Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1899, Blaðsíða 22

22
punktur. Orðaskil (tvipunktur) eru og milli orðanna haldors og
son. Rúnastafurinn Jcaun i llitl er stunginn (sbr. neðanmálsgrein-
ina hjá Kálund, og viðbót á bls. 124). Steinninn er sexkantaður
»Baulusteinn«, 4’/4 fet á lengd með letur á 2 flötum, og er sá
flöturinn, sem letrið birjar á 5 þumlungar á breidd, enn hinn 3
þumlungar.
Enn auk þess sá jeg í Norðtungu eitt lítið steinbrot með rún-
um, 131/* þuml. á lengd og er brotið af báðum endum. Það er
»Baulusteinn« með 5 flötum og letur á einum. Er sá flötur rúm-
lega 4 þumlungar á breidd. Hjá þessum steini lá steinbútur
með krossmarki á, enn lögun hans sindi, að hann hefur aldrei
verið partur af rúnasteininum.
L e t u r :

Af 1. rún sjest glöggt belgur af Q, enn meginstafurinn er
brotinn af; 3. rún er óglögg. Báðar þessar rúnir hef jeg táknað
með punkti1.
R á ð n i n g :
þo.steinn : þ
Það sjest á þessu, að maðurinn, sem steinninn er ifir, hefur
heitið Þorsteinn og föðurnafn hans birjað á Þ.
Enn sá jeg hinn þriðja stein i Norðtungu, enn á honum er
villuletur, eins konar blendingur af rúnum og latínuletri, sem jeg
gat ekki ráðið.
5.
Þegar jeg kom að Möðruvöllum í Hörgárdal sumarið 1893,
sindi Stefán kennari Stefánsson mér brot af rúnasteini, er hann
hafði nifundið við gröft í túninu norður frá kirkjugarði á gömlu
kirkjugarðsstæði. Það er hraunsteinu mjög hruíóttur með letur
á einum fleti. Þvi miður mældi jeg hann ekki.
L e í u r :
1) Jónas Hallgrímsson getur um þennan stein í skírslu til Finns Magnús-
sonar, og segir að á honum standi: HSH&IflIMSF(= þ°rsteinn: þo). Virðist
steinninn þvi hafa skemst, siðan hann las á hann (shr. viðbótina hjá Kálund á
124. bls.).