Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1880, Blaðsíða 62

62
önnur bein líksins vóru svo fúin, að vart sáust nema köstin ein eftir
af leggjunum, sem molnuðu milli fingranna, þegar á þeim var tekið.
Suðr af hauskúpunni, svo sem á hálsi líksins, fundust 30 tölur, úr
gleri, rafi, beini og fleira; þar fanst og eins konar nál eða lítill
■prjónn með auga á öðrum endanum, úr málmi. Hjá skjöldunum
fanst Idtúnsskál eða látúnsbóla, með tveimr götum út við röndina,
og lítil toppmynduð látúnshúfa með auga á enda. járnoddrinn,
beinknífrinn og beinkambrinn lá alt í einu lagí, hér um jafnlangt
frá tölunum og skjöldunum, sem hefði það verið lagthœgra megin
við líkið. Loksins fanst í dysinni lítil látúnsfjöðr tveföld; enn ekki
verðr glöggvara skýrt frá, hvar hún lá. Á moldinni var svo að
sjá, sem tré hefði verið í dysinni; þar var og mikið af smástein-
um, svo sem hnefastórum, einkum yfir efra hluta líksins“.
„Hér um í 6 álna fjarlægð austr frá dysinni fundust manns-
bein, hestbein og hundsbein, sem auðsjáanlega vóru miklu yngri
enn beinin í dysinni; af legu þessara beina virtist það og ljóst, að
þau hefði verið fœrð þangað eða flutt, þvíað þau lágu öll í hrúgu
og í graut. það eru til einhver gömul munnmæli um, að fyrir
löngu hafi verið myrtr til fjár hér að Kornsá ungr maðr, sem
ætlaði suðr á land, og hafði peninga meðferðis; hann hafi horfið
með hesti og hundi og ekkert til hans spurzt, enn síðast gist hér
að Kornsá. þ>egar Jón hreppstjóri Jónsson, sem lengi bjó hér,
fluttist hingað búferlum vorið 1820, stóð bœrinn niðr við ána Kornsá,
fyrir ofan og vestan fjósið á „gamlabœjarhlaðinu“, sem nú er svo
kallað; enn vorið 1821 byrjaði Jón heitinn að byggja nýjan bœ,
þar sem bœrinn nú stendr, og flutti sig í hann albygðan vorið 1822.
J>á var gömul fjárhústótt fyrir utan og ofan þenna nýja bœ, og
heyrði dóttir Jóns heitins, sem enn er á lífi hér í dalnum, þá haft
í munnmælum, að þegar fjárhús þetta var bygt, hefði þar átt að
finnast mannsbein, hestbein, og hundsbein“.
Kornsá í Vatnsdal, 16. janúar 1880.
Lárus p. Blöndal.
J>að er enginn efi á, að þetta er karldys, þvíað ekki hefði
kvenmaðr verið grafin með stálhúfu eða manskœrum, hvað sem hinu
öðru líðr. Feira af vopnabúnaði hefir ekki komið í ljós í þessari
dys. fessi fundr og Brúarfundrinn eru svo einkennilega líkir í
sumu, einkannlega það er þessar bjöllur áhrœrir, að það liggr nær
að álíta, að það sem gildir fyrir annan með aldrinn, það gildi og
fyrir hinn, og í Brúarfundinum fundust tvö spjót og öxi. Eg held
því, eins og eg hér að framan og líka áðr hefi fœrt nokkrar líkur
að, að þessi fundr sé frá seinni hluta 10. aldar eða áðr enn kristni
var lögtekin. þ>ó að bjallan ætti að vera tákn þess, að blót væri
fyrirlátin, þá var jporkell krafla höfðingi Vatnsdœla primsigndr af