba, hib arg-
asta brunahraun allt norbur ab Bræbraskarbi.
f>ar kváöu noröaniindir hrauninu vera einar
stöbvar Fjalla-Eyvindar. þar eru nú innstu
fjárleitir Mývetninga. Vestur af þessu sem
jeg heti nú talab um, farib yfir og horft yfir,
er Vonarskarb og Hraiinárdalijr. Enginn Bárb-
dælingur sagbist hal'a komib inn í botn hans,
þegár jeg lalabi vib þá 1852; en ribib höfbu
þcir langt inn fyrir þab sem grös ná. þegar
jeg lýsti fyrir þeim dalnuiu innan til og hæb-
uiiuiu bátum megin könnubnst þeir vib sumt
af sjún langt ab. Ö I þau hin flötu öræfi
vestanvib Odábaliraun, kringum liraunárdal og
Skjálfandafljót eru blásin í aura og sanda svo
ekki sjest grastú, og þab svo langt út til
byggba ab öll hlítin út met Skjálfandafljúti
út frá Kitagili, sem hjet Smibjuskúgur, þar
sein sagt er ab þorsteinn Gnúpa-Bárbarson
hafi liaft rauta smibju sfna, er nú ortin ab
stúrgrýttri skribu og Mjúadalur allur út undir
bæ koniinn í sanda og nrela. þar kom jeg á
grastorfu, sem há sandbrot voru ab. Ilún er
eUummt iiin fvd Umijtum í Mj^uJal c>g licltír
Preststorfa. þar hafbi sjera þorsteinn langafi
minn haft tjuld sitt þegar hann fúr til grasa
frá Eyadalsá, og kvab torfan draga nafn af
honum. Nú er þar lítib annab ab sjá um-
hverfis en sanda og mela; svo er þar allt
blásiö sítan.
(Fraiuliald Sítar).
FBIJETTTIK IMlIFESiD.Mt,
4. þ. m. kom hir.t’að i bæinn bók-
bindari Þórðgrímur Laxdahl, sem sendi-
maður málailutningsmanns, ritstjóra Jóns
Guðmundssonar, með blöðin J’jóöólf og ís-
lendiiig, eptií hverjum fátt cr að frjetta
nema jarðbannir víðast hvar og flskilítið
syðra, en öndvegistíð þar sem hjer frain
að sólstöðum. Ileylóur höfðu sjest syðra
fram undir jól, sem þykir annálsvert.
Hjer og hvar hafði verið fram í desem-
bermánuð unnið a,ð túnasljettun.
FJÁRKLAÐINN er enn að nýju í blómg-
un syðra, og komin austur að Gaulverjabæ.
5. þ. m. kom austanpóstur Níels Sig-
urðsson liingað til póststóðvanna. Hríðar,
áfreðar, snjóþyngsli, frostgaddur og jarð-
bannir eystra og nyröra sem hjer, nokkra
hafði kalið og 2 eða 3 oröið fyrir lík-
amsslysum. Frá 7—13. þ. m. hefir hjer
víða viðrað vel, svo sumstaðar er komin
ujip nokkur jörð.
IIÚSAIiRUNAR. 14. júlí 1864, brann
búö, sem stóð niður við sjó á Sauðancsi
á Uppsaströnd, eign f’orvaldnr bónda á
Sauðaneskoti. Voru í búðinni veiðarfæri
og ílát, sem allt brarin til kaidra kola,
og skaðinn mctinn 100 rd. Hjá þessum
sama manni halði eldhús brunnið 18^2,
ásaint iniklu af kjöti og skinnum. í næstl.
desember brann að Skriðukoti í Svarfaðar-
dal eldhús, ásamt 30 rd. virði í kjöti
og fleiru. Um sömu mundir liafði fjós
með 3 kúm brunnið suður á Mýrum, einnig
smiðja og nokkuð af eldhúsi á Hjáímholíi
í Flóa. '
— MANNALÁT OG SLYSFARIR. tír
brjefi úr Steingrfmsfirði dags. 4.—8.—64,
en meðt 7.—2.-65. „26. júní þ. á.
drukknaði ung og efnileg stúlka í Goð-
dalsá í Bjarnarfirði, sem var á leið til heim-
ilis síns Hellu á Selströnd. 6. júlí and-
aðist Sæmundur bóndi Björnsson á Gauts-
hamri á 64 aldursári Ur þungri brjóstveiki,
Ilann hafði verið merkur maður í mörgu,
gáfaður vel, hagsýnn og atorkusamur bóndi,
söngmaður mikill og umhyggjusamur ekta-
rnaki og húsfaðir, guðrækinn og viðkvæm-
ur í þraut, þessvegna var hans saknað af
hússvinum hans og fjelagsbræðrurn að mak-
legleikuin“.
— Eptir hrjefi úr Gullbringuáýslu, d.
13.—1.—65, höfðu í norðanroki 10. des.
f. á. drukknað 2 menn af skipi í lerid-
ingu suður í Garði en 3 varð bjargað.
Um nýársleytið hafði dáið úr brjóstveiki
stúdent og umboðsmaður Skiiðusklausturs
Björn Skúlason á Eyjólfsstöðum á Völlum
í Suðurmúlasýslu.
----------- i
SMÍSÖfiUK.
MISST OG FUNDIÐ. í naisttibnum apríl-
mánuði 1864, reikaði aldraður ma'ur sem átti
heima í Parisarborg, nnr hina svon,cndu It-
ölgku götu; honum vcrbur þá litið þangaö,
sem lítill drengpaiti stób og grjet hástöruin og
bar sig aumlega; hvab gengur ab 'þjer eegji,
herrramaðurinn ? 0, jeg er úbeppinu auin-
ingi scgir drengur, hún mú&nr mfn fji kk injer
3 skildinga. sem jeg útti af> kanpa mjúlk fyiir,
en jeg er búinn ab týna þeim; þurrka&u þjcr
um augun sag&i herrama&ur og taktu þarna
vi& 3 skiidingunr. Drengur túk gla&lega vib
gjöfinni. og þakka&i hana innilcgar, en margir
sem meira hefir verib gefib. A& þessu búnu
hjelt herrama&urinn lei& sína, og var varla
kominn 100 fútmál lengra áfram, fyrrienliaun
heyr&i, a& kalla& var á eptir sjer og hrúpaí)
hdstöfum, Hann snjeri þegar vi&, og sler a&
þa& er drengurinn, sem liann gaf skildingana,
sem nú kcmur lrlaufiandi á eptir lionum, og
segir herra gó&ur, jcg fann skildingana mína,
gjörib þier því svo vel og taki& aptur vi&
skildingununr y&ar. Frá. sjer numinn afþessu
sjaldgæfa frúmlyndi drengsins, tók herrama&-
urinn ví& skildingunum, en í þeirn tilgangi a&
b eta drjúgum vi& þá og lá svo drengntiui
allt saman, en fyrr en varbi, var drengurinn
horfin út í mannþröngina. svo herramabur sá
drenginn í þa& skipti eigi frainar, og máske
aldrei nreir.
KONA ein í Danzig á þýzkalandi, hefir
8tofna& fjelag eitt f hverju a& eru 300 manns,
sem skorar á alla er reykja vindla, a& þeir
haldi leyfum þeirra efa stúfum, sem þcir
venjulega liafa (leygt, öllunr saman Lcyfar
þessar, eru sf&an eptir hendinni scidar neftó-
baks spinmirum fyrir peninga, hverjum varib
er inuna&arlausum börnunr til uppeldis og
menniirgar.
I GOSPORT sem stendur á nesi einu sunn-
arlega á Englandi er prentsmi'ja ein, og er
þar einn setjaranna Bteinblindur; er leysir
þetta verk sitt jafnvel af hendi sem hinir
heilskignu; honnm eru lesnar af handritinu,
5—6 línur í einu, sein hann lærir þegar og
setur, og þegar liann er húinn í hvort skipti,
kallar hann hált uþp mc& seinasta orbi&, er
honum svo lesib fyrir a& nýju. jretta gcng-
ur koll af kolli Hann setur jarnast á dag
5000 búkslafi, en þeg . áliggur 7—8000.
FJARMARK
Tvístýft frarmin hiegra. Sneitt aplan vinslra.
Breimimark j). þ>. S.
þorsteiiin porláksson í Lcifshusum á Sval-
bar&sströnd í pingeyjarsýslu.
Eíitaiidi oy ábyrijdarmadur BjÖrtl J u fl S S 0 II
Prentabur Ipreutsm. á Aliu reyii. li. M. Stopháuss-